Πάει και αυτός ο χρόνος, τραγουδούσαμε μικροί, τότε που τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά σήμαιναν κάτι για τα παιδιά. Πάει και αυτός ο χρόνος και, αν εξαιρέσουμε τον Οκτώβριο και το επετειακό τεύχος, τίποτα αληθινά σημαντικό δεν συνέβη στον αυτοκινητιστικό χώρο.
Πάει κι αυτός ο χρόνος με ταξίδια σ’ όλο τον κόσμο (όχι τόσο πολλά πλέον για μένα, μια και οι φυσικές αντοχές σχεδόν εξαντλήθηκαν), με εκατοντάδες χιλιόμετρα πίσω απ’ τα τιμόνια δεκάδων νέων μοντέλων, με σκληρή δουλειά, με την κούραση απ’ τη δουλειά και το γεγονός ότι δουλεύουμε στην Ελλάδα και με τη βεβαιότητα ότι τίποτα (εκτός από μας) δεν άλλαξε το 1994. Ξέρω ότι υπάρχει και αντίθετη άποψη. Αυτή του Βασίλη Βασιλικού, για παράδειγμα, που διαπιστώνει ότι, αργά αλλά σταθερά, γίνονται βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση. Μα, και βέβαια γίνονται! Μόνο που είναι ένα εμπρός και πέντε πίσω! Γιατί, ας μη μας πει ο φίλος μας ότι το αλαλούμ που παρουσιάστηκε στις τελευταίες εκλογές, είναι βήμα εμπρός, όπως βήμα προς τα εμπρός δεν είναι και η καθολική διάλυση του κράτους.
Το θαυμάσαμε (το κράτος) στη νεροποντή που έπληξε τη Ρόδο, την Αθήνα και την περιοχή της Καρδίτσας. Με τις ειδικές του μονάδες άμεσης ανάγκης να επεμβαίνει αμέσως όπου πνίγονταν οι υπήκοοί του. Με τα έργα να υποχωρούν σαν χάρτινοι πύργοι στην ορμή των νερών. Με τις υπηρεσίες του να παρακολουθούν παράλυτες τα δρώμενα, επειδή οι περισσότεροι εργαζόμενοι ήταν σε άδεια ή είχαν δηλώσει ασθένεια.
Εκεί όμως που όχι απλώς το θαυμάσαμε, αλλά το χορτάσαμε, το μπουχτίσαμε, το κατάπιαμε αμάσητο, ήταν τις ημέρες που ακολούθησαν τη θεομηνία. Όσο και να έχει συνηθίσει κανείς τα ελληνικά πολιτικά πράγματα, αυτό που έγινε την Κυριακή του δεύτερου γύρου των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών, δεν έχει προηγούμενο, καθώς ένα πλήθος ομιλούντων κεφαλών περιφερόταν από κανάλι σε κανάλι επαναλαμβάνοντας τα ίδια πράγματα και αναλύοντας τα ίδια μηνύματα. Μη μπορώντας να πιστέψω ότι ΟΛΟΙ οι σταθμοί είχαν τις ίδιες κεφαλές, έκανα ζάπινγκ για να δω με πόση ταχύτητα πήγαιναν από το Μέγκα στον Αντένα και, από την ET1 στην ET2, στο Σταρ, στο Νιου Τσάνελ, στο 5, στο 8 και, τελικά, στο Κανάλι 31! Εδώ ο Άκης, εκεί ο Σάκης, πού είναι ο Μάκης; Εδώ ο Νώντας, εκεί ο Φώντας πού είναι ο Τάκης;
Τι λέει η Αλέκα που δεν είπε ο Δημήτρης που ξέχασε ο Θόδωρος; Ποια ευκαιρία απώλεσε ο λαός να επιλέξει προοδευτικές και δημοκρατικές δυνάμεις; Τις πταίει και απώλεσε τη μάχη ο Λάκης; O χαρακτήρας του; O στόμας του; Το βάρος του; Και δια τι παρακαλώ κέρδισε τη μάχη ο Στέλιος; Μήπως διότι διεσπάσθη η βάση, δεν συμφώνησαν τα στελέχη ή μήπως τα ‘κανε θάλασσα ο κομματικός μηχανισμός;
Τηλεοπτικοί μαραθώνιοι που εξάντλησαν τους -σκεπτόμενους- Έλληνες και διέλυσαν κάθε έννοια σοβαρότητας και ευθύνης. Με κομπάρσους, κλάκες, ηθοποιούς, ζωγράφους, μουσικούς, επώνυμους και ανώνυμους να μιλάνε όλοι μαζί, χωρίς κανείς να ακούγεται. Και, πού και πού, μέσα σ’ αυτό το απίστευτο θέατρο να ‘σου και οι πολιτικοί αρχηγοί να δηλώνουν ότι το δικό τους κόμμα νίκησε, λες κι αυτό ενδιέφερε (ή ενδιαφέρει) τους όμηρους του νεοελληνικού κράτους και όχι το γεγονός ότι οι άνθρωποι πνίγονται με την πρώτη μπόρα (και όχι θεομηνία) ή ότι η Τουρκία πούλησε 130 F16 στην Αίγυπτο, υπέγραψε συμφωνία συνεργασίας με το Ισραήλ και ετοιμάζεται να επιτεθεί εναντίον της Ελλάδας, αν η χώρα μας τολμήσει να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια (σύμφωνα με το ισχύον διεθνές δίκαιο).
Όμως, για να μην είμαστε μόνο γκρινιάρηδες, πρέπει να παραδεχτούμε ότι, πράγματι, κάτι γίνεται. Μόνο που δεν το βλέπει κανείς, γιατί η δουλειά που κάνουν οι λίγοι, αποφασισμένοι και σοβαροί Έλληνες (οι επιχειρηματίες, οι επιστήμονες και μηχανικοί στα πανεπιστήμια, στα πολυτεχνεία κ.ά.) δεν φαίνεται. Και δεν φαίνεται, επειδή δεν πουλάει, δεν έχει ακροαματικότητα για να την δείξουν τα κανάλια. Ποιον Έλληνα για παράδειγμα ενδιαφέρει η υπόθεση του Τεχνολογικού Πάρκου Λαυρίου ή η δουλειά που γίνεται στο ΕΜΠ, στο Πανεπιστήμιο Κρήτης ή Πάτρας; Κανέναν, εκτός ίσως απ’ εκείνους που έδωσαν τη ζωή τους για να γίνουν πραγματικότητα τα όποια όνειρα. Φαντάζεσθε τις ομιλούσες κεφαλές να συζητούν για την έρευνα και την τεχνολογία σε μια απ’ αυτές τις εκπομπές της, αποκαλούμενης, επικαιρότητας; Τι θα έλεγαν, αφού δεν ξέρουν πού τους πάν’ τα τέσσερα.
Κάτι λοιπόν γίνεται, αλλά μόνο στα πανεπιστήμια και στα πολυτεχνεία και σε λίγες, ελάχιστες, επιχειρήσεις που πασχίζουν να τα βγάλουν πέρα με το κράτος-τέρας που κάνει το παν για να τις κατασπαράξει. Είναι αλήθεια βήμα ότι πολλοί νέοι χρησιμοποιούν σήμερα H/Y ή ότι στους δρόμους δεν κυκλοφορούν πλέον με μουλάρια, αλλά Βιτάρα και Ρέιντζ Ρόβερ; Απ’ αυτά (και τα νέα μοντέλα των Μπαντζάι) κρίνεται η πρόοδος ενός λαού; Αν ναι, τότε έχουμε κάνει μεγάλο λάθος πιστεύοντας ότι ύστερα από τόσα χρόνια προόδου θα έπρεπε να είμαστε σε θέση να σχεδιάζουμε και να κατασκευάζουμε τους δικούς μας H/Y, τα δικά μας μπαντζάι και, το χειρότερο, να μην εισάγουμε πήλινες γλάστρες από την Ιταλία!
Τι περιμένετε όμως από έναν γκρινιάρη, από έναν άνθρωπο που τα βλέπει όλα μαύρα; Και ρέιντζ ρόβερ έχουμε, και Μέγαρα Μουσικής έχουμε, και φεστιβάλ κάνουμε, και Υπουργείο Πολιτισμού έχουμε, ακόμα και βήτα βαθμό τοπικής αυτοδιοίκησης αποκτήσαμε (για να βολευτούν καμιά εικοσαριά χιλιάδες σατραπίσκοι). Προς τι λοιπόν η απαισιοδοξία;
Χριστούγεννα πλησιάζουν, ένας ευτυχισμένος, καινούριος χρόνος προβάλλει στον ορίζοντα, ας είμαστε αισιόδοξοι. H – ζωή – μας – γελά – ευτυχισμένα, όπως λέγαμε όταν ήμασταν παιδιά, ας πράξουμε λοιπόν αναλόγως. Ούτε αναξιόπιστα κόμματα υπάρχουν, ούτε μίζες δίνονται, ούτε λευκά και άκυρα ψηφοδέλτια ρίχνονται στις κάλπες, ούτε πολίτες που έχουν σκυλοβαρεθεί αυτή την ατέλειωτη πάρλα υπάρχουν, ούτε άνθρωποι πνίγονται στον Περισσό. Όλα είναι τέλεια, ρόδινα, αισιόδοξα, πράσινα, γαλάζια, ροζ…
Για να γιορτάσω τη νέα μου ανακάλυψη, δανείστηκα μια μερσεντέ και πήγα σ’ ένα μπαρ για να πιω ένα ποτό πριν πάω σ’ ένα εξευγενισμένο, παραλιακό σκυλάδικο να ξεδώσω. Γιατί μερσεντέ; Διότι, μια φορά που πήγα μ’ ένα Χιουντάι Εξέλ κανείς δεν μου έδωσε σημασία και μια άλλη, που πήγα με μια BMW 318, ο παρκαδόρος με κατέταξε 18ο στην κοινωνική κλίμακα με αποτέλεσμα να περπατήσω 100 μέτρα στη βροχή. Σκέφθηκα λοιπόν ότι, αν θέλω να διασκεδάσω, πρέπει να καλύψω όλες τις πόρτες.
Να ‘μαι λοιπόν στο μπαρ όπου λικνίζονται, κολλημένοι ο ένας με τον άλλον, 200 ευτυχισμένοι και ευτυχισμένες. Όπως μαθαίνω οι 150 απ’ αυτούς είναι τακτικοί θαμώνες. Έρχονται κάθε βράδυ, πίνουν, ξεδίνουν και, στις 3 το πρωί, πάνε σπίτι τους για να συνεχίσουν (το ποτό).
Αρτηριοσκληρωμένος καθώς είμαι, ρωτάω πότε εργάζονται. Ποτέ, μου λέει ο συνοδός μου που ξέρει τους δρόμους της νύχτας. Τους συντηρούν οι γονείς τους, είναι εισοδηματίες ή κάνουν δουλειές του ποδαριού. Και οι άλλοι πενήντα; Αυτοί είναι κανονικοί. Βγαίνουν μια φορά το μήνα, ακούνε μουσική, χορεύουν λίγο (ακίνητοι) και, μετά, πάνε να κοιμηθούν για να μπορέσουν να εργαστούν την επομένη.
Αυτοί όμως που με μαγεύουν είναι οι άλλοι, οι ευτυχισμένοι. H γενιά της Τσακάλοφ και της Μεταξά, τα μέλη των διαφόρων φυλών που εμφανίστηκαν τα τελευταία χρόνια και στην Ελλάδα. Γιατί τα αποσιωπητικά; Διότι καταλαβαίνω να υπάρχουν φυλές στις χορτασμένες (από δολάρια, μάρκα και MTV) χώρες, αλλά και στην ψωροκώσταινα; Πού βασίζουν τη μοναδικότητά τους τα τάγματα των ευτυχισμένων που βλέπω παντού; Στα λεφτά του μπαμπά τους; Στην παραγωγικότητά τους; Στη θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη;
Τους παρακολουθώ καθώς χαριεντίζονται, καθώς γίνονται μπίλιες και συνεχίζουν να πίνουν. Παρακολουθώ και τον εαυτό μου κι αναρωτιέμαι… Γιατί δεν μπορώ κι εγώ να διασκεδάσω; Τι είναι αυτό που μ’ εμποδίζει να εκμεταλλευτώ την κοινωνική μου θέση; Επιτυχημένος είμαι, τι έχω ο έρημος και ψοφάω (στην κούραση και στις τύψεις). Γιατί δεν λέω κι εγώ τσάο Φένια και χάι Μένια, είσαι και πολύ χάι ή είμαι νταουνιασμένος;.
Μάταια η προσπάθεια. Ούτε απαντήσεις μού δίνω ούτε θάρρος παίρνω. Απλά, κάθομαι στην μπάρα και αισθάνομαι γελοίος. Ίσως φταίει η ανατροφή κι οι μακαρίτες οι γονείς μου που δεν με μεγάλωσαν σωστά. Δεν μ’ άφησαν ελεύθερο να αναπτύξω το χαρακτήρα μου, δεν μου έδιναν 100 χιλιάδες (τη βδομάδα) χαρτζιλίκι και δεν μου πήραν GTi όταν τέλειωσα το Γυμνάσιο. Ενώ, η Φένια και ο Τζίμης δίπλα… Απελευθερωμένοι και ευτυχισμένοι, μιλάνε για τις διακοπές τους (στη Μύκονο), τους έρωτές τους, το μέλλον τους (στο Παρίσι όπου θα σπουδάσουν). O Τζίμης μάλιστα έχει πάρει και αναβολή λόγω σπουδών και, επειδή έχει ψυχολογικά προβλήματα, μπορεί και να γλιτώσει το στρατό.
Μετά από μία ώρα καταλαβαίνω ότι το μπαρ δεν με σηκώνει. Μπαίνω στη μερσεντέ και κατευθύνομαι στην παραλία. Ίσως ανακαλύψω τον εαυτό μου στα σκυλάδικα. Φθάνω στο κέντρο Παραλυσία. Άγιε Χριστόφορε, προστάτη των αυτοκινητιστών… Τι πλούτος είναι αυτός; H 1.8 φαντάζει πτωχή εμπρός στις δεκάδες υπεραυτοκίνητα γύρω. Όλες οι μάρκες είναι εκεί… Από Τουότα μέχρι Σίατ και από μερσεντέ μέχρι μαζεράτι και ρέι(ν)τζ ρόβερ. Τα κοινωνικο-οικονομικά μου συμπλέγματα ετοιμάζουν νέα έφοδο εναντίον της -διαλυμένης πλέον- προσωπικότητάς μου… Πώς θα με αντιμετωπίσουν οι παρκαδόροι; Πώς ο φυσιογνωμιστής (face controller); Θα μου πάρουν το αυτοκίνητο ή θα αναγκαστώ να παρκάρω μόνος; Θα μ’ αφήσουν να μπω; Θα μου δώσουν τραπέζι ή θα ξεροσταλιάσω όρθιος; Φθάνω στην είσοδο. Το βλέμμα τους με σαρώνει. Άραγε με εγκρίνουν; Ναι… Με εγκρίνουν! Κι όχι μόνο αυτό, αλλά πήραν και τη μερσεντέ.
Εισέρχομαι στα άδυτα της διασκέδασης. H ορχήστρα γκαρίζει κάποια επιτυχία. Στη σκηνή ένα τσούρμο που παριστάνει το μπαλέτο, ποδοβολάει εδώ κι εκεί. Λευκοί καπνοί και πολύχρωμοι προβολείς δημιουργούν ατμόσφαιρα. Τα γκαρσόνια μεταφέρουν δίσκους με φαγητό. Παγωμένα τυροπιτάκια, προκάτ σαλάτες, ψητό με πατάτες και διάφορες άλλες κονσέρβες. Ένα τμήμα των θαμώνων τρώει. Ένα άλλο πίνει ουίσκι και μασάει ξηρούς καρπούς.
Οι περισσότεροι έχουν ήδη γίνει φέσι στο μεθύσι. Παρακολουθώ γνωστή αθηναία κυρία, σύζυγο γνωστού εμπόρου μεταχειρισμένων αυτοκινήτων, να χορεύει τσιφτετέλι πάνω στο τραπέζι. Λίγο πιο κάτω διακρίνω παράγοντες της πολιτικής ζωής της χώρας. Υπουργούς, γενικούς γραμματείς, δελφίνους και, γενικά, ανθρώπους που ποτέ δεν έχουν εργαστεί στη ζωή τους. Είναι όλοι φρέσκοι, ροδαλοί, καθαροί μέσα στα ιταλικά τους κουστούμια. Στο τραπέζι τους άλλη κυρία χορεύει τσιφτετέλι. Οι εθνικά υπερήφανοι συνοδοί της χτυπούν παλαμάκια και τραγουδούν όπα-όπα. Το παράδειγμα της εν λόγω εθνικά υπερήφανης, ακολουθούν κι άλλες και, σε λίγο, ο μισός γυναικείος πληθυσμός σείει τα οπίσθιά του στα τραπέζια.
Εσύ, γιατί δεν φωνάζεις όπα-όπα, ρωτάω τον συμπλεγματικό μου εαυτό. Άντε να χαθείς, νούμερο απαντάει και, μένω σιωπηλός, αδυνατώντας να μπω στο πετσί του ξεφαντώματος. Σηκώνομαι, βγαίνω από τον ναό. O καθαρός αέρας με χτυπάει στο πρόσωπο. Φεύγετε από τώρα; απορεί ο πορτιέρης. Έπρεπε να φύγω πριν έλθω, ψιθυρίζω. Στο σπίτι, στις 2 το πρωί, σκέπτομαι πάλι την περίπτωσή μου. Όπα-όπα ψιθυρίζω πριν η κούραση της ημέρας και οι υποχρεώσεις της επομένης με ρίξουν πτώμα στο κρεβάτι. Λίγα λεπτά αργότερα έρχονται οι εφιάλτες. Οι εικόνες των φουρτουνιασμένων χειμάρρων, που παρασύρουν ανθρώπους και αυτοκίνητα, εναλλάσσονται με εκείνες των ομιλούντων κεφαλών που παρασύρουν τη χώρα στην καταστροφή.
Ώπα-ώπα-ώπα-ώπα!._Κ.Κ.
TO ΔΙΚΤΥΟ TechLink. Τίποτα δεν είναι τυχαίο ή η δική μας πρόταση για τον εκσυγχρονισμό
Πείτε το πάθος, αποκαλέστε το ενδιαφέρον, χόμπι ή όπως αλλιώς θέλετε. Δεν έχει σημασία το όνομα, αλλά το γεγονός ότι από την πρώτη ημέρα της κυκλοφορίας αυτού του περιοδικού, αλλά και της γέννησης της εταιρίας που ακούει στο όνομα Τεχνικές Εκδόσεις, η τεχνολογία και οι κάθε λογής εφαρμογές της, ήταν πάντα στο αίμα μας. Οι αιτίες αυτής της προτίμησης πρέπει να αναζητηθούν στο απώτερο παρελθόν, όταν τα παιδιά μιας άλλης εποχής έκαναν τα παιχνίδια τους κομμάτια για να δουν τι έχουν μέσα, φθάνοντας μάλιστα μέχρι το σημείο να ανοίγουν ακόμα και τα άσκαστα βλήματα που έβρισκαν στους δρόμους και στις αλάνες στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου!
Με το πέρασμα των χρόνων και το τέλος του πολέμου, οι ομάδες αυτές των ινδιάνων πέρασαν σε άλλες, πιο προηγμένες τεχνολογικά, ενασχολήσεις. Μια ιδέα για τις τεχνολογικές μανίες εκείνων των παλιών πιτσιρικάδων ίσως σας έδωσε η επιστολή του Πάνου Διπλαράκου που δημοσιεύθηκε στο τεύχος Οκτωβρίου, αλλά και μια-δυο δικές μου αναφορές στις σελίδες του Αντίλογου. Πατίνια, ρουλεμάν, μηχανάκια Τζούνταπ, Σόλεξ και Σιμάτι, διάλυση κινητήρων στα πεζοδρόμια και εμβριθής έλεγχος των εντοσθίων τους, ατέλειωτες συζητήσεις για τη μορφή των εμβόλων και των διωστήρων και ταξίδια στο εσωτερικό των καρμπιρατέρ και των διαφορικών με τους πλανήτες και τους δορυφόρους.
H τεχνολογική ολοκλήρωση ήλθε με τα βιβλία του Ιουλίου Βερν που κυριολεκτικά έστειλαν τους πιτσιρικάδες της δεκαετίας του 50 σε άλλους πλανήτες. Ακολούθησαν τα ραδιόφωνα με γαληνίτη, τα ραδιόφωνα με λάμπες, τα αυτοκίνητα, οι μοτοσικλέτες, οι αγώνες, τα αεροπλάνα και, από το 1970 και μετά, οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές!
O πρώτος H/Y ήλθε στην εταιρία το…1973 και ήταν ένα κουτό τερματικό μέσω του οποίου μπαίναμε σ’ έναν PRIME που βρισκόταν σε μια εταιρία στην Διονυσίου Αεροπαγίτου, κοντά στην Ακρόπολη, για να παρακολουθούμε το μηχανογραφημένο μας λογιστήριο. Διόλου άσχημα, αν λάβετε υπόψη την εποχή. Από τότε πολύ νερό κύλησε στ’ αυλάκι, και σήμερα η εταιρία μας διαθέτει περισσότερα από 50 μηχανήματα από τα οποία ένας μεγάλος αριθμός χρησιμοποιείται για την έκδοση των περιοδικών, 5 είναι εγκατεστημένα στις οικονομικές υπηρεσίες και 12 (προς το παρόν) στο δίκτυο TechLink.
Τι είναι πάλι αυτό, θα πείτε. Επιτρέψετέ μου λοιπόν να κάνω μια σύντομη παρουσίαση της νέας μας δραστηριότητας που η έναρξη της επίσημης λειτουργίας της τοποθετείται στον Ιανουάριο του 1995.
Τα εισαγωγικά στη λέξη νέα σημαίνουν ότι το δίκτυο TechLink δεν γεννήθηκε χθες, αλλά είναι μια προσπάθεια που ξεκίνησε από την εταιρία μας, εδώ και έναν περίπου χρόνο στα πλαίσια του προγράμματος ΤΗΛΕΜΑΤΙΚΗ II της Ευρωπαϊκής Ένωσης. H Τεχνικές Εκδόσεις A.E, λοιπόν, εγκαθιστά σταθμό παροχής υπηρεσιών Τηλεματικής με θέματα και πληροφορίες που αφορούν τον ειδικό Τύπο, με το εμπορικό όνομα TechLink. Το έργο, που ολοκληρώνεται στο τέλος του 1994, δίνει λύσεις τόσο στον τομέα παροχής πληροφοριών, όσο και στον τομέα παροχής υπηρεσιών. H κάλυψη θα είναι πανελλαδική, αλλά και παγκόσμια. Προβλέπεται επίσης σύνδεση του συστήματος με το Hellaspac. Χρησιμοποιώντας υπηρεσίες όπως η ηλεκτρονική βιβλιοθήκη, το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και οι ηλεκτρονικές συνδιασκέψεις που παρέχονται από το TechLink, οι ενδιαφερόμενοι ενημερώνονται και ανταλλάσσουν πληροφορίες και απόψεις, ενώ είναι, γεωγραφικά, απομακρυσμένοι. Στις συνδιασκέψεις και στις ανταλλαγές πληροφοριών θα συμμετέχουν συνεργάτες της Τεχνικές Εκδόσεις A.E. με γνώσεις σε βάθος και εμπειρία σε συγκεκριμένα ειδικά θέματα. Με αυτόν τον τρόπο αυξάνεται ο βαθμός πληροφόρησης των ενδιαφερομένων, διευκολύνεται σημαντικά η επικοινωνία τους και έτσι προάγεται και ο ειδικός Τύπος (και όχι μόνο!).
ΣΥΝΤΟΜΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ TOY TechLink.
Οι συνδρομητές θα έχουν πρόσβαση στο σύστημα με τερματικό ή προσωπικό υπολογιστή (PC ή Macintosh) εξοπλισμένο με modem και με τη χρήση κωδικού ελέγχου πρόσβασης που θα είναι διαφορετικός για κάθε χρήστη και, φυσικά, απόρρητος. H σύνδεση θα γίνεται είτε με τηλεφώνημα μέσα από το διεπιλογικό δίκτυο του OTE (dial-up) είτε με σύνδεση από το δίκτυο του Hellaspac. Το περιβάλλον επικοινωνίας με το σύστημα είναι πολύ φιλικό και δεν απαιτείται ιδιαίτερη γνώση υπολογιστών. Για τους χρήστες PC με MS Windows ή Macintosh γίνεται πλήρης εκμετάλλευση του περιβάλλοντος παραθύρων.
Στο TechLink υπάρχουν:
– ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ H ύλη από τα περιοδικά 4 TPOXOI, ΗΧΟΣ & Hi-Fi, ΠΤΗΣΗ & ΔΙΑΣΤΗΜΑ, 2 TPOXOI και τις άλλες εκδόσεις της Τεχνικές Εκδόσεις A.E. έχει καταχωρηθεί σε βάση δεδομένων. Οι δυνατότητες άμεσης, εύκολης, αξιόπιστης ενημέρωσης και συντήρησης της βάσης, εξασφαλίζονται με ένα ισχυρό υπολογιστικό σύστημα και τα απαραίτητα περιφερειακά. Επίσης, το λογισμικό διαχείρισης της ηλεκτρονικής βιβλιοθήκης παρέχει στους συνδρομητές πολλαπλούς τρόπους αναζήτησης και ανάκτησης πληροφοριών. Οι συνδρομητές μπορούν να λαμβάνουν πληροφορίες στις παρακάτω μορφές:
Κείμενα και Άρθρα: Τα κείμενα των περιοδικών είναι σε απλή μορφή και μπορούν να διαβαστούν από τερματικά και υπολογιστές πολλών τύπων, μπορούν να τυπωθούν σε απλό εκτυπωτή χωρίς καμιά μετατροπή ή να σταλούν με fax. Επίσης υπάρχει η δυνατότητα παρουσίασης επιλεγμένων άρθρων σε μορφή ολοκληρωμένων σελίδων περιοδικού.
Φωτογραφίες: Οι φωτογραφίες θα είναι διαθέσιμες σε ανάλυση που επιτρέπει τη γρήγορη μεταφορά τους, ορισμένες φορές έστω και σε βάρος της ποιότητας.
Ήχος: Πειραματικά, για την υποστήριξη επιλεγμένων άρθρων, θα υπάρχουν σύντομα ηχητικά αποσπάσματα, από κομμάτια του περιοδικού ΗΧΟΣ & Hi Fi . Είναι σε μορφή κατάλληλη για να υποστηρίζεται από όλους τους τύπους υπολογιστών και σε ποιότητα τέτοια, ώστε να εξοικονομείται χώρος αποθήκευσης και χρόνος μεταφοράς.
Κινούμενη εικόνα (video): Πειραματικά θα διατίθεται κινούμενη εικόνα (video) σαν συμπλήρωμα των κειμένων. H ποιότητα και η ταχύτητα είναι τέτοιες, ώστε να υπάρχει ευκολία μεταφοράς σε προσωπικό υπολογιστή. H περισσότερο σύνθετη ύλη φωτογραφίες, μουσική, video κ.λπ. απαιτεί ισχυρότερο προσωπικό υπολογιστή και εκτυπωτή και η μουσική ειδικό εξοπλισμό.
– ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟ Το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο (e-mail) είναι αποδεδειγμένα από τους πιο σύγχρονους και αποδοτικούς τρόπους επικοινωνίας. Στο TechLink κάθε χρήστης θα διαθέτει ηλεκτρονικό γραμματοκιβώτιο και θα μπορεί να δέχεται και να αποστέλλει μηνύματα ή κείμενα. Θα είναι επίσης δυνατόν ένας χρήστης να στείλει ένα κείμενο προς μια ομάδα χρηστών αυτόματα (group e-mail). ‘Ετσι υπάρχει η δυνατότητα αποστολής newsletter ή άλλων πληροφοριών για την ενημέρωση ομάδων συνδρομητών με κοινές ιδιότητες ή ενδιαφέροντα.
O χρόνος που θα απαιτείται για την αποστολή και λήψη μηνυμάτων ή κειμένων σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου θα μετριέται σε δευτερόλεπτα ή λεπτά, ανάλογα με τον όγκο των κειμένων. Επίσης, τα στοιχεία που θα αποστέλλονται θα είναι ηλεκτρονικά επεξεργάσιμα. Στο περιεχόμενο των μηνυμάτων πρόσβαση θα έχουν μόνο οι παραλήπτες για τους οποίους προορίζονται, διαφυλάσσοντας απολύτως την ασφάλεια της επικοινωνίας. Το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο με την ταχύτητα και την αξιοπιστία που θα διαθέτει θα προάγει σημαντικά την επικοινωνία των χρηστών του.
– ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ (CONFERENCING) Οι ηλεκτρονικές συνδιασκέψεις (conferencing) δίνουν τη δυνατότητα σε ανθρώπους που είναι απομακρυσμένοι γεωγραφικά να ανταλλάσσουν με ευκολία απόψεις είτε on-line είτε off-line. Έτσι λύνονται πολλά προβλήματα επικοινωνίας των ανθρώπων που ασχολούνται με τον ειδικό Τύπο ή τα αντικείμενά του. Με αυτό τον τρόπο θα μπορούν να συμμετέχουν περισσότεροι από ένας χρήστες σε διασκέψεις με αντικείμενο ειδικά θέματα που τους αφορούν.
On-line Conferencing
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, οι συνομιλητές θα βρίσκονται ταυτόχρονα ο καθένας στον υπολογιστή του, για να παρακολουθούν και να συμμετέχουν στη συζήτηση γράφοντας τις απόψεις τους.
Off-line Conferencing
O καθένας θα μπορεί να κάνει το σχόλιό του σε στιγμή που αυτός επιλέγει, έχοντας παρακολουθήσει τι έχει ειπωθεί νωρίτερα, αφού καταγράφονται τα σχόλια με πρόσθετες πληροφορίες, όπως το όνομα ή ο κωδικός του σχολιαστή, ημερομηνία, ώρα και άλλες πληροφορίες που ενδιαφέρουν.
– ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ FAX
Σε ορισμένες περιπτώσεις, αν είναι επιθυμητό, ο συνδρομητής ή ομάδες συνδρομητών μπορούν να λαμβάνουν πληροφορίες μέσω fax, αντί από τον υπολογιστή και τον εκτυπωτή.
– PUBLIC DOMAIN SOFTWARE
Είναι μια υπηρεσία που θα προσφέρεται για ψυχαγωγία ή άλλη χρήση. Παρέχει στους συνδρομητές τη δυνατότητα πρόσβασης και μεταφοράς προγραμμάτων ελεύθερης πρόσβασης (Public Domain) που κυκλοφορούν παγκοσμίως. Το Public Domain Software είναι λογισμικό που μπορεί ο καθένας να το αποκτήσει, χωρίς να οφείλει δικαιώματα στο συγγραφέα. Υπάρχει πολύ μεγάλη ποικιλία εφαρμογών (παιχνίδια, προγράμματα λογισμικού κ.λπ.) και ο καθένας μπορεί να βρει κάτι που τον ενδιαφέρει. Στο σύστημα διατίθεται λογισμικό ελεύθερης πρόσβασης με προσπάθεια ανανέωσης ανά τρίμηνο ή νωρίτερα.
– ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ KAI ΔΙΚΤΥΑ
Οι συνδρομητές του TechLink θα μπορούν να συνδέονται με βάσεις δεδομένων και δίκτυα τρίτων, για συμπληρωματικές πληροφορίες. Μέχρι σήμερα (Νοέμβριος 1994) προβλέπονται συνδέσεις με τα εξής συστήματα: – ITE/FORTH (σύνδεση με Internet) – Compulink και άλλες συνδέσεις που δεν είναι ανακοινώσιμες αυτή τη στιγμή. – ΑΓΓΕΛΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΕΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ TELEMARKETING Μελλοντικά οι χρήστες θα μπορούν να καταθέτουν τις δικές τους αγγελίες ή στην περίπτωση εμπορικών οργανισμών, τις δικές τους καταχωρήσεις. Επίσης, ορισμένοι συνδρομητές θα έχουν τη δυνατότητα να δημοσιοποιήσουν και να διαφημίσουν -αρχικά μόνο με μικρά κείμενα- τα προϊόντα τους. Τέλος, προβλέπεται δυνατότητα εφαρμογών telemarketing.
– ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ, ΑΣΦΑΛΕΙΑ KAI ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
O προηγμένος τεχνολογικός εξοπλισμός και το εξειδικευμένο προσωπικό του TechLink εξασφαλίζουν τη συνεχή και αξιόπιστη λειτουργία του. Το σύστημα θα λειτουργεί συνεχώς όλο το 24ωρο. H ασφάλεια του συστήματος επιτυγχάνεται με τη χρήση διπλών μηχανημάτων κατηγορίας minicomputer και μηχανισμών back-up. Οι πληροφορίες που περιέχονται στο σύστημα θα προστατεύονται από κάθε μη εξουσιοδοτημένη πρόσβαση. Κάθε πρόσβαση θα γίνεται με προηγούμενη χρήση μυστικού κωδικού (password) με βάση τα καλύτερα βιομηχανικά πρότυπα για την ασφάλεια αντίστοιχων συστημάτων. ‘Ετσι π.χ. το περιεχόμενο των μηνυμάτων του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου θα παραμένει ασφαλές μέχρι να ληφθεί από τον παραλήπτη. Για μεγαλύτερη ασφάλεια, στην οθόνη του χρήστη θα φαίνονται μόνο τα στοιχεία για τα οποία ο συγκεκριμένος χρήστης έχει πρόσβαση.
H υποστήριξη που θα παρέχεται θα είναι άμεση, συνεχής και υπεύθυνη. Το τμήμα υποστήριξης του TechLink θα αναλαμβάνει την εγκατάσταση συστημάτων, όπου απαιτείται, και θα παρέχει εκπαίδευση στους χρήστες. Επίσης, θα διατίθεται τηλεφωνική υποστήριξη κατά τις εργάσιμες ημέρες και ώρες. Σε περίπτωση που υπάρχουν πρόσθετες ανάγκες, το TechLink θα αναλαμβάνει να τις μελετήσει και να προτείνει λύσεις.
Όμως, οι δυνατότητες του TechLink δεν σταματούν εδώ. Με την πάροδο των μηνών (ή καλύτερα των ημερών), το Δίκτυο θα προσφέρει όλο και περισσότερες πληροφορίες (που θα μας επιτρέψετε να μην ανακοινώσουμε σ’ αυτό το εισαγωγικό σημείωμα, γιατί, δεν αποκλείεται, η πρωτοβουλία μας αυτή να βρει τους γνωστούς -αμίμητους- μιμητές της κάθε προσπάθειάς μας).
Αν πάντως ενδιαφέρεσθε να μάθετε περισσότερα για το TechLink τηλεφωνήστε στο 99.61.861 και ζητήστε να μιλήσετε με τους υπεύθυνους του Δικτύου. Στο επόμενο τεύχος που, όπως διαβάσατε, θα ανακοινώσουμε την επίσημη έναρξη της υπηρεσίας, θα έχουμε περισσότερες και πιο συγκεκριμένες πληροφορίες γι αυτή μας την, όπως πιστεύουμε, πρωτοποριακή εφαρμογή. Υπομονή λοιπόν μέχρι τότε_Κ.Κ.
ΟΔΗΓΩΝΤΑΣ…
τον
μήνα που πέρασε
Άσχημος (αυτοκινητιστικά) ο μήνας που πέρασε για τον υπογράφοντα. Αιτία, η στενοχώρια για το τεύχος Νοεμβρίου που, μετά το επετειακό, θύμιζε πτωχό συγγενή. Την πάτησε και με το εξώφυλλο που θύμιζε περιοδικό της δεκαετίας του ‘60! Ας πρόσεχε όπως λένε…
Από μια άποψη οι αστοχίες μας είναι δικαιολογημένες. Δεν μπορούμε να δουλεύουμε πάντα στις 10.000 σ.α.λ! Ακόμα και οι καλύτεροι κινητήρες παρουσιάζουν προβλήματα όταν τους πηγαίνεις τέρμα γκάζι. Τα πράγματα είναι (ελπίζουμε) λίγο καλύτερα σ’ αυτό το τεύχος όπου, εκτός της κανονικής ύλης, υπάρχει και μια ακόμα όμορφη αποκλειστικότητα: η οδήγηση της Άλφα 75 που κέρδισε το DTM!
Όπως όλο και πιο συχνά συμβαίνει τον τελευταίο καιρό, ο υπογράφων έμεινε εκτός νυμφώνος. Αιτία οι στάσεις εργασίας των εργαζομένων στην Πολιτική Αεροπορία (ή κάπου τέλος πάντων) που διαμαρτύρονταν για τη μετοχοποίηση του OTE (ή κάτι παρόμοιο) που έκαναν τις πτήσεις άνω-κάτω, με αποτέλεσμα να μην μπορέσει να ακολουθήσει τον Στράτη Χατζηπαναγιώτου και τον Βασίλη Γιαννακόπουλο (που, σοφώς, είχαν φύγει μια μέρα νωρίτερα) στην Ιταλία και, συγκεκριμένα, στο Βαράνο όπου έλαβε χώρα το ιστορικό γεγονός.
Έτσι, ο μήνας πέρασε με τα αυτοκίνητα που πήραμε για δοκιμή στο περιοδικό, το BMW 316i που έχουμε για δοκιμή μακράς διαρκείας, αλλά και το Φίατ Πούντο 75 που επίσης βρίσκεται στους 4T για τον ίδιο λόγο. Για το τελευταίο πρέπει να πω ότι όσο το οδηγώ τόσο περισσότερο το εκτιμώ. Ναι, θα ήθελα λίγο καλύτερη απόσβεση στα αμορτισέρ (αποσβεστήρες κραδασμών;) και το αμάξωμά του να είναι πιο συμπαγές, για να μπορεί να περνάει πάνω απ’ τους λάκκους και τα ανισόπεδα φρεάτια των ελληνικών δρόμων χωρίς, αυτοκίνητο και οδηγός, να υποφέρουν, αλλά μη με παρεξηγήσετε… H ποιότητα είναι ήδη πολύ καλή, καλύτερη απ’ εκείνη που μας είχαν, μέχρι πρόσφατα, συνηθίσει οι Ιταλοί, γι’ αυτό και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι το Πούντο έχει γίνει μπεστ σέλερ και στην Ελλάδα.
Όπως και άλλη φορά έχω σημειώσει σ’ αυτές εδώ τις σελίδες, αυτό που μ’ αρέσει στο μικρό Φίατ (και φαίνεται ότι αρέσει και σ’ εσάς) είναι το σχήμα του που ταιριάζει στις κυκλοφοριακές συνθήκες και στις πόλεις της εποχής μας. Το σχήμα ακολουθεί τη λειτουργικότητα (form follows function) λένε οι αγγλοσάξωνες και, το αξίωμα βρήκε την εφαρμογή του στο Πούντο που είναι και όμορφο και λειτουργικό. Περισσότερα όμως για το 75 (αλλά και για τα άλλα αυτοκίνητα των Δ.Μ.Δ) στα Αυτοκινητιστικά και Άλλα του Αντίλογου στα τεύχη που ακολουθούν.
Άριστες εντυπώσεις μου άφησε και το Νισάν 200SX που οδήγησα, για λίγο είναι αλήθεια, όταν συγκεντρώσαμε τα ακριβά κουπέ για τη συγκριτική παρουσίαση του προηγούμενου τεύχους. Ιδαίτερα μάλιστα ο κινητήρας του που πρέπει να είναι ένας από τους πιο πολιτισμένους και ελαστικούς που έχω δοκιμάσει. Μπράβο στους Ιάπωνες τεχνικούς (αλλά και σε πολλούς ευρωπαίους) που σκέπτονται τους οδηγούς και δεν τους υποχρεώνουν να βρίσκονται συνεχώς σκαρφαλωμένοι στο πεντάλ της βενζίνης για να κινηθούν με αξιοπρέπεια στην πόλη και εκτός.
Τι θέλω να πω; Απλά ότι θαυμάζω τους κατασκευαστές που σχεδιάζουν κινητήρες με καλή ελαστικότητα, που τους επιτρέπει να λειτουργούν χωρίς δισταγμούς από τις 1.100 στροφές/λεπτό. Δοκιμάστε το μια μέρα στο δικό σας αυτοκίνητο και, αν ο κινητήρας του ανήκει σ’ αυτή την κλάση, θα με θυμηθείτε καθώς θα επιταχύνετε με 5η και 1100-1200 στροφές στην πόλη ή στο ταξίδι. Αυτά τα χαρακτηριστικά διαθέτει ο κινητήρας του Νισάν, αυτά και ο κινητήρας της 316is και, για μία ακόμα φορά, μπράβο στους μηχανικούς της κάθε εταιρίας που με σκέπτονται!
Συνεχίζω τις αυτοκινητιστικές εντυπώσεις (που δεν ξέρω πόσο σας ενδιαφέρουν έτσι που έχει γίνει -πάλι- η αγορά) με την Τογιότα Σέλικα 1.8ST που επίσης οδήγησα στη διάρκεια της συγκριτικής παρουσίασης. Όσα χρόνια κι αν περάσουν δεν θα σταματήσω να θαυμάζω τον τρόπο που η συγκεκριμένη εταιρία καταφέρνει να σχεδιάζει/κατασκευάζει τόσο συμπαγή αυτοκίνητα. Δεν ξέρω αν είναι η ηλικία που με κάνει παράξενο αλλά πιστεύω ότι κανείς πλέον, ακόμα κι αν είναι 22 ετών, δεν αντέχει τους θορύβους μιας κακής κατασκευής. Κανένα παράπονο λοιπόν απ’ τη Σέλικα απ’ όποια πλευρά κι αν το δει κανείς, αν βέβαια το κόνσεπτ των 2+2 θέσεων ικανοποιεί τις ανάγκες του. Πολλές φορές έχω σκεφθεί αν θα αγόραζα ένα παρόμοιο αυτοκίνητο για καθημερινή χρήση και πάντα κατέληγα στο συμπέρασμα πως όχι. Αν είχα δύο θέσεις θα ήθελα να διέθεταν και το κατάλληλο περίβλημα! Μια Καρέρα 2, μια Φεράρι 355 ή μια Σέλικα GT4! Τίποτα λιγότερο.
Άντε όμως ν’ αγοράσεις ένα τέτοιο αυτοκίνητο στην Ελλάδα. Οι κομπλεξικοί των κυβικών εκατοστών θα σε κάνουν λιώμα με τους φόρους και τα τεκμήρια, άσε που θα γίνεις στόχος των σκληρά εργαζομένων κλεπτών και απατεώνων.
Όλα τα προηγούμενα γράφονται στο πλαίσιο της ανάλυσης που επιχειρήσαμε σ’ αυτές εδώ τις σελίδες στο προηγούμενο τεύχος για την κατοχή ενός καλού ή σχεδόν καλού αυτοκινήτου στη χώρα μας, γι αυτό, μη τους δίνετε και μεγάλη σημασία. Όλοι μας κάνουμε όνειρα για τα πράγματα που θα θέλαμε να έχουμε (και δεν μπορούμε) γιατί να μην κάνω κι εγώ; Αλλά, έστω ότι μπορούσαμε… Μας φαντάζεσθε να πηγαίνουμε με μια Φεράρι 355 στο μερσέντες ή στο διογένης παλλάς και οι πορτιέρηδες να κάνουν τούμπες για να μας εξυπηρετήσουν;
Μια φορά που το σκέφθηκα, κόντεψα να πάθω ανακοπή από τα γέλια. Αντίθετα… Πολύ θα ήθελα να δω έναν απ’ αυτούς, στο δεξί κάθισμα ενός καλού αυτοκινήτου, να κατεβαίνει την ειδική διαδρομή της Φτέρης με οδηγό τον Σ.Χ. Συγκοπή θα πάθαινε ο τύπος. Βλέπετε λοιπόν ότι τουλάχιστον για εμάς μέσα στους 4T, τα αποκαλούμενα καλά αυτοκίνητα είναι περισσότερο εργαλεία για οδήγηση παρά κοινωνικά ή οικονομικά σύμβολα.
Γι αυτό σας λέω… Πέρασα τα -ήντα και μυαλό δεν έβαλα. Δώστε μου έναν ανοιχτό δρόμο με πολλές στροφές, ένα καλό αυτοκίνητο και μια καλή μουσική κι αφήστε με να φτιάξω τη δική μου αδρεναλίνη.
Κατά τα άλλα… Την Παρασκευή, 28 Οκτωβρίου, πήγα στο Μαραθώνα για να πάρω ένα αεροπλάνο να πάω στη Μήλο όπου, από την προηγουμένη είχαν φθάσει, με δύο φούσκες απ’ την Ανάβυσσο, ο Σπύρος Κάγκας και Μπάμπης Κωνσταντακάτος. H ιδέα ήταν να επιβιβασθώ σε μια απ’ αυτές και, όλοι μαζί, να κάνουμε το γύρο του νησιού και να φωτογραφίσουμε τις εκπληκτικές -όπως μου είπαν- σπηλιές/καταφύγια πειρατών.
Κι αυτή η προσπάθεια απέτυχε όμως γιατί το αεροδρόμιο του νησιού ανοίγει μόνο για 1-2 ώρες, όταν πάει η Ολυμπιακή. Αντί για τη Μήλο λοιπόν έκανα μια βόλτα πάνω απ’ τις ακτές της δυτικής Εύβοιας, έτσι για να μην ξεχνάμε και την άλλη μας αγάπη. Πάντα μέσα στη χρονιά βρίσκω το χρόνο να βάζω τις ώρες που χρειάζονται για να διατηρώ τα πτυχία μου, γιατί κανείς δεν ξέρει τι μας περιμένει σ’ αυτή τη ζωή.
Έτσι που πάνε τα πράγματα, με την αγορά του ‘95 να προβλέπεται κάτω από τις 80.000 αυτοκίνητα, εκτός και αν μας προκύψει μια νέου τύπου απόσυρση με το κράτος να δίνει 400-500.000 δρχ σε όποιον αποσύρει το παλιό του αυτοκίνητο (χωρίς αναγκαστικά να αγοράσει καινούριο) δεν αποκλείεται να αλλάξω επάγγελμα! Ήδη ο παλιός μου εκπαιδευτής (και τέως κυβερνήτης της O.A.) Πέτρος Τσακωνιάτης, αστειευόμενος, πρότεινε να εργαστώ σε μια από τις νέες αεροπορικές εταιρίες που λειτουργούν στην Ελλάδα! Ίσως μεταφέροντας ζαρζαβατικά από το Ηράκλειο στην Αθήνα.
Επειδή όμως προβλέπω ότι, αν συνεχίσω με τον ίδιο τρόπο, θα αντιδράσετε βίαια σταματώ εδώ. Ραντεβού τον Ιανουάριο με περισσότερα Αυτοκινητιστικά και… άλλα._Κ.Κ.
RSS - Posts
