Τους ακούω να περιγράφουν έντρομοι τα φαινόμενα, να ανακοινώνουν σκληρά μέτρα, περιοριορισμούς στις “αυξήσεις” και στις “παροχές” και με πνίγει η …χαρά!
Γιατί; Διότι ο “άνθρωπος που γράφει γι’ αυτοκίνητα” τα έλεγε από το 1994.
Σε αυτό το ιστολόγιο αναδημοσιεύονται 1-2 χαρακτηριστικά κείμενα και, όσοι έχετε κουράγιο αναζητήστε τα.
Το ξαναγράφω λοιπόν.
Για το αποκαλούμενο “αναπτυγμένο” κόσμο έφτασε η εποχή της αποπληρωμής (payback time για τα αμερικανοσπουδαγμένα των Αγίων Οικογενειών). Πληρώνουμε τις μπετούγιες των Μερτέντες, τα ζακούζι των εξοχικών, τα σινιέ πόμολα, τις τηλεοράσεις plasma, τις τζιπούρες, τις “μπέμπες”, τα ντεφιλέ, τα κέρατά μας τα τράγια.
Πληρώνουμε το αίμα που ήπιαμε για να τ’ αποκτήσουμε, τους ανθρώπους που βομβαρδίσαμε (και ακόμα βομβαρδίζουμε), για την Ύβρη του Ντουμπάϊ, τα κλεπτοκρατικά καθεστώτα του Κόλπου, Πληρώνουμε ακόμα και για τη (γελοία) ύβρη τοτ “Sex + the City” (όπου τέσσερεις ακατοίκητες συζητούν για μόρια και αιδοία ντυμένες με τη τελευταία λέξη της “μόδας”).
Πληρώνουμε για τις βίζιτες, τα next top model, τις Bentley, τις Ferrari και τα Hummer “λαμπερών” μηδενικών…
Κυρίες και Κύριοι…
This is payback time!. .
Τι μπορούμε να κάνουμε;
Το πρώτο, και πιό ανώδυνο, είναι να μειώσουμε την κατανάλωση. Να επιστρέψουμε τις πιστωτικές κάρτες. Να επιβαβαδύνουμε το βήμα και να δούμε ;oti, o πλανήτηw ψυχοραγεί.
Α… Nα μη ξεχάσουμε να (ξανα)δούμε το… “V for Vendetta”
RSS - Posts
6 Comments
Τι λέτε κ. Καββαθά; Ύβρις!!! Θα αφήσει η νοικοκυρά που χρωστάει 400.000€ τις πιστωτικές της κάρτες; Είστε καλά; Μα δε βλέπετε την εκπομπή «Για λογαριασμό σας» για να δείτε τους νεόπλουτους Έλληνες;Φυσικά και θα ερχόταν κάποτε η ώρα του payback time. Το ζήτημα είναι τι γίνεται τώρα. Υπάρχουν περιθώρια για να αντιστραφεί αυτή η κατάσταση μπας και δούμε λίγο φως στην άκρη του τούνελ ως κράτος (λέμε τώρα…);
Και βέβαια υπάρχουν. Αρκεί στο Υπουργείο Μεταφορών (ή όπως το λένε τώρα) να υπάρχουν άνθρωποι που γνωρίζουν, καταλαβαίνουν και διαθέτουν φαντασία…
Δεν θα περάσει πολύς καιρός και όλα αυτ΄τα σκουπίδια που βλέπουμε στα κανάλια, τα περιοδικά του βλαομπαρόκ lifestyle για βίζιτες και (ξεφωνημένες) αδελφές (σε αντίθεση με τις νορμάλ που σέβομαι απόλυτα), όλος αυτός ο εσμός των αλητών, των δήθεν και των "βλάχων" με τα "αγγλικά" ονόματα όπως, "Styling by Takis Bakalogatos", θα εξαφανιστούν στο λάκκο με τα σκατά που, έτσι κι' αλλιώς ανήκουν.Ο κόσμος έχει ανάγκη από νέους "Σπαρτιάτες" και, η αίσθησή μου είν αι πως έρχονται
Αισιόδοξη αλλά και ρομαντική άποψη. Μα δεν είναι φανερό ότι αυτός ο κόσμος που φέρεται να "αξίζει κάτι καλύτερο" έχει την ευθύνη για όσα του συμβαίνουν; Πόσοι είναι εκείνοι που επιλέγουν την γνώση αντί της κακόγουστης, αλλά και εύκολης, αποχαύνωσης; Που θα προτιμούσαν να είναι αστροναύτες, επιστήμονες, εργάτες, έντιμοι επιχειρηματίες – αντί για "λαμόγια μεγάλου βεληνεκούς";Ο κόσμος, στην πλειοψηφία του, θαυμάζει και σέβεται τους "άρχοντες" που τον καταληστεύουν γιατί, στο σύστημα αξιών του, αυτή είναι η αληθινή επιτυχία, το άριστο.
Κωνσταντίνε κάνεις λάθος! Κάπου είναι κρυμένη μία νέα γενιά που είναι έτοιμη να τινάζει τον ζυγό της οικογενειοκρατίας και της μιντοκρατίας που τη στηρίζει. Μπορεί να περάσει λίγος καιρός αλλά η στιγμή θα έλθει
Εύχομαι ολόψυχα να κάνω λάθος, όμως δεν βρίσκω κάποιο ίχνος αυτής της νέας γενιάς. Αντίθετα, βλέπω παντού τα ίχνη μιάς γενιάς-αντίγραφο της προηγούμενης. Παράδειγμα (εντάξει, είμαι ένοχος υπεραπλούστευσης): Το Σαββατοκύριακο, παρακολουθούσαν δίπλα μου την ειδική της Μακρυράχης μιά παρέα ντόπιων νέων 20-25 χρονών. Φεύγοντας άφησαν διάσπαρτες πλαστικές σακούλες και μπουκάλια (ήμουν στον τερματισμό γιά την ώρα αλλιώς θα έλεγα κάτι). Η λίμνη, ο δρόμος, η γέφυρα, τα αυτοκίνητα (παρότι κάποιοι οικολόγοι θα διαφωνήσουν), έφτιαχναν ένα όμορφο τοπίο. Μοναδική εξαίρεση τα ασυνόδευτα πορτοκαλί σακουλάκια.Το σημείο ομοιότητας με την προηγούμενη γενιά δεν είναι η αδυναμία αντίληψης του σφάλματος. Είναι η έπαρση που συνεχίζει να διακατέχει τους πάντες και που σημαίνει ντροπή όταν κάποιος φύγει κρατώντας την σακουλίτσα με τα σκουπίδια. Αυτή δεν είναι δουλειά για "άρχοντα" και ξύπνιο άνθρωπο.Όταν γεννηθεί η γενιά που θα αισθάνεται καλά με τον εαυτό της και δεν θα θαυμάζει τους "άρχοντες" με την υποταγή/δίψα εξουσίας που έχει ο "φτωχός συγγενής", θα είναι αργά. Χαρακτηριστικό των λαών που υποφέρουν είναι ότι αναγνωρίζουν στην διοίκηση ανωτερότητα αντί για έργο.