Καλύτερα θα ήταν να αρχίζαμε όλοι μιαν εκστρατεία για την κάλυψη του μείζονος ελλείμματος ενημέρωσης που κυριαρχεί στη χώρα μας κυρίως τα τελευταία τριάντα χρόνια με τα γνωστά θλιβερά αποτελέσματα: συντριβή του συνετού από τον ξύλινο κομματικό λόγο, ισοπέδωση της χρησιμότητας από την πολιτική σκοπιμότητα, θεοποίηση της ήσσονος προσπάθειας από τους πάμπολλους εραστές της ραθυμίας και της μακαριότητας.
«Ελπίδα η βόσκουσα τοις βροτοίς», έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Και είναι ίσως η μοναδική φορά που τους «ακούμε» με τις ευχές για χρόνια πολλά, για ευτυχές, υγιές και δημιουργικό νέο έτος. Διότι, δίνουν ελπίδες ή, καλύτερα, προσποιούμεθα ότι ελπίζουμε! Και το παρακάνουμε. Γιατί οι ευχές για να υλοποιηθούν χρειάζονται δράση, προσπάθεια, σύνεση.
Κι έχουν ιδιαίτερη σημασία οι επισημάνσεις αυτές για δράση και ευχές για το 2011 για το οποίο οι προβλέψεις είναι εφιαλτικές. Όχι, δεν κάνουμε την «καρδιά περιβόλι» αυτές τις χρονιάρες μέρες. Παρουσιάζουμε την αλήθεια. Πολλοί ενστερνίσθηκαν την αλήθεια αυτή, λίγοι απέστρεψαν το πρόσωπό τους από τη σκληρή πραγματικότητα που παρουσιάζαμε με στοιχεία και ντοκουμέντα επί σαράντα χρόνια και λιγότεροι αδιαφορούσαν πλήρως, μέχρι που ήρθε το Μνημόνιο για να αντιδράσουν σπασμωδικά και αλλοπρόσαλλα ως «τυφλοί τα τ΄ώτα, τον τε νουν, τα τ΄όμματα», όπως έλεγαν πάλι οι αρχαίοι ημών πρόγονοι!
Ο Μακρυγιάννης είπε: «Πατρίδα, πατρίδα, ήσουνε άτυχη από ανθρώπους να σε κυβερνήσουν». Και δικαιώνεται συνεχώς και ιδιαίτερα από την τραγική χρεοκοπία και τις επιπτώσεις στα ελληνικά νοικοκυριά.
Γίνεται αυτό που ο Ισοκράτης χαρακτηρίζει ως «αυτοκαταστροφή», ο Σωκράτης ως «ανατροπή της πολιτείας από την ποδοπάτηση των θεσμών» και ο θυμόσοφος ελληνικός ως «πριόνισμα του κλαριού όπου στεκόμαστε».
Το «αμύνεσθαι περί πάτρης» του Ομήρου, στο οποίο ο ελληνικός λαός ανταποκρίθηκε με θυσίες σε όλους τους αγώνες για την Ανεξαρτησία και την απελευθέρωση ελληνικών εδαφών, έχει γίνει «αμύνεσθαι ή επιτίθεσθαι περί πάρτης». Πρώτα διδάξαντα είναι τα κόμματα, που βασικό μέλημά τους είναι η εξουσία για «να εσθίωσι χωρίς να σκάπτωσιν» οι «ημέτεροι», όπως, έλεγε ο Εμμανουήλ Ροϊδης! Τα τραγικά αποτελέσματα είναι γνωστά. Συνεχής δανεισμός, υψηλό δημόσιο χρέος (δεύτερη η χώρα μας στην ευρωζώνη), υψηλός πληθωρισμός, υψηλή ανεργία, υψηλό ποσοστό φτώχειας, υψηλό έλλειμμα στο ισοζύγιο, υψηλά δημόσια ελλείμματα, συνεχείς συστάσεις από μεγάλους διεθνείς οργανισμούς, επιτηρήσεις και συστάσεις κόλαφος από την Ευρωπαϊκή Ένωση, μόνιμη οικονομική κρίση τα τελευταία τριάντα χρόνια, επιδείνωση όλων των εθνικών θεμάτων.
Γιατί έγιναν και γίνονται όλα αυτά; Την απάντηση έχει δώσει πριν από δεκάδες χρόνια πάλι ο Εμμανουήλ Ροϊδης: «Η Ελλάς εδαπάνησεν άπαν το χρήμα του λαού αντί έργων χρησίμων εις συντήρησιν κοπαδίου κομματικών κηφήνων, χάριν των οποίων στέργει την πενίαν, την κακοπραγίαν, την ασημότητα και τους εμπαιγμούς το κόσμου όλου»! Και επιβεβαιώνεται για μιαν ακόμα φορά από την απίστευτης ειλικρίνειας ή πρόκλησης επισήμανση του αντιπροέδρου της σημερινής κυβέρνησης κ. Θεόδωρου Πάγκαλου στη συνέντευξή του στο «Βήμα» (31 Δεκεμβρίου 2010), στην οποία επανέλαβε τα ίδια που είχε πει και για «τα λεφτά που φάγαμε μαζί»!
«Η φράση, είπε ο κ. Πάγκαλος είναι “μαζί φάγαμε τα λεφτά μέσα στο πλαίσιο ενός φαύλου συστήματος πολιτικής πελατείας με αθρόους διορισμούς στο Δημόσιο”. Αυτή είναι. Τελεία. Αλλά ορισμένοι δημοσιογράφοι δεν είναι σε θέση ούτε ως την τελεία να πάνε. Στη φράση αυτή επιμένω, κατά λέξη βεβαίως. Ποιο νομίζετε ότι είναι το πρόβλημα σε αυτή τη φράση;». Και συνέχισε, τονίζοντας τα ακόλουθα για το θέμα αυτό:
«Έπεσε έξω το Δημόσιο. Το 75% των δαπανών του Δημοσίου είναι οι μισθοί και οι συντάξεις. Δανειστήκαμε για να πληρώνουμε μισθούς και συντάξεις σε υπαλλήλους που προσλαμβάναμε απλώς και μόνο για να πάρουμε την ψήφο τους. Τώρα μου λένε διάφοροι “και αυτός ο ανθρωπάκος ήθελε μια δουλειά γιατί πεινούσε”. Μα, καλά, ο άλλος ανθρωπάκος, που και αυτός πεινούσε και δεν είχε ξάδελφο ή δεν ήταν του κυβερνώντος κόμματος, αυτός δεν έπρεπε να μπορέσει ισότιμα να διεκδικήσει αυτή τη θεσούλα; Έτσι αυτή είναι η απάντησή μου. Τα άλλα όλα είναι εκ του πονηρού, αναβιώνουν ένα κλίμα φαυλότητας το οποίο υπερκαλύπτει τα πάντα. Αλλά μας τρομάζουν η αλήθεια, η αντικειμενικότητα, η αξιοκρατία. Να περάσουν οι αξιότεροι στο Δημόσιο, να γίνει και η ζωή όλων μας πιο εύκολη.
Όταν στο Δημόσιο βάζεις τον κοπρίτη επειδή σε ψηφίζει η οικογένειά του και παίρνεις πολλούς σταυρούς, ε, τότε ο κοπρίτης θα μείνει κοπρίτης σε όλη του τη ζωή, δεν πρόκειται να βελτιωθεί. Ξέρει ότι δεν πρόκειται ποτέ να απολυθεί. Έχει αλλοιωθεί αυτή καθαυτή η έννοια της απόλυσης. Τι θα πει ας πούμε “απελύθη ο έχων σύμβαση ορισμένου χρόνου”; Δεν απελύθη. Επήλθε ο ορισμένος χρόνος».
Πλήρης δικαίωση του Ροϊδη, ο οποίος τους αποκαλούσε «κομματικούς κηφήνες». Ο κ. Πάγκαλος τους αποκαλεί «κοπρίτες». Ας θυμηθούμε και τον Μάρξ που έλεγε ότι «ιδεολογία είναι το καταφύγιο των ανικάνων»!
Καλή χρονιά…
RSS - Posts
