Ε.Τ. …home E.T

Όσοι έχετε δει την ταινία του Σπιλμπεργκ θα θυμάστε τη σκηνή με τον μικρό εξωγήϊνο που δείχνοντας τα άστρα λέει στο παιδί: Home E.T. Home. Πριν λίγες ημέρες η οικογένεια του Υπάτου της Νεότερης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, Theo Aggelopoulos αποφάσισε να “κλείσει” τον Ε.Τ και τον ρ/σ CITY επειδή το εγχείρημα τους “δεν έβγαινε”. Στις συνθήκες του (χυδαίου) καπιταλισμού που ζούμε η απόφασή τους είναι συμβατή με τις αρχές της παγκσμοιοποίησης και των εναργούμενων του Ιδρύμτος Σόρος αλλά και τα πρέπει της κοινωνίας των μεταπρατών της Τζουτζιακής Δημοκρατίας της Ελλάδος. Πριν πολλά χρόνια, όταν ζούσε ο Άρης Βουδούρης εργάστηκα στον Ε.Τ (αν ενδιαφέρεστε μπορείτε να διαβάσετε άρθρα μου στο www.kavvathas.gr. Αυτό σημαίνει πως έζησα την εφημερίδα πριν στο Ίδρυμα εισβάλουν οι κομματικοί ινστρούχτορες με τις “άκρες” και τις επιλογές των “δικών τους παιδιών”.
Δεν είχα τη …τιμή να ζήσω στην εποχή της Κυρίας με το Κοχίμπα και αυτό είναι φυσικό αν κάποιος δει τα ονόματα των 15(;) διευθυντών που πέρασαν απ’ τον Ε.Τ. Αν το υπονοούμενο δεν γίνεται αντιληπτό θα το πω πιο καθαρά: κανείς τους δεν θα μου πρότεινε συνεργασία επειδή όλοι δεν ήξεραν ποιος είμαι και επειδή όλοι (ίσως) γνώριζαν ότι δεν ανήκω στην δημοσιογραφική και …κοινωνική τους τάξη.
Σαν παλιά καραβάνα όμως παρακολουθούσα τις επιλογές τους και, μιλώντας με φίλους δημοσιογράφους έλεγα πως και πότε, οι συγκεκριμένοι θα βουλιάξουν το πλοίο. Δεν χρειάζονταν ιδιαίτερες ικανότητες για να το καταλάβεις. Μία ματιά στα φωτογραφικά “ενσταντανέ” με τους με τους μεταπράτες της οικονομικής και πολιτικής ζωής της χώρας ήταν αρκετή αφήστε που, ένας-δύο απ’ αυτούς είχε τόση σχέση με την δημοσιογραφία όσο εγώ με τις εγχειρήσεις ανοιχτής καρδιάς.
Δεν σχολίασα αμέσως τον προαναγγελθέντα θάνατο του Ε.Τ και του CITY και το “πέταγμα στο δρόμο”, κάπου 400 ανθρώπων γιατί, εκτός απ’ αυτό τον χώρο δεν είχα άλλον και, αυτός ο χώρος δεν έχει την εμβέλεια που έχει, για παράδειγμα, μία ζούγκλα ή μία εφημερίδα που περιγράφει την επίσκεψη Ερντοάν χωρίς ο τελευταίος να έχει έλθει στην Ελλάδα! Αυτά τα ΜΜΕ είναι αφ’ ενός …αξιόπιστα και αφ’ ετέρου ανήκουν σε ανθρώπους που έχουν προσφέρει πολλά στη χώρα!!!
Όμως, ακόμα και πλέον άσχετος μπορούσε να προβλέψει το μέλλον παρατηρώντας τα πρόσωπα που διαμόρφωναν το παρόν (της εφημερίδας). Κάθε φορά που διάβαζα το όνομα κάποιου αστέρα χαμογελούσα και έλεγα στους συνεργάτες μου πόσος καιρός απομένει μέχρι τον “θάνατο”. Δυστυχώς οι προβλέψεις (και οι προειδοποιήσεις σε έναν-δύο φίλους που εργάζονταν στις επιχειρήσεις της Κυρίας) βγήκαν αληθινές και τώρα δεν υπάρχει δρόμος επιστροφής.
Σε μία προσπάθεια να ταράξω τα νερά πρότεινα στην ΕΣΗΕΑ να βγει μία συνεργατική εφημερίδαμ ε τον ίδιο τίτλο αλλά με …άλλο, στην οποία μέτοχοι θα ήταν οι απολυμένοι δημοσιογράφοι. Ένα είδος πρώιμης Liberation δηλαδή αλλά, η πρότασή μου απορρίφθηκε ως μη εφικτή. Ίσως αν κάποιος απ’ τον Ε.Τ ή τον CITY που θα διαβάσει αυτές τις γραμμές να την μεταφέρει στις Γενικές Συνελεύσεις των απολυμένων και η εφημερίδα να βγει στα περίπτερα ακόμα και την επόμενη Τετάρτη! Επειδή όμως κανείς δεν διαβάζει το blog μου είμαι βέβαιος ότι, η πρόταση θα χαθεί.
Η ιστορία του Ε.Τ δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία. Πολλές φορές στο παρελθόν προβεβλημένοι “έμπορες” και high caliber μεταπράτες έβγαλαν εφημερίδα “με τα λεφτά τους και τον τσαμπουκά τους” και, φυσικά, έφαγαν τα μούτρα τους. Οι περιπτώσεις της “Μεσημβρινής”, των “24 Ωρών”, του “Αδέσμευτου Τύπου του Μήτση” και άλλες ων ουκ έτσι αριθμός είναι χαρακτηριστικές. Οι πετρελαιάδες, οι “τραπεζίτες” και οι εργολάβοι έχασαν τα λεφτά (των άλλων) και οι δημοσιογράφοι έμειναν χωρίς δουλειά.
Το φαινόμενο δεν περιορίζεται στις εφημερίδες αλλά επεκτείνεται και στα εβδομαδιαία και μηνιαία περιοδικά. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 οι Τεχνικές Εκδόσεις έβγαλαν ένα εβδομαδιαίο έντυπο με τον τίτλο “Οδηγώντας” σε συνεργασία με την Καθημερινή Α.Ε. ή, τουλάχιστον, έτσι έλεγε η απόφαση του Δ.Σ της τελευταίας την οποία έχω καδράρει και αναρτήσει στον τοίχο στο γραφείο μου! Δύο μήνες μετά τη έκδοση του εντύπου ο νεώτερος γόνος της εφοπλιστικής οικογένειας μου ανακοίνωσε ότι “ο μπαμπάς του άλλαξε γνώμη” με αποτέλεσμα οι Τεχνικές Εκδόσεις να υποστούν τεράστια ζημιά και αρκετοί άνθρωποι να μείνουν στο δρόμο. Το ίδιο έγινε (πιο “πολιτισμένα” είναι αλήθεια) με τα περιοδικά “RAM” και “VIDEO Inn” που οι Τεχνικές έβγαλαν, το 1987, σε συνεργασία 50-50% με τον ΔΟΛ. Το RAM (ο τίτλος δικός μου πουλημένος όμως στον Οργανισμό για 5.000 δρχ. λόγω της αηδίας που η γυναικα μου κι’ εγώ αισθανόμαστε από την εξέλιξη της συνεργασίας μας). Η ζημιά των Τ.Ε υπερέβη, τότε, τα 110 εκατομμύρια δραχμές!
Οι δύο περιπτώσεις δείχνουν την …αιθεροβαμοσύνη του γράφοντος και τις μεθόδους που χρησιμοποιούν οι προβεβλημένοι της τζουτζιακής NeverLand. Η αυτοκτονική μου τάση να πιστεύω τους άλλους οδήγησε στη τελευταία μας περιπέτεια για την οποία ήδη έχω γράψει πολλά αλλά, όχι όλα.
Όμως… Όπως και με την περίπτωση Ε.Τ ο κόσμος δεν δίνει σημασία στα θέματα των επιχειρήσεων Τύπου ιδιαίτερα όταν αυτές ανήκουν σε “λεφτάδες” που δημιούργησαν αυτοκρατορίες πουλώντας -λαθραίο- πετρέλαιο σε δικτάτορες και πολεμοκάπηλους ή, σε εστετ που σφάζουν άτομα και χώρες με το βαμβάκι. Και οι δύο βλάπτουν το ίδιο την Δανιμαρκεία για να μην αναφερθώ στους εκδότες περιοδικών για βυζιά, κώλους, κοιλιακούς και έκπτωτους εστεμμένους οι οποίοι, όπως είδαμε, καλούνται και στα επίσημα εγαίνια του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης. Το ίδιο την βλάπτουν και οι πωλητές Hummer, Mercedes, και Vitara με multimedia cyber station μεταξύ των οποίων, όπως λένε εκείνοι που δεν έχουν ανοίξει ποτέ τους 4Τ, είμαι και …εγώ επειδή “γράφω γι’ αυτοκίνητα”!
Πίσω στον Ε.Τ όμως για να κλείσω λέγοντας με την διαπίστωση ότι, ο θάνατος της εφημερίδας δεν σημαίνει το τέλος των κηδειών στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο. Η δομική κρίση που συνταράσσει τον πλανήτη και το πληθωρικό χρήμα που τυπώνουν οι “αναπτυγμένες χώρες”, θα οδηγήσουν πολλά έντυπα στον αφανισμό. Πρώτες θα καταρρεύσουν οι επιχειρήσεις που εκδίδουν τις φυλάδες του αποκαλούμενου lifestyle. Όσο και να αντέξουν οι επιχειρήσεις που παράγουν προϊόντα για barbies, βίζιτες, λούγκρες και άλλα πτηνά της νεοελληνικής πανίδας, η στιγμή έρχεται που οι ιδιοκτήτες τους πρέπει να πουλήσουν τις Πόρσε, να απολύσουν τις Φιλιππινέζος και να νοικιάσουν τις βίλες στην κλεπτοκρατία των σαουδαράβων.
Αν δεν συμβεί αυτό τότε δεν υπάρχει “θεός” και οι κοινωνίες των φριχτών μικρο και μεγαλομεσαίων θα πέσουν θύμα της ίδιας τους της Ύβρης.
Από την πλευρά μου και παρά το γεγονός ότι η εταιρία “μου” είναι “εισηγμένη” στο Χρηματιστήριο εύχομαι και περιμένω ο πέλεκης να πέσει βαρύς πάνω σε όλους όσους αφόδευσαν/αφοδεύσαμε στα ιερά χώματα του Μέτρου και της Κοινής Λογικής…
Αρκετά με την επικράτηση των Σκουπιδιών.