Cyber View, Σεπτέμβριος 2000
Τι έγινε; Πήγατε στη παράσταση; Απολαύσατε συναυλίες, λόγους, χαριτωμενιές με ποδηλατάκια και δηλώσεις για «μια Αθήνα χωρίς γιωταχί;». Εγώ ναι. Πετάχτηκα απ’ το κρεβάτι στις 10, πήρα πρωινό, και κατέβηκα στο δρόμο όπου, ο προσωπικός μου φρουρός, περίμενε με το ποδήλατο, ένα μάουντεν μπάικ με μαύρο σκελετό και κόκκινες ζάντες. «Καλημέρα κ. Υπουργέ» είπαν, μαζί, οι άνδρες. «Καλημέρα παιδιά» ανταπέδωσα με συγκαταβατικό χαμόγελο και, φορώντας το ειδικό κράνος (αυτό μου έλλειπε) ξεκίνησα για το υπουργείο. Στο δρόμο Ο χαμός. Κάμερες, δημοσιογράφοι, «πως αισθάνεστε κ. Υπουργέ», χαμόγελα, «ελπίζω ότι οι πολίτες θα κατανοήσουν τη σημασία του εγχειρήματος» και άλλα, άκρως κομψά και κομιλφο. Ήμουν τόσο, μα τόσο ευτυχισμένος ώστε ξεπέρασα και τον επίκουρο του ΕΜΠ που, μιλώντας χτες στην εκπομπή του κ. Κουίκ στον Αντένα, έδωσε λύσεις σε όλα τα προβλήματα που ταλανίζουν την Αθήνα, αλλά και το λεκανοπέδιο. Διότι, δεν είναι λίγο το θράσος να κάνεις τη ζωή μιας πόλης «άνω-κάτω», και μάλιστα σε ημέρα με την υψηλότερη θερμοκρασία και τη μεγαλύτερη υγρασία, συνθήκες που όχι μόνο συμβάλλουν, αλλά δημιουργούν το «νέφος», για να ικανοποιήσεις τις πολιτικές και προσωπικές σου φαντασιώσεις. Κι’ εγώ, δόξα να ΄χει ο Γιαραμπής, έχω πολλές. Μία απ’ αυτές είναι να κάνω τη Λ. Βουλιαγμένης πεζόδρομο. Που θα πάνε τ’ αυτοκίνητα; Αυτό, ουδόλως με αφορά. Να πάνε να κουρεύονται, να καούν, στη θάλασσα, αλλά να μη περνάνε ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΘΕΤΟΥΝ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΟΥ. Όπως και στο «κέντρο» της Αθήνας έτσι και στα κέντρα της Γλυφάδας, Βούλας, Βουλιαγμένης, Λαμίας, Λάρισας, Ιωαννίνων, Ηρακλείου και, γενικά, κάθε πόλης της Ελλάδας ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΓΙΩΤΑΧΙ. Γιατί δεν θέλω; Αφ’ ενός διότι, παρόλο ότι κατάγομαι απ’ τα Κράβαρα έχω «ευρωπαϊκή» ανατροφή και look (Αρμάνι κλπ) και αφ’ ετέρου διότι δεν ξέρω να οδηγώ! Κάθε φορά που αναγκάζομαι να μπω σε ακατονόμαστο με πιάνει τρόμος. Εκτός του ότι δεν ξέρω να οδηγώ (δεν το επιτρέπει η οικολογική μου συνείδηση) αισθάνομαι δέος μ’ όλα αυτά τα κουμπιά και, πρέπει να επισκεφθώ τον ψυχαναλυτή μου. Πέρα απ’ όλα αυτά όμως και επειδή στη ζωή μου δεν έχω διαχειριστεί ούτε περίπτερο, δεν καταλαβαίνω και τη πρεμούρα της πλέμπας να χρησιμοποιήσει σώνει και καλά το «γιωταχί» της. Αφού μπορεί να πάει στη δουλειά με λεωφορείο (1 ½ με 2 ώρες για μία διαδρομή), τρένο (γρήγορα), ποδήλατο (κάτω τον 30) αυτοί επιμένουν να κινούνται με «γιωταχί». Ε, αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω. Τι θέλουν τ’ αυτοκίνητα τους στη Σταδίου, Αρεοπαγίτου, Αποστόλου Παύλου, Αθηνάς κλπ δεν μπορώ να καταλάβω. Θέλω να πω αντί να σουλατσάρουν αμέριμνοι στο Σύνταγμα, αντί ν’ ακούν τα τραγούδια του Σαββόπουλου και των Mode Plagal …δουλεύουν! Μα είναι άνθρωποι αυτοί; Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω. Που πήγε η …ευγένεια, η κομψότητα, η πολιτική ορθότης διάβολε, το «κομιλφο» που έλεγα πιο πάνω. Επιτέλους, τίποτα δεν έμεινε όρθιο; Τι είπατε; Στην Αθηνών, στη Καβάλας και στο Ανατολικό Αεροδρόμιο τα σκουπίδια σχηματίζουν λόφους; Τι άκουσα; Ότι, 150.000 αυτοκίνητα γυρίζουν σαν «τρελά» για να βρουν πως πάνε από Ιερά Οδό σε Βουλιαγμένης και από Αλεξάνδρας σε Θησείο; Σαν δεν ντρέπεστε λέω εγώ. Είναι ερωτήσεις αυτές που γίνονται στη διάρκεια μιας παράστασης Καραγκιόζη; Δεν είναι!_Κ.Κ. (pilot@techlink.gr)
RSS - Posts
