… Μάλλον, δεν το σκέφτηκα καλά αυτό το “συνεχίζεται”. Τι μπορεί να συνεχίζεται καθώς πλησιάζει το τέλος; Η αρχή της πορείας προς το βασίλειο του Oblivion ή, η μάταιη προσπάθεια να ξαναζήσεις στιγμές του παρελθόντος; Και τι είδους ανοησία είναι αυτή; Το 99% των ανθρώπων το ίδιο κάνει και, μόνο 1% δε “δίνει μία “για τα όσα έζησε. Πάει πέρασαν λέει ο σοβαρός άνθρωπος. Τι αξία έχει να φέρνεις στο νου εικόνες και “συναισθήματά” απ’ το παρελθόν; Δίκιο έχουν εκείνοι που το λένε αλλά, και άδικο μαζί γιατί, αν δε θυμάσαι το παρελθόν τότε πως γράφεις, ας πούμε, ένα βιβλίο;
Στο τοίχο με κόλλησαν και μεγάλο το δίκιο τους γιατί, αν δε θυμάσαι πως έβαζες την επικάλυψη στα φτερά και στο σκάφος εκείνου του προπολεμικού ανεμόπτερου στο μεταλλικό υπόστεγο του Κ.Ε.Α στο Φάληρο, αν έχεις ξεχάσει τα πρόσωπα των νεανικών ερώτων, αν έχεις διαγράψει το ρίγος που ένοιωσε την πρώτη φορά που έκανες έρωτα ή πέταξες τοπ πρώτο σου solo τότε γιατί σκα@τά συνεχίζεις να ζεις;
Συνεχίζεις να ζεις επειδή δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Θέλω να πω πως η αυτοκτονία είναι out of the question διότι α. Δεν έχει αισθητική β. Που να τρέχεις τώρα. Έτσι συνεχίζεις από ανάγκη όπως οι περισσότεροι από ‘μας γιατί υπάρχουν κάποιοι που συνεχίζουν επειδή κάτι προσφέρουν ακόμα στον πλανήτη και στο ηλιακό σύστημα. Παράδειγμα ο δημοσιογράφος που σχολιάζει την καθημερινότητα στον τηλεοπτικό σταθμό του Κοντού Τυμβωρύχου. Αυτός και πολλοί σαν αυτόν επιβάλλεται να ζουν διότι, ως πρωινοί, μεσημβρινοί ή βραδινοί τύποι, προσφέρουν έργο. Χωρίς αυτούς οι “κακούργες κοινωνίες” θα είχαν διαλυθεί και κανένας Νίκος Ξανθόπουλος δεν θα είχε καταφέρει να τις σώσει. Ενώ τώρα κάτι σώνεται ιδιαίτερα με την επιλεκτική επιδημία της οποίος η Χαρτόβια περνάει το 4ο Κύμα κάτι σαν ταινία με πείραμα των ναζί μου κάνει αυτό αλλά, ας μην το πιάσουμε τώρα.
Μια και έχω “πιάσει” το θέμα θεωρώ (όπως λένε οι νεαρές κάμπιες στις εκπομπές τύπου “Whoping Star”, οφείλω να δηλώσω ότι, εκτός απ’ τον Χαντσμπακ μου αρέσει αυτός που, τα πόδια του π”πάνε προς τα έξω” απ’ τα γόνατα και κάτω. Ξέρω ότι είναι ρατσιστικό αλλά, όταν ήμουν μικρός αποκαλούσα τους χοντρούς φίλους “χοντρούς” και τους ψηλούς “λελέκια” για να μην αναφερθώ σε μένα τον ίδιο που αποκαλούν “προκοίλια” κι’ έχουν δίκιο. Όλα αυτά τα αντικοινωνικά μου έχουν μείνει επειδή μεγάλωσα στους δρόμους και στις αλάνες και ο μπαμπάς μου, δικηγόρος άνθρωπος, δεν κατάφερε να με κάνει άντρα – με ξυρισμένο στέρνο και γάμπες όπως παρατηρώ να εξελίσσονται οι βλαστοί και οι bimbo του mefour (some) τα τελευταία 10-15 χρόνια
Ξέρω ότι, μ’ αυτά που γράφω ανοίγω τον τάφο μου αλλά, προέκυψε από την ημέρα που άκουσα απ’ τον Φίλην ότι, ο “πιλότος” δεν έκανε δολοφονία αλλά, “γυναικοκτονία” πράγμα που σημαίνει πως, ο “κρεοπώλης”, ο “δικηγόρος”, ο “μπασκετμπολίστας”, ο “καπετάνιος” που θα πνίξει τον εραστή του θα διαπράξει “ανδροκτονία” ή “γυναικοκτονία” το ερωτηματικό μπας και κάποιος βοηθήσει με τους όρους που πρέπει να εφευρεθούν προκειμένου να καλυφθούν οι χαρακτηρισμοί των εγκλημάτων για ΟΛΑ τα είδη του ανθρώπινου γένους ήτοι αμφι, τρανς, lbgt, gtlb, fcnk, btgt, gts, gti και άλλα 400 ίσως και περισσότερα μέχρι να πέσουν οι πρώτες πυρηνικές βόμβες και ξαναβρούμε το μέτρο, μάλλον έχει απολεσθεί στα 7,5 δις του πλανήτη
RSS - Posts
