Περιπέτειες, ταλαιπωρίες, μπλεξίματα, χάσιμο χρόνου και εμπαιγμοί είναι οι μόνιμες καταστάσεις που αντιμετωπίζουν οι ιδιοκτήτες Ι.Χ. Ποιος θα ακούσει τα βάσανά τους;

Πόσες φορές έχετε μπλέξει με «ασφάλειες»; Μ’ αυτές τις εταιρίες που είναι προορισμένες για να ταλαιπωρούν τους ιδιοκτήτες αυτοκινήτων; Αρκετές, σίγουρα.

Και κάθε φορά έχετε εκνευριστή, έχετε χάσει χρόνο πολύτιμο, έχετε απογοητευθή, έχετε φτάσει στο «αμήν». Κι έχετε κάνει την κρυφή ευχή να βρεθή κάποιος χριστιανός να ασχοληθή μ’ αυτό το θέμα και να το τοποθετήση σε νέες βάσεις.

Οι ευχές σας, οι ευχές μου, πήγαν στράφι. Ο εμπαιγμός συνεχίζεται- όχι απ’ όλες τις ασφαλιστικές εταιρίες- και ο πολίτης σύρεται από γραφείο σε γραφείο και από «εμπειρογνώμονα» σε «εμπειρογνώμονα». Κι όταν βαρεθή και κουραστή και αποφασίση να καταφύγη στα δικαστήρια, τότε γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν θα ξεμπλέξη σε λιγότερο από δύο χρόνια!

Κι αν ξεμπλέξη. Διότι, στα δικαστήρια, ακούγονται πράγματα που κάνουν το νου να σαλεύη. Υποστηρίζονται θέσεις που δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται, μεγαλώνει και τρώει σάρκες, καταστρέφει ανθρώπους, περιουσίες…

Περιπέτειες

Αυτοκίνητο αξίας 240.000 δραχμών περιμένει ν’ ανάψη το «πράσινο» κανονικά στα «φώτα» πριν απ’ το Στάδιο. Κι έρχεται λεωφορείο που θέλει να στρίψη αριστερά. Στρίβει αριστερά αλλά, επειδή «έκανε λάθος στον υπολογισμό», παίρνει μαζί του την αριστερή πόρτα της Λάντσια, το εμπρός αριστερό «φτερό» και… χτυπά τον αριστερό τροχό, ο οποίος υποχωρεί και σπάει τον ατέρμονα του τιμονιού! Μια ζημιά 35.000 δραχμών. Έντρομη η οδηγός του- ήταν κυρία- βγαίνει και ελέγχει την καταστροφή. Ανταλλάσσει στοιχεία με τον οδηγό του λεωφορείου και παίρνει την διαβεβαίωση ότι, ο τελευταίος, θα «κάνη δήλωση».

Ένας γερανός ανέλαβε να μεταφέρη το κατεστραμμένο στο συνεργείο και το πρωί η ιδιοκτήτριά του πήγε στην ασφαλιστική εταιρία για να «συνεννοηθή». Κι εκεί, έγινε η εξής συζήτηση:

– Έκανε δήλωση ο πελάτης σας; Ρώτησε η κυρία.

– Μάλιστα.

– Ωραία λοιπόν.

– Όχι και τόσο!

– Τι εννοείτε «όχι και τόσο»;

– Εννοούμε ότι δεν έφταιγε μόνο ο πελάτης μας.

– Ναι;

– Ναι!

– Μα αφού μ’ έκανε κομμάτια κι εγώ ήμουν ακίνητη.

– Σας έκανε κομμάτια ή είσαστε ήδη κομμάτια;

– … ! Τι εννοείτε;

– Εννοώ, κυρία μου, ότι το αυτοκίνητό σας ήταν ήδη σπασμένο. Ο ατέρμονας ήταν παλιός… αλλά θα το δη ο εμπειρογνώμων μας.

Ο εμπειρογνώμων το είδε και απεφάνθη ότι, πράγματι, ο ατέρμων ήταν «έτοιμος να σπάση», και όλοι όσοι είχαμε κάποια σχέση με την υπόθεση πέσαμε σε κώμα!

Η ιδιοκτήτρια απείλησε, φώναξε, περπάτησε και χρειάστηκε και μια κάποια πιο δυναμική επέμβαση για να πεισθούν οι «εμπειρογνώμονες» ότι ο ατέρμων δεν ήταν «έτοιμος να σπάση», μια και το αυτοκίνητο (μια Λάντσια 1.6 HF) είχε κάνει μόλις 4.000 χιλιόμετρα. Η παθούσα πήρε ένα μέρος των χρημάτων της, αλλά δεν ζήτησε αποζημίωση για τις ημέρες που δεν χρησιμοποιούσε τ’ αυτοκίνητό της. Κι αν σκεφτήτε ότι πήγαινε τρεις φορές την εβδομάδα στην Ολυμπία αφού εκεί ήταν η δουλειά της (ξενοδοχείο), μπορείτε να καταλάβετε τι τράβηξε μέχρις ότου ετοιμασθή η Λάντσια. Τελικά πήρε κάτι σαν 13.000 και έμεινε κι ευχαριστημένη που τέλειωσε τόσο γρήγορα…

Γιατί υπάρχουν εκατοντάδες άλλοι που δεν τελειώνουν γρήγορα ή δεν τελειώνουν ποτέ.

Η ιστορία είναι κοινή.Από μια πάροδο, από ένα «κόκκινο» φως, «βγαίνει ο δράστης». Σας χτυπά, σας κάνει κομμάτια, σας τραυματίζει ίσως, και μετά:

Ή δεν πάει να κάνη «δήλωση» στην ασφάλειά του για να μην χάση την έκπτωση,

Ή κάνει δήλωση, στην οποία εμφαντικά δηλώνει ότι φταίγατε εσείς!

Κι η ιστορία επαναλαμβάνεται. Πάτε το άχρηστο αυτοκίνητο στο συνεργείο. Έρχεται ο εμπειρογνώμων για να κάνη εκτίμηση. Αν το συνεργείο είναι δικό σας, η εκτίμηση του εμπειρογνώμονος δεν συμφωνεί με την εκτίμηση του φανοποιού ή του μηχανικού. Αν το συνεργείο είναι της «ασφαλείας», όλα τα προβλήματα λύνονται ως δια μαγείας, αλλά κανείς δεν εγγυάται ότι γίνεται σωστά η δουλειά σας.

Η κολοκυθιά…

Σε περίπτωση που ο εμπειρογνώμων κάνει εξωπραγματική εκτίμηση, τότε εσείς, ο παθών, βγαίνετε απ’ τα ρούχα σας και, μια και δυο πάτε στην ασφάλεια.

Το παιχνίδι της κολοκυθιάς, δεν παίζεται πουθενά καλύτερα απ’ ό,τι στα γραφεία των ασφαλιστικών εταιριών.

– Δίνουμε 10.

– Θέλω 20.

– Δίνουμε 12.

– Γιατί 12;

– Γιατί όχι;

– Δώστε 19.

– Γιατί 19;

– Αμ’ πόσα θες να δώσης;

Και τελικά βρίσκεται μια λύση κι ο άνθρωπος του οποίου το καινούργιο αυτοκίνητο στοίχιζε 300.000 φεύγει για το συνεργείο με 15.000 στην τσέπη και μια ζημιά που ξεπερνά τις 40… Κι αν μπορή, ας μιλήση. Κι αν μπορή, ας κάνει τίποτα. Ξέρει ότι αν φέρη αντίρρηση, αν δεν πάρη αυτά που του προσφέρουν και θελήση να διεκδικήση τα χρήματά του δικαστικώς, δεν αποκλείεται να πεθάνη από γεράματα πριν πάρη μια απόφαση στα χέρια του. Κι αν υποθέσουμε ότι ο άνθρωπός μας είναι αρκετά ανόητος ώστε να πιστεύη ότι αυτός είναι ο σωστός δρόμος, τότε θα πρέπει να πληρώση για να επισκευασθή τ’ αυτοκίνητό του και να πάρη τα χρήματά του, σε μια εποχή που θα έχουν σίγουρα μικρότερη αξία.

Οι ασφαλιστικές εταιρίες είναι «μάνες» στην κωλυσιεργία και στο «αύριο- μεθαύριο» και πολύ καλά κάνουν! Τα λεφτά τους προσπαθούν να προφυλάξουν οι καημένες κι αυτός είναι ο τρόπος που εργάζονται…

Το ερώτημα είναι τι χρωστάει ο κόσμος να υποφέρη, αφού υποτίθεται ότι ο άλλος μισός κόσμος είναι ασφαλισμένος για να μην υποφέρουμε όλοι μας.

Ασφαλίζομαι για να μπορώ να πληρώσω κάποιον σε περίπτωση που φταίω. Κι ο κάποιος αυτός (ο αθώος που μπορεί να είμαι κι εγώ) δεν πληρώνεται διότι οι ασφαλισταί μου διάλεξαν αυτόν τον τρόπο για να κερδίσουν χρήματα! Πράγματα παράλογα δηλαδή, τα οποία, παρά τις επανειλημμένες κρούσεις, κανείς δεν έχει τολμήσει να θίξη!

Ο αντίλογος

Υπάρχει φυσικά και ο αντίλογος. Δεν είναι λίγες οι ασφαλιστικές εταιρίες που λένε ότι η χώρα μας έχει τα χαμηλότερα ασφάλιστρα του κόσμου… Ίσως είναι έτσι, αλλά πρέπει να είναι και η χώρα που έχει το χαμηλότερο «σέρβις», εκ μέρους των ασφαλιστικών εταιριών, στον κόσμο!

Ο αντίλογος είναι σαθρός. Δεν έχουν παρά να αυξήσουν τα ασφάλιστρα και να τα κάνουν ανάλογα με την ηλικία του οδηγού.

Νεαροί ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ ελαφρόμυαλοι και γέροι και κυρίες ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ κοκορόμυαλοι, να πληρώνουν πολύ περισσότερα από τους ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ οδηγούς!

Μ’ αυτό τον τρόπο θα μπορή ο ταλαίπωρος άνθρωπος που δέχτηκε την κυρία Ασπασία στο πορτ-μπαγκάζ του με 40 χιλιόμετρα επειδή η κυρία Ασπασία «πάτησε γκάζι αντί για φρένο», να ικανοποιηθή, ν’ αγοράση ένα καινούργιο πορτ-μπαγκάζ ή να νοικιάση ένα αυτοκίνητο από τις, επίσης ανεξέλεγκτες (κι αυτή είναι μια άλλη ιστορία) εταιρίες ενοικιάσεως αυτοκινήτων και να κάνη τη δουλίτσα του. Τίποτα δεν θα προχωρήση όμως, αν πρώτα δεν λυθή το καρκίνωμα του χρόνου των δικαστηρίων. Οι ασφαλιστικές εταιρίες γνωρίζουν ότι λίγοι Έλληνες πολίτες έχουν το ψυχικό σθένος να εμπλακούν σε ένα δικαστικό αγώνα με μια στρατιά δικηγόρων που έχει μηνιαίο μισθό για να κάνη αυτή τη δουλειά. Θα πρέπει η διαδικασία για τα αυτοκινητικά ατυχήματα να γίνη γρήγορη ώστε να χάσουν το όπλο τού: «πήγαινε δικαστικώς». Για να γίνη όμως ταχύτερη η διαδικασία, πρέπει να υπάρχουν συγκεκριμένα και αδιάβλητα στοιχεία που δεν μπορούν να προσφέρουν οι εμπειρογνώμονες των ασφαλιστικών εταιριών… Για τον απλούστατο λόγο ότι είναι… υπάλληλοί τους!

Αυτά τα στοιχεία είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεθούν. Εκατό φορές στις εκατό ο παθών είναι μόνος του, αντιμέτωπος με την πλήρη οργάνωση της Ασφαλιστικής Εταιρίας.

Δεν μπορεί να στραφή πουθενά για να ζητήση το δίκιο του εκτός από τα δικαστήρια. Και τα δικαστήρια αργούν.

Θα μπορούσε ίσως να ψηφισθή μια ειδική νομοθεσία στην οποία θα προβλέπονται αυστηρές ποινές για τις ασφαλιστικές εταιρίες ή τους υπαλλήλους τους στις εξής περιπτώσεις:

Αν η ζημιά είναι 50.000 δραχμές και ο «εμπειρογνώμων» λέει ότι είναι…10.000, τότε ο παθών να μπορεί να μηνύση τον πραγματογνώμονα και την ασφαλιστική εταιρία για απάτη.

Αν αποδειχθή η απάτη, τότε να στέλνονται στη φυλακή ή να τους αφαιρείται η άδεια επιχειρήσεως, όπως πολύ σωστά υποστηρίζει σε ένα ανάλογο άρθρο του ο συνάδελφος κ. Θ. Δίζελος…

Ακόμη, θα μπορούσαν να ληφθούν τα εξής μέτρα:

· Αν ο υπεύθυνος για το ατύχημα είναι ανασφάλιστος, να του αφαιρείται η άδεια οδηγήσεως για ένα χρόνο.

· Αν αποδειχθή η χρήση ψευδομαρτύρων- κάτι πολύ συνηθισμένο στις αυτοκινητικές υποθέσεις- να τιμωρούνται με φυλάκιση άνευ εξαγοράς οι κύριοι αυτοί και να αφαιρείται επί ένα χρόνο η άδεια οδηγήσεως του «κυρίου» που τους χρησιμοποίησε.

Αστειότητες

Το πρόβλημα όμως είναι τόσο μεγάλο, τόσο πολύπλοκο και τόσο δύσκολο ώστε πολύ φοβάμαι ότι δεν θίξαμε ούτε το μικρό του δαχτυλάκι. Χιλιάδες άνθρωποι χάνουν αυτή τη στιγμή το χρόνο τους στους διαδρόμους των δικαστηρίων περιμένοντας να έλθη ο «αριθμός» τους για να μπουν στην αίθουσα και να προσπαθήσουν να πείσουν το δικαστήριο ότι ένα Σάαμπ είναι «αγωνιστικό» αυτοκίνητο, άρα φταίει ο οδηγός του που τους χτύπησε παρ’ όλο που το Σάαμπ ήταν δεξιά κοντά στο πεζοδρόμιο και το Φολκσβάγκεν έπεσε επάνω του επειδή ο κύριος μάθαινε την κυρία να οδηγή… Δεκάδες δικηγόροι λένε: «Κοιτάξτε κύριε πρόεδρε, ο νεαρός είναι μακρυμάλλης και οδηγεί MG. Και τα MG ξέρετε είναι… γρήγορα αυτοκίνητα».

Ή λένε: «Μα κύριε πρόεδρε… Βαρύ αυτοκίνητο το «Κακαμομπίλ». Μόλις πατήσεις το φρένο, κοκαλώνει!!!». Ή λέει ο πρόεδρος: «Με πόσα πήγαινες; Με 30; Έπρεπε να «κοκαλώση» τ’ αυτοκίνητο!!!»

Και δεν λαμβάνεται υπ’ όψη αν το αυτοκίνητο έτρεχε σε στεγνή ή βρεγμένη άσφαλτο, αν είχε σκόνη ή χώμα ή λάσπη, αν είχε λάστιχα ή φρένα…

Και καταδικάζεται ο δυστυχής οδηγός ο οποίος χτύπησε κάποιο δίποδο ζώο που πετάχτηκε εμπρός από το λεωφορείο. Και γελάς και κλαις μαζί όταν ακούς το «κουστουμαρισμένο» ανθρωπάκι να λέη στον πρόεδρο με «σημασία»: «Μα κύριε πρόεδρε. Ο κατηγορούμενος οδηγούσε Άλφα Ρομέο…».

Και καταρρέεις όταν βλέπης ότι το κόλπο έχει αποτέλεσμα και ότι το δικαστήριο επηρεάζεται, διότι ο κατηγορούμενος «έχει Άλφα Ρομέο», λες και οι κάτοχοι Άλφα Ρομέο είναι τέρατα από άλλον πλανήτη!…

Και βλέπεις την ασφαλιστική εταιρία να υποστηρίζη ότι «έφταιγε ο νεαρός με το σπόρ MG» και όχι το Όπελ Μπλίτζ του 1936, ένα φέρετρο με λεία λάστιχα, χωρίς φώτα, χωρίς φρένα, το οποίο έκανε στροφή 180 μοιρών Κυριακή βράδυ, καλοκαίρι, στον παραλιακό δρόμο, στην Ανάβυσσο!…

Και βλέπεις να δικάζεται ο «νεαρός» επειδή «έτρεχε» με το «σπορ» και να γελούν οι δικηγόροι της ασφαλιστικής εταιρίας κάτω από τα μουστάκια τους.

Θα ήθελα τις γνώμες των αναγνωστών και παθόντων από ασφαλιστικές εταιρίες… Τις προτάσεις τους, τις λύσεις που βλέπουν. Τα βάσανά τους. Ας γράψουν στις σελίδες του Διαλόγου. Ίσως κάτι βγη, που θα κάνη καλό σε όλους μας.

Κώστας Καββαθάς