Πρώτο Θέμα
27.03.05
Του Κώστα Καββαθά
Επειδή, τον τελευταίο καιρό πολλά λέγονται για την πράγματι εντυπωσιακή μου είσοδο στα επιχειρηματικά και κοινωνικά δρώμενα της Αθήνας θεωρώ ότι έφτασε η ώρα να πω την ιστορία της ζωής μου. Έκανα τα πρώτα (χοντρά) λεφτά στη δεκαετία του ’60 και του ’70 από το συνεργείο αυτοκινήτων που είχα στη Συγγρού χρεώνοντας (ανίδεους) πελάτες για επισκευές που δεν έκανα. Έλεγα: «τς, τς, τς έκαψες φλάντζα, κιβώτιο ή οι δίσκους (ανάλογα). Χρειάζεσαι καινούργιο» και χρέωνα από 200.000 μέχρι 1,5 εκατομμύριο δραχμές. Στην άκρη είχα παλιούς κινητήρες, κιβώτια, διαφορικά, δισκόφρενα, αμορτισέρ κλπ. Έλεγα στον πελάτη ότι είναι το δικό τους και αν θέλει να το πάρουν. Όπως καταλαβαίνετε δεν άλλαζα τίποτα και πληρωνόμουν κερδίζοντας τρελά και αφορολόγητα λεπτά. Έτσι πήρα το πρώτο μου 40άρι. Στη συνέχεια ασχολήθηκα με τα ναυτιλιακά, τις εισαγωγές ηλεκτρικών συσκευών (από Κίνα και Ταϊβάν), την εμπορία αυτοκίνητων και δικύκλων και τις ασφάλειες. Σε λιγότερα από 10 χρόνια το 30άρι έγινε 80άρι, και το τριάρι στην Αμφιθέα μονοκατοικία στην Εκάλη. Το πιο σημαντικό ήταν ότι το Ντάτσουν έγινε “μπεμβέ” 316 και μετά “μερσεντέ” 200 kompressor. Επειδή στα σκυλάδικα η 200 δεν είχε πέραση πήρα Range Rover. Το Ρόβερ μου έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω τον Τάκη (είχε ίδιο), που με γνώρισε στον Πέτρο, που με πήγε στο Κώστα, που είχε αλυσίδα καταστημάτων ηλεκτρονικών. Έτσι μπήκα στην αγορά της κινητής τηλεφωνίας όπου γνώρισα τον Παύλο που με γνώρισε στο Γιώργο που με πήγε στο Νίκο με τον οποίο κάναμε εκδοτική εταιρία για να βγάλουμε περιοδικά αστρολογίας και life style.
Στο σημείο αυτό πρέπει να πω ότι τίποτα δεν θα είχε γίνει αν δεν γνώριζα τον Δημήτρη, που γνώριζε τον Κώστα, που ήξερε την Αγγελική που ήταν κολλητή της Δήμητρας που ήταν μέλος του κόμματος και αρχηγός της κλαδικής που με βοήθησε να κάνω εργοστάσιο αναπαραγωγής βιντεοταινιών στη Πετρομαγούλα το οποίο όμως χρεοκόπησα και «έφαγα» τα λεφτά των τραπεζών –και του κοσμάκη. Με το πέρασμα του χρόνου μπήκα στα πετρέλαια, αγόρασα τανκερ που βούλιαξα για την ασφάλεια. Με τα λεφτά της ασφάλειας αγόρασα μία ποδοσφαιρική ομάδα, ένα ραδιοφωνικό και δύο τηλεοπτικούς σταθμούς και έκανα και εργοστάσιο συναρμολόγησης ταϊβανέζικων τηλεφωνικών κέντρων που πούλησα στο Δημόσιο.
Το επόμενο βήμα είναι να συστήσω Α.Ε. με το Βαγγέλη, που συνεργάζεται με το Πέτρο, που αντιπροσωπεύει πυραύλους, πολεμικά ελικόπτερα και τεθωρακισμένα οχήματα και γνωρίζει τον Άρη που ξέρει τη Κική, που τα ‘χει (κρυφά) με τον υπουργό Εθνικής Τάξεως, Ασφάλειας και Ευτυχίας.
Κλείνοντας και αυτό το κομμάτι θα επαναλάβω, ότι κάθε ομοιότητα με πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις στη Χώρα του Ποτέ (Neverland) είναι καθαρά συμπτωματική._Κ.Κ.
Υ.Γ. Διαβάστε στο φύλο της επόμενης Κυριακής άρθρο με τίτλο: «Όλα τα ‘χε η Μαριορή ο φερετζές της έλλειπε»
RSS - Posts
