ΕΣΕΙΣ τι λέτε; Θα φθηνύνουν ή όχι τα μεταχειρισμένα; Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τις «κινητοποιήσεις» των συμβασιούχων στην καθαριότητα για μονιμότερη μονιμότητα; Είσαστε υπέρ ή κατά της ελεγχόμενης στάθμευσης στο «κέντρο» της Αθήνας; Έπρεπε να γίνει η συναυλία Ρουβά-Κουτ στην «πράσινη» γραμμή; Σας ενοχλεί το γεγονός ότι η μαφία έχει αναλάβει τη «φύλαξη» των συνόρων με την Αλβανία και κανενός δεν ιδρώνει τ’ αυτί; Συμφωνείτε με τα αποτελέσματα της έρευνας μεγάλου Ρ/Σ ότι το 90% των δημόσιων έργων δεν έχουν «κανονική» σήμανση και πως για τα τροχαία ατυχήματα πταίει ο άνθρωπος, ο δρόμος και το αυτοκίνητο; Και ακόμα… Έπρεπε ή όχι να φύγει η κόρη του συνθέτη; Έφταιγε ή όχι ο κυρ Τάσος που παράτησε την κυρα Κατίνα; Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τη γειτονιά που λέει ότι ήταν ένας μέθυσος και «κακοχρονονάχει»; Πρέπει ή όχι να δημιουργηθούν ειδικοί αεροδιάδρομοι στον ελληνικό εναέριο χώρο, για να «εκπαιδεύονται» οι τούρκοι χειριστές, ώστε να μπορέσει ο κ. Ντεμιρέλ να αμφισβητήσει καλύτερα τις 130 βραχονησίδες, μεταξύ των οποίων και τη Γαύδο, αλλά «μην πιάνεστε από ένα μεμονωμένο παράδειγμα» και «ελάτε να συζητήσουμε για όλα τα θέματα που μας απασχολούν», όπως είπε ο χρυσούλης μας στη συνέντευξή του στον Αντένα στις 24 Μαΐου;
Και ακόμα… Τι θέλετε να έχουμε; Αριστερό ή δεξιό Μάαστριχτ; Πρέπει ή όχι να γίνει «διάλογος» για την κεντροαριστερά; Και το πιο καθοριστικό: είμαστε ή όχι οι Έλληνες «αριστοκρατικός» λαός; Κι αν είμαστε, πώς ζούμε στα σκουπίδια του κ. Πέρρου;
Με αυτά και με άλλα εξίσου σοβαρά και καθοριστικά για το μέλλον του τόπου ερωτήματα πέρασε και ο Μάιος, και φθάσαμε στον Ιούλιο και στο κατακαλόκαιρο, και ούτε που κατάλαβα πώς πέρασε μισός χρόνος. Και πώς να το καταλάβω, που τους τρεις τελευταίους μήνες τους πέρασα φιλώντας κατουρημένες ποδιές προκειμένου να βρεθούν κάποια 10 εκατομμύρια, για να γίνει το 1o ECCC. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ένα πρωί αισθάνθηκα έναν τρομερό πόνο στην πλάτη και το αριστερό μου χέρι παρέλυσε.
Ευτυχώς, δεν ήταν καρδιακό αλλά αυχενικό, που με έκανε να φωνάζω από τον πιο μεγάλο, πιο απαίσιο, πιο «βαθύ» πόνο που έχω νιώσει στη ζωή μου και να μην μπορώ να κάνω τίποτα, γιατί, όπως μου είπαν οι γιατροί, «τέτοια σπονδυλική στήλη/ερείπιο καιρό είχαν να συναντήσουν». Και πώς να μην έχουν, αφού μια ζωή κάθομαι μπροστά σ’ ένα χειρόγραφο ή ένα πληκτρολόγιο και γράφω τις σοφίες που διαβάζετε κάθε μήνα στο περιοδικό η κάθε εβδομάδα στην εφημερίδα. Ενέσεις λοιπόν στη βάση του αυχένα, ισχυρά παυσίπονα, ειδικό «κολάρο» στο λαιμό, φυσιοθεραπεία ακόμα και βελονοθεραπεία (ανακουφίζει προσωρινά τον πόνο και τίποτα πάρα πάνω) και άντε να δοκιμάσεις αυτοκίνητα ή να οδηγήσεις μοτοσικλέτα, όταν, για να γυρίσεις το κεφάλι σου, πρέπει σαν το λύκο να γυρίσεις και ολόκληρο το σώμα. Φριχτές καταστάσεις που, αν προστεθούν στο γεγονός ότι τη στιγμή που γράφονται (με πόνο!) αυτές οι αράδες (24/5) το κτίριο στην Ηλιουπόλεως δεν έχει ακόμα «τελειώσει» για λόγους που κάποτε θα σας πω, λες και δεν τους ξέρει όποιος «έχει χτίσει κι έχει παντρέψει» όπως λέει κι ο λαός μας. Και ναι μεν μπορεί να ξέρει, αλλά αποκλείεται να έμαθε όσα εγώ. Ίσως, μπορεί, αν όλα πάνε καλά, αν δε μας «κρεμάσουν», αν δεν αθετήσουν τις υποσχέσεις τους (έστω κι αν έχουν όχι μόνο «πάρει τα λεφτά τους» αλλά και άλλα που δεν εδικαιούντο) να κάνουμε το πρώτο βήμα κατά τις 15 Ιουλίου (ο Αντίλογος σελιδοποιείται μέχρι τις 10 κάθε μήνα).
Αν πάμε πάντως, θα μπορέσουμε επιτέλους να εργαστούμε σαν άνθρωποι, γιατί θα εγκατασταθούμε σε ένα χώρο 1.000m2 και θα υπάρχουν και δύο χώροι στάθμευσης από 1.000m2 ο καθένας για να μην παρκάρουμε στους δρόμους του Υμηττού και θυμώσει η Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου, που μας κατηγόρησε ότι «καταστρέψαμε» το χώρο, επειδή βάλαμε περισσότερο πράσινο απ’ ό,τι «έπρεπε» (και αυτή την ιστορία θα σας τη διηγηθώ με φωτογραφίες για να δείτε τι ακριβώς σημαίνει το «πιασ’ τ’ αυγό και κούρευτο»). Όλα βέβαια με την προϋπόθεση πως η εταιρία μας θα συνεχίσει να «πηγαίνει καλά», για να αντιμετωπίσει τη ζημιά που προκλήθηκε από τις εγκληματικές παραλείψεις, τις κακοτεχνίες, και τις πέρα από κάθε λογική καθυστερήσεις που επακολούθησαν.
Πάντως, αν κάποιος από τους αναγνώστες μας ενδιαφέρεται, πρέπει να πω ότι πωλείται το πρώτο μας κτίριο των 450m2 στην οδό Γοργίου 6 στο Μετς. Αν θέλετε περισσότερες πληροφορίες τηλεφωνήστε στο… (δείτε τον αριθμό στα περιεχόμενα και στην ταυτότητα του περιοδικού, γιατί, όπως σας είπα, υπάρχει περίπτωση να έχουν αλλάξει λόγω της μετακόμισης) και ζητήστε να μιλήσετε με τον κ. Αγγελακόπουλο.
Με τα καθοριστικά για το μέλλον του τόπου (αλλά κύρια με το δικό μας) ερωτήματα να έχουν απαντηθεί, ας προχωρήσουμε σε άλλα, πιο πεζά πράγματα όπως, για παράδειγμα, τα αυτοκίνητα που οδήγησα το μήνα που πέρασε. Χωρίς κανέναν ενδοιασμό πρέπει να σας πω ότι όχι απλώς εντυπωσιάστηκα, αλλά παραλίγο να παραγγείλω ένα EV1, το 100% ηλεκτρικό αυτοκίνητο της Τζένεραλ Μότορς που οδήγησα με την ευκαιρία του 1ου ECCC. Όπως ίσως διαβάσατε στο ρεπορτάζ του προηγούμενου τεύχους το EV1 κέρδισε τον άτυπο «αγώνα» που έγινε στην Πολυτεχνειούπολη (δεύτερο ήταν το RAV4EV με οδηγό τον Σ.Χ./Στρατισίνο και τρίτο το εκπληκτικό 100% αγωνιστικό Ρενό Κλειώ), αλλά και εκείνο των εντυπώσεων των λουομένων στην «παραλιακή» Βουλιαγμένης-Βάρκιζας. Εκτός του ότι είναι πανέμορφο είναι και ταχύτερο από πολλά «τζι τι άι» με αποτέλεσμα να με πλευροκοπήσει νεαρός με «χαμηλωμένη» BMW 316 «Μ» (Μαϊμού) και αφού με ρωτήσει «τι είναι αυτό, ρε μεγάλε» και του απαντήσω πως είναι ηλεκτρικό να αναφωνήσει (γεμάτος νεοελληνικό θαυμασμό για τα πράγματα που δε γνωρίζει ή που δεν μπορεί, λόγω χαμηλού δείκτη νοημοσύνης να καταλάβει) «και πολύ χλιδάτο έτσι»!
Ναι, δικέ μου, και πολύ χλιδάτο, αλλά άλλη είναι η ουσία (και η αποστολή) αυτού του αυτοκινήτου και όχι η ικανοποίηση των απωθημένων που κουβαλάς. H πλάκα πάντως δεν ήταν ο γαύρος με την BMW, αλλά ο άλλος με το Χιουντάι «κουπέ», που παρά λίγο να πέσει στην μπαριέρα στην προσπάθειά του να προσπεράσει το EV1! Τόσα λεφτά έδωσε να αγοράσει ένα κόκκινο αυγουλούδες και έρχεται ένα άλλο (αυγουλοειδές) και τον περνάει; Δυστυχώς, η συμβίωσή μου με το αυτοκίνητο ήταν πολύ μικρή (έπρεπε να το οδηγήσουν και άλλοι συνάδελφοι που είχαν προσκληθεί από την GM Ελλάς), αλλά πραγματικά σας λέω ότι μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις, γι’ αυτό κ. υπουργέ ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ, κ. Λαλιώτη, δώστε ΑΜΕΣΩΣ κίνητρα.
Οι αναγνώστες του περιοδικού τα έχουν διαβάσει εκατοντάδες φορές, αλλά επειδή εσείς δε διαβάζετε τους 4T (αλλά άλλα πιο προχωρημένης θεματολογίας περιοδικά) τα επαναλαμβάνω μπας αφενός και σας τα «σφυρίξει» κάποιος από τους συνεργάτες σας και τα πείτε στην TV (και ακουστεί και το όνομα των 4T, όπως ακούγονται και των άλλων που οι εκδότες και οι διευθυντές έχουν προσβάσεις στα «οχτώμιση»).
Ξέρω, κύριε υπουργέ, μου ότι οι προτάσεις μας δεν πουλάνε (προσπάθησα να πείσω τον κ. Πάγκαλο να δώσει μια συνέντευξη στους 4T για να μας «πουν» κι εμάς στα «οχτώμιση, αλλά εκείνος δήλωσε ότι δεν οδηγεί), αλλά εμείς τις λέμε έτσι κι αλλιώς.
Λοιπόν, κάντε ένα νόμο σήμερα που να λέει ότι όποιος κάτοικος της Αθήνας (που όπως γνωρίζουμε έχει πρόβλημα με το «νέφος») αγοράζει αυτοκίνητο Μηδενικών ή Σχεδόν Μηδενικών Ρύπων (για τον ακριβή ορισμό του «σχεδόν» απευθυνθείτε στο Ε.Μ.Π.) θα πληρώνει MONO Φ.Π.Α. και τίποτα άλλο. Απ’ εκεί και πέρα μπορείτε να δώσετε και άλλα κίνητρα. Να πείτε δηλαδή ότι εκείνος που αγοράζει αυτοκίνητο μηδενικών ρύπων (ηλεκτρικό) εκτός του ότι πληρώνει μόνο τον Φ.Π.Α, θα μπορεί να κυκλοφορεί κάθε μέρα στο «κέντρο» της Αθήνας (ή όποιας άλλης πόλης εφαρμόσει το πανέξυπνο αυτό μέτρο). Αν θέλετε να κάνετε τα κίνητρα ακόμα πιο δυνατά, πείτε ότι όποιος αγοράζει ZEV ή NZEV (Zero or Near Zero Emission Vehicle) θα έχει δωρεάν θέση στάθμευσης στο «κέντρο», και αν θέλετε να μας «πεθάνετε», καλέστε τη ΔΕΗ αφενός να φτιάξει αμέσως 10 «πρατήρια» όπου οι κάτοχοι ηλεκτρικών αυτοκινήτων θα μπορούν να φορτίζουν τα οχήματά τους με έκπτωση 50% στην τιμή του ρεύματος και πείτε τους ότι το ίδιο μπορούν να κάνουν από μια πρίζα στο σπίτι τους εκμεταλλευόμενοι τη χαμηλή τιμή του νυχτερινού τιμολογίου της επιχείρησης.
Και, κ. υπουργέ ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ, αν θέλετε να μας «πεθάνετε» όλους μια και καλή, κάντε ένα νόμο που να λέει ότι όποιος αγοράζει, χρησιμοποιεί, κυκλοφορεί, νοικιάζει αυτοκίνητο ZEV ή NZEV στα νησιά του Αιγαίου όχι μόνο δεν πληρώνει «μία» (εκτός από Φ.Π.Α.) σε φόρους, αλλά παίρνει και επιχορήγηση από το κράτος για να τα αγοράσει. Και αν θέλετε να «πεθάνετε» τους ήδη «πεθαμένους» από τις καινοτόμες ιδέες σας πολίτες, ανακοινώστε κίνητρα για τη δημιουργία (από ιδιώτες και ΔΕΗ) «πρατηρίων» για τη φόρτιση των συσσωρευτών των ZEV και των NZEV που θα παράγουν ενέργεια και από ανεμογεννήτριες (αιολική). Αν σε όλα αυτά προσθέσετε και τα (απολύτως απαραίτητα) κίνητρα για τη συλλογή και διαχείριση των μεταχειρισμένων συσσωρευτών, τότε θα έχετε επιτύχει τιτάνιο έργο.
Και ξέρετε γιατί, κ. υπουργέ; Διότι αυτές οι αποφάσεις σας θα δώσουν νέα κίνητρα στα ερευνητικά τμήματα των A.E.I. και των T.E.I, που παράλληλα με το μεγάλο φαγοπότι των κοινοτικών κονδυλίων, δίπλα στις εταιρίες «μελετών» και κάτω από το τραπέζι μπορεί να φτιάξουν και κανένα πραγματικό αυτοκίνητο και όχι μόνο να μετατρέπουν τα διάφορα Σέατ και Πάντα που έκαναν μέχρι σήμερα. Με άλλα λόγια, αν δώσετε τα κίνητρα που σας λέω, θα ανοίξετε και την όρεξη των ιδιωτών που θα σχεδιάσουν, θα κατασκευάσουν και θα διαθέσουν στο κοινό πιο πρακτικές εφαρμογές από εκείνες που έχουμε δει μέχρι σήμερα.
Μα καλά, θα πείτε, κ. υπουργέ ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ… Εσύ ο «ραλιτζής», ο άνθρωπος που του αρέσουν τα δυνατά και γρήγορα αυτοκίνητα, έγινες οπαδός των ηλεκτρικών και των υβριδικών; Μακριά από μένα, κ. Λαλιώτη μας, αυτός ο ψόγος. Αν ήταν στο χέρι μου, θα οδηγούσα Φεράρι F50 και Πόρσε 911T και αν ήμουν ακόμα νέος, δε θα άφηνα ράλι, αγώνα ταχύτητας ή ανάβαση που να μη λάβω μέρος. Όμως έτερον εκάτερον, που λέει και ο Σπύρος ο Παπαδόπουλος. Κι αυτό γιατί την τελευταία φορά που πήγα στις Σπέτσες για «διακοπές» τα νεύρα μου κουρελιάστηκαν από τα χωρίς εξατμίσεις μηχανάκια και τρίκυκλα, ενώ, αν τα γραφεία είχαν τα κατάλληλα κίνητρα, δεν αποκλείεται να νοίκιαζαν ηλεκτρικά «παπιά» (κι εγώ, κατά τον Φ.Κ. Ντικ, να είχα ηλεκτρικά όνειρα).
Βλέπετε, λοιπόν, πόσο εύκολο είναι να αλλάξετε τα πράγματα, αν πραγματικά το επιθυμείτε; Αφήστε που μπορεί έτσι να τη «φέρετε» και στον κ. δήμαρχο Αθηναίων και στις παρκοεταιρίες. Μπορείτε να πείτε δηλαδή πως οι κάτοχοι ZEV/NZEV μπορούν να σταθμεύουν ΔΩΡΕΑΝ σε πολλούς(αν όχι σε όλους) τους χώρους ελεγχόμενης στάθμευσης! Εμπρός, κ. υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ… Seize the day, όπως έλεγε και ο Ρόμπιν Γουΐλιαμς στην ταινία «Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών»._Κ.Κ.
ΟΪΜΕ, ΟΪΜΕ
Kαι εκεί που πήγαινα να ξεκινήσω για το σπίτι στο κάθισμα μιας Μερτσέντες E200 που είχαμε για δοκιμή(;) και να αισθανθώ όπως αισθάνονται όσοι κομπλεξικοί χρησιμοποιούν το άστρο για ν’ ανάβουν κοινωνικά, τι νομίζετε ότι ακούω (μεταφορικά, είναι αλήθεια, μια και όταν το άκουσα δεν οδηγούσα, αλλά έβλεπα τον ANT1); Ακούω λοιπόν (και βλέπω) το Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ να λέει πως η Τουρκία «αμφισβητεί» 130 νησίδες και βραχονησίδες και πως η Ελλάδα πρέπει να «συζητήσει προκειμένου να βρεθεί λύση…» (στα προβλήματα που έχει δημιουργήσει η Άγκυρα). Και να επαναλαμβάνει πως, αν η Ελλάδα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια, αυτό θα είναι αιτία πολέμου και γενικά να απειλεί ευγενικά, αλλά απροκάλυπτα πως, αν δεν υποκύψουμε στις ορέξεις της Άγκυρας, θα γίνει στο Αιγαίο το «έλα να δεις», το οποίο και βέβαια δεν είναι (κατά το Σουλεϊμάν το Μεγαλοπρεπή) «ελληνική θάλασσα».
Τον άκουγα τον κερατά και σκεπτόμουν πόσο μεγάλες πλάτες έχει (ή πόσο μικρές έχει η Ελλάδα). Και σαν να μην έφτανε ο Σουλεϊμάν, λίγες μέρες αργότερα ήλθε στην Αθήνα ο τούρκος υφυπουργός Εξωτερικών Ονούρ Οϊμέν και με την προκλητικότητα που του εξασφαλίζουν α. η ενιαία τουρκική εξωτερική πολιτική β. τα 150(;) F16, τα εκατοντάδες άρματα μάχης, τα αποβατικά, τα επιθετικά ελικόπτερα, τα αεροπλάνα ανεφοδιασμού και, γενικά, η τουρκική πολεμική μηχανή, δήλωσε (μπροστά στο δικό μας Κόναν το Βάρβαρο το Νεότερο (ο πρώτος ήταν ο κ. Παπούλιας, αν θυμάστε) ότι η χώρα του διεκδικεί κάπου 1.000 νησίδες και βραχονησίδες και να δηλώνει ότι η Ελλάδα «δεν πρέπει να φοβάται το διάλογο για να βρεθεί λύση». Και αντί να δω τον έλληνα υφυπουργό να σηκώνεται και να φεύγει από το συνέδριο τον άκουσα να λέει ότι ναι μεν είναι «δικαίωμά μας» να πάμε τα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια «αλλά δεν πρόκειται να το πράξομε στο εγγύς μέλλον».
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο Οϊμέν έριξε και την τελική ρουκέτα (που πάλι έμεινε αναπάντητη από τον έλληνα ΥΦ.ΥΠ.ΕΞ). Είπε πως «θα ήταν ιδιαίτερα ευτυχής, αν οι Τούρκοι της δυτικής Θράκης είχαν τα ίδια δικαιώματα με τους Έλληνες της Κωνσταντινουπόλεως στους τομείς της εκπαιδεύσεως και της θρησκευτικής ελευθερίας» ξεχνώντας τους διωγμούς των Ελλήνων της Πόλης.
Η αντίδραση ήλθε μετά την αναχώρηση του Οϊμέν για την πατρίδα του. O έλληνας υφ. Εξωτερικών έτριξε τα δόντια στην Άγκυρα με τη σκληρή δήλωση ότι «αν η Τουρκία συνεχίσει να συμπεριφέρεται με τον τρόπο που συμπεριφέρεται, θα θέσει εαυτήν εκτός Ευρώπης». Τέτοια προειδοποίηση ο ελληνικός λαός είχε να ακούσει από την εποχή του Ελευθερίου Βενιζέλου! Και σαν να μην έφτανε αυτή η «προειδοποίηση», μια εβδομάδα αργότερα ακολούθησαν οι δηλώσεις του άλλου τέρατος της εξωτερικής μας πολιτικής, του «σοφού» κ. Κρατερού Ιωάννου που δήλωσε στο «Φλας» ότι «η Τσιλέρ παλαιότερα είχε μιλήσει για 1.000 βραχονησίδες μέχρι το Ιόνιο, ενώ τώρα μειώνεται ο αριθμός» υπονοώντας, όπως σημειώνει ο Γ.Τ. ότι μέχρι να τελειώσει ο διάλογος μπορεί να μας επιστρέψουν την Ίμβρο, την Τένεδο και τη μισή Κύπρο…( Γιάννης Τριάντης, Ελευθεροτυπία 30.54.97).
Τα διάβασα, τα άκουσα (είδα και τον κ. Λεωνίδα μας να επαναλαμβάνει τις διεθνιστικές του ονειρώξεις) και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ένα νέο 1897 είναι απλά θέμα χρόνου. Και ξέρετε γιατί το λέω αυτό; Διότι φαντάζεσθε αύριο η Τουρκία να επιτεθεί για να καταλάβει τρία ελληνικά νησιά και η Ελλάδα να πάει σε πόλεμο υπό τις διαταγές των κ.κ. Παπανδρέου, Κρανιδιώτη, Κρατερού και Βερέμη (με «θεωρητικό» τον κ. Λεωνίδα μας). Όχι μόνο στη Λαμία θα φθάσουν αλλά στα Πατήσια.
Είδατε τι γράφω; Αντί να είμαι υπέρ του «διαλόγου», λέω αυτό που λέει η ιστορία. Ότι διάλογο κάνεις μόνο αν είσαι δυνατός. Αν είσαι αδύνατος, ενδοτικός, οικονομικά «πεθαμένος»… Αν χρειάζεσαι 15 χρόνια για να αποφασίσεις ποιοι θα πάρουν τις μίζες προκειμένου να αγοράσεις ελικόπτερα παντός καιρού για να μεταφέρεις τους ασθενείς σου… Αν απαιτούνται 20 χρόνια για να αποφασίσεις τι θα κάνεις με τις Δ.Ε.Κ.Ο., 30 χρόνια για να φτιάξεις το μετρό και 100 για να μάθεις τους βάρβαρους που αποκαλούν τους εαυτούς τους Έλληνες και Ευρωπαίους να μην πετάνε τις σκουπιδοσακούλες και τα κουτιά από τα φυτοφάρμακα όπου τους καπνίσει, τότε δεν μπορείς να κάνεις διάλογο, δεν μπορείς να «πας» στα 12 μίλια και θα είσαι καταδικασμένος να ζεις σαν ραγιάς (λόγω στρατιωτικής ή οικονομικής εισβολής).
Διάλογο, λοιπόν, αλλά με 250 αεροπλάνα τρίτης γενιάς να περιμένουν την εντολή να πλήξουν ανηλέητα στρατηγικούς στόχους στην Τουρκία (ή σε όποια άλλη χώρα αμφισβητεί τον εθνικό μας χώρο). Διάλογο, αλλά με καλά εκπαιδευμένους αεροπόρους, ναυτικούς, κομάντο και στρατιώτες. Διάλογο, αλλά η κάθε Τσιλέρ να γνωρίζει πως, αν «κουνηθεί», θα πάθει τέτοιο κακό, που τα επόμενα 500 χρόνια δε θα το κουνήσει απ’ την Άγκυρα.
Τέτοιο διάλογο είμαι πρόθυμος να κάνω, γιατί δεν ξέρω αν τα αστέρια της εξωτερικής μας πολιτικής και οι γραφικοί ενδοτικοί το έχουν προσέξει, αυτό το είδους του «διαλόγου» επιχειρεί η Τουρκία.
Αυτή είναι η σκληρή αλήθεια και όλα τα άλλα τα «πολιτισμένα» και τα «καθωσπρέπει» είναι καθρεφτάκια και χάντρες για τα μάτια των αληθινών φλούφληδων που, όταν τα πράγματα δυσκολέψουν, θα αυτοεξοριστούν στο Λονδίνο, στο Παρίσι και στη Νέα Υόρκη και απ’ εκεί θα κάνουν αντίσταση κατά της νέας τουρκικής κατοχής. Και οι μόνοι που θα δίνουν τη ζωή τους για την Ελλάδα θα είναι οι Καραολήδες, οι Δημητρίου, οι Σολωμού και όλοι όσοι πολέμησαν τον κάθε λογής κατακτητή για να μπορούμε εμείς να αγοράζουμε τα καταλυτικά, να πίνουμε το εσπρέσο στα in μπαράκια, να λικνιζόμαστε σαν οδαλίσκες στα «ελληνικάδικα» και να αποκαλούμε υπερπατριώτη τον καθένα που δε θέλει να (ξανα)δει την ημισέληνο να κυματίζει στην Ακρόπολη. Αγοράστε, λοιπόν, εκτός από F16 και Mirage και κανένα MIG 29, καλοί μου άνθρωποι. Να δείτε πόσο χρήσιμο θα μας φανεί στην επόμενη επίσκεψη του Οϊμέν.
Και πού είσαστε… Μη φοβάστε τον κ. Λεωνίδα, γιατί όπως αποκάλυψε πρόσφατη έρευνα που έγινε ύστερα από παραγγελία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας μεταξύ των στρατευμένων νέων από το Κέντρο Κοινωνικής Ψυχολογίας και Ερευνών Κοινής Γνώμης του Πάντειου Πανεπιστημίου οι μισοί νεοσύλλεκτοι τάσσονται υπέρ μιας δυναμικής απάντησης, αν η Τουρκία επιχειρήσει να επεκτείνει την εισβολή της στην Κύπρο (Κυριακάτικη, 01.06.97).
Στην ερώτηση αν οι νεοσύλλεκτοι θα πολεμήσουν σε περίπτωση πολεμικής εμπλοκής της χώρας μας, το 45,89% απάντησε «με ενθουσιασμό», το 42,40% απάντησε «αναπόφευκτα» και το 11,70% «να το αποφύγουμε».
Στην ερώτηση όμως ποιος πρέπει να είναι ο τρόπος επίλυσης των προβλημάτων που έχει η Ελλάδα με τις ξένες χώρες, το 44,1% απάντησε «δυναμικά» και το 55,9% «με διάλογο» πράγμα που σημαίνει αυτό που γράφω πιο πάνω… Αν δεν καταλαβαίνουν από λόγια, θα πρέπει «να τους πάρει και να τους σηκώσει». Πείτε μου λοιπόν… Πως να «χαρώ» την οδήγηση της E200, όταν κάθε λεπτό της ώρας αισθάνομαι ότι κάποιος παρενοχλεί σεξουαλικά τη χώρα μου;
Έτσι την άφησα και πήρα το δίλιτρο Ρενό Μεγκάν Κουπέ και ξαναβρήκα τα γράδα μου, μια και ανήκει στην κατηγορία των οχημάτων για τους Πραγματικούς Οδηγούς. Το είχα οδηγήσει (για λίγο) όταν πήγαμε στα Μετέωρα αλλά τώρα το είχα μια εβδομάδα και, πραγματικά, το απόλαυσα. Τι μου αρέσει περισσότερο;
H δύναμη του κινητήρα σε όλη την περιοχή των στροφών και η άμεση απόκριση στις εντολές του οδηγού. Όταν θέλεις να προσπεράσεις την κινούμενη άμμο δεν έχεις παρά να «κατεβάσεις» μια τρίτη, να πατήσεις το γκάζι και να χαθείς στον ορίζοντα, παρέα με τη μουσική ή τα χρώματα της δύσης που έχεις επιλέξει. Και στις στροφές αρκεί να διαλέξεις τη σωστή «γραμμή» και να κρατήσεις σταθερό το γκάζι και όλα γίνονται σωστά και φυσιολογικά. Βέβαια, όπως και άλλη φορά έχουμε πει, το Μεγκάν Κουπέ δεν είναι το αυτοκίνητο που θα ταίριαζε στον τυπικό έλληνα «οικογενειάρχη». H θέση οδήγησης είναι «παράξενη», ο χώρος πίσω λίγος και η καθημερινή χρήση δύσκολη. Αν όμως ανήκετε στην κατηγορία των «κονεσέρ» της αυτοκίνησης και έχετε μία συμβία και ένα παιδί, ίσως πρέπει να το δείτε!
Στον Αντίλογο του προηγούμενου τεύχους σαν είπα ότι τους τελευταίους μήνες κάτι έχει συμβεί (το γεφύρι της Άρτας στην Ηλιουπόλεως 2-4) και ο χρόνος που είχα για γράψιμο μειώθηκε στο ελάχιστο. Το ίδιο συνέβη και στο διάστημα 10 Μαΐου -5 Ιουνίου που στην ουσία συγκεντρώνεται η ύλη γι’ αυτές τις σελίδες. Το γεφύρι συν ένα αυχενικό που προκλήθηκε από κάποια βλάβη ανάμεσα στον 4ο και 5ο σπόνδυλο, και επί 10 μέρες ζούσα με ένα κολάρο στο λαιμό, με αφόρητους πόνους στο αριστερό χέρι, με επισκέψεις σε ορθοπεδικούς (ακόμα πονάω, κ. Κατσιφαράκη μου!), φυσιοθεραπευτές ακόμα και βελονιστές (έπειτα από πρόταση του Άρη Σταθάκη).
Πώς να καθίσεις λοιπόν μπροστά στον επεξεργαστή όταν πεθαίνεις απ’ το πόνο; Πώς να ψάξεις, να κόψεις, να φυλάξεις, να γράψεις τα «Πράγματα που Λένε και Γράφουν» (είδατε ότι λείπουν;), πώς να πας να δεις λίγο Ράλι Ακρόπολις (αυτή η γραφή «ράλι» βγάζει μάτι, αλλά μου λένε ότι είναι η σωστή). Καββαθά, λέω στον εαυτό μου. Δεν πάς καλά. Κάτι πρέπει να κάνεις, να βρεις το χαμένο σου χρόνο, αλλά καθώς εξελίσσονται τα πράγματα, αν δεν πάμε στα νέα γραφεία, δεν πρόκειται να ησυχάσω/ησυχάσουμε, μια και η Πραξιτέλους άρχισε να μας δίνει στα νεύρα. Εκτός των άλλων κακών στα γραφεία στο Ελληνικό είναι ότι με την ανέγερση της διπλανής πολυκατοικίας χάσαμε τρία κλιματιστικά που δε γίνεται να τοποθετηθούν στην ταράτσα! Καταλαβαίνετε λοιπόν το κλίμα που επικρατεί. Πάντως, αν όλα πάνε καλά (από οικονομικής πλευράς εννοώ!) το νέο μας κτίριο θα αλλάξει τον τρόπο που εργαζόμαστε. Ήδη έχουν τελειώσει (και χρησιμοποιούνται) τα δύο υπερσύγχρονα εργαστήρια του περιοδικού μας «ΗΧΟΣ & Ηi-Fi» καθώς και το φωτογραφείο που μας επιτρέπει να δουλεύουμε σαν «Ευρωπαίοι».
Μόλις πάμε εκεί σκεπτόμαστε να βγάλουμε 1-2 περιοδικά ακόμα, γιατί έχει περάσει αρκετός καιρός από την τελευταία φορά που κάναμε κάτι παρόμοιο. Τι περιοδικά; Θα μάθετε όταν έλθει η ώρα!
Και μια και αναφέρθηκα στον HXO, νομίζω ότι πρέπει να σας πω ότι έπειτα από δύο άκρως επιτυχημένες εκθέσεις Hi-End στο ξενοδοχείο Intercontinental ο Σύνδεσμος Αντιπροσώπων θα κάνει εκεί τη δική του έκθεση Hi-Fi! Γι’ αυτό το 30 Hi-End Show του Ήχου θα γίνει στο κέντρο της Αθήνας, στο ξενοδοχείο Χίλτον από τις 10-12 Οκτωβρίου.
Να είστε εκεί για ακρόαση εκπληκτικών συσκευών, για παρακολούθηση εξελίξεων στο home cinema και, βέβαια, για συμπαράσταση!_Κ.Κ.
Ολίγα για το γνωστό θέμα
Tα τροχαία, καλέ… Αυτά που τα αγχωμένα «οχτώμιση» ανακάλυψαν με το δυστύχημα της νταλίκας και έγινε ο γνωστός νεοελληνικός «χαμός», καθώς ο κάθε άσχετος και πικραμένος ανακάλυπτε ότι οι εθνικοί δρόμοι δεν έχουν καλή σήμανση, πως για τα ατυχήματα φταίει «ο άνθρωπος, το αυτοκίνητο και ο δρόμος» και πως τα φορτηγά που παραδίδουν αγαθά στα σούπερ μάρκετ μπλοκάρουν την κυκλοφορία. Σας μιλάω για μεγάλες ανακαλύψεις, κοσμογονικές θα ‘λεγα στις οποίες ποτέ πριν, κανείς από ‘μας τους εργάτες της Τεχνικής Δημοσιογραφίας δεν είχε αναφερθεί.
Και για να σας διηγηθώ τη δική μου περίπτωση, εκεί που καθόμουν ένα μεσημέρι στο γραφείο καταφθάνει ένα φαξ που με πληροφορούσε ότι την ίδια μέρα, το ίδιο απόγευμα δηλαδή, «ήμουν καλεσμένος σε δημόσια συζήτηση για τα τροχαία που οργάνωνε ο SKY και αν είχα την καλοσύνη να παραβρεθώ». Και βέβαια δεν «παραβρέθηκα» 1ο, διότι ύστερα από 37 χρόνια στο χώρο περίμενα οι καλοί μου συνάδελφοι να με καλέσουν δυο μέρες νωρίτερα, και 2ο διότι ξέρω πως αυτού του είδους οι μαζώξεις δεν οδηγούν πουθενά, καθώς από το κοινό «πετάγονται» διάφοροι που «τρώνε» το χρόνο με τα «προβλήματα» των συντεχνιών τους.
Τέλος πάντων… O λόγος που επανέρχομαι στα τροχαία είναι ένα δημοσίευμα στην «Καθημερινή» της 27ης Μαΐου που είναι τόσο χαρακτηριστικό ώστε να απαιτεί πρόσθετο σχολιασμό.
«Υπερβαίνει τα 100 δισ. το κόστος των τροχαίων στη χώρα μας», έγραφε ο Δ. Λάππας και συμπλήρωνε ότι «στη δεκαετία 1983-93 τα ατυχήματα στην Ελλάδα αυξήθηκαν κατά 34% ενώ στην Ευρώπη μειώθηκαν κατά 9%!» Όσο και να μη θέλουν κάποιοι να το δεχτούν, οι στατιστικές αυτές αποδεικνύουν εκτός από την εγκληματική αδιαφορία του κράτους και μια αλήθεια: το βαθμό νοημοσύνης της συντριπτικής πλειοψηφίας των ελλήνων οδηγών.
Όσο περνάει ο καιρός τόσο τα κρούσματα της αγνής, καθαρόαιμης βλακείας πληθαίνουν. Το τι κάνουν οι άνθρωποι στο δρόμο δεν περιγράφεται! Είναι πραγματικά κρίμα που δεν έχουμε μια (καλή) εκπομπή στην τηλεόραση, με ένα καλό συνεργείο για να σας δείξουμε τι εννοούμε όταν αναφερόμαστε στον εποχούμενο βλάκα, στο άτομο που είναι υπεύθυνο για την κατά 34% αύξηση των τροχαίων στην Ελλάδα, στο «ζώο» (τι φταίνε τα καημένα;) που κάνει στροφή 180ο ή προσπερνάει σε δρόμο με διπλή διαχωριστική γραμμή, στο άλλο που σταματάει με «τον κώλο έξω» στην κορυφή μιας κλειστής στροφής, στο υποκείμενο που φρενάρει απότομα για να «πάρει πελάτη» ή για να ψωνίσει ζαρζαβατικά.
Ατομα με έντονες ειδικές ανάγκες, που πήραν «δίπλωμα» με τρόπους και μεθόδους που βαρεθήκαμε να γράφουμε. Δίπλωμα αγορασμένο με χρήμα, με κεφαλοτύρι, με ψάρια, με «εξετάσεις» για ηλίθιους, με συστήματα, πρακτικές και νοοτροπία της δεκαετίας του ‘50…
Όταν στην τηλεοπτική εκπομπή της ET1 αναφέρθηκα σ’ αυτή την άσχετη και εγκληματικά επικίνδυνη εποχούμενη μάζα, ο κ. υφυπουργός Μεταφορών είπε ότι «αυτά τα λέω επειδή ήμουν παλιός πρωταθλητής αγώνων αυτοκινήτου!» Χριστέ και Απόστολε! είπα μέσα μου. Σε αγώνες έτρεξα, αλλά ποτέ δεν ήμουν πρωταθλητής. Μόνο δημοσιογράφος, αλλά τι σχέση μπορεί να έχει η παθολογική βλακεία με τους αγώνες;
O Μάιος πέρασε, μπήκε ο Ιούνιος, άρχισαν οι ζέστες και τα μπάνια του λαού είναι σε πλήρη εξέλιξη. Αν έχετε λίγη ώρα διαθέσιμη και θέλετε να δείτε πώς συμπεριφέρονται οι μικρόνοες που ανάφερα, δεν έχετε παρά να κοιτάξετε γύρω σας.
Προσέξτε… Εκατό μέτρα εμπρός ένα πρωτόζωο που οδηγεί Σεχάν Μπερντ ετοιμάζεται να παραβιάσει το STOP και να δολοφονήσει το ζευγάρι με την Άφρικα Τουίν.
Τη γλίτωσαν; Παρά τρίχα, είναι αλήθεια, αλλά το «μουλάρι» θα βρει τρόπο «να την κάνει» παρακάτω. Έτσι κι αλλιώς ούτε το STOP ούτε τη μοτοσικλέτα που ερχόταν είδε. O πολτός που έχει για μυαλό «σκεπτόταν» ότι ήταν ώρα να περιδρομιάσει.
Αμ, η άλλη; H κυρία με το Σουζούκι που έχει γίνει ένα με την αριστερή λωρίδα; Αυτή τι νομίζετε ότι πρόκειται να κάνει; Να σταματήσει; Να στρίψει επί τόπου; Να αγοράσει πεπόνια; Να δει τη Λάμψη;
Κι η άλλη με το Τσερόκι που πάει «με χίλια», ανεβασμένη στη ματαιοδοξία που έχτισαν οι διαφημίσεις που δείχνουν την Ελλάδα ίδια με το Τέξας. Αλλά τι βλέπουμε στη μεσαία λωρίδα της Βουλιαγμένης, της Ποσειδώνος και της Συγγρού;
Παπιά, που πάνε με 40 χιλιόμετρα αναγκάζοντας τους οδηγούς να πηγαίνουν μια δεξιά, μια αριστερά.
Τα οδηγούν τύποι παράξενοι που πρέπει να κατέβηκαν απ’ τα Γκράβαρα του Σύμπαντος. «Τι θες, ρε» σου λένε, αν τους μιλήσεις «δε βλέπεις ότι οδηγώ μοτοσικλέτα;» και η ψυχασθένεια συνεχίζεται κάθε μέτρο, κάθε λεπτό, κάθε ώρα, κάθε μέρα, κάθε χρόνο. Και στους δρόμους άψυχα κορμιά, αίματα, τρακαρισμένα αυτοκίνητα και μοτοσικλέτες, σημάδια συμπεριφοράς ενός λαού που έχει χάσει τ’ αυγά και τα πασχάλια, γιατί δεν πιστεύω να πιστεύετε ότι «λαός» είναι οι φίλοι και οι γνωστοί σας. Λαός είναι αυτός ο αχταρμάς που έχει γεμίσει τους δρόμους, τις θάλασσες, τα βουνά και τις πεδιάδες με σκουπίδια και αυθαίρετα. Αυτός είναι ο «λαός», και αν ρωτάτε ποιος τον έκανε έτσι, μην κουράζεστε. Ρίξτε μια ματιά στα πιστεύω και τις «θέσεις» των ηγετών του. Δείτε πώς τα έκαναν παντού, από τις προβληματικές μέχρι τις συντάξεις και από τα δημόσια έργα μέχρι τα κρατικά ναυπηγεία (άλλος χώρος θαυμάτων για μεγάλο φαγοπότι κυβερνώντων και «εργαζομένων»). Κι από κάτω οι ομάδες των συντεχνιών που καταβροχθίζουν το δημόσιο χρήμα, λαδώνονται και λαδώνουν και φτιάχνουν τη μία αυθαίρετη «βίλα» μετά την άλλη. Και ο «λαός» να καταστρέφει, να βρωμίζει, να αφοδεύει όπου βρει. Μια ματιά στην πρασιά έξω από τα γραφεία της οδού Ηλιουπόλεως θα σας πείσει. Ο ευαίσθητος «λαός» πετάει στο δρόμο τα πάντα, από πλαστικά μπουκάλια νερού μέχρι κουτάκια «κόκα κόλα» και από φραπόγαλα μέχρι σακούλες σκουπιδιών. Κάθε πρωί το πράσινο και τα πεζοδρόμια θυμίζουν τη χωματερή των Ανω Λιοσίων. Τα ανθρωπάκια έρχονται τη νύχτα και αφήνουν τις βρομιές τους εκεί επειδή έτσι τα βολεύει, επειδή βαριούνται να τα βάλουν σ’ ένα κάδο απορριμμάτων, επειδή έτσι έχουν μάθει οι κάφροι.
Και το αποκορύφωμα: το πρωί φυτέψαμε λουλούδια στην πρασιά και τη νύχτα τα έκλεψαν, τα ξεπάτωσαν αφήνοντας τα αποτυπώματα των οπλών τους στο μαλακό χώμα.
Έχετε ποτέ δει τους εισαγγελείς των «οχτώμιση» να στηλιτεύουν αυτή τη συμπεριφορά; Να δείχνουν εκτός από τις παραλήψεις του «ανάλγητου κράτους» και των επιχειρήσεων που «πίνουν το αίμα του λαού» και τον βρομιάρη νεοέλληνα σε δράση;
Ποτέ!
Αυτό έλειψε δα! Να θίξουμε την «αξιοπρέπεια» του «λαού».
Το συμπέρασμα; Με την εξαίρεση μερικών εκατοντάδων χιλιάδων, τσακισμένων από τις κακουχίες, τα προβλήματα και το κυνήγι του μεροκάματου, ευγενικών και καθαρών Ελλήνων που σέβονται την ιστορία και το περιβάλλον, οι υπόλοιποι είναι πιστά ομοιώματα των χωρίς πνοή και μεγαλείο μικρομεσαίων διαχειριστών της επίσης μικρομεσαίας εξουσίας._Κ.Κ.
RSS - Posts
