Για το Honda Insight και άλλα

Καιρός ήταν να οδηγήσω ένα πενταθέσιο αυτοκίνητο το οποίο είναι, αναλογικά, πιο οικονομικό από την μοτοσικλέτα μου, μία BMW R1200R. Αλήθεια! Το έχω πέντε ημέρες και η μέση κατανάλωση, με το δικό μου “στιλ” οδήγησης, είναι 6,1 λίτρα/100 χλμ ενώ της BMW μπορεί να ξεπεράσει τα 6,3! Τι σημαίνει αυτό; Απλά ότι, οι ανίκανοι να δούν το μέλλον Βαυαροί, σχεδίασν μία κατά τα άλλα, εξαιρετική μηχανή αλλά “ξέχασαν” να προσθέσουν το στοιχείο που, σήμερα, παίζει πρωταρχικό ρόλο στην επιλογή: την οικονομία στη κατανάλωση. Θα πείτε πως το Χόντα είναι υβριδικό αυτοκίνητο και η BMW όχι και μεγάλο το δίκιο σας αλλά, 6,1 για τη μετεφορά ενός ατόμου; Αυτή είν αι η μία πλευρά γιατί αν, στη εξίσωση βάλεις τα όσα προσφέρει η μοτοσικλέτα το αποτέλεσμα “βγαίνει” υπέρ της. Πας παντού, σταθμεύεις σε 1μ2 και φτάνεις στον προορισμό σου σε χρόνο που, κανείς οδηγός δεν μπορεί να φανταστεί.
Α, ναι. Οι κίνδυνοι. Όλοι, μα απολύτως, προέρχονται α. από τους οδηγούς αυτοκινήτων β. από το αποκαλούμενο Κράτος το οποίο, όπως σε πρόσφατη ανάρτηση έγραψα, επισκεύασε την Ε.Ο 1 από τα διόδια Καπανδριτίου μέχρι τον Σείριο αλλά, γιατί τρίζουν τα δόντια μας όταν περνάμε με αυτοκίνητο ή μοτοσικλέτα; Διότι η καινούρια άσφαλτος είναι “κατσαρή”!
Κάθε φορά που, διαμαρτύρομαι για τη ποιότητα των ελληνικών δρόμων αισθάνομαι τύψεις κι’ αυτό γιατί, σε μία χώρα που τα πάντα έχουν καταρρεύσει, απαιτώ καλή …άσφαλτο!
Γι’ αυτό παρακαλώ τους αναγνώστες να με συγχωρούν κάθε φορά που υποπίπτω στο αμάρτημα της νιότης μου, να σχολιάζω δηλαδή τις …ατέλειες των ελληνικών δρόμων και, το σοβαρότερο, να γράφω για την οδική ασφάλεια! Όπως ίσως έχετε διπιστώσει στον τομέα αυτό αφ’ ενός είμαι αόρατος κι’ αφ’ ετέρου όλα όσα έχω γράψει ή πεί έχουν βγεί αληθινά. Ο αόρατος δημοσιογράφος λέει, 40 χρόνια τώρα, πως τα “μέτρα” που λαβαίνουν ή έλαβαν όλα τα αστέρια που πέρασαν από το ΥΠ.ΜΕΤ δεν ήταν παρά δικαιολογίες για να τα “κονομήσουν” κολλητοί και κομματόσκυλα. Απόδειξη της βλακείας τους τα τελευταία στατιστικά που λένε ότι, τα τροχαία δυστυχήματα αυξήθηκαν κατά… 17% παρά την καμπάνια για την οδική ασφλαλεια των κ.κ. Χατζηδάκη-Ανδρικόπουλου με τον “μικρό Νίνη” και την Έλλη Κοκκίνου.
Από την άλλη ας δούμε τι έκανα εγώ και οι Τεχνικές Εκδόσεις. Φτιάξαμε μία εταιρία, την Safetrack A.E, που: α. αγόρασε 140 στρέματα στη Ριτσώνα β. επένδυσε πάνω από 1 δισεκατομμύριο δραχμές (κάντε τα εσείς €) γ. κατέβαλε σε ενοίκια στον κ. Χ. Αναστασιάδη που είχε τη χρήση της πίστας Μεγάρων περίπου 2,3 εκατομμύρια ευρώ στα χρόνια που είχε την ατυχία να λειτουργεί στο χώρο του δ. εκπαίδευσε στην ασφαλή οδήγηση πάνω από 10.000 άτομα.
Ποιά ήταν η τύχη της; Ο “θάνατος” της και ο βαρύς οικονομικός τραυμτισμός της “Τεχνικές Εκδόσεις Α.Ε”.
Γιατί; Διότι οι αιτήσεις μας προς τους Υπουργούς Μεταφορών Madelis, Michel De Liapis, Hatzidakis κλπ για υπαγωγή της επένδυσης μας στα Κοινοτικά Προγράμματα απέτυχαν. Η αιτία; Τα 24 εκατομμύρια ευρώ (που η Ε.Ε είχε διαθέσει για να γίνουν Κέντρα Οδικής Ασφάλειας με τη συνεργασία Κράτους-Ιδιωτών) χαρίστηκαν στις συντεχνίες των σχολών οδήγησης που, έχουν “λυσσάξει” με την λειτουργία της Safetrack.
θα το βάλω κάτω; Και βέβαια όχι. Όσο είμαι ζωντανός θα πολεμάω το τέρας της Μίζας που φέρει (ακόμα) το όνομα Ελλάδα.
Συμπέρασμα: Όποιος προσπαθεί να “κάνει κάτι”, να προσφέρει ή να συνδιάσει τη ζωή και την δουλειά του με αυτό που, κάποτε, αποκαλούσαμε “ηθική”, στο τέλος βρίσκεται κατηγορούμενος και καταδικάζεται από ένα πουλημένο σύστημα που είναι ακριβό στα πίτουρα και φθηνό στις κότες. Ένα σύστημα αντεστραμένων “αξιών” στο οποίο η οικογενειοκρατία, η μιντιοκρατία και η επιβράβευση των φελλών είναι καθεστώς. Δείτε τους τώρα. Ξέχασαν την Ζίμενς και το Βατοπέδι και έπιασαν τον Παυλίδη. Ο οποίος έχει αδελφό στη Νότια Αφρική που έστελνε εμβάσματα στο υποκατάστημα τράπεζας στη Βουλή και πήγαινε ο Παυλίδης και τα έπερνε προκειμένου να φωνίσει ένα διαμερισματάκι, όχι γι’ αυτόν αλλά για τη φουκαριάρα την κορούλα του. Και εκεί που το δάκρυ έτρεχε κορόμηλο απ’ τη συγκίνηση να ‘σου μία ντουζίνα γραβάτες και ντεφιλέ στα ημικυκλικά τηλεοπτικό τραπέζια των Ντέμη Ντερμπεντέρη και Σάββα Διαπλεκομένου να συζητούν, αν συμφέρει την Χαρτόβια να αλλάξει ο Μανολιός και να φορέσειν τα ρούχα αλλιώς. Και, ενώ έκλαιγα με μαύρο δάκρυ απ’ τις δηλώσεις της Αγελάδας του Κόμματος της Μητέρας Μαργαρίτας και της Σουσουράδας του Κόμματος του Εθνάρχη Κωνσταντίνου (του 1ου) τι λέτε ότι συμβαίνει; Η Βουλή δίνει το παράσημο του Μεγαλόσταυρου στον Μπαρμπόζα (από τους πειρατές της Καραϊβικής για να προσέχουμε τι λέμε). Εκεί ήταν που άρχισα να αυτομαστιγόνομαι σαν Σιίτης (ή Σουνίτης ή Χριστανός στην Παναγία της Τήνου το ίδιο είναι) γιατί, δεν είναι κάθε μέρα που στο Οροπέδιο της Αττικής έρχεται ον Μπαρμπόζα. Πριν αφήσω το Insight πήγα μέχρι την Βασιλίσης Σοφίας για το καθημερινό μου οφθαλμόλουτρο, την παρέλαση από κουστουμάκια, γραβατούλες, φουστίτσες και λοιπές χαριτομενιές των πατέρων και μητέρων της Χαρτόβιας. Οι οποίοι γονείς συνεδριάζουν προκαταρκτικά προκειμένου να αποφασίσουν αν θα συνεδριάσουν προανακριτικά πριν το Πειρατικό βγεί στο dry dock για καλοκαιρινή συντήρηση. Στη συνέχεια πήγα στην Ευλεπίδων για να παρουσιαστώ ενώπιον του 54ου τακτικού ανακριτή επειδή, μία ομάδα πειρατών μου έκλεψε το πλοίο. Όταν ρώτησα τον κ. Πρόεδρο γιατί τιμωρεί εμένα αντί να συλλάβει τους πειρατές απάντησε πως αυτοί είναι οι Νόμοι της Χαρτόβιας.
Τελικά και μετά α΄π’ αυτή την περιπέτεια πρέπει να πω ότι, το υβριδικό Χόντα με κέρδισε. Αν εξαιρέσω την περιορισμένη ορατότητα πίσω και το γεγονός ότι στάθηκε αδύνατο να δω το ψηφιακό ταχύμετρο που “κρύβεται” απ’ τη στεφάνη του τιμονιού) όλα ήταν σύμφωνα με την εποχή. Αθόρυβο, με καλό κράτημα, άκριβές σύστημα διεύθυνσης και, πιο σημαντικό, με καλύτερη κατανάλωση από τη μοτοσικλέτα μου (BMW R1200R,) πράγμα που σημαίνει ότι οι μηχανικοί της snob εταιρίας πρέπει να κατεβούν απ’ την πασαρέλα του marketing και να πιάσουν δουλειά στο Τμήμα Έρευνας & Εξέλιξης μοτοσικλετών αλλιώς δεν τους βλέπω να επιβιώνουν παρ’ όλο ότι σχεδιάζουν και κατασκευάζουν τους καλύτερους κινητήρες αυτοκινήτων του κόσμου.
Μια και αναφέρθηκα στην BMW είδα και την νέα Κ1300R με τους …175 ίππους και, δεν μπορώ να πω αλλά, η μηχανή είναι ότι καταλληλότερο για την κρίση που συνανταράσσει τον πλανήτη. Πέρα απ’ το πολιτικό μέρος το “μηχανάκι” είναι άλλο πράγμα. Ελαφρύτερο, ταχύτερο, με σειριακό κιβώτιο αντί του γνωστού “γκλαν-γκλάν”,”θεϊκά” φρένα και… Τι κρίμα που δεν είμαι 18 να την πάρω και να την πάω φέτες…