Και εκεί που διάβαζα για τον Γκρέτσκο και τον Σλέσσινγκερ και το γεγονός ότι η πτωχή Ινδία ετοιμάζεται για νέα θερμοπυρηνική δοκιμή και ότι ο ένας στους δέκα Άγγλους μαθητάς καπνίζει χασίς, έπεσε το μάτι μου σε μια χαρμόσυνη είδηση. Μια είδηση που με έκανε να φουσκώσω σαν διάνος. Από υπερηφάνεια για το παρόν και το μέλλον της φυλής μου.

Διάβασα ότι μέσα σε επτά μόλις ημέρες (μια εβδομάδα) τρεις χιλιάδες διακόσιες ενενήντα τρεις παραβάσεις σημειώθηκαν από την Τροχαία.

(… Και άλλες 13.239 έγιναν, αλλά δε σημειώθηκαν. Δηλαδή, σύνολο 16.532 παραβάσεις μέσα στην Αθήνα, σε μία εβδομάδα… Όλα αυτά είναι σκέψεις, γι’ αυτό τα έχω σε παρένθεση.)

Το θεώρησα σπάνιο δείγμα αυτό… Και αφαιρώντας τις 1.320 παράνομες σταθμεύσεις, τις οποίες δε θεωρώ παράνομες, είδα ότι οι λαμπροί πολίτες παραβίασαν 617 φορές το κόκκινο φως (επίσημα) και 5.617 φορές (ανεπίσημα). Δεν ξέρω αν το τούρκικο όπιο ή η ινδική ‘‘βόμβα’’ σας συγκινεί… Εμένα, πάντως, όχι… Εμένα με συγκινεί αυτό το 617. Και το 228. Που είναι παραβιάσεις λωρίδων κυκλοφορίας. Και το 150. Που είναι παραβιάσεις πινακίδων διελεύσεως. Αυτά με κάνουν και δακρύζω απ’ τη… χαρά μου. Γιατί βλέπω με τι υπέροχους ανθρώπους ζω. Τι θαυμάσιο μέλλον ετοιμάζουν!

Τους φαντάζομαι. Τους βλέπω εμπρός μου. Τους υπέροχους «παραβιαστές» του κόκκινου σήματος. Τους πανέξυπνους «παραβιαστές» των πινακίδων στοπ. Σκυμμένους πάνω στα τιμόνια των ‘‘κουρσών’’ τους. Ανθρωπάκια θλιβερά, μυωπικά, βραδυκίνητα, εγκληματικά. Γεμάτα απωθημένα, ανίκανα να ζήσουν με άλλους ανθρώπους. Χοντροκέφαλα. Με μεγάλα κεφάλια. Ιδρωμένους λαιμούς. Τα βλέπω τα ανθρωπάκια να περνούν τσίφτικα με κόκκινο, διότι ‘‘βιάζονται’’ να πάνε στο σπίτι τους, όπου τους περιμένουν τα γιουβαρλάκια, η τηλεόραση και η αγωγή στο νοικάρη του ‘‘ιδιόκτητου’’.

Τα βλέπω να περνούν και να τρακάρουν με άλλα ανθρωπάκια, που κάνουν το λάθος να περνούν με πράσινο, και χαίρομαι κρυφά. Με πνίγει η εθνική υπερηφάνεια.

Με 3.293 παραβάσεις τη βδομάδα σε μια πόλη, τι άλλο θέλουμε! Αυτές είναι οι γνωστές. Αυτές που πήραν ‘‘κλήση’’.

Το Άσυλο έχει μια παράβαση κάθε 10 δευτερόλεπτα. Παράβαση κάθε μορφής και είδους. Αφού οι τρόφιμοί του αδιαφορούν για τη ζωή των άλλων τροφίμων στους δρόμους, τίποτα δε με εμποδίζει να σκεφτώ ότι αδιαφορούν για τα πάντα σε κάθε άλλη εκδήλωσή τους. Κι αυτό είναι ένα ακόμα σημείο που με κάνει ευτυχισμένο. Ξέρω πια ότι ζω σε μια κοινωνία παρανοϊκών. Ελάχιστοι άνθρωποι διατηρούν σώας τας φρένας των. Δεν είναι δυνατόν οι εκδηλώσεις των δρόμων να περιορίζονται μόνο στους δρόμους. Το στυλ πρέπει να απλώνεται − και απλώνεται− παντού. Σαν γάγγραινα. Χειρότερο απ’ το τούρκικο όπιο και τις θερμοπυρηνικές δοκιμές. Γιατί πιστεύω ότι αυτό το ‘‘στυλ’’ είναι που οδηγεί στην καταστροφή.

Αυτή η απίθανη αδιαφορία για τα κοινά, για τη ζωή των συνανθρώπων μας, για το μέλλον μας, δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο στις παραβιάσεις των Κανόνων Οδικής Συμπεριφοράς.

Και συνεχίζοντας το διάβασμα ανακαλύπτω ότι η είδηση αναφέρει μόνο 143 παραβιάσεις των ορίων ταχύτητος. Πράγμα που ανακινεί ένα άλλο σοβαρό θέμα. Πιο χειροπιαστό.

Αυτό που λέει ότι 1.300 άνθρωποι σκοτώνονται κάθε χρόνο στους δρόμους αυτής της χώρας. Κι οι άνθρωποι αυτοί δε σκοτώνονται από την ‘‘υπερβολική ταχύτητα’’, γιατί οι συμπατριώτες μας ΔΕΝ ΤΡΕΧΟΥΝ.

Οι 1.300 πάνε στον ουρανό (ή στην κόλαση) από τη συσσωρευμένη ανοησία και αδιαφορία, που βασιλεύουν κυρίαρχες στους δρόμους. Κι αυτό αποδεικνύεται αδιάψευστα από τις στατιστικές της ίδιας της Τροχαίας.

Δεν ξέρω τι έχουν σκοπό να κάνουν οι Αρχές.

Απαιτώ πάντως απ’ αυτές να μου προφυλάξουν τη ζωή μου, τουλάχιστον όταν περνώ με πράσινο φως.

Αν συνεχίσουν με το μπλοκ, δεν πρόκειται να κάνουν τίποτα. Απλώς θα βεβαιώσουν και τις 16.532 παραβάσεις.

Πρέπει να βρουν το θάρρος να κάνουν μια βαθιά τομή. Ν’ αρχίσουν από τη χορήγηση των ‘‘αδειών’’.

Να ‘‘κόβουν’’ ανελέητα όσους δεν ξέρουν όχι να οδηγούν, αλλά να συμπεριφέρονται σαν άνθρωποι.

Ξέρω ότι είναι δύσκολο έργο. Αλλά όχι κι ακατόρθωτο.

Κάθε 7 μέρες

• Κι ο Πειραιάς; Κι αυτός δεν πάει πίσω. Μέσα στον Ιούνιο βεβαιώθηκαν 4.260 παραβάσεις, από τις οποίες οι 135 ήταν πλημμελήματα, οι 3.269 πταίσματα και οι 856 συστάσεις. Τον ίδιο μήνα, 1.126 οδηγοί έχασαν τις άδειές τους για πέντε ημέρες και 355 για είκοσι ημέρες… δεν μπορείτε να πήτε… το Άσυλο Ανιάτων Αθηνών−Πειραιώς εργάζεται ‘‘φουλ τάιμ’’.
• Θυμάστε το εργοστάσιο Ρενώ−Πεζώ στο Βόλο; Αυτό που θα παρήγαγε 15.000 αυτοκίνητα στην ‘‘πρώτη φάση’’ και τα τριπλάσια στη δεύτερη;
• Το εργοστάσιο, λοιπόν, δεν έγινε. Το γιατί, ποτέ δεν το μάθαμε. Οι αντιπρόσωποι της Ρενώ και της Πεζώ, που κάποτε ρωτήσαμε, μας είπαν ότι θα γίνη, ο κόσμος να χαλάση. Κάποιος μάλιστα μας ζήτησε και την καρδιά μας ‘‘τώρα που θα γίνη το εργοστάσιο’’, λες κι είμαστε πανέμορφες νέες για να τον ερωτευθούμε παράφορα.
• Τελευταία ακούσαμε ότι το θέμα ‘‘ανακινήθηκε’’. Και μετά από είκοσι μέρες διαβάσαμε ότι το θέμα ‘‘ενεπλάκη’’.
• Δεν υπάρχει κανείς να πληροφορήση το Αγωνιών Κοινόν αυτής της χώρας περί της δαιδαλώδους πορείας του εργοστασίου;
• Χιλιάδες άνθρωποι περίμεναν να αγοράσουν ένα αυτοκίνητο συναρμολογημένο στο Βόλο κι έμειναν στα κρύα του λουτρού. Οι δυστυχείς
• Με την απελευθέρωση των εισαγωγών αυτοκινήτων άρχισαν να ξανάρχονται στη χώρα μας καλά αυτοκίνητα. Οι αγορασταί μπορούν τώρα να διαλέξουν και δεν πλησιάζουν εύκολα τις συναρμολογημένες αρχαιολογίες που είχαν πλημμυρίσει τους ελληνικούς δρόμους. Μερικά από δαύτα είναι από απαράδεκτα έως Άκρως Επικίνδυνα για τη σωματική σας/μας ακεραιότητα.