Δέκα ερωτήματα για την ευρωπαϊκή κρίση – Γιατί η Ελλάδα;

Εύλογες ερωτήσεις που ζητάνε απαντήσεις!

Του Brett Arends(MW) από το: e-fsw.gr

Πρέπει, τελικά, να είμαι αφελής.

Παρακολουθώ αυτή την ευρωπαϊκή χρηματοπιστωτική κρίση για δύο χρόνια τώρα και ακόμα δεν έχω βγάλει απολύτως κανένα νόημα .

Όταν πρωτοξεκίνησε, σκέφτηκα ότι σύντομα θα δοθεί ένα τέλος. Όχι μόνο δεν έχει δοθεί, αλλά επιδεινώνεται κι όλας.

Είμαι μόνος; Είμαι ο μοναδικός άνθρωπος που βρίσκεται σε αμηχανία; Μήπως όλοι οι άλλοι μπορούν να δώσουν μία λογική εξήγηση την οποία δεν μπορώ εγώ να δώσω;

Εδώ είναι τα ερωτήματα που θέτω :

1.Θα δάνειζε κανείς στην Ελλάδα τα χρήματά του για 30 χρόνια με 3,5% επιτόκιο; Αυτό είναι και το επιτόκιο – το οποίο κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων – με το οποίο επέμενε η ελληνική κυβέρνηση ότι μπορεί να δανειστεί από τους ομολογιούχους της. Αλλά αυτό το ποσοστό είναι κάτι λιγότερο από το αντίστοιχο με το οποίο δανείζoνται η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία – δύο από τις πιο ισχυρά οικονομικές χώρες στον κόσμο – προκειμένου να αποπληρώσουν τα 10 ετή ομόλογά τους. Θα δάνειζε ο κύριος Λουκάς Παπαδήμος ο Έλληνας Πρωθυπουργός, τα χρήματά του με αυτούς τους όρους; Αν ναι, θα συμφωνούσε να το πράξει στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων; Και αν όχι, θα το έπραττε κανείς άλλος;

2. Αν η Ελλάδα πληρώσει τελικά τόκους 3,5% για τα χρέη της, ως ανταμοιβή για το ότι χρεοκοπεί, γιατί οι Ιρλανδοί να συνεχίζουν να πληρώνουν τα δικά τους χρέη με 7,2% επιτόκιο για να μην χρεοκοπήσουν; Ή ακόμα για ποιόν λόγο να πλήρωναν επιτόκια οι Ισπανοί και οι Ιταλοί 5,7% και 6,5%, αντίστοιχα, για τον ίδιο λόγο με τους Ιρλανδούς; Γιατί δεν θα μπορούσαν να πουν και αυτοί με τη σειρά τους, βλέποντας τις εξελίξεις των διαπραγματεύσεων με την Ελλάδα, «θέλουμε και εμείς την ίδια αντιμετώπιση»;

3. Γιατί οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης προσπαθούν να προβάλουν στα μάτια όλου του κόσμου την Ελλάδα ως χώρα η οποία κατέχει την παγκόσμια αρνητική πρωτοκαθεδρία; Ανέκαθεν η Ελλάδα ήταν μία χαμένη υπόθεση. Και πρόκειται ούτως ή άλλως για μία μικρή χώρα. Η οικονομίας της, αντιστοιχεί σε λιγότερο από το 2% του ΑΕΠ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και τα χρέη της σε κάτι λιγότερο του 3% του συνολικού αντίστοιχου ευρωπαϊκού. Γιατί δεν ασχοληθήκανε με κάποια άλλη χώρα η οποία θα μπορούσε να έχει ισχυρότερα μακροοικονομικά μεγέθη, όπως η Ιρλανδία;

4.Μήπως κάνω κάποιο λάθος ή θα μπορούσαμε να φτάσουμε σε αυτό το σημείο πριν από δύο χρόνια; Φαίνεται ότι έχουμε περάσει τα τελευταία δύο χρόνια ακούγοντας για τις προσπάθειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αποτρέψει την πτώχευση της Ελλάδας. Αν δεν γελιέμαι, αυτή η κατάσταση δε μοιάζει με χρεοκοπία της χώρας;

5. Πώς θα βοηθήσουν τα μέτρα λιτότητας σε χώρες υποβαθμισμένων οικονομιών όπως η Ελλάδα, η Ιταλία, η Ισπανία και η Πορτογαλία να ανακάμψουν; Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ένθερμος υποστηρικτής της κεϋνσιανής θεωρίας για να πιστέψει ότι το να θεσπιστούν «νέοι σκληρότεροι κανόνες στην κατάρτιση του προϋπολογισμού» αυτή τη στιγμή, είναι σαν να ρίχνουμε ένα αμόνι, αντί για ένα σωσίβιο, σε κάποιον που πνίγεται.

6. Οι κάτοχοι του ελληνικού χρέους, ισχυρίζονται ότι, εάν δεν δεχθούν την εν λόγω περικοπή του ελληνικού χρέους ως μέρος μίας «εθελοντική» συμφωνίας», θα υποστούν ένα βαθύτερο κούρεμα στο τελικό εισπρακτέο ποσό. Μήπως μπορεί κάποιος από την Ευρωπαϊκή Ένωση, να εξηγήσει τη χρήση της λέξης «εθελοντική» εδώ, και πού διαφέρει από τη λέξη «εκβιασμός»;

7. Γιατί οι Έλληνες δεν εγκαταλείπουν την Ευρωπαϊκή Ένωση και να επαναδρομολογήσουν την εισαγωγή της δραχμής; Έτσι θα μπορούσαν να την υποτιμήσουν, να ανακτήσουν την αυτονομία τους, και κατόπιν να αποκαταστήσουν την οικονομική ανάπτυξη στη χώρα. Η Μεγάλη Βρετανία γνώρισε μεγάλη άνθιση όταν αποχώρησε από την ΟΝΕ το 1992. Επίσης, το να βρίσκονται εκτός Ευρώπης δεν έχει βλάψει ούτε τους Τούρκους: Η οικονομία τους και η χρηματιστηριακή εγχώρια αγορά, έχουν σαφώς πιο θετική εικόνα από το ναυάγιο των συνομιλιών της χώρας με την Ε.Ε. στα πλαίσια της ένταξης στην τελευταία, πριν από πέντε χρόνια.

8. Γιατί εξακολουθούμε να μιλάμε για «διάσωση της Ελλάδας» όταν αυτό που επιθυμούν να διασωθεί είναι οι γαλλικές και οι γερμανικές τράπεζες οι οποίες παρέχουν την πραγματική ρευστότητα; Οι Έλληνες τα είχαν τα χρήματα αλλά τα ξόδεψαν. Δεν χρειάζεται να διασωθούν καθόλου – αν το ελάχιστο που σημαίνει ένα «σχέδιο διάσωσης» είναι μία ακόμα πιο άθλια διαβίωση. Δεν θα έπρεπε η Άνγκελα Μέρκελ και ο Νικολά Σαρκοζί να παραδεχθούν ότι αυτά που διασώζονται είναι κάποια συγκεκριμένα ουσιώδη «συστατικά» μέλη του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος και όχι οι Έλληνες;

9. Εφόσον κάτι τέτοιο γίνει απόλυτα κατανοητό, γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, δεν παρεμβαίνουν; Εάν κάποιες τράπεζες ήταν τόσο ανόητες ώστε να δανείζουν την Ελλάδα με τους ίδιους όρους που δανείζουν τη Γερμανία και τη Σουηδία, δεν είναι αυτό πρόβλημά τους; Και αν η Ελλάδα πρέπει να επαναδιαπραγματευτεί τους όρους του χρέους της, δεν αποτελεί πραγματικά μία προσωπική υπόθεση μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των τραπεζών; Και γιατί να μην της επιτραπεί να πτωχεύσει ούτως ώστε να υπαχθεί – όπως και η American Airlines – στον αντίστοιχο πτωχευτικό κώδικα; Και αυτό διότι δεν θα περίμενε κανείς την Ε.Ε. να παρέμβει, για να διευθετήσει, για παράδειγμα, μία συμβατική διαφορά μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και μίας εταιρείας που προσέλαβε για να συλλέξει τα σκουπίδια στην Αθήνα ή να αναλάβει τη διοίκηση του αεροδρομίου. Οι διεθνείς οργανισμοί μπορούν εύλογα να παρεμβαίνουν για να εξομαλύνουν τον πανικό στις αγορές, ή να παρέχουν έκτακτη ρευστότητα, αλλά αυτό είναι ένα εντελώς διαφορετικό θέμα από την παρέμβασή τους σε αυτές τις συμβάσεις.

10. Όσοι αγόρασαν ελληνικά CDS, το έπραξαν προκειμένου να ασφαλιστούν οι ίδιοι έναντι μίας ελληνικής χρεοκοπίας. Οι αντισυμβαλλόμενοι που πούλησαν αυτά τα εξειδικευμένα ασφαλιστήρια συμβόλαια το έπραξαν, προκειμένου να πετύχουν μία απόδοση για τα κεφάλαιά τους σε αντάλλαγμα για την ανάληψη του κινδύνου που αναλαμβάνουν. Είναι σαφές ότι η Ελλάδα πρόκειται να χρεοκοπήσει υπό οποιαδήποτε κοινή λογική θεώρησης των πραγμάτων. Εάν οι ευρωπαϊκές αρχές εκλάβουν στην όλη διαδικασία την παραδοχή ότι η χρεοκοπία της χώρας δεν είναι «τεχνητή», μόνο και μόνο για να αποφευχθεί η ενεργοποίηση των εν λόγω CDS, γιατί να μην ενέχεται δόλος στην όλη διαδικασία ο οποίος ζημιώνει τους κατόχους των CDS ενώ από την άλλη επιφέρει τεράστια κέρδη σε εκείνους που τους τα πούλησαν;

Είμαι σίγουρος ότι οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά πρέπει να είναι προφανείς. Ανυπομονώ να τις ακούσω.

 Επιμέλεια – Μετάφραση : e-FSW