Οι «φον Φούφουτοι» και οι «χαμαιλέοντες»
Από την Καθημεινή. Του Σταυρου Λυγερου
Η Ελλάδα έχει τεθεί σε καθεστώς κηδεμονίας, αλλά είναι αλήθεια ότι ορισμένοι υπουργοί το παρακάνουν. Συμπεριφέρονται ενώπιον των υπαλλήλων του ΔΝΤ και της Ευρωζώνης (κατά Πάγκαλο «φον Φούφουτοι») σαν «ψαρωμένοι» τμηματάρχες.
Η εν λόγω συμπεριφορά, όμως, δεν έπρεπε να εκπλήσσει τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης. Ο ίδιος γνωρίζει από πρώτο χέρι τον χαμαιλεοντισμό του πολιτικού συστήματος. Πολιτικοί που εξέθρεψαν την κλεπτοκρατία, τη διαπλοκή, τη σπατάλη, τον παρασιτισμό και την ατιμωρησία μετατράπηκαν ταχύτατα σε απολογητές και σημαιοφόρους του Μνημονίου. Νέες συνθήκες, νέα καθήκοντα, για να θυμηθούμε την κομμουνιστική ορολογία!
Οι πιο θρασείς, μάλιστα, από όσους ευθύνονται για την κατάντια της Ελλάδας κουνάνε ανερυθρίαστα το δάκτυλο στην κοινωνία. Οχι ότι οι πολίτες είναι αθώοι. Το ψάρι, όμως, βρωμάει από το κεφάλι. Ανάμεσα στο πολιτικό σύστημα και στους πολίτες λειτουργούσε για δεκαετίες μία σχέση άρρητης συναλλαγής. Οι παραδοσιακές πελατειακές σχέσεις μεταλλάχθηκαν και διαμόρφωσαν κλίμα εκατέρωθεν ένοχης ανοχής, που έχει διαβρώσει τις αξίες και έχει καθηλώσει αναπτυξιακά την Ελλάδα. Το πολιτικό σύστημα εξαγόραζε την ανοχή της κοινωνίας στη δική του ανικανότητα και στις δικές του αμαρτίες. Πώς; Ανεχόμενο την εκτεταμένη διαφθορά των δημοσίων λειτουργών, τη φοροδιαφυγή, την υπεκφυγή από την κοινωνική ευθύνη και τις διάφορες μορφές λαϊκής αυθαιρεσίας.
Υπάρχουν βεβαίως και πολίτες που δεν συμμετείχαν στη συναλλαγή. Λίγοι για λόγους αρχών και περισσότεροι επειδή δεν είχαν τη δυνατότητα. Αλλά και όσοι με κάποιον τρόπο συμμετείχαν δεν έχουν τις ίδιες ευθύνες με αυτούς που άσκησαν εξουσία ή πλούτισαν. Εάν είναι λάθος να αθωώνονται συλλήβδην οι πολίτες, είναι μεγαλύτερο λάθος οι ευθύνες να διαχέονται γενικά και αφηρημένα. Σε τελευταία ανάλυση, τώρα που ήρθε η ώρα του λογαριασμού, τα μικρομεσαία στρώματα θα πληρώσουν πανάκριβα την όποια συμμετοχή τους στο πάρτι. Η ποιοτική διαφορά είναι πως τα μεγάλα «ψάρια», που ιδιοποιήθηκαν τη μερίδα του λέοντος, έχουν διεξόδους, ενώ τα μικρά όχι. Οι εκ των υστέρων κατάρες όχι μόνο δεν ωφελούν, αλλά και παρεμποδίζουν τον αναγκαίο αναστοχασμό. Εχει αποδειχθεί ιστορικά ότι όποτε η «μικροαστική θάλασσα» μιμείται την τηλεοπτική καρικατούρα των πλουσίων στο τέλος πληρώνει δυσβάσταχτο λογαριασμό.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
RSS - Posts
6 Comments
Προσευχή του καλού ραγιά
Στίχοι: Άκης Πάνου
Μουσική: Άκης Πάνου
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας
Σ’ ευχαριστώ Θεούλη μου
που μ’ άφησες να ζήσω
άλλη μια μέρα τον αγά
να τον υπηρετήσω
Να ‘ναι καλά ο κύρης μου
τον πόλεμο να παίρνει
κι ας μπαίνει στο κονάκι μου
τα βράδια και με δέρνει
Να ‘χει το γιαταγάνι του
γερό κι ακονισμένο
κι ας πάρει το κεφάλι μου
το χιλιοκολασμένο
Ακης Πανου Κωστα μου,…την μαλακια και το χαλι και τον χαλασμενο ψυχισμο του καθε μπουφου,οριστε, μας τον σερβιρε απο το 1982.Ειχε νιονιο ο Ακης την ηξερε και τη ζουσε την μετριοτητα του καθε βλαμμενου.
Σου φταινε οι πολιτικοι!!!Αφου ο αλλος απο κατω ειναι χαλασμενο προϊον,δεν χορταινει π….ο.
Εμενα παντως με φταιει ο αη Γιωργης ο Νταλαρας που καλος και αγιος ηταν μεχρι τοτε, μα μετα γεμισαμε εικονες και εκκλησιες για χαρη του(με μικρο τ).
Ντροπή μου αλλά, δε το ήξερα. Καλά έκανες και το θύμισες. Απορώ πως η Διαμαντοπούλου δεν το πρότεινε για εθνικό ύμνο. Αν θυμάσε ο μακαρίτης ο Λιγνάδης είχε προτείνει το “Κωλοέλληνες” μέχρι που το αποκύρηξε ο Σαββόπουλος
Ο Αι Διονυσης ο Σαββοπουλος?
Τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτόν τον κόσμο. Οι επιτυχίες και αποτυχίες λαών και ατόμων έχουν ρίζες. Ρίζες που για τους λαούς απλώνονται στους αιώνες και τροφοδοτούν με νοοτροπίες και “πιστεύω” τις επόμενες γενιές.
Ο ραγιαδισμός και η διαφθορά μας, έχει πολύ βαθιές ρίζες, παλαιότερες και από την εποχή της τουρκοκρατίας. Τον κουβαλάμε από ιδρύσεως του Βυζαντινού κράτους.
Ιδού ένα παράδειγμα από την Κ. Διαθήκη. Στους απογόνους του Περικλή, του Θουκυδίδη και του Επίκουρου επιβλήθηκαν ιδανικά όπως τα παρακάτω:
Επιστολή Παύλου προς Ρωμαίους κεφ. ΙΓ στιχ. 1-7
Oι εξουσίες, θείος θεσμός
1.Kάθε άνθρωπος να υποτάσσεται στις εξουσίες που βρίσκονται πάνω απ’ αυτόν, γιατί δεν υπάρχει θεσμός εξουσίας που να μην έχει την προέλευσή του από το Θεό. Kαι οι εξουσίες που υπάρχουν έχουν θεσμοθετηθεί από το Θεό.
2.Eπομένως, όποιος εναντιώνεται στην εξουσία, σημαίνει πως έχει στραφεί ενάντια στην τάξη που έχει οριστεί από το Θεό. Kι όσοι εναντιωθούν στην τάξη αυτή, θα υποστούν τις συνέπειες. 3.Γιατί οι άρχοντες δεν είναι το φόβητρο για αυτούς που κάνουν τα καλά έργα, μα τα κακά. Θέλεις, συνεπώς, να μη φοβάσαι την εξουσία; Kάνε το καλό και θα δεχτείς έπαινο απ’ αυτήν.
4.Γιατί η εξουσία είναι όργανο στην υπηρεσία του Θεού για το καλό σου. Aν όμως κάνεις το κακό, τότε να φοβάσαι, καθόσο δε φοράει άσκοπα το σπαθί, γιατί είναι πράγματι όργανο στην υπηρεσία του Θεού, εξουσιοδοτημένο να εκφράζει την οργή του και να τιμωρεί όποιον κάνει το κακό.
5.Για το λόγο αυτό, είναι ανάγκη να υποτάσσεστε, όχι μονάχα για να αποφύγετε την τιμωρία, αλλά και για να έχετε ήσυχη τη συνείδησή σας.
6. Eξάλλου, γι’ αυτό και πληρώνετε φόρους, επειδή οι φορείς της εξουσίας είναι εκτελεστικά όργανα του Θεού, προσηλωμένα σ’ αυτόν ακριβώς το σκοπό.
7. Ξεπληρώστε, λοιπόν, σε όλους τις οφειλές σας: Σ’ εκείνον που οφείλετε φόρο, το φόρο. Σ’ εκείνον που οφείλετε το δασμό, το δασμό. Eκείνον που οφείλετε να σέβεστε, να τον σέβεστε. Eκείνον που οφείλετε να τιμάτε, να τον τιμάτε.
Και μιας και αναφέρθηκε ο προηγούμενος σχολιαστής σε τραγουδιστές και στιχουργούς εγώ θα αναφερθώ σε δυο συγγραφείς. Μακαρίτες από καιρό και οι δυο τους, δεν είναι παρόντες να καμαρώσουν τα τελευταία κατορθώματα της νεοελλάδας. Ευτυχώς γι’ αυτούς.
Τη Λιλή Ζωγράφου με το βιβλίο της: “Αντιγνώση-Τα δεκανίκια του καπιταλισμου”, και
το Χαράλαμπο Θεοδωρίδη με το βιβλίο του: “Επίκουρος – Η αληθινή όψη του αρχαίου κόσμου”.
Είναι πιο επίκαιροι από ποτέ ίσως.
Μπορεί αυτό το ιστολόγιο να μην έχει 2 εκατομμύρια (διπλές και τριπλές) “επισκέψεις” αλλά, αυτές που έχει αξίζουν χρυσάφι. Να είσαστε καλά και να έλθει μία μέρα που ο αριθμός στον μετρητή να φτάσει το 1 εκατομμύριο. Ίσως τότε ανταποδώσουν τις κλήσεις μου οι κ.κ. Βούγιας και Παναγιωτόπουλος
Τα ΜΜΕ του Αλαφούζου ακόμα συνεχίζουν το “σλουρπ-σλούρπ” στα οπίσθια των οικονομικών τρομοκρατών του ΔΝΤ;