Χαμογέλασα πικρά όταν διάβασα ότι οι Έλληνες ευρωβουλευτές ζήτησαν από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να λάβει μέτρα για να προληφθεί το «ηλεκτρονικό φακέλωμα» των πολιτών.

Θυμήθηκα ένα άρθρο που είχα γράψει εδώ και χρόνια στα Επίκαιρα για το πρόβλημα αυτό, ένα άρθρο που είχε χαρακτηριστεί από τις «διανοούμενες» ταγαροφορούσες σαν χαριτωμένο ξέσπασμα επιστημονικής φαντασίας.

«Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα, αγαπητέ μου» είχε πει κάποιος καπελωμένος. «Ο κόσμος έχει ανάγκη από ψωμί, όχι από ηλεκτρονικούς υπολογιστές».

Πώς ήλθαν τα πράγματα και στην Ελλάδα υπάρχουν αυτή τη στιγμή τουλάχιστον 1000 (χίλιοι και όχι… 10, όπως από λάθος γράφτηκε σε προηγούμενο τεύχος) ηλεκτρονικοί διερευνητές που εξυπηρετούν επιχειρήσεις, σχολεία, πανεπιστήμια και πολυτεχνεία αλλά και τράπεζες, και κρατικές υπηρεσίες, και αστυνομίες, και μυστικές υπηρεσίες, και εφορίες, και ιδιωτικές εταιρείες συλλογής πληροφοριών και… Εδώ είναι που τα πράγματα αρχίζουν να μπερδεύονται μ’ ένα τρόπο που, αν το καλοσκεφτεί κανείς, φέρνει κόμπους ιδρώτα στο σώμα.

Ο ηλεκτρονικός διερευνητής είναι ένας μεγάλος φίλος αλλά και ένας αδυσώπητος εχθρός της ελευθερίας στα χέρια των κατάλληλων (ή ακατάλληλων) ανθρώπων.

Σ’ εκείνο το παλιό σημείωμα περιγράφαμε με δέος μια εποχή που κάποια κεντρική εξουσία θα αποφασίσει σιωπηλά στην αρχή και κραυγάζοντας εθνικοπατριωτικοδημοκρατικοφασιστικά συνθήματα αργότερα, θα συνδέσει όλες αυτές τις πηγές πληροφοριών μ’ έναν πανίσχυρο ηλεκτρονικό διερευνητή (σαν τον GRAY Ι που ήδη απόκτησαν οι Βρετανοί) που θα ξέρει τα πάντα για τους πολίτες/ υπηκόους από τη στιγμή που γεννήθηκαν μέχρι τη τελευταία φορά που έκαναν έρωτα με τις συμβίες τους/ ερωμένες τους/ ερωμένους τους.

Οι προοπτικές είναι φρικιαστικές αλλά- τί περίεργο- απαραίτητες για την εξέλιξη του ανθρώπινου γένους.

Η κεντρική εξουσία θα φακελώνει ηλεκτρονικά και οι πολίτες θα βρίσκουν τρόπους να ξεφεύγουν πάλι ηλεκτρονικά, σ’ εκείνες όμως τις χώρες που οι νέοι μελετούν, διαβάζουν, κάνουν έρευνα, σπουδάζουν, ανησυχούν.

Στις άλλες, στις χαρτόβιες και τις μπανανόβιες όπου το ποδόσφαιρο είναι ο ρυθμιστής της κατάστασης και οι μπαλαδόροι, οι κλειδούχοι, τα πράγματα δεν είναι και τόσο ρόδινα.

Μέχρι να συζητήσουν για το «άδικο» γκολ του πρώτου ημιχρόνου θα έχουν δεθεί χειροπόδαρα από τα αόρατα δεσμά των ημιαγωγών και τσιπς.

Θα ’ρθει βέβαια μια ημέρα που θα ξυπνήσουν απ’ το βαθύ λήθαργο και θα ζητήσουν να «ληφθούν μέτρα» αλλά τότε θα είναι πολύ αργά. Η Εξουσία θα τους έχει εξουδετερώσει τοποθετώντας τους μέσα στις πανίσχυρες μαγνητικές της μνήμες.

Διάβασα πρόσφατα ένα άρθρο που είχε γράψει ένας συνάδελφός μου στον Ήχο και Hi- Fi. Είχε τίτλο: «Βιοηλεκτρονικά. Βαδίζοντας προς τη ζωντανή σκεπτόμενη μηχανή» και περιεχόμενο που πολλούς σκεπτόμενους ανθρώπους πρέπει να βάλει σε ανησυχία!

«Η επόμενη επανάσταση» έγραφε το περιοδικό «στο χώρο των ηλεκτρονικών συστημάτων λογισμού βρίσκεται στη βιοηλεκτρονική. Πρόκειται για τη μελέτη και την κατασκευή συστημάτων που χρησιμοποιούν σαν δομικά τους στοιχεία μόρια οργανικώνιστών, πετυχαίνοντας έτσι τεράστια χωρητικότητα σε στοιχεία και πολύ μεγάλη ταχύτητα λογισμού…».

Στη συνέχεια, μ’ έναν τρόπο που πραγματικά θύμιζε Άρθουρ Κλαρκ, αλλά που καμιά σχέση δεν είχε με τη φαντασία, το άρθρο περιγράφει τις προόδους που έχουν γίνει μέχρι σήμερα στο πεδίο των βιοηλεκτρονικών εφαρμογών.

Τα πρώτα πειράματα έγιναν από την εταιρεία EMV ASSOCIATES που έφτιαξε συσκευές διαστάσεων 10 έως 25 nm (10- 25 Χ 10⁹) που είναι τουλάχιστον 100 φορές μικρότερες από τις συσκευές (τσιπς) που χρησιμοποιούνται σήμερα.

Τα δομικά τους στοιχεία είναι τα μόρια των οργανικών ιστών (!) που έχουν διαστάσεις 10- 25 nm (μεγαλομόρια).

Τα μόρια αυτά είναι αγώγιμα κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, έτσι που το ρεύμα πότε περνά και πότε όχι. Αυτό σημαίνει- συνεχίζει το περιοδικό- ότι έχουν δυνατότητα ψηφιακής δυαδικής λογικής πιθανότατα με τεχνικές ανασχηματισμών του δισοξυριβονουκλεϊνικού οξέος που είναι δομικό στοιχείο του DNA των κυττάρων.

Στη συνέχεια, το άρθρο περιγράφει τη μηχανική της κατασκευής μιας ζωντανής ηλεκτρονικής συσκευής που θα μπορεί να κάνει πράξεις, να αποθηκεύει πληροφορίες, να ρυθμίζει και – διάολε-, γιατί όχι, να σκέπτεται!

Πώς αντιμετωπίζει λοιπόν ο απλός άνθρωπος αυτή την καταιγίδα που έρχεται με βήματα γοργά;

Μα με τον ίδιο τρόπο που αντιμετώπισε όλες τις καταιγίδες: με τη Γνώση.

Οι δυνατότητες και οι εφαρμογές των ηλεκτρονικών διερευνητών έπρεπε να είναι μάθημα στα σχολεία, εκπομπές στην τηλεόραση, αντικείμενα συζήτησης ανάμεσα σε μορφωμένους, ήρεμους, όχι κομπλεξικούς ανθρώπους.

Το ίδιο θα έπρεπε να ισχύει και για τις εφαρμογές του διαστήματος, τις εξελίξεις της Φυσικής και της Τεχνολογίας γενικά. Όμως, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν συμβαίνει.

Φτάσαμε στη δεκαετία του ’80, δεκαοχτώ μόλις χρόνια έμειναν για το τέλος του 20ου αιώνα και ο λαός διατηρείται σε κατάσταση μόνιμης νευροπάθειας με τις ανακοινώσεις για τα ΦΑΠ και τα ΦΚΕ, τα ΟΓΑ και τα ΤΣΑ, τα τεκμαρτά των μαχητών και τα μαχητικά των ατεκμάρτων.

Τα τελευταία χρόνια ο λαός βομβαρδίζεται με την αφαίρεση των πινακίδων, τα μονά- ζυγά, τη διαμάχη του κ. Χατζηδάκη με το Τρίτο, την απαγόρευση της κυκλοφορίας στο κέντρο της Αθήνας, το νέφος και την… καταπίεση της γυναίκας απ’ τον άντρα.

Τα θέματα αυτά επαναλαμβάνονται κατά περιόδους. Τον χειμώνα έχουν έξαρση τα φορολογικά, νωρίς την άνοιξη τα θέματα του Τρίτου και της ΕΡΤ, το καλοκαίρι τα μονόζυγα και το νέφος. Τις τελευταίες μάλιστα ημέρες, με τις ανακοινώσεις για τους νέους φόρους, ο λαός βρήκε θέμα για τους επόμενους έξι μήνες που θα ανακοινωθούν πάλι «μέτρα» και θ’ αρχίσει ο νέος γύρος της νευροπάθειας σε εθνική πάντα κλίμακα.

Σε καμιά ευρωπαϊκή χώρα δεν συναντάει κανείς αυτό το κλίμα.

Στη Βρετανία, π.χ. τα προβλήματα της οδικής κυκλοφορίας είναι προβλήματα μιας μικρής υπηρεσίας του Υπουργείου Μεταφορών και όχι των Άγγλων, των Ουαλλών, των Ιρλανδών και των Σκωτσέζων. Το ίδιο και με τη λύση του «κυκλοφοριακού» στο Παρίσι. Ή στη Ρώμη. Ή στο Μόναχο.

Συσκέπτονται οι ειδικοί επιστήμονες, οι συγκοινωνιολόγοι, κι όχι ολόκληρη η… κυβέρνηση!

Το ίδιο και με τους φόρους.

Αναγγέλλονται στη Βουλή, συζητούνται, δίνεται μάχη, εξηγήσεις στον λαό, που αντιδρά αν δεν συμφωνεί μποϋκοτάροντας προϊόντα ή υπηρεσίες που ανατιμήθηκαν χωρίς ικανοποιητικές εξηγήσεις,. Όταν όλα αυτά συμβούν τότε τα μέτρα τίθενται σε εφαρμογή αλλά και πάλι όχι από… χτες!

Λένε οι άνθρωποι: Ξέρετε, κύριοι, πρέπει να αυξήσουμε το VAT. Για τον άλφα και βήτα λόγο. Και θα γίνει αυτό σε ΕΞΙ μήνες. Ετοιμαστείτε. Κανονίστε τις δουλειές σας. Τα λογιστήριά σας. Τους… υπολογιστές σας.

Εδώ, όλα ισχύουν από χτες.

Οι ανατιμήσεις της βενζίνης ισχύουν από χτες. Οι φόροι από χτες. Οι αυξήσεις από αντιπροχτές.

Περνάνε τον καιρό τους οι άνθρωποι όχι προγραμματίζοντας αλλά αντιμετωπίζοντας. Όχι σχεδιάζοντας αλλά ανατρέποντας, αλλάζοντας, εγκαταλείποντας, με μια μόνιμη γεύση ατέλειωτου στο στόμα, χωρίς να είναι ποτέ σίγουροι αν αύριο θα ισχύουν όσα ίσχυαν χτες.

Ας μη σπεύσουν οι μικρόνοες να πουν ότι η στήλη κάνει «κριτική» στα πρόσφατα μέτρα της κυβέρνησης.

Πάντα έτσι ήταν τα πράγματα.

Ποτέ ο ελληνικός λαός δεν κατάφερε να περάσει ένα χρόνο με σχετική ηρεμία, χωρίς να ’ρθουν τα μέσα έξω, χωρίς να γυρίσουν τα πίσω μπρος.

 Πάντα, κάθε στιγμή, ένα ασήμαντο στη βάση του πρόβλημα τον απασχολούσε φορτικά εξαιτίας της λαθεμένης τακτικής που ακολουθούσαν οι ηγέτες του.

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΒΑΘΑΣ