ΣΤΑΘΗΣ Σ. 22.ΧΙΙ.2011 stathis@enet.gr
… Σαν τσιγάρο που κόπηκε στη μέση χωρίς να βρει ένα επόμενο στόμα για να κάψει σ’ αυτό τη ζωή του,σαν τραγούδι που έρχεται και ξανάρχεται στον νου σου θέλοντας να σου τραγουδήσει άλλα τραγούδια που δεν έχεις αυτιά ν’ ακούσεις… ………………………………… Μια νύχτα του Δεκέμβρη, με το Ακροταίναρο να ταξιδεύει ορθόπλωρο ξημερώνουν αίφνης μεσοπέλαγα τα παλιά σου κόμιξ κι αρχίζουνε τα θαύματα και οι περιπέτειες στ’ στρα… Πάντα γίνονται θαύματα!.. Αποχαιρετισμός στα όπλα; Μάλλον όχι! Αλλωστε ουδείς εξ όσων γνωρίζω απ’ το είδος που εκτιμώ δεν αποχαιρετά, ούτε παρατά τα όπλα του, όχι τουλάχιστον πριν ο ίδιος να αποφασίσει κι όχι κάποια ανωτέρα βία, συνήθως κατώτερη των περιστάσεων, να κρεμάσει την «ασπίδα του» πάνω απ’ το τζάκι ή έστω τα «παπούτσια του» στον τοίχο. Αποχαιρετισμός στους αναγνώστες; Μάλλον όχι! Εχουμε συν-ταξιδέψει πολύ για να χαθούμε μεταξύ μας, όλο και κάπου θα ανταμώνουμε ξανά, σε ένα βιβλίο, σε ένα φιλμ, ένα ποίημα, έναν περίπατο, μια ανάμνηση. Αποχαιρετισμός στην «Ελευθεροτυπία»; Ναι! Αυτό το υπέροχο σκαρί θα συνεχίσει χωρίς εμένα, ελπίζω όμως με όλους εσάς, πιστούς συνεπιβάτες. Πέρασα μαζί σας πάνω σ’ αυτό το σκάφος, πότε στην κουβέρτα, πότε στ’ αμπάρια, άλλοτε στη γέφυρα ή στο μηχανοστάσιο και πάντα στον τηλέγραφο δέκα μεστά, γενναία και πολυκύμαντα χρόνια. «Δέκα χρόνια στην πλώρη» ή μια ακόμα Ιλιάδα στα μέτρα της δικής μου μικρής ζωής – δέκα χρόνια στον «Ριζοσπάστη», δέκα χρόνια στα «ΝΕΑ» και δέκα χρόνια στην «Ελευθεροτυπία» – τριάντα χρόνια «υπό σκιάν» στο φως της δημοσιογραφίας. Εν πρώτοις οφείλω τις ευχαριστίες μου σε παλιούς και νέους συναδέλφους που βρήκα όταν ήρθα εδώ στο σώμα της «Ελευθεροτυπίας», οι οποίοι πολλά μού έμαθαν και πολύ μου στάθηκαν. Ιδιαιτέρως όμως η καρδιά μου ευχαριστεί την ψυχή του Κίτσου Τεγόπουλου, όταν δίψασα με φώναξε στη βρύση του να πιω νερό -και τη δροσιά του θα ‘χω πάντα φυλαχτό, δίπλα στις παιγνιώδεις προτροπές του Λέοντα Καραπαναγιώτη. Επίσης ευχαριστώ εκ βαθέων όλους τους εργάτες του Τύπου που στολίζουν κάθε μέρα με τη δουλειά τους αυτό το καράβι, κλητήρες, διορθωτές, διοικητικούς, οδηγούς, τεχνικούς, τυπογράφους, όλους! Απολογισμός. Ενα κυρίως προσπάθησα: να μη σας γράφω ψέματα, να μη σας παραμυθιάζω. Οχι ότι υπήρξα αντικειμενικός, δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα για τους γελοιογράφους ή τους σχολιαστές, αλλά πάντα πρόσεχα να «διασταυρώνω» τις πληροφορίες και να μαθαίνω απ’ τα γεγονότα. Λάθη έκαμα, όχι όμως επίτηδες, όχι για να ξεγελάσω κανέναν, αλλά επειδή είναι αναπόφευκτο. Ούτε διεκδίκησα ποτέ τη «δική μου αλήθεια» -μακρυά απ’ αυτές τις μεταμοντερνικές ευκολίες, αλλά πάντα έψαχνα την απόδειξη της αλήθειας -γνωρίζοντας ή μάλλον προσπαθώντας πάντα να ενθυμούμαι ότι υπάρχουν κι εκείνες οι αλήθειες που δεν αποδεικνύονται (ακόμα). Αφήνομαι στην κρίση σας. Τέλος, θέλω να σας ευχαριστήσω μίαν-μίαν κι έναν-έναν προσωπικώς καθώς και όλους μαζί, για τον καλό ή τον κριτικό σας λόγο τόσα χρόνια. Για τις ελπίδες και τα όνειρά σας που έθρεψαν και τις δικές μου ελπίδες, και τα δικά μου όνειρα. Σας ευχαριστώ για τους δρόμους που μου δείξατε, για τις στιγμές που με ανακαλέσατε στην τάξη, για το κοινό μας γέλιο, τους θυμούς, το ονειροπόλημα. Στην πραγματικότητα -το πιο συχνό- οι αναγνώστες είναι που γράφουν αυτά που μεταδίδει ο γραφιάς και τέτοιες στιγμές, νομίζω, ζήσαμε πολλές μαζί… Τώρα τα κυπαρισσάκια γέρνουν προς την έξοδο. Το ταξίδι όμως, ναυτάκια μου και καπετάνισσες της καρδιάς μου αρχόντισσες συνεχίζεται. Εύχομαι η «Ελευθεροτυπία» να συνεχίσει καλοτάξιδη, προσέχοντας τις ανάγκες των ανθρώπων! Η πέννα μου στα πόδια σας. Και το πεννάκι μου επίσης! -όσο θα φτιάχνονται χάρτινα ανθρωπάκια, με μύτες σαν πατάτες, δεν θα «παραδεχθούμε ποτέ καμμιά ήττα», -κι αυτή είναι και θα είναι πάντα η νίκη του καλού…
RSS - Posts
25 Comments
Μετά την “Ε” ο παλιός, καλός μου φίλος εγκαταλείπει και ότι, απόμεινε απ’ τους 4Τ. Άκουσα (χωρίς να παίρνω όρκο) ότι θα πάει στην RealNews. Του εύχομαι το καλύτερο
Πάντα είναι δύσκολη η στιγμή όταν χρειάζεται να αλλάξεις τον τόπο της σκοπιάς σου, ποτέ στρατόπεδο. Ως δια μαγείας οι δύσκολες στιγμές απωθούνται στα εσώψυχα μας και μένουν μόνο οι κοινές πορείες. Εύχομαι καλές θάλασσες και στους δύο πρώην συνταξιδιώτες. Άλλωστε σημασία δεν έχει το μέσον , αλλά το ταξίδι. Εύχομαι και στους δύο να μας συντροφεύουν στο ταξίδι μας.
Πρώτα΄”χάσαμε” τον sir Καββαθά από τους 4Τροχούς -από την Πτήση εδώ και χρόνια…- τώρα μας αφήνει ο Στάθης με το ναυτίλο του. Μόνο λύπη αισθάνομαι. Και το κακό είναι ότι από αυτά που γράφει στον αποχαιρετισμό του, μου δίνει την αίσθηση ότι δεν θα εξακολουθήσει να ασκεί την δημοσιογραφία με τον μέχρι σήμερα ρυθμό του. Μακάρι να βγώ λάθος. Καλά Χριστούγεννα…
Ο Κώστας Καββαθάς δεν ¨”χάθηκε” από πουθενά. Απλά, μετά από …50 χρόνια σταμάτησε να γράφει στα περιοδικά που δημιούργησε. ΟΠ λόγος; Ο Κ.Κ. δεν έχει πια τι να πεί. Έχασε τη “φωνή” του, την εταιρία, την ανεξαρτησία, τα πάντα. Παρά τις περί αντιθέτου διαδόσεις ο κ. Boson de Higgs δεν είναι από σίδερο
Ευτυχώς που υπάρχουν και τα blog που δίνουν ένα άμεσο τρόπο επικοινωνίας.
Δεν εχει πια τι να πει? Δεν νομιζω!!
Εχασε τη “φωνη” του? Δεν το πιστευω!! Αν αποφασισε να μην εχει φωνη, αυτο ειναι αλλο ζητημα. Παντως δεν εχασε!!
Εχασε την εταιρεια? ΟΚ, αν το ζητουμενο ηταν να εχει εταιρεια ή αν η “φωνη” ηταν η εταιρεια αλλα καποτε ο Κ.Κ. δεν χρειαζοταν εταιρεια για να εχει φωνη. Ο Καλχας υπηρχε και πριν, δεν τον δημιουργησε το μαντειο!!
Εχασε την ανεξαρτησια του? Γιατι? Η εταιρεια ηταν η ανεξαρτησια του?
Ειναι απολυτα αποδεκτο και ανθρωπινο να αισθανεται οτι δεν ειναι απο σιδερο αλλα, Μαντη Καλχα, Boson de Higgs, Ετησια Ιωση ή οπως αλλοιως προτιμας, κανε μας ενα δωρο που θα σου ζητησω:
Μπες στην παρεα μας και μη μας σνομπαρεις τοσο.
Αναμεσα στους αναγνωστες και υποστηρικτες σου, υπαρχουν αρκετοι που εκαναν εξ’ ισου σημαντικες προσπαθειες και δημιουργικες πορειες. Που επισης επενδυσαν χρονο, κοπο και χρηματα, που επισης εχασαν κεφαλαια και εταιρειες, που βρεθηκαν χωρις πορους για να στηριξουν οχι μονο τους εαυτους τους αλλα και τα παιδια τους. Δεν εισαι ο μονος.
Ειναι αληθεια πως ειμαστε χρονια “φιλαθλοι” της δημοσιογραφιας του Κ.Κ., καποιοι μπορει να υπηρξαν και ¨κερκιδα” του Καββαθα, και καμμια φορα νοιωθουμε πως καπου μεσα μας πρεπει να σε αγαπαμε και λιγο για να σε “νταντευουμε” τοσο πολυ. Ολα αυτα γινονται απο επιλογη και μαλλον θα συνεχισουμε στο ιδιο μοτιβο, γιατι ετσι μας αρεσει, αλλα μερικες φορες αυτο το βασανο με την εταιρεια πεφτει λιγο βαρυ.
Ας οργανωσουμε μια ημεριδα ομαδικης ψυχοθεραπειας, να μαζευτουμε καπου, να πει ο καθενας τον καϋμο του για την εταιρεια που ειχε και εχασε, μηπως και ανακουφιστουμε.
Αν ο Κ.Κ. δεν ειχε τιποτε πια να πει, θα το ειχε κλεισει το blog και θα ειχε εξαφανιστει. Αν καμμια φορα κουραζεται (ή αν τον κουραζουμε εμεις) καταννοητο ειναι, και αποδεκτο και ανθρωπινο. Πες μας, λοιπον, πως κανεις λιγο κρατει, μαλωσε μας αν φταιμε, αλλα “οχι αλλο καρβουνο” με την εταιρεια!!
Ειναι αληθεια πως σ΄ αγαπαμε και σε εχουμε κακομαθημενο αλλά ουτε και μεις ειμαστε απο σιδερο και μερικες φορες αυτη η ρημαδοαναφορα στην εταιρεια μας λυγιζει.
Οσο για τον πληθυντικο που χρησιμοποιω, ενας ειμαι εγω που τα γραφω, δεν ειχα την δυνατοτητα να ρωτησω τους υπολοιπους αναγνωστες του blog αλλα, απο τα κειμενα τους, βλεπω πως και αλλοι στενοχωριουνται με αυτο το συχνο σφυροκοπημα της εταιρειας αλλα μαλλον ντρεπονται να το πουν στον αγαπητο και αγαπημενο μας Καλχα, οποτε ειπα να κανω εγω τον κακο.
Ξεκουρασου, λοιπον, αυτες τις μερες και αν εισαι καλο παιδι και αντεξεις 2 βδομαδες χωρις αναφορα στην εταιρεια σκεφτομαι να οργανωσω με τους υπολοιπους ενα δωρο ειδικα για σενα.
Καλά! Το κείμενο σου είναι το πιο ωραίο “δώρο” για τις γιορτές. Όπως λες δεν θα ήταν κακή ιδέα να συναντηθούμε κάπου να δούμε πόσοι είμαστε. Σε κάποια αίθοιυσα ξενοδοχείου σαν αυτές που νοικιάζουν οι -αναρίθμητοι- σωτήρες του έθνους ίσως;-:)
Σίγουρα οι περισσότεροι θα έχετε καταλάβει ότι, ο κ. Boson de Higgs αισθάνεται μεγάλη μοναξιά στον πλανήτη “Μελαγχολία” γι’ αυτό δημιουργεί νέους χαρακτήρες για να του κρατάνε συντροφιά!
Άσχετο… Έχει κανείς καμία ιδέα για κάποια 2ημερη ή 3ήμερη εκδρομή σε κάποιο σημείο της χώρας που να έχει κοντά …ποτάμι; Για κάποιο λόγο που δεν έχει μπορέσει να ψυχαναλύσει ο κ. Higgs έλκεται πολύ απ’ τα ποτπάμια
@Μελαγχολικο Κο Higgs
Οι ρεκτες των ποταμιων δραστηριοτητων συνηθως συναντωνται στον Βοϊδοματη ή στον Σαρανταπορο, ή στον Αωο (που καταληγουν και οι 2 πρωτοι παραποταμοι). Και οι 3 εναλλακτικες βρισκονται στο νομο Ιωαννινων.
Αν τα 450 χιλιομετρα πεφτουν μακρυα, η πιο κοντινη εναλλακτικη ειναι το φαραγγι του Βουραϊκου, στα Καλαβρυτα (καπου 170 χιλιομετρα απο Αθηνα)
Με την ευκαιρια, να ρωτησω τον ΚΚ πως μπορει να γινει η αναρτηση-προσκληση για την εκδηλωση κεντρικη? (δηλαδη να μην ειναι μεσα στα comments καποιας κεντρικης αλλα να εμφανιζεται μολις ανοιγουμε το ιστολογιο)
Γίνεται. Ο κ. De Higgs ρώτησε και έμαθε πως μπορεί να κάνει μόνιμες αναρτήσεις στο WordPress. Το πρόβλημα είναι ότι, αισθανεται πολύ κουρασμένος εξ ου και η ερώτηση για κάποιο ποτάμι σχετικά κοντά στον Υδροκέφαλο
Και εγω τωρα, που θελω να ενημερωσω κοσμο και ντουνια, τι να κανω? Μαλλον θα παω τον Κο Higgs μια βολτα στον Βοϊδοματη για να ξεκουραστει και μετα να φροντισει να κρεμασει την προσκληση οπως κανει τις δικες του κεντρικες αναρτησεις!!
Ο κ. Higgs είπε πως, αφού την έβαλε μία φορά μπορεί να την βάλει και άλλη! Εκτός αν, σήμερα ή το πολύ αύριο καταφέρει να κάνει την ανάρτηση
Κωνσταντινε, το να ζητας απο τον MasterYodaKav να μην “γκρινιαξει” για δυο ολοκληρες εβδομαδες, οπως αντιλαμβανεσαι ειναι κατι το ανεφικτο!…
Πιο εφικτο ειναι να ζητησεις απο τον…Παγκαλο να “ασπαστει” την…χορτοφαγια η απο τον Ραφηνατο να μην παιξει playstation για δυο εβδομαδες, παρα αυτο που ζητας!
Παντως η ιδεα του δωρου με βρισκει απολυτα συμφωνο, ειναι σειρα μας πιστευω, να του κανουμε ενα ειδος “αντιδωρου”, ως μια ελαχιστη ενδειξη ευγνωμοσυνης και αποδοχης απο εμας.
Τι σκεφτεσαι και πως θα το πραγματοποιησουμε?
Kωνσταντίνε συμφωνώ και εγώ απόλυτα μαζί σου. Μεγάλε Δάσκαλε συνάντηση και ομαδική ψυχοθεραπεία και σίγουρα σου χρωστάμε πολλά και πρέπει να ανταποδώσουμε.
Καλημερα και χρονια πολλα σε ολους
Τι σημασια εχει να δουμε ποσοι ειμαστε? Θα μαζευτουμε ανθρωποι σαν τον Δημητρη, τον Πολυζο, σαν τον Προϊδρυτικο,κλπ, ολοι εμεις που θελουμε να κραταμε μια ανοιχτη γραμμη επικοινωνιας με το …..μαντειο, και θα καθησουμε να μιλαμε με τον Καλχα, σαν αμοιβαια ψυχοθεραπεια, μεχρι να μας διωξουν.
Εγω βαζω 200 ευρω για συμμετοχη στο κοστος της αιθουσας. Αν δεν φτανουν, βαζω περισσοτερα, αν ομως περισσευουν θα κυνηγησω τον Καλχα να συμμετασχει και σε δευτερη συναντηση.
I’ m in!…
Εγω θα διαθεσω 100 εουρος, αλλα αυτο με την αιθουσα εκδηλωσεων ξενοδοχειου μου φαινεται λιγο…οξυζενε…
Θα προτεινα να μαζευτουμε στο αεροδρομιο του Ελληνικου (οσο παραμενει αεροδρομιο…) η σε κανενα Τατοι και το ποσο το οποιο θα συγκεντρωσουμε εκει, να το διαθεσουμε για το δωρο του MasterYodaKav…
Περιμενω εναλλακτικες προτασεις…
Στο …ύπαιθρο;
Φιλε Δημητρη
Μπορει να ειναι ενας οποιοσδηποτε καταλληλος χωρος. Θελουμε να μιλησουμε για τον ΚΚ, να τον ακουσουμε, να μιλησουμε και μεταξυ μας, θελουμε ενα ανθρωπινο περιβαλλον για να τιμησουμε εναν ξεχωριστο για μας ανθρωπο και να επικοινωνησουμε και μεταξυ μας.
Το θεμα του χωρου ειναι σχετικα ευκολο και αναλαμβανω να βρω μερικες εναλλακτικες προτασεις, αρκει να ξερουμε ποσοι απο μας θα ερθουν (να, λοιπον, που ο Καλχας δικαιωνεται για πολλοστη φορα).
Τι προτεινω, λοιπον:
1. Ετοιμαζω ενα κειμενο-προσκληση που πρεπει με καποιο τροπο να εμφανιστει σε καθε αναρτηση του blog, ωστε να το διαβασουν ολοι.
2. Δεχομαι τη δηλωση οσων θελουν να συμμετασχουν, στο mailbox μου, που ειναι “athexpo@gmail.com”
3. Με βαση τον αριθμο των ανθρωπων που θα μαζευτουμε, σας δινω καποιες εναλλακτικες προτασεις για να διαλλεξουμε τον χωρο και στη συνεχεια να τον κλεισω(κλεισουμε).
4. Συμφωνουμε μια ημερομηνια και καλουμε επισημα τον ΚΚ
Περιμενω τις αντιπροτασεις σας.
Κύριοι να μαζευτούμε όπου θέλει ο Δάσκαλος
O “Δάσκαλος” δεν έχει προτιμήσεις…
Κωνσταντίνε νομίζω η συμμετοχή θα είναι μεγάλη πιστευω αρκεί ο χωροχρόνος να βοηθάει και εμάς που είμαστε από επαρχία.
Χαιρομαι ειλικρινα για την οργανοτικοτητα σας!
Σιγουρα η επιλογη του μερους θα εξαρτηθει απο τις συμμετοχες, οποτε προτεινω να “τρεξει” την διαδικασια που ξεκινησε ο Κωνσταντινος και οταν ειναι γνωστος ο αριθμος των αναγνωστων, τοτε να ξεκινησουμε ψηφοφορια για το μερος και απο τα 3-4 επικρατεστερα, να αποφασισει Ο ΜαστερΓιονταΚαβ ποιο επιθυμει (παραπανω γραφει για κατι υπαιθριο κοντα σε ποταμι και για 2ημερο-3ημερο, αλλα δεν ξερω ποσο εφικτο ειναι αυτο για αρχη……….
ΔΕΝ εννοούσα την …μάζωξη. Για μία προσωπική εκδρομή μιλούσα…
Ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ στόν Κωνσταντίνο γιά τήν πρωτοβουλία..
Έπρεπε νά έχει γίνει από καιρό
Μπράβο στόν Δημήτρη.. ”Συνοδοιπόροι”,επιτέλους, νά μαζευτούμε κάπου, ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ, νά ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ, αλλά κυρίως, νά ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ τόν Κ.Κ, καί ακόμη πιό πολύ νά τόν ευχαριστήσουμε γιά τίς ατέλειωτες ώρες ”πτήσης”, γιά τίς απίθανες ”ειδικές διαδρομές” τόσων χρόνων, καί γιά τά δύσκολα πού προσπάθησε νά”δείξει” σέ όσους είχαν αυτιά νά ”ακούσουν”.. Αλλά καί σέ αυτούς πού δέν είχαν.. Τού τό χρωστάμε.. Απλά, χωρίς ταρατατζούμ καί παράτες.. Προχωρήστε το, θά ήταν μεγάλη τιμή γιά μένα νά βρεθώ μαζί σας..
Παράκληση, ΟΧΙ αίθουσα ξενοδοχείου.. Ό Δημήτρης έχει δίκιο, είναι ”οξυζενέ”.. ΧΡΟΝΙΑ Κ Α Λ Α ΣΕ ΟΛΟΥΣ..
Προ’ι’δρυτικός
Φιλε και συναναγνωστη προϊδρυτικε
Ενας χωρος εκδηλωσεων (οχι ξενοδοχειο) στον οποιον να μπορουν να καθησουν καποιοι ανθρωποι, να μιλησουν, να ακουσουν τον ΚΚ και να ανταλλαξουν αποψεις σου ακουγεται αποδεκτος?
Δεν σκεφτηκα ξενοδοχειο αλλα καθε ιδεα ειναι ευπροσδεκτη
athexpo@gmail.com