Η αλήθεια για τη κρίση

Πρώτο ΘΕΜΑ, 24.01.10
Σήμερα θέλω να σας παρουσιάσω την δέσμη των μέτρων που πρόκειται να λάβω προκειμένου να αντιμετωπίσω την κατάσταση που έφεραν την Ελλάδα οι πολίτες. Μετά από 50 χρόνια διακυβέρνησης με γαλάζιο, πράσινο και, για ένα μικρό διάστημα γαλάζιο-σομόν κουστούμι  (δεν αναφέρω το χακί διότι τότε καταλύσαμε τη Δημοκρατία και ο λαός δεν είχε λόγο), καταφέραμε (ως πολίτες) το ακατόρθωτο: δανειστήκαμε εκατοντάδες δισεκατομμύρια δραχμές και ευρώ από τις ξένες τράπεζες και φέραμε τους πολιτικούς στη δεινή θέση που βρίσκονται σήμερα!
Κανείς, εκτός ίσως από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή τον 2^ο και τον Γεώργιο Παπανδρέου τον 3^ο (και λιγότερο τον Δημήτρη -Η1Ν1- Αβραμόπουλο) δεν μπορεί να καταλάβει τα μαρτύρια που πέρασαν (και περνάνε)  οι πολιτικοί
Ο ανάδελφος λαός τους υποχρέωσε να διαχειρίζονται τα κοινά. Θα αναφέρω λίγα παραδείγματα ηγετών που εφάρμοσαν εγκληματικές  πολιτικές, υπό την απειλή φρικτών  βασανιστηρίων από τον ελληνικό λαό
Όσο αναίσθητοι κι’ αν είμαστε κάποιοι θυμόμαστε το μαρτύριο της σταγόνας που υποβάλλαμε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή τον 1^ο προκειμένου να ικανοποιήσει το αίτημά μας για την υιοθέτηση της αντιπαροχής και την είσοδο μας στην ΕΟΚ. Είμαι βέβαιος ότι έχετε ξεχάσει πως, ένας από τους λόγους που έφυγε απ’ την Ελλάδα, ήταν ο αβάσταχτος πόνος που ένιωθε όταν έβλεπε το πολεοδομικό κτήνος που, ο ελληνικός λαός υποχρέωσε να φτιάξει στην Αθήνα
Θα θυμάστε επίσης ότι, υποχρεώσαμε τον κ. Κωνσταντίνο Μητσοτάκη σε Αποστασία. Σαν να μην έφταναν αυτά την 21^η Απριλίου 1967 ο λαός κατέβασε στους δρόμους τα τανκς κι’ έστειλε εξορία τους πολιτικούς ταγούς
Η πράξη είναι και το πιο σκοτεινό μας σημείο μια και, εκείνη την ημέρα, οι πολιτικοί, το παλάτι, η CIA και η Intelligence Service έπαιζαν μπριτζ  στο ξενοδοχείο Grande Bretagne.
Θα περίμενε κανείς ότι, μετά τη πτώση της δικτατορίας που επιβάλλαμε (πάντα ως λαός), οι πολιτικοί θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ελεύθερα αλλά, ου
Με την αποκατάσταση (της δημοκρατίας “μας”) φέραμε (με το ζόρι) τον Καραμανλή απ’ το Παρίσι και τον αναγκάσαμε να δανειστεί εκατοντάδες δισεκατομμύρια δραχμές για  να φτιάξει δρόμους, γεφύρια και, βέβαια, την Λεωφόρο Συγγρού για να υποδεχτούμε (πάντα ως λαός) τον Ζισκαρ ντ’ Εστέν
Όπως ήταν φυσικό οι εξελίξεις ήταν καταιγιστικές. Έχοντας (μη ξεχνάμε, πάντα ως λαός) καλομάθει με τα βασανιστήρια βάλαμε στο κρεβάτι του Προκρούστη τον Ανδρέα τον 1^ο Παπανδρέου τον 2^ο και τον αναγκάσαμε, εκτός από το να βαδίσει τον 3^ο Δρόμο προς τον Σοσιαλισμό, να μελετήσει Σεν Σιμόν, να λάβει μέρος στο Κίνημα των Αδεσμεύτων και, το χειρότερο, να δανειστεί (πάντα με το πιστόλι στον κρόταφο) ακόμα μερικές εκατοντάδες χιλιάδες δισεκατομμύρια α. για να αυξήσει τις συντάξεις μας και β. να επιτρέψει την ίδρυση της Τράπεζας Κρήτης
Και ήταν η διααρκής ογκούμενη  πίεση που έκανε πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Σημίτη τον οποίο αναγκάσαμε (πάλι με το πιστόλι στο κρόταφο), να υποσχεθεί Ακόμα Καλλίτερες Μέρες και  εκσυγχρονισμό του Κράτους. Το στενό μαρκάρισμα αποσυντόνισε το προεδρικό και το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ με αποτέλεσμα να χάσει την ισορροπία του και να πέσει. Εκείνη την εποχή αναγκάσαμε τον Πρωθυπουργό να διοργανώσει Ολυμπιακούς Αγώνες και να δανειστεί ακόμα μερικά δισεκατομμύρια ευρώ τα οποία χρησιμοποιήσαμε για να ψωνίσουμε μερσεντέ, τζιπούρες, καγιέ και μπέμπες για να μη αναφερθώ στις φεράρι και στις μπέντλι κοντινένταλ.
Πάντα ως ανάδελφος και αχόρταγος λαός διώξαμε το Gollum και, μία μέρα, ομάδα καλά εκπαιδευμένων πολιτών περικύκλωσαν το σπίτι του Κωνσταντίνου Καραμανλή του 2^ου και τον μετέφεραν (με δεμένα μάτια) στο Μέγαρο Μαξίμου όπου, Επιτροπή Πολιτών της 3^ης Κομμούνας Εκάλης τον υπέβαλε στο απόλυτο βασανιστήριο: τον υποχρέωσε να αφήσει το play station και να κυβερνήσει τη χώρα για 5.5 (ή μήπως 6.5;) χρόνια
Πριν 105 ημέρες και ενώ ο Καραμανλής ο 2^ος ήταν έτοιμος να μας γλυτώσει από την οικονομική και κοινωνική καταστροφή η ίδια ομάδα συνέλλαβε τον Γεώργιο Παπανδρέου τον 2ο την στιγμή που έκανε κανόε καγιάκ στον Μαραθώνα και, αφού τον έδεσε χειροπόδαρα και του απαλλοτρίωσε το ποδήλατο (για να μη μπορεί να φύγει) του ανάθεσε (ο λαός που τα δάνεια του είχαν φτάσει στο 150% του ΑΕΠ), να τον κυβερνήσει
Τι να κάνει όμως ο άνθρωπος όταν έχει να κάνει με ένα λαό (εμάς) που, από το 1945 μέχρι σήμερα, δεν άφησε τίποτα όρθιο; Όσο καλές και αν είναι οι προθέσεις του συγκρούονται μετωπικά με τους Έλληνες Πολίτες που, όπως είπα στη αρχή, είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για τα δεινά του χώρας._Κ.Κ.