Στη μία εφημερίδα σταμάτησαν να δημοσιεύουν τα άρθρα μου (δείχνοντας το δρόμο προς τη παραίτηση) επειδή τα εκδοτικά τους συμφέροντα συγκρούονταν με εκείνα των Τεχνικών Εκδόσεων (από τη πλευρά μου λογικό και αποδεκτό). Στην άλλη με απέλυσαν τηλεφωνικά ένα Σάββατο στις 9 το βράδυ ενώ βρισκόμουν στη Φλωρεντία για την απονομή του βραβείου στο Αυτοκίνητο της Χρονιάς. Προχτές έβαλαν λουκέτο στο σταθμό μας 94.4 Εν Λευκώ. Αύριο δεν αποκλείεται να εμποδίσουν τη πρόσβαση μας στο Ίντερνετ ή να εμποδίσουν τη διάθεση των περιοδικών μας από το (ή τα) Πρακτορείο. Επειδή με τίποτα δεν μπορώ να δεχτώ ότι, τα γεγονότα συνδέονται και ότι κάποιος με έχει βάλει στο …κυνήγι το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι είμαι άτυχος! Βέβαια όπως λένε όλοι οι μεγάλοι δημιουργοί ο καθ’ ένας μας φτιάχνει τη δική του τύχη και αυτό ισχύει και για μένα. Θα μπορούσα να μην έχω «πάρει πόρτα» από τη μία εφημερίδα αν είχα φροντίσει να είμαι πιο ελαστικός. Αν δηλαδή είχα πουλήσει την εταιρία μου (και τη ζωή μου) και δεν επέμενα στην …ανεξαρτησία! Και, θα ήμουν ακόμα στη δεύτερη αν δεν έγραφα χρονογραφήματα όπως το «Η ονομαστική μου εορτή» όπου περιέγραφα μία ημέρα στη ζωή ενός τσιφτετελιασμένου υπουργού όπως ακριβώς την είχα δει στα ιδιωτικά κανάλια, αλλά και άλλα που ασκούσαν κριτική στην (ανύπαρκτη) αισθητική ορισμένων μπουρτζιών της πολιτικής μας ζωής. Υπάρχουν πολλοί που λένε (και γράφουν) ότι όσοι ασκούν αυτού του είδους τη κριτική δεν αναγνωρίζουν τα «καλά» της σύγχρονης ζωής και απλώς «γκρινιάζουν». Δεν υπάρχει θέση που να προσβάλει τόσο πολύ τη κοινή λογική. Ποια είναι τα «καλά»; Μήπως οι δρόμοι, τα αεροδρόμια και τα λιμάνια, που οι διάφορες εξουσίες είχαν υποχρέωση να φτιάξουν; Μήπως οι φανφάρες και οι (ρωμαϊκές) εορτές για εγκαίνια που έπρεπε να έχουν γίνει πριν 20 χρόνια; Μα αυτά οι όποιοι κυβερνώντες έχουν υποχρέωση να τα κατασκευάζουν. Αυτή είναι η αποστολή των πολιτικών. Να ικανοποιούν τις ανάγκες των πολιτών.
Αν μπορέσουμε να απομονώσουμε τις εικόνες των εκατοντάδων χιλιάδων «γιωταχί», των σκαφών αναψυχής, των «εξοχικών» των νεοελλήνων, αλλά και την εικόνα των πεινασμένων για αναγνώριση χιλιμπίλιδων που συχνάζουν στις κοσμικές εκδηλώσεις θα δούμε ότι είμαστε αντιμέτωποι με μία έρημο που όμοια της δεν υπάρχει στο κόσμο. Παρ’ όλα αυτά οι εντεταλμένοι κονδυλοφόροι και λοιποί σχολιαστές δεν βλέπουν τίποτα κακό. Η χώρα προχωρεί προς τον 21ο αιώνα λένε. Ναι… Με αεροδρόμιο, μετρό, Αττική οδό και μετά απ’ αυτά το …χάος!
Κάθε φορά που κάθομαι να γράψω το CyberView σκέπτομαι αν, τα όσα λέω δεν είναι τίποτα άλλο παρά «γκρίνια». Όταν όμως βλέπω τα όσα συμβαίνουν έξω από το Ελευθέριος Βενιζέλος, μακριά απ’ το μετρό και πέρα απ’ την Αττική οδό σκέπτομαι πως, λίγα γράφω._Κ.Κ. pilot@techlink.gr (Το e-mail μου εκείνη την εποχή)
RSS - Posts
