Μ’ αρέσει πολύ να κάθομαι και να διαβάζω μέτρα για το κυκλοφοριακό. Μπορώ να πω ότι είναι το πάθος μου.

Κάθε φορά που ένας υπουργός, που δεν έχει ποτέ κυκλοφορήσει στη ζωή του, αναγγέλλει ότι «μελετάει» μέτρα, κάθομαι σε μια πολυθρόνα και περιμένω το σοκ.

Τις περισσότερες φορές δεν πέφτω έξω.

Μέχρι σήμερα έχω παρακολουθήσει τις παραστάσεις με τα πεζοδρόμια (που τα ’βαψαν κίτρινα), τις παραστάσεις με τα κατσαβίδια (που ξήλωναν πινακίδες, τιμωρώντας τ’ αυτοκίνητα για τις πράξεις των οδηγών), τις παραστάσεις με την Τροχαία (που έδινε «συμβουλές» για την κυκλοφορία), τη μεγάλη παράσταση με τα Μονόζυγα και άλλες μικρότερες εκδηλώσεις στενοκεφαλιάς και άρνησης των αρμοδίων να δουν τι κάνουν οι έρημοι οι Ευρωπαίοι για να λύσουν τα ίδια προβλήματα. Χθες άκουσα ότι, μετά από «μαραθώνιες» συσκέψεις, αποφασίστηκε «δέσμη» μέτρων για το κυκλοφοριακό.

Πήγα σπίτι μου και κάθισα στην πολυθρόνα μου και είπα: Κοίτα που αύριο θα γράφουν στις πρώτες σελίδες: «Ετοιμάζονται περιορισμοί για τα Ι.Χ.».

Δεν έπεσα έξω.

Μια ακόμη καλή παράσταση άρχιζε και με κανένα τρόπο δεν ήθελα να τη χάσω. Οι εφημερίδες έγραφαν: Περιορισμοί για τα Ι.Χ. ετοιμάζονται. Είχαν αλλάξει μόνο τη σειρά των λέξεων και αυτό, πρέπει να ομολογήσω, με ανησύχησε λίγο γιατί δεν ξέρεις τι ετοιμάζουν όταν αλλάζουν τη σειρά των λέξεων.

Διαβάζοντας όμως παρακάτω ανησύχησα. Οι αρμόδιοι είχαν αποφασίσει τα παρακάτω σενάρια για ν’ αντιμετωπίσουν το Τρομερό Νέφος των Αθηνών.

1. Μονά- ζυγά σ’ ολόκληρο το λεκανοπέδιο (χωρίς να έχουν γίνει επιστημονικές μελέτες που ν’ αποδεικνύουν τη συμμετοχή των αυτοκινήτων στους ρυπαντές).

2. Μονά- ζυγά στο λεκανοπέδιο αλλά πλήρης απαγόρευση της κυκλοφορίας των Ι.Χ. στον εσωτερικό δακτύλιο (χωρίς να λάβουν υπόψη τους αυτούς που κατοικούν στον εσωτερικό δακτύλιο αλλά ούτε κι αυτούς που κατοικούν στον εξωτερικό δακτύλιο και θα δεχτούν 50.000 πρόσθετα αυτοκίνητα για παρκάρισμα έξω απ’ τις πόρτες τους).

3. Κυκλοφορία του… ενός πέμπτου των Ι.Χ. στο λεκανοπέδιο. Δηλαδή, επεξηγούσε η εφημερίδα, θα κυκλοφορούν μόνο τ’ αυτοκίνητα που οι αριθμοί τους λήγουν σε δύο διαδοχικούς αριθμούς εκ περιτροπής (εδώ το σενάριο περιπλέκεται. Μυρίζει αίμα!). Την πρώτη μέρα όσα λήγουν σε 1 και 2, τη δεύτερη ημέρα όσα λήγουν σε 3 και 4 κ.ο.κ.

Μια τρελή επιθυμία να πέσω στο χαλί και να κυλιστώ και να βγάλω αφρούς από το στόμα μου με κυρίευσε…

Εδώ δεν επρόκειτο περί μέτρων αλλά περί μυθιστορήματος αγωνίας και μυστηρίου που σε «μετέφερε σε άλλους κόσμους». Εδώ το σενάριο συστρεφόταν και διαστρεφόταν σαν φίδι μη αφήνοντας περιθώρια για εφησυχασμό.

Όπως πάντα σ’ αυτές τις περιπτώσεις, που η σοβαρότητα υποχωρεί δίνοντας τη θέση της στους ερασιτεχνικούς πειραματισμούς και στις παραστάσεις του θεάτρου του παραλόγου, σκέφτηκα να προτείνω αμέσως τα δικά μου μέτρα για να απαλλαγεί η Αθήνα από το τρομερόν Νέφος των Ιμαλαΐων. Μη διαθέτοντας μάλιστα τηλεοπτική εκπομπή, θέση σε συγκρότημα, πολιτικούς φίλους, και έχοντας παραιτηθεί εκ της εργασίας μου εις ημερήσιαν εφημερίδα που δεν δέχτηκε να δημοσιεύσει άρθρο μου στο οποίο έγραφα πώς αντιμετωπίζεται το κυκλοφοριακό στις άλλες χώρες της δυτικής (και ανατολικής) Ευρώπης, σπεύδω να δημοσιεύσω τη δική μου πρόταση- σενάριο που είναι εξίσου σοβαρή με τις άλλες προτάσεις- σενάρια.

Όταν λοιπόν το Νέφος κρούει τα κουδούνια του συναγερμού προτείνω τα εξής σενάρια για την αντιμετώπισή του.

1. Κυκλοφορία του ενός ογδόου των Ι.Χ. Δηλαδή θα κυκλοφορούν τ’ αυτοκίνητα που οι αριθμοί τους λήγουν σε άρτια πολλαπλάσια του 16.8 ή, για να είναι πιο εύκολη η επισήμανσή τους από τα όργανα της Τροχαίας, που έχουν αριθμούς των οποίων ο λογάριθμος είναι 0.98765.

2. Κυκλοφορία των Ι.Χ. των οποίων οι αριθμοί λήγουν μεν σε 1 και 2 αλλά, για να αποφευχθεί η πιθανότητα μια οικογένεια να έχει δύο αυτοκίνητα που οι αριθμοί τους λήγουν σε 1 και 2 (και έτσι να μην κυκλοφορούν ποτέ), να λαμβάνεται υπόψη το χρώμα των ματιών του συζύγου και της συζύγου. Δηλαδή: Ο σύζυγος με τα μαύρα μάτια θα οδηγεί το αυτοκίνητο με μονό αριθμό και η σύζυγος με τα γαλάζια μάτια το αυτοκίνητο με τον ζυγό.

3. Γενική απαγόρευση της κυκλοφορίας εις τον εσωτερικόν δακτύλιον, πράγμα που θα αναγκάσει τους ευρισκόμενους εις τον εσωτερικόν να κινηθούν εις τον εξωτερικόν, τους ευρισκόμενους εις τον εξωτερικόν να κινηθούν προς τον Κάλαμο, το Καπανδρίτι, τη Σαρωνίδα και την Κόρινθο, τους ευρισκόμενους στις παραπάνω περιοχές να κινηθούν προς τη Λαμία, την Πάτρα, το Μεσολόγγι και τον Παρνασσό με αποτέλεσμα, εντός δύο ή το πολύ τριών ημερών να έχει μεταφερθεί το «κυκλοφοριακό» στις επαρχίες για να ’χουν και εκεί με κάτι ν’ ασχολούνται οι αρμόδιοι και οι επιτροπιάζοντες «ειδικοί».

Τα μέτρα αυτά ελήφθησαν μετά από μεγάλη, μαραθώνια θα ’λεγα, σύσκεψη στην οποία έλαβαν μέρος διάφοροι «ειδικοί», όπως γιατροί, κτηνοτρόφοι, δημοσιοσχεσάδες, ξενοδόχοι, κυρίες με δύο επίθετα, όπως, π.χ. Αντωνία Μπουρδούφαλου- Καρεκλοκένταυρου ή Πηνελόπη Παρλαπίπα- Κουβεντολόγου, καθώς επίσης και «άλλα διακεκριμένα μέλη της επιστήμης και της αθηναϊκής και πολιτικής κοινωνίας». Κανείς απ’ αυτούς δεν ήξερε βέβαια να οδηγεί αυτοκίνητο, αλλά αυτά θα κοιτάμε τώρα;

Κάθε φορά που οι ειδικοί συσκέπτονται μαραθώνια, ο Τύπος ξεσπάει σε κραυγές!

Κυκλοφορούν οι εφημερίδες και με μεγάτιτλους πληροφορούν το Κοινόν: Έξω τα Ι.Χ. απ’ το Κέντρο. Λύση του κυκλοφοριακού αποφάσισε η κυβέρνηση.

Σαν να λένε: Να η Χιονάτη με το Μαγικό Ραβδί που εξαφανίζει τους λάγνους Εφτά Νάνους από την καλύβην της.

Αυτό το θέατρο παίζεται πολλά χρόνια τώρα απειλώντας να ξεπεράσει σε παραστάσεις ακόμη και αυτό το ΟΗ! CALCUTA αλλά και την «Ποντικοπαγίδα».

Τις αποφάσεις της επιτροπής παραλαμβάνουν οι θεωρητικοί της Ουτοπίας και εξαπολύουν άρθρα εναντίον του ιδιωτικού αυτοκινήτου (και κάθε άλλου οχήματος) από τις σελίδες των εφημερίδων που τους πατρονάρουν.

Τα άρθρα αυτά είναι τουλάχιστον πρωτότυπα.

Λένε, με πολλές θεωρητικές πολιτικολογούσες τσιριτσάντζουλες, ότι το αυτοκίνητο πρέπει να εξαφανιστεί γιατί είναι «ταξικό όπλο» που χωρίζει τους πολίτες σε πρώτης και δεύτερης κατηγορίας, ότι «καταστρέφει το περιβάλλον με τα καυσαέρια», ξεχνώντας οι πτωχοί ότι πάντα κάτι κατέστρεφε το περιβάλλον, είτε αυτό ήταν κοπριά και κάτουρο αλόγων και γαϊδάρων είτε οι οπλές των αλόγων των ιπποτών/ στρατών/ ιερωμένων/ φορομπηχτών και άλλων ρυπαντών».

Να λοιπόν γιατί σας λέω ότι μ’ αρέσει να παρακολουθώ τις προσπάθειες για τη λύση του κυκλοφοριακού.

Περιέχουν τα πάντα.

Παραδοξολογίες, ανοησίες, νέες ανακαλύψεις και εφαρμογές, χιούμορ, θέατρο του παραλόγου, εκδηλώσεις λατρείας από τον συμπολιτευόμενο Τύπο, εκδηλώσεις «αγανακτήσεως» από τον αντιπολιτευόμενο, εκρήξεις εκδημοκρατισμού, προφητολογίες από διάφορους δηλωσίες- προστάτες του περιβάλλοντος, ακόμη και πραγματικές παραστάσεις στην τηλεόραση προσφέρει η «μάχη» κατά του κυκλοφοριακού.

Το μόνο βέβαια που δεν προσφέρει είναι η σοβαρή επιστημονική αντιμετώπιση του θέματος αλλά και αυτά είναι ψιλά γράμματα…

Μέτρα να παίρνουμε να ’χουν να γράφουν οι εφημερίδες κι ας είναι ό,τι μέτρα θέλει.

Από βάψιμο πεζοδρομίων μέχρι μονόζυγα και από 1- 2, 3- 4, 5- 6 μέχρι μονά δάχτυλα, ζυγά δόντια, γαλάζια, μαύρα και γκρι μάτια και ό,τι άλλο μπορεί να βάλει ο –άρρωστος- νους του ανθρώπου.

Εμπρός λοιπόν, όλοι μαζί να πολεμήσουμε το «γιωταχί», μοναδικό μας νταβά και έγνοια από το 1950 μέχρι σήμερα, αγελάδα που αρμέγουν όλοι, μέσο ελέγχου (εξόντωσης) του πληθυσμού, ρυπαντή αλλά και χρυσή χήνα, μέσο απελευθέρωσης- για τις καπιταλιστικές και δυστυχία, για σοσιαλιστικές χώρες.

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΒΑΘΑΣ