Η μουσική των ουράνιων σφαιρών. Το δώρο στους αστροναύτες μου

Πιο πριν όμως ο Πυθαγόρας ο Σάμιος, αυτός ο μέγιστος των μεγίστων φιλόσοφος, μαθηματικός, γεωμέτρης και μουσικός, είχε φτάσει σε τέτοιο επίπεδο ευαισθησίας ώστε ν’ ακούει (όχι βέβαια με τα φυσικά αυτιά) τη συμφωνία του ουρανού, τη μουσική των ουράνιων σφαιρών και 6 αιώνες π.Χ. από τον Κρότωνα της Ιταλίας αυτός και οι μαθητές του “ θεμελίωναν την θεωρία τους για τους αριθμούς. «κατὰ δὴ τοὺς Πυθαγορικοὺς πρεσβευτέα τὰ τῶν ἀριθμῶν ὡς ἀρχὴ καὶ πηγὴ καὶ ῥίζα τῶν πάντων».

Ανακάλυπταν τις αρμονικές σχέσεις των αριθμών στη μουσική και βάσει αυτών ερμήνευσαν τον Σύμπαντα Κόσμο. Η μουσική για τους Πυθαγόρειους ήταν πάνω από όλα μαθηματικά. Η ουσία της ήταν οι αριθμοί και η ομορφιά της η έκφραση των αρμονικών σχέσεων των αριθμών, «τοὺς ἐν τοῖς ἀριθμοῖς ἁρμονικοὺς λόγους ἐννοῶν καὶ τὸ ἐν αὐτοῖς ἀκουστὸν ἀκούειν ἔλεγε τῆς ἁρμονίας». Η μουσική ήταν ακόμα η εικόνα της ουράνιας αρμονίας. Οι αρμονικές σχέσεις των αριθμών μεταφέρονταν στους πλανήτες. Οι πλανήτες καθώς περιστρέφονται – δίδασκε – παράγουν διάφορους μουσικούς ήχους, «αρμονία των σφαιρών», που δεν τους ακούμε” : «Εστίν ουν η ουσία των πραγμάτων αρμονία και αριθμός σφαιρών στρεφομένων»!!

2.500+ έτη μετά, στο σήμερα, η σύγχρονη επιστήμη έχει απόδειξη μέχρι κεραίας όλα όσα έλεγαν ο Πλάτων και ο Πυθαγόρας για την μουσική των ουράνιων σφαιρών.

Όπως μας λέγει ο Ιάμβλιχος, στο «Περί Πυθαγόρειου βίου, 938 – 958», ο Πυθαγόρας χρησιμοποιώντας κάποιον άρρητο και δυσκολονόητο θεϊκό τρόπο, τέντωνε την ακοή του και προσήλωνε τον νου του στις «μεταρσίαις» (υπερκόσμιες) «τοῦ κόσμου συμφωνίαις», ακούοντας μυστικά, όπως έδειχνε, μόνον αυτός και κατανοώντας την καθολική των σφαιρών και των κατ’ αυτάς κινούμενων αστέρων αρμονία, που ήταν κάτι πληρέστερο από εκείνη των θνητών και απέδιδε «κατακορέστερον μέλος».

Η υπερκόσμια αυτή συμφωνία, έλεγε, είναι αποτέλεσμα «ἐξ ἀνομοίων μὲν καὶ ποικίλως διαφερόντων ῥοιζημάτων ταχῶν τε καὶ μεγεθῶν καὶ ἐποχήσεων» (εξ ανόμοιων μεν και ποικίλων ταχύτατων ήχων και μεγεθών και συνακόλουθων στοιχείων), που έχουν αναμεταξύ τους εναρμονισθεί με κάποια μουσική διάταξη, αποτελούμενη από κίνηση και μελωδικότητα περιστροφή άμα και ποικιλόμορφη ωραιότητα.

Από την υπερκόσμια αυτή συμφωνία εμπνεόμενος, σαν να είχε βάλει σε τάξη και αυτή λογική του νου του, όπως όταν μιλούμε για άσκηση σωματική, επινοούσε όσο ήταν δυνατόν κάποιες εικόνες ίδιες με αυτές που έβλεπε, τις οποίες παρείχε στους μαθητές του μιμούμενος με τα μουσικά όργανα και την φωνή την υπερκόσμια συμφωνία. Γιατί σε αυτόν μόνον από όλους τους ανθρώπους της γης θεωρούσε ότι ήταν κατανοητοί και μπορούσε να ακουσθούν οι κοσμικοί αυτοί φθόγγοι.

Όπως μας πληροφορεί ο Σιμπλίκιος, στο «Σχόλιά στο Περί Ουρανού» του Αριστοτέλους (7.468.21-469.30), «Οι Πυθαγόρειοι έλεγαν, ότι ένας αρμονικός ήχος παράγεται από την κίνηση των Ουρανίων Σωμάτων, και το συνελογίζονταν αυτό επιστημονικώς από την αναλογία των αποστάσεών τους• πράγματι όχι μόνον οι αναλογίες των αποστάσεων μεταξύ Ηλίου και Σελήνης, και Αφροδίτης και Ερμού, αλλά επίσης και των άλλων αστέρων, ανεκαλύφθησαν απ’ αυτούς.

Όμως, αν η αποδοθείσα σ’ εμάς αιτία να μην ακούμε αυτήν την Αρμονία, λόγω του ότι έχουμε ανατραφεί με αυτήν και την έχουμε συνηθίσει, επέτρεψε κάποτε στον Πυθαγόρα να την ακούσει, όπως μας διηγούνται οι Πυθαγόρειοι, πολύ θα το θαυμάσω• διότι κι εκείνος είχε ανατραφεί με αυτήν, σαν τους άλλους ανθρώπους. Ίσως, λοιπόν, η ένσταση [του Αριστοτέλη] σ’ αυτήν την μαρτυρία δύναται να λυθεί ως ακολούθως, συμφώνως προς την Φιλοσοφία εκείνων των ανδρών: δεν είναι τα πάντα σύμμετρα το ένα με το άλλο, ούτε το κάθε τι είναι αισθητό σε κάθε τι, ακόμη και σ’ εμάς. Αυτό γίνεται φανερό και από τα σκυλιά, που οσφραίνονται από μακριά τα ζώα, τα οποία οι άνθρωποι δεν τα οσφραίνονται.

Πόσο περισσότερο, επομένως, σε πράγματα που έχουν εκ φύσεως διαχωριστεί σε τέτοιο βαθμό, όσο τα άφθαρτα των φθαρτών, και τα ουράνια των επιγείων, είναι αληθές να πούμε ότι ο ήχος των Θείων Σωμάτων δεν είναι ακουστός στα θνητά αυτιά. Αλλά αν κάποιος, μπορούσε να έχει το φθαρτό τούτο σώμα εξαρτημένο από το φωτεινό και ουράνιο όχημά του, και της αισθήσεις του εξαγνισμένες, είτε εξ’ αιτίας καλής μοίρας είτε καλής ζωής είτε, επιπλέον, της ιερατικής τελεσιουργίας, αυτός θα μπορούσε να δει αυτά που είναι αόρατα στους άλλους, και να ακούσει αυτά που δεν είναι ακουστά στους άλλους, όπως λέγεται για τον Πυθαγόρα.

Όσον αφορά τα Θεία και άυλα σώματα, όμως, αν παράγεται κάποιος θόρυβος εξ’ αυτών, δεν είναι ούτε πληκτικός ούτε καταστρεπτικός, αλλά διεγείρει τις δυνάμεις και τις ενέργειες των γενεσιουργών ήχων, και τελειοποιεί την αίσθηση που είναι σύστοιχος μ’ αυτούς. Έχει, επίσης, μίαν κάποια αναλογία προς τον ήχο που συμπίπτει με την κίνηση των φθαρτών σωμάτων. Αλλά ο ήχος που είναι μ’ εμάς, εξ’ αιτίας της ηχητικής φύσεως του αέρος, είναι μίαν κάποιαν ενέργεια της κινήσεως του απαθούς ήχου τους.

Αν, λοιπόν, ο εκεί αήρ δεν είναι παθητικός, είναι φανερό, πως ούτε ο ήχος θα μπορούσε να είναι. Ο Πυθαγόρας, όμως, φαίνεται να έχει πει ότι άκουγε εκείνην [την Ουράνια] Αρμονία, σαν να εννοούσε τους αρμονικούς λόγους των αριθμών [των Ουρανίων Σωμάτων], και να άκουγε εκείνο που είναι ακουστό σ’ αυτούς. Κάποιος, όμως, ευλόγως θα απορήσει γιατί τα άστρα είναι ορατά στις ορατικές μας αισθήσεις, αλλά ο ήχος τους δεν είναι ακουστός στις ακοές μας;

Σ’ αυτό πρέπει να απαντηθεί, ότι δεν βλέπουμε ούτε τα άστρα καθ’ αυτά• διότι δεν βλέπουμε ούτε τα μεγέθη αυτών, ούτε τα σχήματα, ούτε τα υπεραίροντα κάλλη. Ούτε βλέπουμε την κίνηση μέσω της οποίας παράγεται ο ήχος• αλλά βλέπουμε μίαν κάποιαν έκλαμψη αυτών, όπως το φως του Ηλίου περί την Γη, δίχως ο Ήλιος καθ’ αυτός να οράται από εμάς.

Ίσως, επίσης, δεν θα ήταν θαυμαστό, η οπτική αίσθηση, ούσα αϋλοτέρα και έχοντας λάβει υπόσταση μάλλον συμφώνως προς την ενέργεια παρά προς το πάθος, και υπερέχουσα των άλλων αισθήσεων, να είναι άξια της αίγλης και της εκλάμψεως των Ουρανίων Σωμάτων, αλλά οι άλλες αισθήσεις δεν είναι προσαρμοσμένες γι’ αυτόν τον σκοπό».

Εάν σταθούμε για λίγο στην γεωμετρική και μαθηματική πλευρά του θέματος θα παρατηρήσουμε ότι υπάρχουν 5 συμμετρικά πολύεδρα. Ο μέγας Πλάτων έλεγε ότι αυτά τα πολύεδρα είναι οι βασικοί δομικοί κρίκοι, τα πλέον σημαντικά δομικά στοιχεία στην δημιουργία του σύμπαντος. Ο Kepler που μελέτησε τα έργα των αρχαίων Ελλήνων και ιδιαίτερα του Πλάτωνα παρατήρησε με τις μετέπειτα έρευνές του, ότι οι τροχιές των πλανητών, και φυσικά της Γης, “γράφουν” την περιφέρεια συγκεκριμένων πολυέδρων. Για παράδειγμα η τροχιά του Άρεως γράφει την περιφέρεια ενός τετράεδρου (Πυρ).

Η τροχιά του Διός γράφει την περιφέρεια ενός κύβου (γη). Η τροχιά της Αφροδίτης γράφει την περιφέρεια ενός οκτάεδρου (Αήρ). Η τροχιά της Γης γράφει την περιφέρεια ενός εικοσάεδρου (Ύδωρ). Και τα πράγματα δεν σταματούν εκεί : οι αρχαίου Έλληνες ταύτιζαν τα ουράνια σώματα ή ορθά τις τροχιές του με τις νότες της μουσικής, ήτοι ΝΤΟ, ΡΕ, ΜΙ, ΦΑ, ΣΟΛ, ΛΑ ΣΙ, ΝΤΟ, δηλαδή με τους νόμους της μουσικής. Κάτι που έχει επαληθευθεί από σύγχρονους επιστήμονες, ότι δηλαδή συγκεκριμένες νότες αποδίδουν συγκεκριμένα γεωμετρικά σχήματα – στερεά.
δες και Πλατωνικά Στερεά

Οπτικοακουστικό υλικό

Η μουσική της ουράνιας σφαίρας του Ηλίου!

οι αστρονόμοι του Τμήματος Ηλιακής Φυσικής του Πανεπιστημίου του Σέφιλντ καταγράφουν τους ήχους που παράγουν τα μαγνητικά κυκλώματα στην εξωτερική στιβάδα της ατμόσφαιρας του ήλιου που πάλλονται σαν χορδές μουσικών οργάνων! Οι αστρονόμοι κατάφεραν να μετατρέψουν αυτούς τους Παλμούς σε ήχους και ιδού το αποτέλεσμα στο παραπάνω βίντεο.

Η μουσική της ουράνιας σφαίρας της Αφροδίτης!

Η μουσική της ουράνιας σφαίρας της Γης!

Η μουσική της ουράνιας σφαίρας του Πλούτωνα!

Η μουσική της ουράνιας σφαίρας του Δία!

Συναρπαστική καταγραφή των ήχων του Δία (ηλεκτρομαγνητικές «φωνές») από το Voyager της NASA. Οι σύνθετες αλληλεπιδράσεις ηλεκτρομαγνητικά φορτισμένων σωματιδίων που προέρχονται από τον ηλιακό άνεμο, την πλανητική μαγνητόσφαιρα κλπ. δημιουργούν «ηχοτόπους δονήσεων». Φαίνεται πολύ ενδιαφέρον, ακόμα και τρομακτικό. Ο Δίας ως επί το πλείστον αποτελείται από υδρογόνο και ήλιο. Ολόκληρος ο πλανήτης, είναι κατασκευασμένος από αέριο, και δεν έχει στερεή επιφάνεια κάτω από την ατμόσφαιρα. Οι πιέσεις και θερμοκρασίες στο βάθος του Δία είναι τόσο υψηλές που τα αέρια υφίστανται μια σταδιακή μετατροπή σε υγρά που με την σειρά τους συμπυκνώνονται σταδιακά σε ένα μεταλλικό “πλάσμα” στο οποίο τα μόρια έχουν χάσει τα εξωτερικά τους ηλεκτρόνια. Οι άνεμοι του Δία έχουν ταχύτητα χίλια μέτρα ανά δευτερόλεπτο σε σχέση με το περιστρεφόμενο εσωτερικό. Το μαγνητικό πεδίο του Δία είναι τέσσερις χιλιάδες φορές ισχυρότερο από της Γης, και έχει κλίση 11° μοιρών απο τον άξονα περιστροφής. Αυτό προκαλεί μια ταλάντωση του μαγνητικού πεδίου, η οποία έχει μια βαθιά επίδραση στα παγιδευμένα ηλεκτρονικά φορτισμένα σωματίδια. Αυτό το πλάσμα φορτισμένων σωματιδίων επιταχύνεται πέρα από την μαγνητόσφαιρα του Δία, με ταχύτητες δεκάδων χιλιάδων χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο. Είναι οι ταλαντώσεις αυτών των μαγνητικών σωματιδίων που δημιουργούν μερικούς από τους ήχους που ακούτε σε αυτή την εγγραφή. From an original CD: JUPITER NASA-VOYAGER SPACE SOUNDS (1990) BRAIN/MIND Research.

Η μουσική της ουράνιας σφαίρας της Ιούς (δορυφόρος του Δία)!

In 1979, the two Voyager probes approached the Jovian system. The probes are carrying different detectors : magnetometers, plasma detectors, low-energy charged particles detectors, cosmic rays detectors, radiowaves receivers. Recordings were made. Interractions of the solar wind with planet’s magnetosphere, magnetosphere itself, electromagnetic fields, charged particles emissions, charged particle interactions of the planet, its moons, and the solar wind. All this electromagnetic phenomenons can be transformed into electric signals, which can in turn be amplified and used to excite the membrane of a loud speaker ; thus making audible to the human ear the rustling of the cosmos. All these sounds were recorded while the Voyager probes were passing near Io, and assembled without manipulation. Extract from “Symphonies of the Planets vol.8 – Sphere of Io”, Nasa Voyager Recordings, Brain/Mind Research, 1990.

Η μουσική της ουράνιας σφαίρας του Κρόνου!

Το υλικό του video και των ήχων – έχουν ληφθεί από τον Cassini – Huygens της ΝΑΣΑ κατά την αποστολή στον Κρόνο και τον Τιτάνα το 2007 και το 2003 αντίστοιχα

Η μουσική της ουράνιας σφαίρας του Ουρανού!

From an original CD: URANUS RINGS NASA-VOYAGER SPACE SOUNDS (1990) BRAIN/MIND Research. Fascinating recording of Uranus rings sounds (electromagnetic “voices”) by NASA-Voyager. The complex interactions of charged electromagnetic particles from the solar wind , planetary magnetosphere etc. create vibration “soundscapes”. The rings are thought to be relatively young, at not more than 600 million years old. The Uranian ring system probably originated from the collisional fragmentation of a number of moons that once existed around the planet. They are made of an extremely dark material. The majority of Uranus’s rings are opaque and only a few kilometers wide.

Η μουσική της ουράνιας σφαίρας της Μιράντας (δορυφόρος του Ουρανού)!

On the 24 January 1986, the probe Voyager 2 passes through the Uranus system. The probe is carrying different detectors : magnetometers, plasma detectors, low-energy charged particles detectors, cosmic rays detectors, radiowaves receivers. Recordings were made. Interractions of the solar wind with planet’s magnetosphere, magnetosphere itself, electromagnetic fields, charged particles emissions, charged particle interactions of the planet, its moons, and the solar wind. All this electromagnetic phenomenons can be transformed into electric signals, which can in turn be amplified and used to excite the membrane of a loud speaker ; thus making audible to the human ear the rustling of the cosmos.
All these sounds were recorded while Voyager 2 was passing near Uranus’ moon Miranda, and assembled without manipulation. From “Symphonies of the Planet vol.2 – Miranda”, Nasa Voyager Recordings, Brain/Mind Research, 1990.

Η μουσική της ουράνιας σφαίρας του Ποσειδώνα!

The sound of neptune , i haven’t hear this part on any other vid of neptune . from the Nasa Voyager . Neptune is the outermost planet of the gas giants. It has an equatorial diameter of 49,500 kilometers (30,760 miles). If Neptune were hollow, it could contain nearly 60 Earths. Neptune orbits the Sun every 165 years. It has eight moons, six of which were found by Voyager. A day on Neptune is 16 hours and 6.7 minutes. Neptune was discovered on September 23, 1846 by Johann Gottfried Galle, of the Berlin Observatory, and Louis d’Arrest, an astronomy student, through mathematical predictions made by Urbain Jean Joseph Le Verrier.

Ολόκληρο το Σύμπαν δονείται από ήχους, από μουσικούς φθόγγους που ενωμένοι φτειάχνουν μουσική. Αυτό κατέδειξαν, αυτό κατέγραψαν οι έρευνες της ΝΑΣΑ . Δείτε και Ακούστε :

Η συμφωνία των Πλανητών – Νο.2!

In the late 1970s, NASA launched two small spacecraft, Voyager I and Voyager II, and sent them through our solar system, past the planets, and then far out into interstellar space. Voyager 1, now the most distant human-made object in the universe, and Voyager 2, close on its heels, continue their ground-breaking journey, studying the region in space where the Sun’s influence ends and the dark recesses of interstellar space begin. The entire Voyager program is considered by many to be the most productive, and certainly the most cost-effective, space program ever. Outer space is filled with all sorts of electronic waves. The two Voyager spacecraft detect these electronic signals and then, with radio transmitters as powerful as a small lightbulb, transmit the signals back to earth, where they are converted to audible sounds. Yes, I know: electronic waves and energy are not “sound.” These sounds were derived and created from the transmitted signals by converting the electronic waves to audible frequency. The resulting sounds are fascinating and haunting. through mathematical predictions made by Urbain Jean Joseph Le Verrier. This 10 minute clip is taken from “Symphonies Of The Planets – NASA Voyager Recordings, Volume 2.” There are 5 volumes total. It was released in 1992. ‘Share the journey of a 5 billion mile trek to the outer limits of our solar system. Hear the beautiful songs of the planets. The complex interactions of the cosmic plasma of the universe, charged electromagnetic particles from the solar wind, planetary magnetosphere, rings and moons create vibration “soundscapes” which are at once utterly alien and deeply familiar to the ear. Some of these sounds are hauntingly like human voices singing, giant Tibetan bowls, wind, waves, birds and dolphins. Many are familiar in a way unique for each listener.’ “Voyager has left our Solar System forever. The sounds on this recording will never be made again in our lifetime.”

NASA Space Sounds – Information about the recordings and sample sounds of the planets, moons and rings of planets in our Solar System. These sounds are studied by doctors and scientists to this day, and are said to have a profound effect on the subconscious mind. For live 24hr sound from space, see:http://www.radio-astronomy.net/

ΠΗΓΗ