Εξαιρετικό!
Από τι: http://www.antinews.gr/?p=39321
Η εθνική επιβίωση είναι υπεράνω ιδεολογιών, ταξικών διαφορών, προσωπικών αδικιών και συμφερόντων
Του Διονύση Χαριτόπουλου*
Ένα γεγονός που έχει επιμελώς αποσιωπηθεί είναι ότι στις 16 Νοεμβρίου 1967 η Τουρκική Εθνοσυνέλευση κήρυξε τον πόλεμο εναντίον της Ελλάδας.
Στα σύνορα του Έβρου η απέναντι όχθη πλημμύρισε με τουρκικά άρματα μάχης, που μάρσαραν νυχθημερόν εκφοβιστικά και πανέτοιμα να περάσουν το ποτάμι. Στη δική μας πλευρά ο αριθμός των αρμάτων ήταν ασήμαντος σε σχέση με των Τούρκων και αρχίσαμε τα «κολοκοτρωναίικα» τα κάναμε κυκλικές βόλτες μέσα από δάση και χωριά για να φαίνονται περισσότερα. (Εικόνα τρομακτικής ανισότητας, που θα έπρεπε να την έχουν αντικρίσει όσοι με ασυγχώρητη ανευθυνότητα μιλάνε για μείωση των εξοπλισμών.)
Ο ίλαρχος Ν.Μ., διοικητής μιας Ίλης Αναγνωρίσεως, διέθετε στον τομέα ευθύνης του πλάι στο ποτάμι 4 έφεδρους αξιωματικούς και 144 στρατιώτες, συν 2 «βοηθητικούς» που δεν έφεραν όπλο.
Εκείνες τις κρίσιμες στιγμές έλαβε μια επείγουσα διαταγή από τη Μεραρχία και κάλεσε προσκλητήριο στη μονάδα του. Ανέλυσε στους συγκεντρωμένους την κατάσταση, μίλησε για την τουρκική υπεροπλία και ζήτησε από τους στρατιώτες του 30 εθελοντές να περάσουν την ίδια νύχτα το ποτάμι, με επικεφαλής τον ίδιο και τους 4 έφεδρους αξιωματικούς τους, για δολιοφθορά στα εχθρικά τανκς. Οι πιθανότητες να γυρίσουν ζωντανοί ήταν μηδαμινές, είτε πετύχαινε η αποστολή τους είτε όχι γι’ αυτό τούς έδωσε είκοσι λεπτά προθεσμία να συζητήσουν μεταξύ τους και να αποφασίσουν μόνοι τους ποιοι θα συμμετείχαν εθελοντικά. Μάλιστα προέτρεψε όσους ήταν παντρεμένοι ή είχαν προστατευόμενα μέλη στην οικογένειά τους να μη συμμετάσχουν στο εγχείρημα.
Στην ουσία ο ίλαρχος Ν.Μ. απάλλαξε τους στρατιώτες του από κάθε όρκο και υποχρέωση και τους έδωσε το δικαίωμα να επιλέξουν οι ίδιοι αν θα ζήσουν ή θα πεθάνουν.
Ο Έβρος ήταν ανέκαθεν για τον στρατό ο κάλαθος των «αχρήστων». Ήταν μία χρόνια πρακτική των προηγούμενων κυβερνήσεων, στην οποία η δικτατορία είχε προσδώσει διαστάσεις τιμωρίας. Στον Έβρο έστελναν όλους τους παρίες, που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα για καλύτερη μετάθεση, τους κοινωνικά απροσάρμοστους και κυρίως τους αντίθετους στο καθεστώς, στους οποίους μάλιστα επιφύλασσε και την ανάλογη περιποίηση.
Αυτή πάνω κάτω ήταν η κοινωνική σύνθεση και της μονάδας του Ν.Μ., που οι οπλίτες της συσκέπτονταν μεταξύ τους για είκοσι λεπτά και συγκεντρώθηκαν πάλι με τον ήχο της σάλπιγγας. Ο ίλαρχος διέταξε οι 30 εθελοντές να κάνουν ένα βήμα μπροστά για να αποσπαστούν από τους υπόλοιπους. Τότε ένα βήμα μπροστά δεν έκαναν μόνο 30 άντρες, αλλά αυτομάτως και οι 144, μαζί τους και οι 2 «βοηθητικοί».
Αυτά τα παιδιά ήταν απλοί στρατιώτες.
Δεν είχαν την ψυχοτεχνική εκπαίδευση για καταδρομικές επιχειρήσεις ούτε τον απαιτούμενο ειδικό εξοπλισμό και την ανάλογη υποστήριξη, εύλογα θα μπορούσαν να διαμαρτυρηθούν γι’ αυτή την αποστολή θανάτου. Όμως αποφάσισαν να υπερβάλουν εαυτόν, διέγραψαν τις ταλαιπωρίες που τους υπέβαλλε το ανελεύθερο καθεστώς και ήταν έτοιμα να δώσουν τη ζωή τους για την πατρίδα, όπως ακριβώς οι πατέρες τους πολέμησαν τους Ιταλούς υπό τη μεταξική δικτατορία: η αντίθεσή τους στο δικτατορικό καθεστώς δεν επηρέασε σε τίποτα τη φιλοπατρία τους.
Ένιωθαν ως το κύτταρό τους, χωρίς να χρειαστεί να τους το πει κανείς, ότι η εθνική επιβίωση είναι υπεράνω ιδεολογιών, ταξικών διαφορών, προσωπικών αδικιών, συμφερόντων κ.λπ.
Γιατί το κράτος δεν είναι πατρίδα.
Το κράτος είναι απλώς ένα σύστημα διαχείρισης της κοινωνίας που αλλάζει ανάλογα με τα πρόσωπα τα οποία εντελώς πρόσκαιρα και συγκυριακά το στελεχώνουν. Το κράτος πιθανόν να είναι δίκαιο ή άδικο, ικανό ή ανίκανο, αφερέγγυο, αυταρχικό και σπανίως στοργικό να δέρνει τους συνταξιούχους, να μη σέβεται ζώντες και τεθνεώτες, να μεροληπτεί, να ψεύδεται, να εξαπατά, να χρηματίζεται, να τρομοκρατεί.
Η πατρίδα είναι κάτι ακλόνητο, βαθύ και καθοριστικό για τον άνθρωπο.
Η πατρίδα είναι η πανάρχαιη γειτονιά μας στον κόσμο.
Αυτή μας προσδιορίζει και νοηματοδοτεί την ύπαρξή μας. Επειδή είμαστε πρόσωπα, και όχι τυχαία άτομα, υπάρχουμε εν χώρω και χρόνω με δικό μας ήθος και έθος. Άλλωστε η ανθρώπινη ποικιλία τρόπων, αισθημάτων, εμπειριών και έκφρασης συνιστά τη διαφορετικότητα, που είναι ζωή και ευλογία, δίνει μορφή και περιεχόμενο στον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά.
Τελικώς η σύγκρουση τότε με την Τουρκία αποσοβήθηκε με οδυνηρές υποχωρήσεις εκ μέρους μας, μία από αυτές ήταν η επαίσχυντη απόσυρση της ελληνικής μεραρχίας από την Κύπρο, που άνοιξε το δρόμο για την τουρκική εισβολή στο νησί το 1974.
Και από τότε, χωρίς να γίνει πόλεμος, επί 40 ολόκληρα χρόνια χάνουμε σταθερά ανθρώπους και δικαιώματα.
Ιδίως από το 1996 και μετά έχουμε οδηγηθεί σε μια κατάσταση «φινλανδοποίησης» έναντι της Τουρκίας, η οποία συνεχώς διατυπώνει νέες απειλές και νέες απαιτήσεις: Ίμια, γκρίζες ζώνες, S-300, υφαλοκρηπίδα, Θράκη, casus belli για τα 12 μίλια, αποστρατιωτικοποίηση των νησιών (για να ακολουθήσουν τη μοίρα της Κύπρου), διχοτόμηση του Αιγαίου και ίσως άλλα που δεν τα γνωρίζουμε. Και, επειδή «τίποτα δεν μπορεί να προχωρήσει αν κάτι άλλο δεν υποχωρήσει», εμείς τα τελευταία δέκα χρόνια, άτολμοι και περιδεείς, γλείφουμε για «ελληνοτουρκική φιλία», μεταμφιέζουμε τον τρόμο μας σε «σωφροσύνη» και σκιζόμαστε να εξυπηρετήσουμε τους απέναντι σε ό,τι θέλουν: υποστήριξη στην Ευρώπη, τερατούργημα Ανάν, οικονομικά ανοίγματα και διάφορα άλλα αναξιοπρεπή, ενώ ο κατάλογος των πεσόντων μας μεγαλώνει ασταμάτητα: Σιαλμάς, Βλαχάκος, Γιαλοψός, Καραθανάσης, Ηλιάκης.
Όμως όλα έχουν ένα όριο.
Η πορεία ενός έθνους δεν καθορίζεται από ευκαιριακά συμφέροντα και ανεπαρκείς ηγεσίες. Περιλαμβάνεται στις θυσίες των νεκρών μας, στο παρόν το δικό μας και στο μέλλον αυτών που έρχονται. Τα κυριαρχικά μας δικαιώματα μπορεί να τα χάσουμε μόνο μετά από στρατιωτική ήττα, ουδείς από τους κρατούντες νομιμοποιείται να τα παραχωρήσει σε διαπραγματεύσεις.
Όποιος μιλάει για ελευθερία και ανεξαρτησία χωρίς να είναι έτοιμος να ματώσει είναι απατεώνας. Ούτε το δικαστήριο της Χάγης ούτε οποιοσδήποτε άλλος διεθνής οργανισμός μπορεί να αποφανθεί αν επιτρέπεται να αναπνέουμε ακόμη τον αέρα της πατρίδας μας ή αν η Θράκη, η Κύπρος και τα νησιά είναι δικά μας.
Η αλήθεια είναι μία και πανάρχαιη:
Δικό σου είναι μόνο αυτό που μπορείς να προστατεύσεις.
* Δημοσιεύεται στο βιβλίο του «Ημών των Ιδίων»
RSS - Posts
0 Comments
Ανατρίχιασα. Χρόνια είχα να διαβάσω ένα τόσο αυθεντικό κείμενο για το ιδανικό του έθνους.
Η καλλίτερη τιμωρία για τα λαμόγια είναι ν α τους υποχρεώσεις να το απομνημονεύσουν και να λένε τον εθνικό ύμνο καθημερινα μήπως και η διεφθαρμένη τους συνείδηση αφυπνιστεί έστω και λίγο
Έχα γράψει κι’ εγώ ο έρημος κάτι λλά, όχι τόο καλό όσο ο Διονύσης
Τότε ήταν η επαίσχυντη δικτατορία. Ακολούθησε το πολιτικό σκουπιδαριό της “μεταπολίτευης” που έφερε τη χώρα στο σημείο που βρίσκεται σήμερα. Όλοι αυτοί οι μεγάλοι και τρανοί που εξασφάλισαν εαυτούς και οικεγένειες για 10 γενιές “ψωνίζοντας” οπλικά συστήματα που ήταν ΑΝΙΚΑΝΟΙ να χρησιμοποιήσουν.
Η “φιλοσοφία” τους είχε αποτέλεσμα το “κολομπάρισμα” της νεολαίας και, σε ένα μεγάλο ποσοστό, του πρώην ελληνικού λαού και λέω “πρώην” γιατί έχουμε 2 εκατομμύρια λαθρομετανάστες σε μία χώρα που, με δυσκολία, θα μπορούσε να υποδεχτεί, να φιλοξενήσει, θρέψει, μορφώσει 400.000
Τώρα είναι αργά. Πρώτα με το Gollum, μετά με τον Κουρασμένο και την Ντοραμπάκ, τώρα με τον Τζέφρι, τον Νικ και τον von Droutsa η Ελλάδα θα γίνει τουρκική επαρχία χωρίς να πέσει τουφεκιά
Αυτό θα ήταν καλό αν, ο κάθε Έλληνας πολίτης δεν είχε δανειστεί 100.000 ευρώ για να αγοραστούν οπλικά συστήματα που, οι ψοφοδειείς που τον κυβέρνησαν και κυβερνούν, δεν θα χρησιμοποιήσουν ποτέ -ούτε καν σαν αποτρεπετικά διπλωματικά μέσα.
Ο λόγος που δεν θα τα χρησιμοποιήσουν είναι απλός: βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία και δεν μπορούν να αντιμιλήσουν στους πάτρονες τους
Καλά αυτός ο άνθρωπος δεν έχει ακόμα χαρακτηριστεί φασίστας και ακροδεξιός;;;
Ντροπή ρεεεεε….
Χρησιμοποιεί άγνωστες λέξεις: Πατρίδα(;), αξιοπρέπεια(;), πόλεμος(;;;;;;), ;;;;;;;;;
Γρήγορα σε Περισσό και Κουμουνδούρου για “επαναστατική κατήχηση”.
Τι είναι αυτά; ΟΥΚάς είναι το άτομο;;
Αίσχος!!
Διαβάζω και δακρύζω. Διαβάζω και θυμώνω. Διαβάζω και ντρέπομαι για το πόσο μικρός και “ανίκανος” είμαι που δεν κάνω κάτι για να αποτάξω τον ιδιότυπο “δημοκρατικό” ζυγό που έχει επιβληθεί σ’ εμένα και σε όλο τον ελληνικό λαό. Για αυτούς που μας κυβερνούν αλλά και αυτούς που καραδoκούν να πάρουν την εξουσία δεν υπάρχει πατρίδα, μόνο κράτος γιατί αυτό εκφράζει την εξουσία τους. Δεν υπάρχει χώρα, μόνο χώρος στην οποία κατοικούν “άνθρωποι”. Ντροποί μας Εληνες ξεσηκωθείτε, βγήτε από το καβούκι σας κλείστε τα χοζοκούτια !!
Ο Χαριτόπουλος είναι ο συγγαφέας του δίτομου έργου “Αρης: Ο Αρχηγός των Ατάκτων”
Πόσο -πικρό- δίκιο έχει!
“Δικό σου είναι μόνο αυτό που μπορείς να προστατέψεις”…
Άραγε, τί μπορούμε να προστατέψουμε όταν δε μπορούμε να προστατευτούμε από τους εαυτούς μας ως λαός;(και μιλάω για εσφαλμένες αντιλήψεις, εμμονές και κουλτούρες που έχουμε δημιουργήσει ή που είναι σύμφυτές μας και μας πάνε πίσω….)
αιντε θυμα αιντε ψωνιο αντε συμβολο αωνιο αν ξυπνησεις μονομιας θα’ρθει αναποδα ο ντουνιας, καλη ανασταση(του εθνους)! υ/σ. η “αρκουδα” παντως εχει ξυπνησει..
Από το πληκτρολόγιο σας (για την Αρκούδα) και στου Θεού τ΄αυτί! Αμάν και πότε αν και κομάτι δύσκολο για αμερικανό σε σώμα έλληνα
Υπάρχει λύση ή πλέον έχουν χαθεί όλα;
Αναγνώστης του “Πτήση & Διάστημα” από το 1992 προσπαθώ να καταλάβω αν τελικά υπάρχει λόγος να αγοράσουμε Νέο μαχητικό. Εδώ δεν χρησιμοποιούμε και αυτά που έχουμε… Τί Fremm και τί Τ214 και τί BMP; Να τα κάνουμε τί; Η κατοχή τέτοιων μέσων απαιτεί Βούληση, κοινώς α…..ια. Ο Ερντογάν δεν τα ΄χασε ακόμα για να τα βρουν τα δικά μας τσακάλια.
Α! Και κάτι άλλο. Διαβάζω και ακούω σε διάφορα μέσα για τις πολιτικές της “Ελληνικής Ελίτ” και απορώ ποιοί στο διάβολο είναι αυτοί που την απαρτίζουν; Οι κοτσαμπάσηδες πάντως ήταν καλύτεροι στα δύσκολα εκείνα χρόνια της σκλαβιάς.
Αν πω ότι συμφωνώ θα πείτε ότι υπερβάλω;
Άρθρο του ιστορικού Βλάση Αγτζίδη
Αρμένιοι, Σουηδοί και «τουρκόσποροι»”
Το διάβασα και έχει 100% δίκιο
Γεια σου, Κώστα.
Σημαντικέ Έλληνα.
Μη λέτε… ονόματα!
Είπα…. Μη λέτε ονόματα!!