Λέει κάποιος του οποίου οι ‘‘προφητείες’’ βγαίνουν αληθινές: ‘‘Τι σου ‘λεγα; Τα βλέπεις;’’ Λέω λοιπόν κι εγώ: ‘‘Τι σας έλεγα; Τα βλέπετε;’’ Πώς μπορώ να μην το πω αφού πάω να σκάσω. Έμμονη ιδέα μου έχει γίνει πια. Και θα την γράφω μέχρι να πάρω μία απάντηση από έναν  ‘‘αρμόδιο’’.

Τι μου έχει γίνει έμμονη ιδέα; Μα τι άλλο από την εξοργιστική αδιαφορία Τους στην αντιμετώπιση του προβλήματος των θανάτων και τραυματισμών στους ελληνικούς δρόμους.

Να… Προχθές διάβασα στις εφημερίδες μια ανακοίνωση του Οργανισμού Προλήψεως Ατυχημάτων η οποία έκανε τα δάκρυά μου να τρέμουν στα ευαίσθητά μου μάγουλα. Έλεγε η ανακοίνωση ότι το πρώτο εξάμηνο του 1974 σκοτώθηκαν στους δρόμους 567 γραικοί και τραυματίστηκαν 1.790.

Σημείωνε όμως ότι το πρώτο εξάμηνο του 1973 είχαν σκοτωθεί 548 και είχαν τραυματισθεί 1.297.

Αυτό σήμαινε ότι οι νεκροί ‘‘παρουσίαζαν αύξησιν κατά 4%’’, που έλεγε παλιά το Ε.Ι.Ρ.Τ., και οι τραυματίες αύξηση 36%.

Κάθε πέρυσι και καλύτερα δηλαδή.

Τώρα…

Αν σκεφθούμε, ότι τα χιλιόμετρα που διανύθηκαν το Α΄ εξάμηνο του 1974 ήταν λιγότερα από τα χιλιόμετρα που διανύθηκαν το αντίστοιχο εξάμηνο του 1973 (λόγω χαμένων σαββατοκύριακων, αυξήσεως του χαρατσιού της βενζίνης και σαφώς μειωμένωνπωλήσεων αυτοκινήτων) καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι Έλληνες παλάβωσαν.

 Το φαινόμενο δεν πρέπει να μας αφήση αδιάφορους.

Μάλλον πρόκειται περί συνωμοσίας εναντίον του ελληνικού λαού.

Μπορεί δηλαδή να συνωμότησαν οι λευκές διαχωριστικές γραμμές μαζί με τις κολώνες του ηλεκτρικού. Και τη στιγμή που ο κ. Δαλκαφούκης με τη ‘‘μερσεντέ’’ πατάει τη μιά λευκή γραμμή, αυτή να ανασηκώνεται και να τον εκτρέπη από την πορεία του προς την κολώνα του ηλεκτρικού που περιμένει ακίνητη στο πεζοδρόμιο.

Σκέπτομαι ακόμη μήπως η αύξηση των δυστυχημάτων είναι έργο των δέντρων.

Δηλαδή εκεί που ‘‘πάει’’ ο κύριος Κουλουβάχατος και κοιτάει σαν λύκος κατ’ ευθείαν εμπρός, ενώ η ‘‘οικογένεια’’ τιτιβίζει ευτυχισμένη και τρώει κεφτεδάκια εις τα πέριξ καθίσματα, ένα δέντρο φεύγει από τη θέση του, για μια απειροελάχιστη χρονική στιγμή και πάει και κάθεται στη μέση του δρόμου.

Τρακάρει ο κ. Κουλουβάχατος και το δέντρο επιστρέφει αμέσως στη θέση του και ούτε δέντρο ούτε ζημιά (στο δέντρο).

Έχω εξετάσει ακόμη την περίπτωση των καλικάντζαρων. Οι καλικάντζαροι παρουσιάζονται- επισήμως- τα Χριστούγεννα και αποχωρούν- πάλι επισήμως- τα Θεοφάνια, αλλά, άλλες οι επίσημες κινήσεις τους και άλλες οι συνωμοτικές για τις οποίες κανείς δεν έχει γράψει μέχρι σήμερα.

Οι καλικάντζαροι επηρεάζουν δυσμενώς τους Έλληνες οδηγούς. Να ένα παράδειγμα το οποίο είδα με τα ίδια μου τα μάτια:

Πάει ένας στην Εθνική Νο Ένα με το Βώξωλ Βίβα του. Θέλει να προσπεράση. Ο δρόμος είναι ίσιος με πλήρη ορατότητα. Αρχίζει το προσπέρασμα με το Βώξωλ Βίβα. Από τη Λαμία έρχεται ένα άλλο αυτοκίνητο ‘‘Πεζώ 404’’. Ο Βίβα συνεχίζει το προσπέρασμα. Ο Πεζώ πλησιάζει. Και, ξαφνικά, συγκρούονται μετωπικά!

Τι είχε γίνει;

Ο καλικάντζαρος σήκωσε τις τριχωτές του παλάμες και τις τοποθέτησε εμπρός  στα μάτια του οδηγού του Βώξωλ όπως κάνουμε εμείς οι κανονικοί άνθρωποι όταν παίζουμε ‘‘κούκου’’. Δεν έβλεπε δηλαδή ο άνθρωπος τα τελευταία μέτρα, γι’ αυτό και τρακάρισε το μοναδικό αυτοκίνητο που υπήρχε στον Εθνικό δρόμο. Και αυτό το παράδειγμα το θέτω υπ’ όψιν των ‘‘αρμοδίων’’ για να τους βοηθήσω στο δύσκολο έργο τους. Τέλος, θα ήθελα να σημειώσω και την πιθανή εξύφανση συνωμοσίας εκ μέρους των συννέφων.

Παρακολούθησα μια φορά ο ίδιος μια συζήτηση που είχαν δύο σύννεφα, ενώ πετούσα με το ανεμόπτερό μου πάνω από την Κηφισιά.

Είπε το ένα.

–         Κοίτα αυτό το αυτοκίνητο… Δεν μ’ αρέσει καθόλου. Θα του βρέξω το δρόμο.

Το άλλο απάντησε.

–         Πολύ καλά θα κάνης αλλά μίλα πιο σιγά, γιατί έχουμε ένα δημοσιογράφο στο μπαμπάκι μας.

Και το πρώτο σύννεφο έβρεξε και ο δρόμος βράχηκε και το αυτοκίνητο του κ. Σουλουμπάμια τρακάρισε. Αυτοί λοιπόν είναι οι λόγοι που με κάνουν να πιστεύω ότι εξυφαίνονται διάφορες συνωμοσίες, μικρές και μεγάλες, εις βάρος του Έλληνος αυτοκινητιστού.

Και θεωρώ ιερή υποχρέωσή μου να τις θέσω υπ’ όψιν των αρμοδίων για να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα.

Είναι καιρός πια, κύριοι, να μας ρυθμίζουν τη ζωή τα δέντρα, τα σύννεφα και οι καλικάντζαροι. Πρέπει να ληφθούν μέτρα. Να τοποθετηθούν κάμερες τηλεοράσεως. Να γίνη αναγκαστική η τοποθέτηση φαρμακείου (έγινε, κι αυτό ήταν που μας μάρανε) με ειδικές ‘‘εσάνς’’για τους καλικάντζαρους. Να μειωθούν τα όρια ταχύτητος ούτως ώστε «να αποφεύχθωσι τα τροχαία δυστυχήματα, τα οποία προέρχονται εκ της υπερβολικής ταχύτητος η οποία οδηγεί εις τον θάνατον, της οποίας, το οποίον, τα οποία. Σπεύδε βραδέως, φοβού το τηλεκάτοπτρον, προσοχή εις τας γόπας, τρινιτριτουόλη εις το φορητόν φαρμακείον το οποίον δέον όπως…  »

Τι έπαθα πια;

Μάλλον έχασα τον έλεγχο του κόμικ, όπως λέει κι ο ΚΥΡ.

Κώστας Καβαθάς