Η ελληνική αριστερά ενώπιον των ευθυνών της
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Για τρίτη φορά στην ιστορία της, η ελληνική Αριστερά βρίσκεται αντικειμενικά ενώπιον μιας ιστορικής και πιθανώς τελευταίας ευκαιρίας, και πρόκλησης συνάμα, να διεκδικήσει την κατά Γκράμσι ηγεμονία του έθνους της στον ύψιστο αγώνα που καλείται να δώσει για την ίδια του την επιβίωση ο ελληνικός λαός, αλλά και να αποδείξει ότι είναι αυτό που δηλώνει. Αναδεικνυόμενη σε κύρια εθνική δύναμη, διεκδικώντας όχι μόνο την κυβέρνηση, αλλά και την εξουσία, μόνη της ή σε συμμαχία. Οι προηγούμενες δύο τέτοιες καταστάσεις στην Ελλάδα εμφανίστηκαν το 1941 και το 1974. Από τον τρόπο που θα χειρισθεί την τωρινή κρίση, θα κριθεί όχι μόνο το μέλλον, αλλά η ίδια η ύπαρξη της αριστεράς.
Η προοπτική αριστερής ανόδου τρομοκρατεί τα κέντρα της ευρωπαϊκής και της παγκόσμιας τραπεζικής εξουσίας. Αντιδρώντας σε επιστολή που του απηύθυνε ο Αλέξης Τσίπρας, ο επικεφαλής του Εurogroup Ζαν Κλωντ Γιούνκερ, πρωθυπουργός μιας λιλιπούτειας χώρας-πλυντηρίου, προέβη σε νέο εκβιασμό, πρωτοφανή για τα μεταπολεμικά δεδομένα της Δυτικής Ευρώπης. Λέγοντας ότι, αν διακόψουν οι ‘Ελληνες το πρόγραμμα της καταστροφής τους, ψηφίζοντας κόμματα της αρεσκείας τους, θα χάσουν την υποτιθέμενη βοήθεια προς αυτούς. Χωρίς μάλιστα κανείς από αυτούς που παριστάνουν τον πρωθυπουργό και τους πολιτικούς μας να διανοηθεί να υπερασπιστεί τη χώρα και τη δημοκρατία.
Τρομοκρατημένοι δεν είναι μόνο από την Ελλάδα, είναι και από τη Γαλλία. Μέχρι τώρα, το πρόγραμμα του νέου, χρηματοπιστωτικού ολοκληρωτισμού, εξελίσσεται κανονικά και χωρίς προβλήματα, γιατί δεν ξεσηκώνονται οι ευρωπαϊκοί λαοί και γιατί οι τράπεζες κατάφεραν να κάνουν τη δική τους κρίση, κρίση της Ευρώπης, ενδοευρωπαϊκό «πόλεμο». Γι’ αυτό οι πανικόβλητες και σπασμωδικές επεμβάσεις ακόμα και στη Γαλλία, για να μην εκλεγεί ο Ολλάντ.
Αυτό που τρομοκρατεί Μέρκελ και τράπεζες, είναι αυτό ακριβώς που περιμένουν οι ‘Ελληνες. Μπορεί οι τηλεοράσεις μας να κάνουν ότι μπορούν για να εμπεδώσουν τα αισθήματα πένθους, ήττας και κατάθλιψης, υπό την καθοδήγηση των ξένων μάνατζερ του ψυχολογικού πολέμου, μπορεί να κατάφεραν να δημιουργήσουν σε πλατιά στρώματα μια εικονική αίσθηση πραγματικότητας, ξεχνάνε όμως ότι, τελικά, εκτός από το ψέμμα και την προπαγάνδα, και η αλήθεια είναι τρομερό όπλο. ‘Ολο και περισσότεροι ‘Ελληνες συνειδητοποιούν ότι δεν μπορεί κάποιος να τους σώζει στέλνοντας ασπρομάλληδες γέροντες να συνωθούνται πεινασμένοι για μια λαγάνα την Καθαρά Δευτέρα. Θα την πληρώσουν άσχημα αυτή την εικόνα εθνικού εξευτελισμού, της ντροπής που πρέπει να συνέχει κάθε αξιοπρεπή άνθρωπο, αν είναι αξιοπρεπής, οι Παπαδήμιοι, οι Σαμαράδες, οι Βενιζέλοι και οι όμοιοί τους που, χορτάτοι και καλοζωϊσμένοι, χωρίς καμμιά επαφή και καμιά διάθεση επαφής με τον ελληνικό λαό, δεν κάνουν ολημερίς άλλη δουλειά από το να μεταφράζουν τις οδηγίες Πιστωτών και Προστατών.
Κανείς λογικός άνθρωπος δεν θέλει επανάσταση, δεν θέλει τις τραγωδίες και τους κινδύνους της αναταραχής, των εμφύλιων συγκρούσεων. Κάθε λογικός άνθρωπος θέλει να λύνονται τα προβλήματα ειρηνικά και δημοκρατικά, να διατηρεί η κοινωνία και το έθνος συνεκτικό το πλαίσιο της ύπαρξής του, ιδίως σε τόσο κρίσιμες στιγμές. Είναι γι’ αυτό ιστορική η ευθύνη της ελληνικής άρχουσας τάξης, του πολιτικού και κρατικού προσωπικού γιατί, στην πιο κρίσιμη στιγμή της νεώτερης ιστορίας μας, διάλεξαν να περάσουν στο στρατόπεδο των εχθρών της Ελλάδας, δεν έδωσαν εγκαίρως στους ‘Ελληνες πολίτες, τη δυνατότητα τουλάχιστο να διαλέξουν οι ίδιοι το δρόμο που θα πάρουν. Ο Παπαδήμιος, με την προσωπική του περιουσία θα πληρώσει τα ομόλογα που δίνει στο αγγλικό δίκαιο; Ο Σαμαράς θα πληρώσει μήπως κι αυτός με την περιουσία του τις τερατώδεις υποχρεώσεις της δανειακής σύμβασης που ετοιμάζεται να επικυρώσει, το χρέος που αυξάνει και παγώνει σε ευρώ; Τους έχει δώσει κανείς το δικαίωμα να πουλήσουν τη χώρα τους, επαγγελματίες πολιτικοί ανάξιοι να κερδίσουν ένα ευρώ δουλεύοντας;
‘Ολο και μεγαλύτερα τμήματα του ελληνικού λαού, συνειδητοποιώντας την άβυσσο που σπρώχνει το έθνος, μια από τις πλέον διεφθαρμένες και ανίκανες πολιτικές ηγεσίες όλης της Ευρώπης, ζητάνε πιεστικά λύση. Αρχίζουν και τις βρίσκουν μόνα τους, ματαιώνοντας την είσπραξη παράνομων φόρων, οργανώνοντας την περίθαλψη των πιο ανήμπορων, πετώντας τα αρπαχτικά των μεσαζόντων έξω από την διακίνηση τροφίμων. Απαγορεύουν αυθόρμητα, ακόμα και σε ανθρώπους-σύμβολα, που αγάπησαν, και γι’ αυτό τους πονάει περισσότερο η προδοσία, όπως ο Νταλάρας, ακόμα και τη δημόσια εμφάνιση. Παίρνουν με το ζόρι πίσω τα σύμβολα των μεγάλων εθνικών αγώνων που έδωσε ο ελληνικός λαός και δεν τιμούν οι άρχοντές τους. Πρέπει να ξαναγυρίσουμε στα 1965, επί Αποστατών για να ξαναβρούμε παρόμοιο φαινόμενο στην ελληνική ιστορία.
Κυρίως ζητάνε, όλο και πιο πιεστικά, από όσους πολιτικούς και όσες δυνάμεις λένε ότι αντιστρατεύονται αυτή την πορεία, όχι μόνο την αριστερά, να τους δώσει επιτέλους την ηγεσία που χρειάζονται, τις ιδέες και τα προγράμματα, την οργάνωση και τις συμμαχίες που ανταποκρίνονται στην απειλή μιας εθνικής καταστροφής που είναι τώρα ante portas, και που σε μεγάλο βαθμό έχει ήδη πραγματοποιηθεί. Τους ζητάνε τα όπλα για να πολεμήσουν.
Σε δυο πρόσφατες συγκεντρώσεις αποθέωσαν τον Τσίπρα όταν τους είπε «δεν θέλουμε νάμαστε κόμμα διαμαρτυρίας, θέλουμε την εξουσία». Αλλά μούδιασαν διαβάζοντας ότι κατεβαίνουν στις εκλογές «ΣΥΡΙΖΑ και συνεργαζόμενοι». Και το όνομα μόνο δεν παραπέμπει στην αναγκαία ευρύτητα νικηφόρου ψηφοδέλτιου. Για το άλλο «κόμμα της αριστεράς», αν οι όροι έχουν διατηρήσει σχέση με το περιεχόμενο, το ΚΚΕ, ο καθένας που κάτι νοιώθει και ξέρει, καταλαβαίνει την έκταση της απελπισίας των ανθρώπων που αφιέρωσαν ανιδιοτελώς όλη τους τη ζωή στο κόμμα τους, για να το βλέπουν να κάνει ποδαρόδρομους στα Χαυτεία όταν μισό με ένα εκατομμύριο οδηγείται από ένστικτο στη Βουλή, να αρνείται την παραμικρή συνεργασία, να χαρακτηρίζει «χαφιέδες ή αφελείς» όσους διαφωνούν μαζί του, «ιμπεριαλιστική» τη Ρωσία, ανόητους όσους πάνε να πετάξουν τους μεσάζοντες έξω από τη διακίνηση προϊόντων. Τόσο τρομαγμένη μοιάζει η ηγεσία τους απ΄όσα έρχονται που, αψηφώντας το γελοίο, ξαναδιέγραψε από το Κόμμα μετά θάνατον τον αρχηγό του ΕΛΑΣ, που οι ίδιοι οι εξολοθρευτές του, οι Εγγλέζοι, ονόμασαν «πολεμική μεγαλοφυία».
‘Αγαλμα πρέπει να κάνει η τρόικα στην ηγεσία για τη συμβολή της στο πέρασμα των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων. Τέτοια υπερεπαναστατική πολιτική είχαμε να δούμε από την εποχή της Βαϊμάρης, όταν το γερμανικό ΚΚ έδωσε την εξουσία στον Χίτλερ, ή την αποχή του 1946!
Μερικοί λένε ότι τους ενδιαφέρει δήθεν η «εργατική τάξη», με την οποία συνήθως ούτε είχαν, ούτε θέλουν να έχουν σχέση, όχι το «έθνος». Μπορεί κάποιος να είναι ευαίσθητος στην καταπίεση της τάξης και αναίσθητος στην καταπίεση του έθνους; Γιατί δεν ρωτάνε την ίδια την «τάξη», τους φτωχούς ‘Ελληνες, αν χρειάζονται κράτος και έθνος, αν νοιώθουν ‘Ελληνες, αν θέλουν όσοι μιλάνε εξ ονόματός τους να υπερασπίζονται την Ελλάδα διεθνώς; Αυτοί προπάντων έχουν ανάγκη από κράτος που λειτουργεί, από ΙΚΑ, από προστασία του νόμου, από δικαιώματα. Είναι απίστευτη η εφευρετικότητα του γραφειοκράτη που δεν θέλει να αγωνιστεί προσευχόμενος «απελθέτω από εμού το ποτήριον τούτο».
Το 1917, ο Λένιν έγραφε: Σε μια επαναστατική κατάσταση, το Κόμμα είναι εκατό φορές πιο αριστερά από το Πολιτικό Γραφείο, οι εργάτες εκατό φορές πιο αριστερά από το Κόμμα. Ο ίδιος μίλησε για συμμαχίες «με τον διάβολο και με τη γιαγιά του εν ανάγκη», όρισε τους Μπολσεβίκους ως μόνο ρεύμα ικανό να «διεισδύει σε όλα τα στρώματα, να τα επηρεάζει και να επηρεάζεται από αυτά» και συνόψισε την τακτική του στο «χτυπάμε μαζί, βαδίζουμε χωριστά».
Αυτά τάλεγε κάποιος πούθελε να νικήσει και νίκησε. Ο ελληνικός λαός δεν ενδιαφέρεται για τις ιδεολογικές ταξινομήσεις των δυνάμεων, από που έρχονται, αλλά για το που πάνε. Θα ανταμείψει όσους πολεμήσουν στον πόλεμο που τον αναγκάζουν. Θα καταδικάσει στη λήθη τους άλλους, έστω συμπαθείς.
Επίκαιρα, 8 Μαρτίου 2012
Konstantakopoulos.blogspot.com
RSS - Posts
27 Comments
Τον τελευταίο ηγέτη τους τον έφαγαν σε συνεργασία με τους τότε δεξιούς. Η ιστορία τους δείχνει πως είναι άχρηστοι.
Άσε που ο τώρα ηγέτης είναι ο Τσίπρας, μετα η Παπαρήγα και ο ανεκδιήγητος Φώτης. Μπουρδέλο χωρίς τσατσά.
‘Ονειρα σύντροφοι, τώρα που έγινε η θάλασσα γιαούρτι χάσατε τα κουτάλια.
Oh mon Dieu!…Quelle decadence βιωνουμε ρε γμτκμου!…
Ο comrade Κωνσταντακοπουλωφ, θεωρει…ελπιδα για τον τοπο τον Τσιπρα και τον Κουβελη!!!!!!
Πιο πιθανο ειναι να μας σωσει ο… Λενιν…
Ο Αλέξης είναι ΟΚ. Οι Συνιστώσες είναι που με φρικάρουν
ΜαστερΓιονταΚαβΜποζονΝτεΧιγκςΜακΛεοντ, διαφωνω, ΔΕΝ ΠΕΙΘΕΙ, αλλωστε “πισω απο τις λεξεις, κρυβεται ο Αλεξης”…
Ο Master YodaKav μίλησε με τον Bosson de Higgs και μετά και οι δύο επισκέφθηκαν τον Duncan McLeod για να ζητήσουν μια τρίτη γνώμη αλλά, αυτός τους έστειλε στον Detective X ο οποίος είπε ότι πρέπει πρώτα να συννενοηθεί με τον Κ.Κ. Μύλος!
Κύριε Καββαθά διαφωνώ για τον κ.Αλέξη. Δυστυχώς έχουν απενεργοποιήσει το video όπου το 1990 ο μικρός Αλέξης απαντά στη Παναγιωταρέα στο ΜEGA ότι “διεκδικούμε το δικαίωμα μας να πηγαίνουμε όποτε θέλουμε στο σχολείο”.
Στο MEGA δεν βγάζουν όποιον κι όποιον.
Τέλος να υποθέσω ότι ο κ.Αλέξης ήταν σε άλλη χώρα όταν παραμονές των εκλογών του 2009 διαλύθηκε ο Σύριζα (του 18% σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις) ανοίγοντας το δρόμο για το +10% στον ΓΑΠ.
Aν είχατε την τύχη-ατυχία να φοιτήσετε σε ελληνικό ΑΕΙ και δη στο ΕΜΠ όπως κάποιοι από εμας, και είχατε ζήσει από κοντά τους «αγωνιστές» φοιτητές τύπου Τσίπρα θα είχατε άλλη άποψη. Τη συνέντευξη του Δασκαλάκη, που ανεβάσατε προ ημερών, τη διαβάσατε; Σε «γενική συνέλευση» φοιτητών έχετε πάει ποτέ; Δυστυχώς κάποιοι από εμάς είχαμε την ατυχία να πάμε. Μόνο και μόνο για να προσπαθήσουμε να διασφαλίσουμε ότι το εξάμηνό μας δεν θα καταλήξει να έχει διάρκεια… 7 εβδομάδες, ή ότι οι εξετάσεις του Ιανουαρίου δεν θα γίνουν άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο ή ποτέ.
Κ. Καββαθά νομίζω ότι έχετε κάποια αδυναμία να αξιολογείτε ανθρώπους. Η άλλη semi-συμπάθειά σας ο Πάνος Καμμένος – αν είχε φοιτήσει σε Ελληνικό ΑΕΙ και όχι σε ευγενές ίδρυμα του εξωτερικού – θα ήταν τυπικό δείγμα της 2ης συνομωταξίας νεαρών ανθρωποειδών (;) που συναντάται στα ελληνικά ΑΕΙ, της μπλε συνομωταξίας των ΔΑΠιτών.
Ας κλείσω με το αγαπημένο σύνθημα των «αγωνιστών» φοιτητών.
Όχι στην εντατικοποίηση των σπουδών! Οεο!
Οεο indeed!
semi συμπαθώ τους Anonymous όχι τους QuickPano!
συμφωνω με τον byron 100%….
Απορία; αριστερός = προοδευτικός;
Για μένα “αριστερός” είναι εκείνος που δεν καταστρέφει (ανθρώπους, περιβάλλον, κοινωνίες, χώρες), εκείνος που δεν συγκεντρώνει πλούτο για τον πλούτο, που είναι ταπεινός, πρώτος στα μαθήματα πρώτος στους αγώνες. Η “αριστεροσύνη” δεν είναι κόμμα αλλά, στάση ζωής. Πολλοί με ρωτάνε ποιος είναι ο “δεξιός”. Απαντώ. Εκείνος που κάνει τα αντίθετα -και δεν αναφέρομαι π.χ στον μακαρίτη τον Γεώργιο Ράλλη, που ήταν από τους πιο αριστερούς ..δεξιούς που πέρασαν στην Ελλάδα!
Ο χαρακτηρισμός “προοδευτικός” είναι (για μένα) …ηλίθιος. Είναι σαν να λέμε ότι κάποιος είναι …οικολόγος! Τι θα πεί “οικολόγος”; Κάθε ψαγμένος και “μορφωμένος” πολίτης συμπεριφέρεται στο “περιβάλλον” όπως στο παιδί του. Οι δηλώσεις περί “οικολογίας” με αφήνουν αδιάφορο για να μη πω ότι με κάνουν έξαλλο…
Επειδή είμαι γεωπόνος , στα θέματα της ‘οικολογίας’ τα πράγματα είναι τραγικά. Εκεί να δείτε εκμετάλλευση της ταμπέλας οικολόγος-βοιλογικά κλπ.
Εγώ, που δεν είμαι γεωπόνος αλλά φυσιογνωμιστής βλέπω τα προσωπά τους! Μερικά απ’ αυτά είναι σαν μηχανές προβολής. Δείχνουν τα συμπλέγματα τόσο καθαρά που τρομάζεις. Παράδειγμα Το γενάκι!
Ο κομμουνισμός, όπως και ο φασισμός είναι νοοτροπίες. Σαν τον ανθρωπισμό και τα κόμπλεξ ανωτερότητας κλπ. Το ‘χεις ή δεν το ‘χεις. Ή παλεύεις να αποκτήσεις νοοτροπία-στάση ζωής ανθρώπινη ή αφήνεσαι στο ρεύμα που δημιουργούν τα ιερατεία προκειμένου να δημιουργήσουν νοοτροπίες δεκτικές σε συγκεκριμένες ιδεολογίες που τους βολεύουν. Μετά, εμπορεύονται τις “ιδεολογίες” εκ του ασφαλούς, “δημοκρατικά” από τα κόμματα-μαγαζάκια τους.
Δεν μπορεί να λειτουργήσει καμιά “ιδεολογία” αν δεν “δένει” με την επικρατούσα νοοτροπία.
Αν οι άνθρωποι δεν είχαν ως νοοτροπία το φασισμό, δεν θα ήταν έτσι η ελλαδάρα σήμερα, έρμαιο του νεοφιλελευθερισμού. Ένα απλό δείγμα φασισμού είναι το εξής: Βγάζουμε τα παπούτσια πριν μπούμε στο σπίτι, αλλά πετάμε το άδειο πακέτο τσιγάρων στο πάρκο. “Να γίνει η δουλειά μου και οι υπόλοιποι στα @@ μου” είναι η κυρίαρχη νοοτροπία. “Δεν έχω πρόβλημα με τους μετανάστες αλλά θα της κόψω τα ποδάρια της κόρης μου αν μου φέρει μελαψό”. “Μόλις γίνω πρόεδρας του συνεταιρισμού, θα τα κονομήσω”. Έτσι δεν είναι?
Αυτή η νοοτροπία υπάρχει στους περισσότερους, όχι μόνο στους από πάνω, αλλά και στους από κάτω. Δεν υπάρχουν κοτζαμπάσηδες χωρίς ραγιάδες. Κι όχι μόνο στην ελλαδάρα. Εδώ βέβαια το φαινόμενο “βγάζει μάτι”, είναι πολύ έντονο σε σχέση με άλλες δυτικές “δημοκρατίες”. Από τους τραπεζίτες, κομματάρχες, μεγαλονταβατζήδες, πολυεθνικές κλπ, μέχρι τη νοικοκυρά που βγάζει βόλτα το παιδάκι στο πάρκο ή του οδηγού του ΣΚ. Απλά, για να γίνει η “δουλειά” του μεγαλοτραπεζίτη ή του κομματάρχη ή της πολυεθνικής με αυτούς τους όρους, πρέπει να κλάψουν χιλιάδες νοικοκυρές. Όταν ο γείτονας πετάει το πακέτο στο πάρκο, τον βρίζουμε μέσα μας όταν φύγει και όταν φύγουμε και ‘μεις, πετάμε και το δικό μας. Αν ήμασταν στο τιμόνι μιας πολυεθνικής ή ενός “κομματος εξουσίας”, σκεφτήκαμε ποια τακτική θα ακολουθούσαμε? Όπως προτείνει η Αλέκα ή όπως κάνει το… “μεγάλο κεφάλαιο”?
Ο φασισμός επιβάλλεται εκ των άνω. Δείτε γύρω. Πόσα “εγώ” και “Μου” είπε ο ήρωας του The Shining στο προκαταρκτικό, πρετοιμαστικό, προσυνέδρια του μετα-ΠΑ.ΣΟ.Κ; 30; Το βλέπει Ο Μήτσους στο Παγκράτι και λέει: tragggic! (τέλειο σχόλιο αναγνώστη εδώ)
Όλα επιβάλλονται από πάνω. Όλα. Απλά δεν το καταλαβαίνουμε. Για παράδειγμα 5 εκατομμύρια άτομα ζουν σε λίγα τετρ. χλμ. με τον ίδιο τρόπο λίγο-πολύ. Ποιός τους το επέβαλε? Ποιός τους έκανε να θέλουν το ίδιο πράμα? Και μη μου πείτε το “κέρδος”. Ποιόν εξυπηρετεί να χτυπιέται κανείς σε ένα γραφείο 2Χ2 από το πρωί ως το βράδυ με τα τηλέφωνα τους Η/Υ, το χαρτομάνι, την έλλειψη χρόνου, γυμναστικής, φύσης, τα εγκεφαλικά, τις καρδιοπάθειες, τους καρκίνους? Για να “κερδίσει”… Τι ακριβώς? Ένα διαμέρισμα, ή μια… μεζονέτα, ένα ή δύο ΙΧ, 5,5 μέρες διακοπές ετησίως και μια πολυτελή κηδεία. Και ανταγωνιζόμαστε μεταξύ μας ποιός θα “απολαύσει” αυτά τα “κέρδη” αφού σκόπιμα δεν φτάνουν για όλους. Τι πιθανότητες έχουμε να σκεφτόμαστε πολύ διαφορετικά μεταξύ μας όλοι αυτοί οι άνθρωποι? Το σύστημα συντηρούμε και δεν το καταλαβαίνουμε. Κι αν κάποιοι σκεφτούν διαφορετικά? Θα γίνουν πράξη οι σκέψεις τους ή θα παραμείνουν στο μυαλό τους? Δεν είναι τεράστια επιτυχία του συστήματος να κρατάει τόσο κόσμο μαντρωμένο στο ζυγό χωρίς κανένα ορατό συρματόπλεγμα? Κι όμως… τα συρματοπλέγματα υπάρχουν από αιώνες, και βρίσκονται μέσα στο μυαλό όλων μας. Το βασικό πρόβλημα είναι ότι φοβόμαστε τα συρματοπλέγματα των στρατοπέδων συγκεντρώσεως αλλά αδιαφορούμε για τα συρματοπλέγματα του μυαλού.
Ένα πολύ καλό άρθρο του ”Ναυτίλου”…
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=167379
Η ανάγκη που νιώθουμε για ”αρχηγούς” και ”ηγέτες” είναι και η παθογένεια όλης της ανθρωπότητας -κατάλοιπο του αγελαίου ζωικού βασιλείου όπου και προερχόμαστε. Ασφαλώς και υπάρχουν άνθρωποι με μεγάλες ικανότητες ,όπως και άνθρωποι που φέρνουν τελικά μόνο όλεθρο παρά τις περγαμηνές και τους τίτλους που μπορεί να έχουν από διάφορα πανεπιστήμια. Αυτό οι Έλληνες το έχουμε νιώσει και το νιώθουμε καλά στο πετσί μας. Πολιτικός πρέπει να είναι ο Εκπρόσωπος της χώρας και του λαού που τον έχει εκλέξει -για να διαχειρίζεται καταστάσεις και να συνομιλεί με άλλους λαούς εκ μέρους μας. Κάθε άνθρωπος θα έπρεπε να είναι πολιτικός για ένα διάστημα, από τον πυρηνικό φυσικό, τον δημοσιογράφο, τον ναυτικό, μέχρι τον τσαγκάρη της γειτονιάς μου. Από τότε που έγινε επάγγελμα ο πολιτικός, χάθηκε η πολιτική. Οι άνθρωποι δεν γεννιόμαστε διαφορετικοί -όλοι είμαστε φτιαγμένοι από αστρόσκονη. Ο σωστός όμως πολίτης και κατ’επέκταση πολιτικός είναι ζήτημα παιδείας.
Αναφέρεσαι στην πλατωνική “Πολιτεία”;
Δυστυχώς από Πλάτωνα έχω διαβάσει μόνο τον ”Τίμαιο”. Παρ’όλα αυτά δύσκολα θα συμφωνούσα με τον Βασιλιά- φιλόσοφο -παντογνώστη που προτείνει. Όχι γιατί δεν είναι ειλικρινής η σκέψη, αλλά γιατί δεν βγαίνει στην πράξη. Την ίδια γνώμη έχω και για τους Πυθαγόρειους. Όσο και αν εκτιμώ τη στάση ζωής τους, άλλο τόσο με ενοχλεί ο διαχωρισμός των ανθρώπων σε αυτούς που είναι ικανοί για τη ”γνώση” και σε αυτούς που δεν πρέπει να την κατέχουν.
Οι περισσότεροι τον Τίμαιο έχουμε διαβάσει!
Μονο ελευθερη αγορα δεν ειχαμε μεχρι τωρα στην Ελλαδα. Σε μια πραγματικα ελευθερη οικονομια, το κρατος εχει σαφη και σκληρο εποπτικο ρολο καταπολεμωντας καθε ειδους καρτελ, ειτε αυτο ειναι τραπεζικο, ειτε εργολαβικο, ειτε εμπορικο, ειτε οτιδηποτε αλλο. Για αυτο και η λανθασμενη ταυτιση του φιλελευθερισμου με το σημερινο λιαν αντιδημοκρατικο μπαχαλο, οπου τα διαφορων ειδων καρτελ και συντεχνιες θησαυριζαν εις βαρος των υπολοιπων, σε αγαστη συνεργασια με τα πολιτικα κατακαθια που ρημαξαν τη χωρα τοσες δεκαετιες τωρα.
Απο μηχανης θεος και ηγετης δεν υπαρχει, πρεπει τη λυση να τη δωσουμε εμεις οι μεχρι χτες αμετοχοι…..
http://www.dimiourgiaxana.gr
Αν περιμένετε ηγέτη από την αριστερά με τις αερολογίες σωθήκαμε … σε ένα καλοστημένο σκηνικό προπαγάνδας με τελικό στόχο την κοπαδοποίηση και την φίμωση της ελευθερίας της σκέψης, είτε από τον άκρατο φιλελευθερισμό είτε από τον κουμμουνισμό… ο ηγέτης είναι ένα στημένο παραμύθι αυτών που θέλουν να εξουσίαζαν και να εκμεταλλεύονται τον αφελή λαό και να το στέλνουν να σκοτώνεται σαν κρέας στα κανόνια … αν περιμένετε ηγέτη να σας σώσει λυπάμαι αλλά πηγαιτε να κάνετε παρέα στην γιαγιά μου πάει κάθε Κυριακή στην εκκλησία…. !!!!!
Ποία η πρόταση σου Γιώργο;
Δεν έχω καμία πρόταση … δεν ξέρω τι πρόκειται να γίνει στην Ελλάδα γιατί δεν ξέρω τι ακριβώς συμβαίνει … δεν έχουμε ουσιαστική πληροφόρηση για τις συνέπειες των επιλογών μας …. αυτό που ξέρω είναι ότι δεν έχω ιδέα τι γίνεται και τι θέλει ο κόσμος και δεν με νοιάζει… Αρκεί να θέλει ειρήνη, ελευθερία και να ερωτεύεται…
Ηγετης ειναι αυτος που …διωχνει τους βο(υ)λευτές του γιατι δεν ακολουθησαν την …κομματικη πειθαρχια ..και μετα μερικες εβδομαδες …τους παιρνει πισω γιατι ειδε τα ποσοστα και χρειαζεται τους ψηφους που θα φερουν!!!!!!!!!
Ουστ Μαυρογιαλουροι……..