ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΜ’ ΑΥΤΟ το μικρό σημείωμα θα ήθελα να δώσω τα συγχαρητήριά μου…

1.       Στον χοντρό κύριο, που μόλις είδε ότι θέλω να βγω στη Μερκούρη από μια πάροδο έκανε τρία μέτρα εμπρός και μου έκλεισε το δρόμο, παρ’ όλο που υπήρχε κόκκινο φως τριάντα μέτρα εμπρός και κανένα αυτοκίνητο δεν κουνιόταν.

2.   Στον κομπλεξικό κύριο, που μόλις προσπάθησα να τον προσπεράσω πάτησε γκάζι και έκανε αριστερά να με «κλείσει».

3.       Στον οδηγό του λεωφορείου, που αναβόσβηνε τα φώτα του σαν υστερική λεχώνα στην Πανεπιστημίου επειδή ήμουν δεξιά και επειδή ήθελα να στρίψω δεξιά στη Μπενάκη.

4.      Στον «οικογενειάρχη» με την BMW 1800, που έχοντας το τετράχρονο παιδί του όρθιο στο εμπρός κάθισμα έκανε «βουίσματα» στα φανάρια και ήθελε «αγώνα». Και που όταν πήρε τον αγώνα του και τίναξε το μοτέρ του στη Συγγρού ήταν ένας πολύ… ευτυχισμένος άνθρωπος!

5.       Στον οδηγό του λεωφορείου κάπου μετά την Πάτρα, που προσπάθησε να με ρίξει στα χωράφια με τη μοτοσικλέτα μου,  ασφαλώς επειδή με μια μοτοσικλέτα γίνεται κανείς αυτόματα «κάθαρμα της κοινωνίας».

6.       Στον ταξιτζή, που μόλις προσπάθησα να παρκάρω κάποιο μεσημέρι στη Νίκης ήρθε και σταμάτησε αριστερά μου για να μη μπορώ να κάνω άλλο πίσω.

7.       Τα θερμά μου συγχαρητήρια λοιπόν σ’ όλους αυτούς τους ευγενικούς                               συναδέλφους εν τη οδώ, που μεταφέρουν τους τρόπους των σπιτιών τους             πίσω απ’ τα τιμόνια των αυτοκινήτων τους, συνεχίζοντας τη λαμπρή παράδοση της Ανοιχτής Παλάμης.

Γράφουν οι αναγνώστες των «Ε» και ρωτούν: «Τι θα γίνει επιτέλους με τη συμπεριφορά των Ελλήνων οδηγών;» και «Παρακαλούμε, κάνετε κάτι».

Και απορεί κανείς με την ερώτησή τους…

Να κάνουμε τι;

Δε γίνεται τίποτα με το «γράψιμο», αγαπητοί μου φίλοι. Γίνεται όμως με άλλους τρόπους.

Έναν σκέπτομαι πολύ καιρό τώρα. Και νομίζω ότι αν τον πω θα τον εγκρίνετε. Θα αγοράσω τζιπ. Θα βάλω εμπρός και πίσω τεράστιους προφυλακτήρες. Θα πάρω φόρα. Και όποιος κάνει όσα σας περιέγραψα πιο πάνω… Μαύρο φίδι που τον έφαγε. Έκλεισε το δρόμο; Θα περνώ από μέσα του.

Μου αναβόσβησε τα φώτα ενώ ήμουν δεξιά και ήθελα να πάω δεξιά; Μαύρος πανίσχυρος προβολέας ιωδίου που τον έκαψε μέσα στα γλυκά του μάτια που θα τον ανάψω…

Κι αν κανείς δοκιμάσει να με βγάλει απ’ το δρόμο με τη μοτοσικλέτα μου;… Μαύρο κοκτέιλ Μολότωφ που θα βρεθεί εμπρός του…

Τι λέτε;

Δεν είναι ενέργειες πολιτισμένες για οδηγούς πολιτισμένους. Που «βιάζονται» να ξεκινήσουν και σου ανάβουν τα φώτα σαν παρανοϊκοί στα φανάρια μόλις γίνει πράσινο, αλλά που ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ δε με πλησίασαν κοντύτερα από 100 μέτρα όταν ξεκίνησα…

Μ’ αρέσει να οδηγώ στην Αθήνα. Αν γίνει πόλεμος θα είμαι εκπαιδευμένος σε ένα σωρό παραπολέμους… Από τον ψυχολογικό μέχρι τον αμυντικό ή τον καθαρά επιθετικό…

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΒΑΘΑΣ

Κάθε 7 μέρες

• Μόλις μια βδομάδα απέμεινε για το Ράλλυ Ακρόπολις. Το 20ο Ράλλυ Ακρόπολις που φέτος γιορτάζει μάλιστα. Γράψαμε, σ’ αυτή τη μικρή στήλη, για τις δυσκολίες που συνάντησαν οι Έλληνες οδηγοί στις δοκιμαστικές που έκαναν, αλλά σύντομα η οργανωτική επιτροπή έλαβε μέτρα και πολλά πράγματα άλλαξαν –όπως λένε- προς το καλύτερο και το Ράλλυ δεν είναι πια τόσο σκληρό. Ας ελπίσουμε ότι είναι έτσι κι ότι πίσω στην Ακρόπολη θα γυρίσουν και Έλληνες οδηγοί και μάλιστα σε καλές θέσεις.
• Αξίζει πάντως τον κόπο να οργανώσετε μια μικρή εκδρομή σε μια από τις ειδικές διαδρομές του αγώνος, για να δείτε τον Μπλόμκβιστ και το Σαάμπ του, τον Βάλντεγκαρντ, τον Λάμπινεν και τους άλλους «μεγάλους» να οδηγούν γρήγορα. Μπορείτε να ζητήσετε πληροφορίες από το Γραφείο Τύπου της ΕΛΠΑ για το πού και ποια ώρα γίνονται οι κοντινότερες ειδικές διαδρομές.
• Δεν ξέρουμε πώς θα αντιμετωπισθεί φέτος το Διεθνές Ράλλυ Ακρόπολις από τα μέσα «μαζικής ενημερώσεως». Ελπίζουμε όχι όπως πέρυσι, που αφιέρωσαν ένα λεπτό και τριάντα δευτερόλεπτα! Βέβαια υπάρχει μια λύση για το Ράλλυ Ακρόπολις. Να τρέξει ο Νικολάου ή ο Τριαντάφυλλος για να το καλύψουν τα μέσα «μαζικής ενημερώσεως»! Η μόνη ελπίδα που έμεινε σ’ ένα διεθνή αγώνα όπου λαβαίνουν μέρος τα μεγαλύτερα εργοστάσια αυτοκινήτων του κόσμου είναι ένας ποδοσφαιριστής!
• Διάβασα στις στήλες αλληλογραφίας των «Ε» γράμμα αναγνώστη που έμεινε έκπληκτος με την προσέλευση 35.000 φιλάθλων σε κάποιον ποδοσφαιρικό αγώνα που έπαιζε ένας νέος ποδοσφαιριστής. Δεν είναι δυνατόν –έγραψε- να γίνεται κάτι τέτοιο όταν σε μια τάξη κάθονται διακόσιοι μαθηταί και στρώνουν εφημερίδες στο τσιμεντένιο δάπεδο για να παρακολουθήσουν το μάθημα. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί συνέδεσε τα δύο γεγονότα ο καλός μας ο αναγνώστης. Η νεολαία μας μαθαίνει να ουρλιάζει στα γήπεδα. Μαθαίνει ότι «αν δεν είχε κλωτσήσει τη μπάλα με τον αστράγαλο και αν ο Μπουτιφούτης είχε πηδήξει μισό δευτερόλεπτο νωρίτερα, ο ήρωας, ο αδάμαστος, ο θρυλικός, ο αχτύπητος, ο ημίθεος, το λεοντάρι, ο τίγρης, ο Μπαλλαδάκης, θα είχε τρυπήσει, σχίσει, σωριάσει στο έδαφος τα δίχτυα…». Και ακολουθούν συζητήσεις οι οποίες γίνονται μόνο για να «περάσει η ώρα» κι εκεί είναι γνωστό ότι οι Έλληνες έχουν άφθονη ώρα στη διάθεσή τους!… Δεν ισχυρίζομαι ότι δεν πρέπει να παρακολουθούν το ωραίο αυτό άθλημα. Απλώς αηδιάζω με τη θεοποίηση της «κλωτσιάς». Άλλο το να βλέπεις έναν αγώνα και να φεύγεις και άλλο το να παρασύρεσαι σε υπερβολές που δεν προσφέρουν τίποτα απολύτως. Μη νομίζετε ότι τα γράφω επηρεασμένος από τους αγώνες… αυτοκινήτου! Το ίδιο θα έλεγα αν οι οπαδοί του αυτοκινήτου έπεφταν στις… λίμνες μετά τη νίκη του Γιώργου Μοσχού.
• Τι γράφω, όμως! Μήπως διάλεξα έναν καλό τρόπο ν’ αυτοκτονήσω;! Ας κάνω το «παπί», διότι ποιος είμαι εγώ που καταφέρομαι κατά της θεάς μπάλας;
• Τι απέγινε με τα «εφθαρμένα ελαστικά»; Εκείνα που έλεγε η Τροχαία; Σταμάτησαν να υπάρχουν εφθαρμένα λάστιχα ή σταμάτησε να τα βρίσκει η ειδική επιτροπή;
• Πριν λίγες μέρες έκανα ένα θαυμάσιο ταξίδι 650 χιλιομέτρων με μια υδρόψυκτη, τρικύλινδρη μοτοσικλέτα 750 κ εκ. Ήταν μια Σουζούκι 750, η πρώτη που ήρθε στη χώρα μας. Δεν υπάρχουν λέξεις να σας περιγράψω το πόσο ωραία ήταν. Δεν υπάρχει κανείς απολύτων κίνδυνος αν κανείς χρησιμοποιεί το μυαλό του και δεν κάνει παραλογισμούς. Ταξίδευα με 110 χιλιόμετρα την ώρα και ούτε ένα παραπάνω και αυτή την ταχύτητα δεν την διατήρησα σε όλο το ταξίδι, αλλά μόνο στις μεγάλες ευθείες της εθνικής οδού. Δοκιμάστε κάποια μέρα. Θα μείνετε ενθουσιασμένοι, αν τελικά έχετε το κουράγιο να αψηφήσετε τις κρίσεις του κατεστημένου.