Μπήκε κι αυτό στη ζωή της νεολαίας της Ελλάδας. Τα ναρκωτικά πήραν τη θέση τους ανάμεσα στο σπορ της κλωτσοπατινάδας και της «πολιτικής» συζήτησης. Η χώρα απόκτησε, πέρα απ’ το «σύννεφο» και τον ωρυόμενο Τύπο και κάτι άλλο για να την απασχολεί: την ηρωίνη και το χασίς.

Καθημερινά τα τρομαχτικά νέα κάνουν την εμφάνισή τους στις σελίδες των «λαϊκών» φύλλων. Τίτλοι που φέρνουν ρίγη κι από κάτω τα πρόσωπα των νεαρών καθαρμάτων που πουλάνε τον λευκό θάνατο στα σχολεία.

Στη σελίδα 3 της «λαϊκής» με κοιτάει το… μέλλον της Ελλάδας!

Εφτά νεαρά ανθρωπάκια, που πούλαγαν ηρωίνη σε μαθήτριες της Νίκαιας και του Πειραιά. Το ένα χαμογελάει ευχαριστημένο που το πιάσανε καθώς φαίνεται κι απόδειξε στον εαυτό του και στους άλλους εμπόρους του λευκού θανάτου ότι είναι μαγκάκι στυφό και δύσκολο, που βρήκε τρόπο εύκολο να κερδίσει τα προς το ζην κι όχι να πάει να δουλέψει όπως κάνουν αυτά τ’ ανθρωπάκια που ξοδεύουν τη ζωή τους πίσω απ’ τους τόρνους και τα γραφεία της Τράπεζας, πίσω απ’ τις γραφομηχανές και πάνω στις οικοδομές, μέσα στα λατομεία και στα ορυχεία.

Τα σιχαίνομαι τα καθάρματα.

Τα σιχαίνομαι μ’ έναν τρόπο ψυχρό και υπολογισμένο χωρίς δικαιολογίες και προκαταλήψεις «συντηρητικές».

Κάθε φορά που διαβάζω ότι ένας νέος άνθρωπος πιάστηκε να τρυπάει τις φλέβες του ή να χρησιμοποιεί ελαφρά ναρκωτικά αισθάνομαι λύπη για το θύμα και τυφλή οργή γι’ αυτόν που πούλησε τον θάνατο.

Διαβάζω που και που περίτρανες μελέτες κι άρθρα περισπούδαστα γραμμένα από εκπρόσωπους της αρρωστημένης και ξοφλημένης τάξης των ψευτοδιανοούμενων και, αρκετές φορές, τους πιάνω να προσπαθούν να δικαιολογήσουν τη χρήση των ναρκωτικών πατώντας πάνω σε διάφορες δικαιολογίες, περίτεχνα πλεγμένες με τη «μοναξιά» των ανθρώπων και την «απάνθρωπη φύση» της σημερινής ζωής στις πόλεις «φυλακές».

Κάθε φορά που διαβάζω ένα τέτοιο άρθρο νιώθω έντονη, κυρίαρχη την επιθυμία να μπορούσα να τους μάζευα όλους αυτούς και, μαζί με τους προμηθευτές των ναρκωτικών και εκείνους που τα χρησιμοποιούν για χόμπυ ή για να «ξεπεράσουν» το «άγχος» τους, να τους έστελνα σ’ ένα νησί να ψοφήσουν χωρίς έλεος σπάζοντας πέτρες όπως την παλιά καλή εποχή.

Ή, ακόμη καλύτερα, ν’ ακολουθήσω το παράδειγμα πολλών σοσιαλιστικών χωρών, που εκτελούν μετά από συνοπτική διαδικασία όποιον πιάνουν να πουλάει ναρκωτικά.

Κι αυτό θα ήθελα να γίνεται δυο φορές αν ήταν δυνατό για εκείνους που πουλούσαν τον λευκό θάνατο στους νέους και τρεις φορές για εκείνους που παράσυραν τους νέους στο χαμό.

Μιλάνε οι γονιοί και τα ’χουν χαμένα με το κακό που χτύπησε τη χώρα.

«Δεν ξέρω πώς θα γυρίσει πίσω το παιδί μου», έλεγε ένας πατέρας, «το περιμένω κάθε μεσημέρι μ’ αγωνία μήπως το παράσυραν στα ναρκωτικά…»

Στην Ελλάδα! Τη χώρα που δέκα χρόνια πριν έλεγες τη λέξη συνουσία και δεν σε έβαζαν σπίτι οι «αυστηροί» γονείς. Που το 1965 σε απέβαλαν απ’ το σχολείο επειδή φορούσες παντελόνι… τζην!

Γέμισε ο τόπος από εμπόρους ναρκωτικών και οι «αρμόδιοι», ασχολούνται με το… κυκλοφοριακό και με το νέφος και την απαγόρευση της… κυκλοφορίας!

Εδώ πεθαίνει η νεολαία της Ελλάδας πνιγμένη απ’ τα ποδόσφαιρα και τα σινιέ μπλουζάκια και τους Άγγελους του Τσάρλι και τις συναυλίες του Ρόρυ Γκάλαχερ και την ηρωίνη και το χασίς και οι άλλοι ασχολούνται με το «σύννεφο» και το χώρισμα του λαού σε «δεξιούς» κι «αριστερούς» και στην αέναη συζήτηση των όρων στα καφενεία και στα στέκια και στους χώρους που έπρεπε να γίνεται δουλειά, για να σωθεί η χώρα απ’ τη δεύτερη τουρκοκρατία.

Ηρωίνη στη Νίκαια και στο Αιγάλεω και στο Παγκράτι, ηρωίνη και στα στέκια των καλοζωισμένων νεαρών του Κολωνακίου και του Ψυχικού, χασισάκι στις κουλτουροταβέρνες, όπου συζητούνται τα υπέρ και τα κατά του Μαρξισμού και του καπιταλισμού και αντλείται η… δύναμη για τη συνέχιση του… αγώνα ενάντια στην καταπίεση (σας γνώρισα άχρηστα όντα. Δεν μπορείτε να αρνηθείτε την ύπαρξή σας).

Προχτές πιάσαν δυο αδέρφια 18 ετών την ώρα που τη «βαρούσανε» στις τουαλέτες μιας καφετέριας του Πειραιά. Μια άλλη μέρα διαβάσαμε ότι πέθανε ένα παιδί από υπερβολική «δόση» στα Εξάρχεια. Χτες ότι μοίραζαν την ηρωίνη σε «φακελάκια» στις μαθήτριες. Σήμερα στους μαθητές της πρώτης Λυκείου. Αύριο στα μωρά της 6ης Δημοτικού.

Όλα τα’ χε η Μαριωρή τα ναρκωτικά της λείψανε.

Δεν πρόλαβε ν’ ανασάνει από την Τουρκοκρατία, τους Βαυαρούς, τη Μικρασιατική ήττα, τα πραξικοπήματα και τις δικτατορίες, τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τους νεκρούς από τους φασίστες και μετά απ’ τον εμφύλιο και της ήρθαν απανωτά τα τανκς, το… σύννεφο και τα ναρκωτικά.

Το μόνο που της μένει είναι ν’ αλλάξει όνομα και να λέγεται από μεθαύριο Μπρονξ ή Κουήνς, για να αισθάνονται και καλύτερα όλοι αυτοί που πιστεύουν στην «ελευθερία» του ατόμου αλά αμερικανικά.

Φταίνε όμως μόνο οι έμποροι του λευκού θανάτου;

Πολύ φοβάμαι πώς όχι.

Υπάρχουν πολλές χιλιάδες «έξυπνα» καλόπαιδα στην Ελλάδα του 1981, που τη «βρίσκουν» με τα ναρκωτικά. Είναι όλα αυτά τα υποκείμενα που τα παίρνουν συνειδητά, πιστεύοντας ότι κάνουν αντίσταση.

Αυτά τα περιφερόμενα μηδενικά, που στις δέκα λέξεις οι οχτώ είναι «βασικά», η μια «να (π)ούμε» και η άλλη «στο βαθμό που».

Προσπάθησα να «καταλάβω» και να βρω δικαιολογίες αλλά δεν τα κατάφερα.

Όλος αυτός ο συρφετός δεν μεγάλωσε στα γκέτο των Μαύρων της Νέας Υόρκης και του Λος Άντζελες, αλλά σ’ ένα ευμεγέθες χωριό που λέγεται Αθήνα.

Και κανείς στ’ αλήθεια δεν μπορεί να μιλήσει για καταπίεση, αφού και η μοναδική μεταπολεμική δικτατορία της χώρας έμοιαζε περισσότερο με όπερα παρά με πολιτική πράξη.

Τι τους φταίει λοιπόν;

Μήπως το γεγονός ότι έχουν μπουχτίσει στο εύκολο φαΐ και έχουν πάθει αγκύλωση από το τεμπελιό και την απραξία;

Μήπως το ότι η αστυνομία ξηλώνει πινακίδες αντί σπείρες αλητών, που φέρνουν το «πράμα» απ’ τη γειτονική Τουρκία;

Ή μήπως φταίνε όλοι αυτοί που χρόνια τώρα φρόντισαν (και φροντίζουν ακόμη) να κλείσουν τις πόρτες της νεολαίας στην εξέλιξη υποχρεώνοντας τα παιδιά να λούζονται επί χρόνια με τις αρχαιολογίες που εκείνοι μεγάλωσαν;

Ρίξτε μια ματιά στα πράγματα που συμβαίνουν σ’ αυτή τη χώρα και θα πεισθείτε πως έτσι είναι.

Μόλις προχτές, οι αρμόδιοι της νέας κυβέρνησης αποφάσισαν να ξαναφέρουν τα μονά- ζυγά για ν’ απαλλάξουν την Αθήνα από το… νέφος!

Για μια ακόμη φορά έπραξαν συναισθηματικά, αδιαφορώντας για το ότι με το μέτρο αυτό θα τριπλασιάσουν τον αριθμό των αυτοκινήτων που θα κυκλοφορούν καθώς όσοι δεν είχαν «μονό» ή «ζυγό» θα σπεύσουν ν’ αποκτήσουν! Δεν έφταναν, φαίνεται, τα… 300.000 αυτοκίνητα που αγοράστηκαν για ν’ αντιμετωπιστούν τα προηγούμενα «μονόζυγα»!

Οι ατέλειωτοι «αρμόδιοι» που φαίνεται να καταδυναστεύουν την Ελλάδα, ασχέτως πολιτικού σχήματος, θα ξανακάνουν το θαύμα τους και θα φέρουν άλλες… 50.000 αυτοκίνητα για να προστεθούν στα ήδη υπάρχοντα!

Αναγνώστες των «Ε» και πολίτες που αγαπάτε τον τόπο σας: μην υπακούσετε! Κυκλοφορήστε με το αυτοκίνητό σας στην πόλη και πηγαίνετε στα δικαστήρια και πείτε ότι, δεν λύνονται με μαχαίρια τα προβλήματα, αλλά με ενημέρωση, με προγραμματισμό και αγάπη.

Μην πιστεύετε αυτούς που φωνάζουν απ’ τις λαϊκές φυλλάδες ν’ απαγορευτούν τα Ι.Χ. Δεν μάχονται για την ποιότητα της ζωής σας, αλλά για τις τσέπες των πολιτών αυτοκινήτων και δικύκλων κάθε τύπου!

Το θέμα θα μας απασχολήσει και την άλλη εβδομάδα, οπότε σκοπεύουμε να «επαναληφθούμε».

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΒΑΘΑΣ