Η επανάληψη είναι μήτηρ μαθήσεως. Ξαναδιαβάστε το άρθρο του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου_Κ.Κ.
Το άρθρο που αναρτούμε στη συνέχεια παραδόθηκε στο περιοδικό Επίκαιρα στις 31.10 και δημοσιεύτηκε στις 3.11. Στο διάστημα που μεσολάβησε, μια καταιγίδα γεγονότων ενέτεινε τον προβληματισμό μας για το κατά πόσον, πίσω από την ελληνική κυβέρνηση, μπορεί να δρουν διεθνείς δυνάμεις οι οποίες απεργάζονται την κατάλυση της ελληνικής δημοκρατίας, συνιστούν απειλή για την εθνική ασφάλεια της χώρας και προκαλούν μοιραία βλάβη των εθνικών συμφερόντων του ελληνικού λαού. Η πολιτική στη Μεσόγειο μοιάζει να είναι τμήμα πολύ ευρύτερων σχεδίων.
Περιοριζόμαστε να τα αναφέρουμε επιγραμματικά:
1. Η απόφαση του Πρωθυπουργού Παπανδρέου να εξαγγείλει δημοψήφισμα, χωρίς κανενός είδους συνεννόηση με τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις είχε ως αποτέλεσμα
την υποτίμηση του ευρώ, μια κερδοσκοπική επίθεση στην Ιταλία, να τεθεί χωρίς λόγο διεθνώς ζήτημα μη συμμετοχής της Ελλάδας στην ευρωζώνη, τη διαπόμπευση, ακόμα μια φορά, της Ελλάδας διεθνώς και επομένως τη τραγική μείωση των δυνατοτήτων αύριο της Αθήνας, είτε να δώσει μάχη για βελτίωση των όρων των συμφωνιών, είτε να τις καταγγείλει και να συγκρουσθεί. Πιστεύουν οι αναγνώστες ότι ο κ. Παπανδρέου παίρνει τέτοιες αποφάσεις χωρίς να τις κουβεντιάσει με τους γνωστούς φίλους του, όπως τους κ.κ. Σόρος, Ρουμπινί, Ρόντος, Ρότσιλντ και πολλούς άλλους, προκαλώντας παγκόσμια γεγονότα επειδή τον συμβουλεύουν λάθος ο Καστανίδης και ο Ρέππας; Πιστεύουν οι αναγνώστες μας ότι ο κ. Παπανδρέου παίρνει τέτοιες αποφάσεις χωρίς να ενημερώνει την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής ή ότι πηγαίνει κόντρα στη θέλησή της; Σε ποιά δύναμη στηρίζεται ο κ. Παπανδρέου για να μπορεί να αψηφά τους Σαρκοζί και Μέρκελ; Μήπως είναι Βενιζέλος, Βελουχιώτης ή Ντε Γκωλ και μας έχει διαφύγει;
2. Ο κ. Παπανδρέου προχώρησε σε πρωτοφανείς μαζικές αποστρατείες όλων σχεδόν των επιτελών των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, καρατομώντας κυριολεκτικά την ηγεσία τους, ιδίως την ηγεσία του Στρατού και του Ναυτικού. Λίγα ιστορικά προηγούμενα υπάρχουν παγκοσμίως τόσο μεγάλων απότομων μεταβολών στην ηγεσία ενόπλων δυνάμεων. Τα δύο που γνωρίζουμε εμείς, η μαζική εκτέλεση της ηγεσίας του Κόκκινου Στρατού στις παραμονές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και η άνοδος του Ενβέρ Πασά στην αρχηγία των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, υπήρξαν προϊόν διεθνούς συνωμοσίας και προηγήθηκαν δυσμενέστατων στρατιωτικών εξελίξεων στη Ρωσία και την Τουρκία. Σε ποια σχέδια η κυβέρνηση φοβάται ότι μπορεί να σταθεί εμπόδιο η ηγεσία των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων; Ποιος χρειάζεται και για ποιο λόγο την απότομη εξασθένηση τώρα της μαχητικής ισχύος των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων;
3. Για ποιο λόγο έχουν γεμίσει διεθνώς τα ΜΜΕ με φήμες για επικείμενη στρατιωτική δικτατορία, για δήθεν ελληνικό στρατό που επιδιώκει ρεβάνς; Τι ακριβώς τους λένε οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, που είναι η κύρια πηγή των πληροφοριών τους και γιατί; ‘Ολοι γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει καμία τέτοια πιθανότητα σήμερα και ότι η νοοτροπία των Ελλήνων αξιωματικών, μετά τις εμπειρίες της δικτατορίας και του κυπριακού, καθιστά αδύνατη μια τέτοια εξέλιξη. Προς τι λοιπόν ο θόρυβος; Μήπως κάποιοι ετοιμάζονται να μας παρουσιάσουν αύριο σε μας και τη διεθνή κοινή γνώμη τίποτα δήθεν «κινηματίες αξιωματικούς», προβοκάτορες ή ηλίθιους, για να προκαλέσουν πολιτικά γεγονότα, όπως ο Παπαδόπουλος το 1967 έριχνε ο ίδιος ζάχαρη στα οχήματα, για να κατηγορήσει μετά τους κομμουνιστές και να φτιάξει κλίμα για το δικό του πραξικόπημα;
4. Ποιοι μπλόκαραν το δάνειο στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», οδηγώντας πιθανώς, σε αυτούς τους ταραγμένους καιρούς, σε κλείσιμο την εφημερίδα, που είναι το σύμβολο της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας μας και ο κύριος εκφραστής της «δημοκρατικής παράταξης». Ποιοί επιδιώκουν να ρίξουν τον ελληνικό λαό στη μεγαλύτερη δυνατή σύγχυση, έρμαιο αύριο του ενός ή του άλλου σωτήρα, χωρίς φωνή και μυαλό;
5. Η συντελούμενη μπροστά στα μάτια μας καταστροφή της Ελλάδας και της ΕΕ οφείλεται απλά σε μια αλυσίδα ατυχημάτων και κακών χειρισμών; Πίσω από το Χάος δεν υπάρχουν διεθνείς πολιτικο-οικονομικές δυνάμεις που επωφελούνται από αυτό και το οργανώνουν;
Το 1965, ο ελληνικός λαός ψήφισε τον Γεώργιο Παπανδρέου και βρέθηκε με κυβερνήσεις Ανακτόρων, ο ιστορικός ρόλος των οποίων ήταν η προετοιμασία της δικτατορίας της 21ης Απριλίου και της διχοτόμησης της Κύπρου. Το 2009, ο ελληνικός λαός ψήφισε τον «σοσιαλδημοκράτη» εγγονό του και βρέθηκε με Μνημόνια νεοφιλελεύθερης καταστροφής της Ελλάδας, γεγονός που προκαλεί γενική αστάθεια στο σύστημα κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, σήμερα όπως και τότε. Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να παραταθεί επ’ άπειρον και οδηγεί σε δύο δυνατά αποτελέσματα: είτε στην αποκατάσταση της δημοκρατίας είτε στην κατάργησή της. Στη Χιλή του Πινοτσέτ προηγήθηκαν τα τανκς και ακολούθησε η οικονομική βία. Στην Ελλάδα του Παπανδρέου η πορεία είναι αντίστροφη. Οι δυνάμεις που σχεδίασαν αυτή την εξέλιξη το γνωρίζουν και είναι φυσικό να αναζητούν μεθόδους, προσχήματα, ανθρώπους και δικαιολογίες για να οδηγήσουν στην επιθυμητή πορεία τα πράγματα.
Για ένα πράγμα δεν έχουν ίσως πληροφορήσει οι διεθνείς φίλοι του τον κ. Παπανδρέου: ότι, όσο κι αν το θέλει, δεν θα είναι μαζί τους μέχρι το τέλος της τραγωδίας που εγκαινίασε. ‘Ηδη άλλωστε, φαίνεται ότι επιστρατεύουν τον κ. Σαμαρά…
Για τον ελληνικό λαό σημασία έχει να μπορέσει να εκλέξει άμεσα μια όσο το δυνατόν καλύτερη κυβέρνηση που να μπορέσει να διαχειρισθεί την επερχόμενη, σχεδόν αναπόφευκτη πλέον κατάρρευση και να βρίσκεται σε διαρκή δημοκρατική ετοιμότητα.
ΔΚ
RSS - Posts
