The Eagle has landed

Πρώτο ΘΕΜΑ 26.07.09

Επί προσωπικού

Σκυμμένοι μπροστά σ’ ένα μαυρόασπρο μόνιτορ ο Ιάσονας Μοσχοβίτης κι’ εγώ προσπαθούσαμε να μη χάσουμε λέξη απ’ τους διαλόγους ανάμεσα στους τρεις αστροναύτες που πετούσαν προς τη Σελήνη και το Κέντρο Ελέγχου του Χιούστον. Για κάποιον σαν εμένα που διάβαζε το «Απ’ τη Γη στη Σελήνη» στα 10 και πέταξε solo με ένα πρωτόγονο ανεμόπτερο στα 16 οι στιγμές ήταν θεϊκές. Σε λίγο οι πρώτοι άνθρωποι θα πατούσαν το πόδι τους σε ένα ουράνιο σώμα και, ο δημοσιογράφος που ονειρεύονταν να γίνει …αστροναύτης δεν έχανε λέξη απ’ τις κουβέντες των Άρμστρονγκ, Ολντριν και Κόλινς. Οι τηλεχειριζόμενες κάμερες σκόπευαν, μια το θαλαμίσκο που βρισκόταν σε τροχιά και μια την έρημη, γεμάτη κρατήρες επιφάνεια του δορυφόρου της Γης. Όσο ο Αϊτός (η σεληνάκατος) πλησίαζε, τόσο οι σκιές μεγάλωναν. Και κάποια στιγμή που στα εκατομμύρια που παρακολουθούσαν τη συγγραφή της Ιστορίας φάνηκε σαν αιωνιότητα, η σεληνάκατος ακούμπησε στην γκριζωπή επιφάνεια της Σελήνης στη Θάλασσα της Ηρεμίας. Με την καρδιά μου να χτυπάει με 150 σφυγμούς παρακολουθούσα, πριν 40 χρόνια (στις 27.7.69), μαζί με όλους τους κατοίκους της Γης την ιστορική πτήση του Απόλλων-11 λαβαίνοντας μέρος στη συγγραφή της Ιστορίας. “The Eagle has landed” είπε ο κυβερνήτης Edwin “Buzz” Aldrin και το ίδιο έκαναν και τα δάκρυα συγκίνησης που «προσγειώθηκαν» στις σημειώσεις μου. Δεν ήταν η μοναδική μετάδοση που είχα κάνει. Με τον Ιάσονα είχαμε περιγράψει τις αποστολές των Απόλλων 9, 12 και 13, αλλά η μαγική αποστολή ήταν αυτή με τον αριθμό 11, αφού ήταν η πρώτη φορά που άνθρωπος (ο σεμνός Νιλ Άρμστρονγκ, πιλότος, δοκιμαστής και αστροναύτης, μαθητής και άξιος συνεχιστής της γενιάς του Τσακ Γίγκερ -τον υποδύονταν ο Σαμ Σέπαρντ στην ταινία The Right Stuff) πατούσε το πόδι του στο φεγγάρι. Προσπαθούσα ν’ ακούσω τα πρωτόγνωρα και ιστορικά γεγονότα που εξελίσσονταν στα μάτια ενός έκπληκτου κόσμου, και να τα περιγράψω, όσο καλύτερα μπορούσα στους εκατοντάδες χιλιάδες τηλεθεατές που παρακολουθούσαν το εγχείρημα στην Ελλάδα. Και, κάποια, μαγική στιγμή, η ιστορική φράση του Άρμστρονγκ: That’s one small step for a man but one giant leap for mankind (αυτό είναι ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, αλλά ένα μεγάλο βήμα για την ανθρωπότητα). Τέτοια ήταν η τρέλα μου με την αεροπορία και το διάστημα ώστε, στα χρόνια που ακολούθησαν προσπάθησα να …εισχωρήσω στο αμερικανικό, στο ρωσικό και, τα τελευταία χρόνια, στο Ευρωπαϊκό Διαστημικό Πρόγραμμα. Όπως ήταν φυσικό δεν τα κατάφερα αλλά, στη στρατόσφαιρα κατάφερα να πάω με ένα Mig 25 που με ανέβασε στα 87.000 πόδια ή, στα όρια του διαστήματος. Περασμένα, αλλά όχι ξεχασμένα. Αν είσαστε νέοι κοιτάξτε το αυγουστιάτικο φεγγάρι. Αν διαθέτετε καλή όραση (και πολύ φαντασία) δεν αποκλείεται να διακρίνετε το αποτύπωμα του ποδιού του Άρμστρονγκ που πρέπει να είναι και δικό σας. Ξέρω ότι, όταν έχεις ν’ αντιμετωπίσεις χίλια δυο προβλήματα στη δουλειά, να μεγαλώσεις παιδιά, να φροντίσεις γονείς το τελευταίο πράγμα που σ’ ενδιαφέρει είναι η …κατάκτηση του διαστήματος. Αν όμως σκεφθείς σαν αληθινός γονιός θα δεις ότι, σε χώρες που το σχολείο παίζει τον πραγματικό του ρόλο και η έρευνα αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της μόρφωσης, η προσπάθεια για την κατάκτηση του διαστήματος ανοίγει νέους ορίζοντες στους νέους και δημιουργεί χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας. Αν ρωτήσεις έναν απ’ τους κλώνους που συχνάζουν στα mall ποιος ήταν ο Γκαγκάριν, ο Άρμστρονγκ και ο Λόβελ, τι ήταν οι αποστολές Τζέμινι και Απόλλων, τι είναι ο ISS θα νομίσουν ότι έρχεσαι απ’ τον Άρη. Κάπου μέσα στον αφασικό σωρό υπάρχουν νέοι νέων που προσπαθούν, ματώνουν, πολεμούν, εργάζονται και ξενυχτάνε. Κι’ είναι αυτά τα αγόρια και τα κορίτσια που σύντομα, θα βοηθήσουν τη χώρα να βγει απ’ τη λούμπα των βλαστών και να πάρει κι’ αυτή μία θέση, αν όχι στη προσπάθεια για την κατάκτηση του διαστήματος, τουλάχιστον σ’ εκείνη για τη κατασκευή ενός 100% ελληνικού …ποδηλάτου._Κ.Κ.