Αφήνιασε το φορτηγό…

Τρελάθηκε το Ι.Χ.

Θέρισε το βυτιοφόρο.

Αμάρτημα θανάσιμο; Η ταχύτης.

Η ταχύτης ξεκληρίζει.

Και η ρόδα καθαρίζει…

Φόβος, τρόμος, χαλασμός…

Έδρασαν πάλι οι τροχοί…

Ο Μολώχ χτύπησε.

Τίτλοι… Τετράστηλοι, εξάστηλοι, οκτάστηλοι. Πανδαιμόνιο εντυπώσεων. Πόλεμος για το ποιος θα βρει τον πιο εντυπωσιακό για να τραβήξει το μάτι του αναγνώστη.

Πλύση εγκεφάλου καθημερινή από τις πρώτες σελίδες των εφημερίδων. Και να που πολλοί άνθρωποι πίστεψαν ότι τα Ι.Χ… τρελάθηκαν και τα βυτιοφόρα… αφήνιασαν. Άλλοι πίστεψαν ότι φταίει… η ταχύτης. Κι άλλοι ότι… έδρασαν πάλι οι τροχοί. Μερικοί βγαίνουν έξω και πιστεύουν ότι θα συναντήσουν το Μολώχ!

Η συμφωνία της παράνοιας παίρνει όλο και μεγαλύτερη ένταση και αρχίζω να πιστεύω ότι κάποια συνωμοσία εξυφαίνεται… Δεν μπορεί! Πώς είναι δυνατόν να γράφουν ότι… αφήνιασε το φορτηγό; Άλογο είναι; Ή ότι τρελάθηκε το Ι.Χ.; Άνθρωπος είναι;

Πώς είναι δυνατόν να είναι αμάρτημα θανάσιμο η ταχύτης; Τι είναι η ταχύτης; Κάτι που το κάνουν οι άνθρωποι κρυφά τη νύχτα ή μήπως είναι κάτι το συγκεκριμένο που ορίζεται από τέσσερις πλευρές κι έχει αυτές τις διαστάσεις;

Ποια ταχύτης είναι θανάσιμο αμάρτημα; Τα 10 χιλιόμετρα στη Λαϊκή Αγορά; Τα 20 χιλιόμετρα στην οδό Αθηνών- Λαμίας; Τα 50 χιλιόμετρα στην Παιδική Χαρά Κουκακίου; Τα 100 χιλιόμετρα στην ευθεία της Κατερίνης; Τα 180 χιλιόμετρα σε μια γερμανική αουτομπάν ή μια ιταλική αουστράντα ή τα 200 χιλιόμετρα στη Λ. Συγγρού;

Τι θα πει –προς Θεού- ταχύτης; Πού τη βρήκαν γραμμένη αυτή τη λέξη οι επαΐοντες; Τι είναι η ταχύτης; Γυναίκα κακάσχημη που σηκώνεται στις 4 το πρωί και βγαίνει στους δρόμους και ξεκληρίζει; Μήπως είναι καμιά ξελογιάστρα, πανέμορφη που μόλις σκάσει μύτη όλοι αρχίζουν να ξεκληρίζουν αδιάκριτα;

Και το βυτιοφόρο; Τι είναι το βυτιοφόρο που «θέρισε»; Δρεπάνι;

Τι πράγματα είναι αυτά; Τι φρικτή πλεκτάνη που έχει σκοπό να τραβήξει τη σκέψη του απλού ανθρώπου από την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ;

Τι τρόπος ύπουλος κι άσχετος που έχει τρομοκρατήσει τον κοσμάκη κι όταν βλέπει αυτοκίνητο το κοιτάει λες και έχει βγει… παγανιά;

Γιατί δε γράφουν στους δεκαπεντάστηλους τίτλους τους:

–          Άσχετος, βλαξ, οδηγός, έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου του

–          Ηλίθιος, μηχανοδηγός, έπεσε πάνω σε στύλο διότι πήρε «δίπλωμα» κι ας ήταν ντουβάρι.

–          Οδηγός φορτηγού ΚΟΙΜΗΘΗΚΕ κι έπεσε επάνω σ’ άλλο αυτοκίνητο διότι οδηγούσε 15 ώρες συνέχεια.

–          Οδηγός, με αντιδράσεις ηλιοτροπίου πάτησε παιδί που περνούσε το δρόμο…

Δε γράφονται όμως αυτά γιατί μπορεί να αντιστρέψουν την παλίρροια. Και να σηκωθεί κανένας αρμόδιος και να πει: Μπρε… Μπας και φταίνε οι κακοί οδηγοί που γίνονται δυστυχήματα; Για να το δούμε το θέμα. Για να βγάλω φιρμάνι να περάσουν όλοι από επανεξέταση!

Κι αν το πει, θα περάσουν όλοι από επανεξέταση. Και θα κοπεί πολύς κόσμος –όλοι εκείνοι που δε μπορούν να μηχανοδηγούν το όχημά τους. Και για τέτοια είμαστε τώρα;

Πώς θα γράφουμε ύστερα, για τρελά κι αφηνιασμένα αυτοκίνητα; Πώς θα διαρρηγνύουμε τα ιμάτιά μας για την ταχύτητα, αφού δε θα υπάρχει ταχύτης, μια και οι καλοί οδηγοί δεν τρέχουν εκεί που δεν πρέπει; Ας το αφήσουμε λοιπόν το πράγμα ήσυχο κι ας συνεχίσουμε το τροπάρι μας…

Το τρελό το φορτηγό

αφήνιασε θαρρώ.

Σκότωσε πολλούς ανθρώπους.

Τιμωρήστε το λοιπόν,

Μαστιγώστε το κακό,

Το τρελό το φορτηγό.

Ποιηματάκια για καθυστερημένα παιδάκια. Απ’ αυτά που μας σερβίρονται καθημερινά. Ως πότε θα κρατάμε τα νεύρα μας και δε θα αρπάξουμε τη βρεγμένη σανίδα να λιανίσουμε τα κόκαλα των συνωμοτών;

Το θέμα της οδικής ασφάλειας έχει καταντήσει ιταλική οπερέτα της χειρίστης μορφής. Όπου ο κάθε «καλλιτέχνης» πετάγεται ξαφνικά στο πάλκο και τραγουδάει ή απλώς λέει τα δικά του.

Και τα αφηνιασμένα… αυτοκίνητα συνεχίζουν το καταστρεπτικό τους έργο. Ανεξέλεγκτα, ελεύθερα… Τα τέρατα!

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΒΑΘΑΣ

Κάθε 7 μέρες

Ø       Τίτλος πλασματικός αυτό το «Κάθε Επτά». Φαίνεται ότι η σελίδα δεν έχει πολλούς φίλους, όπως οι σελίδες της Μελίντα που έγιναν τέσσερις! Ή μήπως έχει; Δηλαδή, τι θα γίνει αν ζητήσω κι εγώ από τα μεγάλα παιδιά να γράψουν ένα γράμμα στη σελίδα; Θα έρθουν 4, 30, 417, 8.654; Αν έλθουν 8.654 τότε θα είναι Πολύ Άσχημα για μένα, γιατί πότε θα προλάβω να τα διαβάσω; Αν έλθουν 4 γράμματα θα με απολύσει ο διευθυντής μου και πάλι θα είναι Πολύ Άσχημα!

Ø       Στις 15 ημέρες που πέρασαν ακούστηκαν δυο συνταρακτικά αυτοκινητικά νέα. Η δημιουργία του Οργανισμού Αυτοκινητοδρομιών Ελλάδος και η αρχική (;) απόφαση για την υποχρεωτική τοποθέτηση ζωνών ασφαλείας στ’ αυτοκίνητα. Το πρώτο νέο είναι σημαντικό και συνάμα… ασήμαντο! Μην απορείτε που σ’ αυτή τη σελίδα διαβάζετε ότι το αυτοκινητοδρόμιο είναι… ασήμαντο! Σκεφτείτε μόνο ότι, αυτή τη στιγμή, οι παράλογοι νόμοι και οι διατάξεις της δασμολογητέας αξίας που έγιναν το 1957, απειλούν να μετατρέψουν ένα Έσκορτ 1100 σε όχημα… πολυτελείας και να το κάνουν να ξεπεράσει τις… 200.000 δραχμές! Σκεφτείτε ότι ένα Ρενώ 5 πλησιάζει τις 150.000 δραχμές (αν ΕΙΝΑΙ ποτέ δυνατόν, ηθικό, λογικό κι ανθρώπινο) κι ένα γιαπωνέζικο κονσερβοκούτι των 360 κυβικών εκατοστών στοιχίζει 105.000 δραχμές… Μ’ αυτή την αλλοπρόσαλλη αγορά, όπου ο μέσος αστός ΑΝΑΓΚΑΖΕΤΑΙ να ΠΕΙΝΑΣΕΙ για ν’ αποκτήσει το όνειρο μιας ζωής, το αυτοκινητοδρόμιο είναι ΠΡΟΚΛΗΣΗ πρώτου μεγέθους. Κι επαναλαμβάνω ότι η δήλωση αυτή προέρχεται από μένα που δε σταμάτησα μια ολόκληρη ζωή να γράφω για την περίφημη πίστα. Αρνούμαι όμως να κάνω ή να παρακολουθήσω το «σπορ» όταν μ’ έχουν αποστραγγίσει οι φόροι, τα τέλη, οι εισφορές, και δεν ξέρω τι άλλο. Ας φροντίσουν πρώτα ν’ αλλάξουν το Μεγάλο Θύμα που λέγεται Έλληνας Αγοραστής Αυτοκινήτου από τις χίλιες δυο «εισφορές» κάθε είδους και μετά ας γίνουν όχι ένα, αλλά δέκα αυτοκινητοδρόμια. Αν τώρα δεν μπορείνα γίνει διαφορετικά και οι «εισφορές» πρέπει να μείνουν, τότε θα ήταν πιο τίμιο ν’ απαγορευτούν τ’ αυτοκίνητα Ι.Χ. στην Ελλάδα κι όχι να εξαναγκάζεται ο κόσμος να πληρώνει ολόκληρες περιουσίες για σίδερα που στην Ευρώπη στοιχίζουν όσο πρέπει να στοιχίζει ένα σίδερο κι όχι ένα διαμέρισμα τεσσάρων δωματίων.

Το δεύτερο θέμα αφορά τις ζώνες ασφαλείας και την υποχρεωτική τους τοποθέτηση. Είμαι ο πιο καλός τους φίλος. Τις πιστεύω απόλυτα. Είναι θαυμάσια μέσα στην προσπάθεια να σωθούν ανθρώπινες ζωές… Αλλά με τα φαρμακεία, με τις τιμωρίες των μικροπαραβάσεων και με τα άλλα «μέτρα», μήπως το πράγμα παραγίνεται; Υποχρεωτικές θα είναι, λέει, οι ζώνες ασφαλείας. Σε όλα τ’ αυτοκίνητα. Κι όχι μόνο εμπρός αλλά και πίσω. Αλλά τα μεν νέα μοντέλα έχουν υποδοχές ειδικές για να «πιάσουν» οι ζώνες ασφαλείας. Τα παλιά όμως; Πού θα τις βιδώσουν, κύριοι, τις ζώνες; Σε τρύπες που θα κάνουν στο πάτωμα, ή θα τις δένουν στις «κολώνες» που συγκρατούν την οροφή;! Και καλά εμπρός… Κάτι μπορεί ναι σκαρφιστεί ο Έλληνας για να μην πληρώσει την «κλήση»… Αλλά πίσω;! Μα κι αν υποθέσουμε ότι κάπου τις παραχώνει… Είναι λογικό οι μισοί οδηγοί να είναι σωστά «δεμένοι» κι οι άλλοι μισοί να έχουν «στολίσει» τ’ αυτοκίνητό τους με ζώνες «ασφαλείας»;!

Επαναλαμβάνουμε για μια ακόμη φορά, πως αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις κάτι έχουν ακούσει ή κάτι έχουν διαβάσει για τα αυτοκίνητα. Και είμαστε πρόθυμοι να τους αποδείξουμε ότι είναι εκτός θέματος… Φτάνει να καταδεχτούν να μας απαντήσουν.

Να μερικά απ’ τα θέματα τα οποία θα θίγαμε σε μια δημόσια συζήτηση:

1)       Οδηγοί. Ικανότης, εκπαίδευση, διπλώματα.

2)       Δρόμοι. Κατάσταση, σήμανση έργων, φωτισμός.

3)       Αυτοκίνητα. Συντήρηση, συνεργεία, περιοδικός έλεγχος.

4)       Όρια ταχύτητος. Πού και γιατί. Χρησιμότης. Τι αποτελέσματα για συγκεκριμένες περιοχές.

5)       Στάθμευση. Τι μέτρα έχουν ληφθεί. Πού πρέπει να επιτρέπεται.

6)       Ποινές. Γιατί τόσο αυστηρές για ασήμαντους λόγους;

Και πολλά άλλα τα οποία θα προέκυπταν στη συζήτηση με τους ειδικούς!