Ως μανιακός της ενημέρωσης διαβάζω ότι πέφτει στην αντίλιψη μου αλλά, και ότι υποψιάζομαι ότι έχει σχέση με τα όσα συμβαίνουν πρώτα στην χώρα, μετά στην ευρύτερη περιοχή (Βαλκάνια, Μεσόγειο) και, τέλος όσα γίνονται σε αυτόν και σε άλλους πλανήτες. Ως παλαιός της δημοσιογραφίας και, πολύ παλαιός των εκδόσεων είμαι σε θέση να γνωρίζω την ιστορία και προϊοστορία πολλών αστέρων, αστερίσκων και δήθεν του συναφιού μας μια και, αρκετοί, έχουν εργαστεί στην εταιρία, στα περιοδικά και στον μαμημένο μου ραδιοφωνικό σταθμό, τον “Εν Λευκώ 87,7FM τον οποίο ίδρυσα, έστησα, επέλεξα τους συνεργάτες, έδωσα την ταυτότητα, την αισθητική, τον ρυθμό και και το “ύφος” που, για κάποιο …περίεργο λόγο, η νέα “ιδιοκτησία” εξακολουθεί να διατηρεί παρά το γεγονός ότι, ένα διακεκριμένο Μηδενικό μου ανακοίνωσε, χρόνια πριν, “οτι δεν χρειάζεται πλέον τις υπηρεσίες μοιυ”
Τούτων λεχθέντων διασκεδάζω αλλά και (μεταφορικά) “τα παίρνω στο κρανίο” με τα καμώματα κάποιων αστερίσκων που προσποιούνται ότι δεν θυμούνται ποιος τους έδωσε βήμα, ποιο διόρθωνε και ξανάγραφε τα κείμενα τους, και υπόμενε τις εκλάμψεις μεγαλοφυϊας που τους έδερναν λέγοντας πως, πρώτα πρέπει να πείσουν το αναγνωστικό κοινό και μετά εμένα. Πολλοί απ’ αυτούς (αγοράκια και κοριτσάκια που παριστάνουν τους “συγγραφείς”, τυπάκια που ζουν από τις (αμύθητες) περιουσίες που τους άφησε ο μπαμπάς, αλλά και άλλοι που, το γεγονός ότι, τους έδωσα βήμα να γίνουν γνωστοί, τους δημιούργησε βαριά ψυχολογικά προβλήματα με αποτέλεσμα να με …μισούν σαν τις αμαρτίες τους. Έχω αναφερθεί σε δύο απ’ αυτά τα οποία έστειλα στα ελληνόφωνα χωριά της Κάτω Ιταλίας διαθέτοντας τους τον εξοπλισμό (αυτοκίνητο, μηχανήματα εγγραφής, πολλά χρήματα και υποστήριξη), για να καταγράψουν τις μουσικές της περιοχής. Τα εκτοπλάσματα πήγαν, έκαναν τη δουλειά, έβγαλαν δίσκο αλλά, ΠΟΥΘΕΝΑ δεν ανάφεραν το περιοδικό “ΗΧΟΣ & Hi-Fi” και την εταιρία (Τεχνικές Εκδόσεις Α.Ε) που χρηματοδότησε την αποστολή. Κάποιοι με ρώτησαν γιατί δεν αναφέρω τα ονοματάκια τους. Η απάντηση είναι ότι, θα έδινα αξία σε δύο “κοντ’α” και άκρως συμπλεγματικά άτομα.
Και ο “συγγραφέας”; Το άτομο που έδωσα την ευκαιρία να έχει εκπομπή στον “Εν Λευκώ” και παραλίγο να φάω ξύλο απ’ τους ακροατές;
Και η άλλη; Η κυρία πασών των εξουσιών που έκανα το λάθος να αναθέσω την διεύθυνση του σταθμού; Και ο άλλος, ο ντράμερ που του έδινα να αρχειοθετήσει σημαντικά για τον 87,7 έγγραφα και αυτός τα έβαζε σε ένα συρτάρι μαζί με τα ψίχουλα απ’ τα σάντουιτς και τις τυρόπιτες;
Σας “ακούω” να λέτε ότι, εγώ είμαι υπεύθυνος και, τείνω να συμφωνήσω. Λέω “τείνω” διότι, στα, περισσότερα από 20 περιοδικά ποιυ “βγήκαν” στα 41 χρόνια απ’ τις Τεχνικές όταν οι μεγαλο–εκδότες ήταν ακόμα στα δέντρα, βρήκαν δουλειά δεκάδες κανονικοί και γουαναμπις ειδικοί και κανονικοί δημοσιογράφοι. Απ’ αυτούς ελάχιστοι “θυμούνται” ποιος τους έδωσε βήμα, ανέχτηκε στις μαλακίες, ξανάγραψε τα κείμενα τους για να μη γίνουν ρεζίλι στους αναγνώστες. Οι άλλοι “ξέχασαν”!
Με την έκρηξη της ηλεκτρονικής ενημέρωσης, που το 99,9% των αστέρων ανακάλυψε με …10 χρόνια καθυστέρηση, κάποια απ’ αυτά τα αστέρια εκφράζουν θέσεις και απόψεις για πράγματα και καταστάσεις που, δεν έχουν την παραμικρή σχέση! Άλλα, ταμπουρωμένα πίσω απ’ τις θέσεις (και την οικονομική σιγουριά) που εξασφάλισαν με θέσεις στον στενό, σφιχτό Δημόσιο Τομέα, επέλεξαν να πουλήσουν την πραμμάτεια τους όχι σε εκείνους που τους έδωσαν ευκαιρίες αλλά, στα συμπλεγματικά τους αντίγραφα.
Καθώς οι εποχές εναλάσσονται και ο Χρόνος πλησιάζει στο τέλος παρακολουθώ τις παραστάσεις του τσίρκο και ανθυποχαμογελάω με τα καμμώματα τους. Γι’ αυτό κλείνοντας ένα έχω να τους συστήσω: να σεβαστούν τους δασκάλους τους στη δημοσιογραφία και στις εκδόσεις γιατί, αν δεν το κάνουν, το κοινό θα τους καταλάβει -αν δεν τους έχει ήδη. Φιλάκια
RSS - Posts
11 Comments
Αυτό που μου άρεσε περισσότερο είναι τα “Φιλάκια”.
Κορυφαίο!!
Αυτό θα μου άρεσε με ονόματα…
Τους δίνεις αξία όταν αναφέρεις τα ονόματα τους. Καλύτερα ως ξευτιλισμένες καρικατούρες που, οι ποαροικούντες γνωρίζουν καλά…
Τα γραφόμενά σας μου θύμισαν δυο παρεμφερή γνωμικά :
“Oυδείς ασφαλέστερος εχθρός απ’ τον ευεργετηθέντα αχάριστο”, Ηράκλειτος
“Φοβού την εκδίκηση των υπό σου ευεργετηθέντων”, Πλάτων (που προφανώς γνώριζε το παραπάνω)
Θα σας πρότεινα να δείτε, αν δεν έχετε ακόμη δει, την ταινία Crazy Heart με τον Jeff Bridges, που κατά την άποψή μου πραγματεύεται άριστα, μεταξύ αρκετών άλλων, το εν λόγω θέμα.
Τέλος δεν γνωρίζω πως καταφέρατε να πετάξετε με Su-29 αλλά
μόνο που είδα το βίντεο μου γεννήθηκαν μέσα μου…δολοφονικών σχεδόν επιπέδων ζηλοφθονικά αισθήματα :p
Με μεγάλη εκτίμηση,
ένας παλιός πιστός σας αναγνώστης
Su-27! Mea Culpa στο βίντεο
Φίλε Κώστα η ταπεινή μου γνωμη είναι ότι έπρεπε να τους “σουτάρεις” από την πρώτη στιγμή που έπεσε στην αντιληψη σου κάτι στραβό, τα φίδια δεν τα φυλάς στον κόρφο σου, τους λοιώνεις το κεφάλι χωρίς καμία συναισθηματική αναστολή….
Το “λάθος” μου είναι ότι ποτέ δεν υπήρξα “Διεθυντής”. Το ίδιο και οι μακαρίτες Κόκκας, Καραπαναγιώτης, Λαμπρίας, Μπαστιάς αλλά και άλλοι που είναι ακόμα στη ζωή και που σέβομαι ταπεινά και που πολλές φορές έχω αναφέρει στα κείμενα μου
Έπρεπε...
Μαστερ ΚΑΒ συμφωνω με τον συνονοματο, επρεπε να τους “σουταρεις” απο το “πειρατικο” των Τ.Ε. και να τους αφησεις να πνιγουν στην θαλασσα της ματαιοδοξιας τους, η να φαγωθουν απο τα σκυλοψαρα του εντυπου-ηλεκτρονικου τυπου…
ΠΟΤΕ ΘΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ?
Yπήρχαν βέβαια και μερικοί, που παραδέχονται δημόσια πως η γνωριμία μαζί σου, τους άλλαξε τη ζωή.
http://issuu.com/photopress_magazines/docs/bestever_20
Σελίδες 11 και 12.
Respect
Γ.Β.
Δεν το αμφισβήτησα ΠΟΤΕ!