Πρώτο ΘΕΜΑ
16.05.10
Διαβάζω στην εξαιρετική έκδοση «Made in Greece” (Τυπόραμα 2003)
Κατασκευές ελληνικών οχημάτων. Επιβατικά αυτοκίνητα και ελαφρά τζιπ: Αθανασιάδης, Alta, Arco Car, Αυτοκινητοβιομηχανία Ελλάδος, Automechanica, BET, Vioplastic (Attica, Acropolis, Delta, Dim), Enfield Neorion, Farco Namco, Mava, Mevea…
Κατασκευέςσυναρμολόγηση ξένων οχημάτων: Alma Cabrio Hellas, LCM Ελλάς, ΒΕΛΟ, Magirus Deutz Hellas, Teocar, Toyota Hellas, Σταματίου,Microcar, Pan Car, Scavas, Styl Car, Tzen Steyer Hellas
Αλλά και: Λεωφορεία, Φορτηγά άνω του 1 τόννου, Τρίκυκλα φορτηγά, Μοτοποδήλατα και μοτοσικλέτες, Αγροτικά μεταφορικά οχήματα, Γεωργικοί ελκυστήρες, Τρένα, αεροπλάνα με κινητήρα, αεροπλάνα με κινητήρα μη επανδρωμένα…
Τριακόσιες τριάντα τέσσερις σελίδες γεμάτες φωτογραφίες κάθε λογής επίγειων και ιπτάμενων κατασκευών με τους ανθρώπους που «προσπάθησαν να κάνουν κάτι στην Ελλάδα» να στέκουν περήφανοι πίσω τους, οι περισσότεροι μ’ ένα χαμόγελο αισιοδοξίας για το μέλλον. Στα 50 χρόνια που υπηρετώ την τεχνική και γενική δημοσιογραφία είχα τη τιμή να γνωρίσω προσωπικά το 95% των δημιουργών. Από τους αδελφούς Αθανασιάδη που έφτιαχναν το τρίκυκλο αυτοκίνητο Attica, μέχρι τον άνθρωποι που κατασκεύαζε τα Amico στη Θήβα, τους αδελφούς Κοντογούρη με τα Pony Namco, τον φίλο μου τον Τζεν, τον Αυδή, τον Ηλία Σοφιανό (που έφτιαξε ένα αεροπλάνο στη ταράτσα και αναγκάστηκε να γκρεμίσει το σπίτι για να το μεταφέρει στο Τατόι (που μία ομάδα αρπακτικών με όνομα και επώνυμο θέλουν να το κάνουν …νεκροταφείο). Με τα ίδια μου τα χέρια έφτιαχνα σ’ ένα toll στο Νέο Φάληρο ανεμόπτερα από ξύλο και πανί, ήμουν εκείνος που ανακάλυψε τον βιομηχανικό σχεδιαστή Γιώργο Μιχαήλ και τον σύστησε στον Αλέκο Μανιατόπουλο και τον Γιώργο Βαγιωνή και όλοι μαζί σχεδιάσαμε το πρωτότυπο του Renault Farma (4.500 παρήχθησαν πριν το εργοστάσιο υποκύψει στον εκβιασμό ενός από τους πρωταγωνιστές). Για χρόνια η γυναίκα μου κι’ εγώ είχαμε ένα Farma που χρησιμοποιήσαμε για να μεταφέρουμε τα περιοδικά μας από το βιβλιοδετείο στο πρακτορείο. Ήμουν δίπλα στον μακαρίτη τον Γιάννη Θεοχαράκη και τον πατριάρχη της οικογέναις Βασίλη όταν στήθηκε το εργοστάσιο της Teocar στο Βόλο και κοντά όταν το ξευτιλισμένο, πουλημένο στα ξένα συμφέροντα μπορντέλο το οδήγησε στο κλείσιμο γιατί, καμία πρωθυπουργάρα, υπουργάρα ή γαμημ***ος «αρμόδιος» δεν μπόρεσε να αντισταθεί στην αφόρητη πίεση των δανειστών και των αντιπροσώπων τους, να εισάγει η Ελλάδα αυτοκίνητα, μοτοποδήλατα, μοτοσικλέτες ακόμα και εξαρτήματα ποδηλάτων από τους επικυρίαρχους αλλά και από χώρες που πλήρωναν τους εργάτες με 1 δολάριο την ημέρα.
Μάταια επισκεπτόμαστε, με Έλληνες σχεδιαστές και μηχανικούς, γενικούς γραμματείς Έρευνας & Τεχνολογίας (μη χέσω), υπουργούς Μεταφορών και Βιομηχανίας, ακόμα και Παιδείας για προτείνουμε κάτι που θα μπορούσε να κατασκευαστεί από μία ενισχυμένη βιοτεχνία στην Ελλάδα. Τρώγαμε πόρτα και δεχόμαστε τα ειρωνικά σχόλια του κάθε ντενεκέ που δεν είχε «κολλήσει» ούτε ένα ένσημο στη ζωή του. Ο ένας μας διάβαζε τα …ποιήματα του, ο άλλος τηλεφωνούσε στους εκάστοτε εθνικούς προμηθευτές για να πάρει οδηγίες μη τύχει και, γίνει κανένα …λάθος και κάποιος Έλληνας κατασκευάσει κανένα δίκυκλο, τρίκυκλο, φορτηγό, απορριμματοφόρο για τους Δήμους.
Και καλά στο «αυτοκίνητο». Εκεί το μέλι ήταν γλυκό και τα συμφέροντα τεράστια και κανένας «αρμόδιος» δεν θα διακινδύνευε το «μέλλον των παιδιών» του χάνοντας τις μίζες. Στις αερομεταφορές να δείτε τι έγινε! Της αλεπούς ο θάνατος που λέει ο λαός. Από τον Μεγάλο Φαγοπότι της Ολυμπιακής, με τις αδιαφανείς και στημένες προμήθειες και τις δεκάδες χιλιάδες προσλήψεις κομματικής πελατείας μέχρι την άρνηση στη πρόταση του μεγαλύτερου ευρωπαϊκού αερομεταφορέα να κάνει στο ξεσκισμένο πια από τους πολιτικάντηδες Αεροδρόμιο Ελληνικού, το μεγαλύτερο Επισκευαστικό και Εκπαιδευτικό (για χειριστές της Πολιτικής Αεροπορίας) Κέντρο της Μεσογείου. Πάνω από 10.000 ήταν οι χειριστές από τις χώρες της Κεντρικής και Βόρειας Αφρικής που θα εκπαιδεύονταν στην Αθήνα! Όμως όχι. Το συμφέρον της χώρας παραδόθηκε στις ορέξεις της «τοπικής αυτοδιοίκησης», που σκίζονταν να φύγει το Ελληνικό για να «πάρουν ύψος» οι οικοδομές στις όμορες περιοχές και, βέβαια, «ανησυχούσαν για την υγεία των παιδιών» τους, ακριβώς όπως «ανησυχούν» τα αρπακτικά που θέλουν να «φάνε» το αεροδρόμιο Τατοϊου.
Αν θέλετε κι’ άλλα πάρτε το Πρώτο ΘΕΜΑ την άλλη Κυριακή. Που ξέρετε. Ότι δεν έκαναν οι Έλληνες πολοιτικοί μπορεί να τα κάνουν οι …Τούρκοι! Πόσα χρόνια τώρα σας λέω ότι, η Ελληνίτσα θα επιστρέψει στην αγκαλιά της Μητέρας-Πατρίδας; Είκοσι;
.
One comment
Pingback: Πού πήγε η ελληνική βιομηχανία « Greek Statistics