Logorama

Μια εμπευσμένη ταινία μικρού μήκους με υπόγεια, στο μεγαλύτερο μέρος της, ειρωνεία για την παράνοια του σύγχρονου καταναλωτικού τρόπου ζωής και τις συμπεριφορές που ενθαρρύνει. Πρωταγωνιστές; Οι άνθρωποι λογότυπα.

O Ronal Mcdonald καπνίζει και πυροβολεί, ο Mr. Pringles χουφτώνει μια σερβιτόρα, το λευκό λαστιχένιο ανθρωπάκι της Michelin πατάει με το αυτοκίνητο του τα σοκολατάκια M & Ms… και 500 ακόμη επώνυμες μάρκες όπως οι Pizza Hut, Phillips, Mc Donald, Colgate, Walt Disney, Domino, Apple, Nike, και Universal, παρασύρονται σε ένα ντόμινο εξελίξεων που μετατρέπει μια αρχικά «συνηθισμένη μέρα» στο Λος Άντζελες – το λίκνο του lifestyle των τελευταίων δεκαετιών – σε μια μεταφυσική «Νέμεση». Όσοι δεν καταποντίζονται στα συντρίμια του σεισμού (ή δεν πνίγονται στο πετρέλαιο…), μαθαίνουν, φευγαλέα έστω, να τραγουδούν και να ερωτεύονται.

Η σύγκριση με το απόσπασμα “Good bye you Lizard Scum” του σπουδαίου «σκοτεινού ποιητή» της αμερικανικής κωμικής σκηνής, Bill Hicks (1961 – 1994), καθίσταται αναπόφευκτη. Στον εμπλουτισμένο με μουσική δίσκο του, με τίτλο “Arizona Bay” (Ακτή της Αριζόνα), εύχεται το Λος Άντζελες, μαζί με την υπόλοιπη Καλιφόρνια, να βυθιστεί από έναν μεγάλο σεισμό, αφήνοντας πίσω του την ακτή της Αριζόνα και έναν καλύτερο κόσμο…

Στα βήματα του Bill Hicks, λοιπόν, η γαλλική ομάδα design των H5 (François Alaux, Hervé de Crécy και Ludovic Houplain) σκηνοθέτησε την πολυβραβευμένη ταινία Logorama, που παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ των Καννών το 2009, άνοιξε το Sundance Film Festival του 2010 και κέρδισε το Όσκαρ στην κατηγορία των ταινιών κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους για το 2010.

Το είδαμε ΕΔΩ