Επηρεασμένος κι εγώ, όπως όλοι οι καλοί άνθρωποι, από τη συναισθηματική γρίπη που ενσκήπτει κάθε τέλος της χρονιάς, σκέφτηκα να γράψω ένα «χρονογράφημα» για όλα όσα έγιναν στον κόσμο τους μήνες που πέρασαν και δεν πέρασαν σ’ αυτήν εδώ τη στήλη. Να προσπαθήσω να «εξηγήσω» π.χ. την αυτοκτονία της Τζονστάουν, …

Χτύπησε την πόρτα του γραφείου μου και είπε: Καλημέρα. Έρχομαι από το Υπουργείο… (είπε το Υπουργείο) και θα ’θελα τη γνώμη σας για ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε στη Χαλκιδική. Έμεινα ακίνητος, με κομμένη τη φωνή, κοιτώντας τον νέο άνθρωπο που στεκόταν απέναντί μου σαν να ’βλεπα κάτοικο από τον γαλαξία …

Προσπαθώ να θυμηθώ μια φορά που κάποιος ανέλαβε να υποστηρίξει την Τεχνολογία σ’ αυτή τη χώρα και δεν το καταφέρνω. Μια βαριά κουβέρτα σιωπής έχει πέσει πάνω στο θέμα από τη Γαύδο μέχρι τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Οι μόνοι που ακούγονται δυνατά και καθαρά είναι τούτοι οι περίεργοι ημιμαθείς τύποι που εμφανίζονται- πιστεύω- …

Το ερώτημα που τίθεται είναι τεράστιο, αποφασιστικό για το παρόν και το μέλλον του ανθρώπου, που δεν είναι δυνατό ν’ αντιμετωπίζεται με την ελαφρότητα και την ανευθυνότητα που το αντιμετωπίζουν οι ανησυχούντες κουλτουριάρηδες της χώρας αυτής. Αναφέρομαι στην τεχνολογία και στις εφαρμογές της και στη χαριτωμένη διαμάχη που έχει ξεσπάσει …

«Πιστεύουμε ότι», είπε ο συνομιλητής μου «χωρίς να έρθουμε σε σύγκρουση με τις πολυεθνικές πρέπει να ρίξουμε ρίζες, να τους αρπάζουμε με οποιοδήποτε τρόπο έστω και να κλέβουμε την τεχνολογία τους, την οποία στη συνέχεια θα «ελληνοποιούμε», θα αφομοιώνουμε και θα εξάγουμε από ’δω και κάτω (στην Αφρική π.χ.)…» Η συζήτηση συνεχιζόταν …

Στην αρχή νόμισα ότι ήταν τυχαίο γεγονός, ότι ο αέρας είχε σπάσει τον κορμό του νεαρού δέντρου. Όσο προχωρούσα όμως έβλεπα ότι η δουλειά είχε γίνει προσεκτικά, μεθοδικά. Όλες οι φρεσκοφυτεμένες ελιές, όλα τα δέντρα που είχαν φυτευτεί μετά τη μεγάλη πυρκαγιά του ’74, που έκαψε το δάσος του Υμηττού, …

Σαν τα τροπικά πουλιά που «υπνωτίζονται» από τα φίδια (στην πραγματικότητα… κοκαλώνουν απ’ τον τρόμο!) έτσι κι εγώ υπνωτίζομαι στη θέα- και στο άκουσμα- μιας υπερφυσικής νεοελληνίδας μαμάς. Κάθε φορά που τυχαίνει να βρεθώ κοντά σε μια απ’ αυτές ξεχνώ τα προβλήματά μου, διώχνω τις αισιόδοξες σκέψεις μου, βάζω στην …

Ο Τζεφ και ο Τιμ ήταν δυο νεαροί  Άγγλοι που είχαν μεγάλο πάθος με τις μηχανές. Ώρες ολόκληρες κάθονταν οι δυο τους στο γκαράζ του πρώτου σ’ ένα απ’ τα βόρεια προάστια του Λονδίνου λύνοντας και δένοντας τις μοτοσυκλέτες τους, τα ποδήλατά τους, τα πικ- απ τους και γενικά ό,τι …

Εκατόν πενήντα χιλιάδες άνθρωποι είναι σκαρφαλωμένοι στους καταπράσινους λόφους και τις εξέδρες γύρω από την πίστα και, αυτή τη στιγμή, ένα λεπτό πριν από την εκκίνηση, δεν ακούγεται ούτε ψίθυρος. Στον αέρα πλανιέται η αγωνία της προσμονής για τη στιγμή της εκκίνησης του Βρετανικού Γκραν Πρι. Στη μακριά γραμμή της …

Οι υστερικές τους κραυγές θύμισαν τις πληρωμένες μοιρολογίστρες που «κλαίνε» τους νεκρούς από χωριό σε χωριό. Διαβάζοντας για την αυγουστιάτικη οδική εκατόμβη, σε κάποια μακρινή θάλασσα που βρισκόμουνα για «διακοπές», αισθάνθηκα πάλι την ανάγκη ν’ αρπάξω ένα βαρύ αντικείμενο και να τις πάρω στο κυνήγι χτυπώντας τις αλύπητα για το …