Γράμμα αναγνώστη από το “Ινφογνώμων”
Σημ. Κ.Κ. Το αναδημοσιεύω επειδή, όπως όλοι γνωρίζετε, αγαπώ την πατρίδα μου την …Ιρλανδία
Γράφει ένας Έλληνας Αξιωματικός, που λοιδωρείται δεκαετίες τώρα από απάτριδες ‘δημοσιογράφους’ και ‘προοδευτικούς διανοούμενους’, μόνο και μόνο επειδή ήταν απέναντί τους όταν οι ομοϊδεάτες τους έστρεψαν τα όπλα εναντίον της πατρίδας και επειδή κάποιοι αξιωματικοί προδότες του όρκους τους κατέλυσαν τη Δημοκρατία. Ας τον διαβάσουμε και άς ακούσουμε την κραυγή του.
Αν μη τί άλλο, σε μια εποχή που ανθεί η φιλολογία για το αν γεννιέσαι ή γίνεσαι Έλληνας, αυτός ξέρει να πεθαίνει σαν Έλληνας
Είμαι ο ίδιος. Όταν πετάω στους αιθέρες του Αιγαίου, όταν βυθίζομαι στα καταγάλανα νερά του, όταν τρέμει το χώμα των συνόρων από το άρμα μου, όταν πάνω σε μια μηχανή ή σε ένα περιπολικό τριγυρίζω άγρυπνος τη νύχτα, όταν μπαίνω στη φωτιά, όταν παλεύω με το λιοπύρι και το αγιάζι στα λιμάνια. Πιλότος, Ναύτης, Στρατιώτης, Αστυνόμος, Πυροσβέστης, Λιμενικός. Μπήκα στις Ένοπλες Δυνάμεις σχεδόν 17 χρονών. Δεν δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα γιατί διάβαζα σαν σκυλί για να περάσω τις Πανελλήνιες, ήμουν αθλητικός και πέρασα τα αθλητικά τεστ εύκολα, κι ήμουν συνειδητοποιημένος κι έξυπνος αρκετά για να περάσω τα ψυχολογικά τεστ στα οποία υποβλήθηκα. Μα ένα πράγμα με δυσκόλεψε τότε. Πώς να καταφέρω να πείσω τον πατέρα μου να υπογράψει για να μπω στη Σχολή ? Πώς να καταφέρω να του κρύψω ότι από τους 80 που τελικά θα μπαίναμε στη Σχολή, στατιστικά οι 11 δεν θα ζούσαν μετά από μια 15ετία ! Σήμερα είμαι σχεδόν 40. Δεν ξέρω αν θα γυρίσω στην οικογένειά μου το μεσημέρι. Ποτέ δε ρωτάω αν θα γυρίσω πίσω απ’ όπου με στέλνεις.Με παλιά μηχανήματα, με κατεστραμμένα αυτοκίνητα, με ό,τι κι αν μου δώσεις. Με την μέση θρύψαλα από τα G, με τα χέρια γδαρμένα από τους ιμάντες του αλεξίπτωτου, με τη ματιά στη θάλασσα και το δάκρυ στη φωτογραφία της οικογένειας δίπλα απ’ την εικόνα του Αη Νικόλα κάπου στ’ ανοιχτά της Σομαλίας, με τις πληγές μου ανοιχτές έξω από το Τμήμα της Αγίας Παρασκευής, με τις παλάμες σάπιες απ’ την αρμύρα να βγάζω απ’ τα νερά τα παιδιά εκείνων που ξεβράζουν οι διακινητές στ’ ακρονήσια. Αχ αυτά τα μάτια όταν σώζονται πως σε κοιτάζουν. Σ’ απογοητεύω πολλές φορές. Το ξέρω. Αλλά κι εσύ δεν ήρθες στην κηδεία μου. Δεν μου άναψες ένα κερί. Δεν έκανες μια γιορτή για μένα στα σχολειά. Δεν κράτησες ένα δάκρυ για μένα όταν έπεφτα απ’ τα ουράνια, ούτε όταν μ’ ένα ελικόπτερο πάλευα εκείνη τη νύχτα μεσ’ στο σκοτάδι και στην αντάρα των Ιμίων, ούτε με έκρυψες για να μη με δει ο Τούρκος από τις τηλεοράσεις σου. Δεν ήρθες στο νοσοκομείο μου δίπλα στο κρεβάτι να μου κρατήσεις λίγη συντροφιά όταν με καίγανε οι σφαίρες και οι μολότωφ που σφηνώθηκαν πάνω μου.Τώρα ούτε σε παρέλαση δε θες να με βλέπεις. Και η σημαία μου έχει σταυρό πάνω και μπορεί να σε ενοχλεί. Δε νοιάστηκες όταν γκρεμιζόμουν, όταν πνιγόμουν, όταν με έλιωναν οι ερπύστριες, όταν καιγόμουν στη φωτιά. Ποτέ δε με ρώτησες τον καιρό της αφθονίας αν χρειάζομαι κάτι.Έδινες στους άλλους κι εγώ σε περίμενα.Μη μιλάς μου λες. Μη ζητάς. Είσαι Στρατιώτης. Αλλά κι εγώ ήμουν πολύ μακριά για να μ’ αφουγκραστείς. Στα σύνορα, στον ουρανό, στη θάλασσα. Μέσα στη φωτιά να παλεύω με τις μάνικες και τα Καναντέρ. Καμιά φορά από κει μακρυά άκουγα να με φωνάζεις “καραβανά” και “μπάτσο” και “ταβλαδόρο”. Γελούσα και χαιρόμουν, γιατί κι εγώ αυτήν την ελευθερία υπερασπίζομαι. Να μου λες ό,τι θες κι εγώ να είμαι εκεί. Ακοίμητος και Άγνωστος.Τώρα με βγάζεις στα κανάλια και στα ραδιόφωνα. Μου λες βάλε πλάτη, βόηθα κι εσύ να περάσουμε τη φουρτούνα. Δώσε κι εσύ να καβατζάρουμε τη χρονιά. Μου λες ότι μ’ έχεις γεμίσει επιδόματα και σπίτια και νοσοκομεία και λέσχες, όλα δικά μου. Δε λες την αλήθεια, αλλά δεν με πειράζει.Όταν σου έχω δώσει τη ζωή μου, λες να με πειράξουν τα λίγα χρήματα; Όταν έχω σκοπό να μείνω με την Ελλάδα στην αιωνιότητα λες να με απασχολεί η 25ετία.Μου ‘χεις δώσει το μεγαλύτερο προνόμιο απ’ όλα, όταν μου είπες ότι με χρειάζεσαι διαθέσιμο 24 ώρες το 24ωρο, κάθε μέρα της ζωής μου: Όταν σκοτώνομαι είναι για την Πατρίδα. Όταν τραυματίζομαι είναι για την Πατρίδα. Δεν βγαίνω στη σύνταξη. Μπαίνω στην Εφεδρεία.Δεν πεθαίνω. Πάω να γίνω ένα με τον Ηλιάκη και το Σιαλμά. Τον Γιαλοψό, τον Καραθανάση και τον Βλαχάκο.Γιατί εγώ το ξέρω καλά. Ούτε γεννιέσαι ούτε γίνεσαι Έλληνας. Μόνο πεθαίνεις ως Έλληνας.
RSS - Posts
2 Comments
Σχεδόν συγκινητικό το γράμμα του αξιωματικού, ΑΛΛΑ όταν φοράει την στολή της ΕΛ.ΑΣ. (και δευτερευόντως του Λ.Σ.) και έχει μπροστά του έναν πολίτη,
να θυμάται ό,τι ο πολίτης είναι αθώος μέχρι αποδείξεως του εναντίου,
να θυμάται ότι ο πολίτης ΔΕΝ είναι νεοσύλλεκτος,
να θυμάται ότι ο πολίτης δικαιούται να τον αντιμετωπίζουν με ευγένεια,
να θυμάται ότι ΔΕΝ είναι δουλειά του να ερμηνεύει τον νόμο στηριζόμενος στο ρητό
“ό,τι δεν λέει ο νόμος λέει ο αστυνόμος”
να θυμάται ότι δεν είναι ένας όποιος δημόσιος υπάλληλος που λουφάρει μέσα σ’ένα γραφείο
να θυμάται ότι τα μεταξωτά βρακιά/εξουσία&στολή θέλουν επιδέξιους κώλους
να θυμάται ότι ΔΕΝ είναι ο νταής της γειτονιάς για να πουλάει αντριλίκι…
να θυμάται εν ολίγοις ό,τι ο πολίτης είναι ιεραρχικά ανώτερός του.
Δεν ισχύει για την πλειοψηφία αλλά δυστυχώς ισχύει για πολλούς
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΣΟΥ ΔΕΝ ΜΕ ΠΕΙΘΟΥΝ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ, ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΝΣΤΟΛΟΣ, ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΑΝΑΓΚΑΣΕ ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΣΤΑ ΤΕΛΗ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ 60 ΚΑΙ ΝΑ ΒΡΩ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΣΤΟΝ ΦΙΛΟΞΕΝΟ ΚΑΝΑΔΑ. ΚΑΙ ΝΑ ΒΡΩ ΕΝΑ ΤΟΠΟ ΕΙΡΗΝΙΚΟ, ΑΝΟΙΧΤΟ, ΔΙΚΑΙΟ, ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΟ,
ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ, ΤΙΜΙΟ, ΠΟΥ ΝΑ ΕΚΤΙΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΩΦΕΛΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΡΕΤΕΣ ΚΑΙ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΝΟΜΙΜΟΥ ΞΕΝΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥ ΔΙΝΕΙ ΜΙΑ ΣΩΣΤΗ ΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΝΣΤΟΛΟΣ ΠΟΥ ΑΚΡΙΒΩΣ , ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΣΤΟΛΗΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΝΤΥΣΕ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ,ΚΑΙ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕΙ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΦΕΝΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΔΕΛΦΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΔΥΝΑΣΤΕΥΟΜΕΝΟΥ, ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΟΥ, ΑΔΥΝΑΤΟΥ ΒΙΟΠΑΛΑΙΣΤΗ.
Η ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ ΤΟΥ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΑ, Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΑΣΤΥΦΥΛΑΚΑ, ΑΠΟ ΤΟ ΞΥΛΟ ΠΟΥ ΕΦΑΓΕ ΣΤΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ,
Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΟΥ ΕΝΟΙΩΘΕ Ο ΠΟΛΙΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΕΝΣΤΟΛΟΥ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΤΟΥΝ ΕΥΚΟΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΕΚΕΙΝΗΣ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΙΚΗΣ
ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΓΕΝΙΑΣ. ΑΥΤΟΣ Ο ΕΝΣΤΟΛΟΣ ΠΟΥ ΑΝΤΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΗΣ ΛΑΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ, ΕΓΙΝΕ Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΤΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΤΗΣ ΔΕΞΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΡΟΝΟΥ. ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕ Ο ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ ΜΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ ΠΟΥ ΤΡΟΦΙΜΟΙ ΗΣΑΝ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ
ΛΑΟΣ, ΚΑΙ ΠΟΥ ΛΕΓΟΤΑΝ Η ΦΥΛΑΚΗ “ΕΛΛΑΔΑ”. ΚΑΙ ΑΛΛΟΙΜΟΝΟ ΣΟΥ ΑΝ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΣΟΥ Η Ο ΜΠΑΡΜΠΑΣ ΣΟΥ ΗΤΑΝΕ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΗΣΕ ΤΟΝ ΓΕΡΜΑΝΟ ΚΑΤΑΚΤΗΤΗ. ΚΑΙ ΤΟ 64-65 ΟΤΑΝ ΗΡΘΕ Η ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΑΝΑΠΤΥΣΕΤΑΙ Ο ΕΚΔΗΜΟΚΡΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΙΔΕΙΑ, ΟΤΑΝ Ο ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΕΚΒΙΟΜΗΧΑΝΙΣΗ ΕΠΕΡΝΑΝ ΤΑ ΠΑΝΩ ΤΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΛΑΟΣ ΣΗΚΩΣΕ ΛΙΓΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ, ΞΑΝΑΗΡΘΑΝ ΟΙ ΕΚΑΤΟ ΕΝΣΤΟΛΟΙ ΚΟΛΟΝΕΛΛΟΙ ΚΑΙ ΒΑΛΑΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΣΤΟΝ ΓΥΨΟ.
Η ΧΟΥΝΤΑ ΚΑΘΗΣΕ ΣΤΟ ΣΒΕΡΚΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ, ΑΝΑΠΤΥΞΗ. ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ,ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ, ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ,ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΑΤΑΣΗ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΑΝ. ΚΑΙ ΓΥΡΙΣΑΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ 50 ΧΡΟΝΙΑ ΠΙΣΩ. ΚΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΘΠΟΥΣ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΚΑΝ,
ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ, ΕΛΠΙΔΕΣ ΚΑΙ ΘΥΣΙΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΦΗΚΑΝ ΚΑΙ ΕΞΑΕΡΩΘΗΚΑΝ ΣΤΟΝ ΒΩΜΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΚΑΠΗΛΕΙΑΣ. ΚΑΙ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΕΝΣΤΟΛΟΙ, ΚΑΝΑΝ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ, ΤΟΝ ΒΙΑΣΜΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΑΔΕΛΦΗΣ ΚΥΠΡΟΥ. ΓΙΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΤΟ “ΘΑΥΜΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΕΩΝ”.
ΠΩΣ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΞΕΧΑΣΕΙ Ο ΤΑΛΑΙΠΩΡΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ , ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΟΝΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ Η ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΑΓΩΝΑ, ΤΟΥ ΑΝΕΝΔΟΤΟΥ, ΤΟΥ 114, ΤΗΣ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ, ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΣΤΟ ΤΟΠΟ ΑΥΤΟ….ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟΝ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΕΙ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ….ΑΦΟΥ ΚΑΘΕ ΑΛΛΟ ΑΠΟ ΛΑΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ….(ΠΟΣΟ ΑΝΤΙΠΑΘΟΥΝ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΤΡΑΤΑ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ).
Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕ
”Ο ΛΥΚΟΣ ΚΙ ΑΝ ΕΓΕΡΑΣΕ
ΚΙ ΑΛΛΑΞΕ ΤΟ ΜΑΛΛΙ ΤΟΥ,
ΟΥΤΕ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΑΛΛΑΞΕ,
ΟΥΤΕ ΤΗΝ ΚΕΦΑΛΗ ΤΟΥ.”
ΕΤΣΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΒΑΘΜΟΦΟΡΟΥΣ ΥΠΗΡΕΤΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ. ΕΚΤΟΣ ΚΙ ΑΝ ΕΓΙΝΑΝ ΚΟΣΜΟΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΙΣ
ΝΟΟΤΡΟΠΙΕΣ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑ ΝΑ ΑΝΤΙΛΗΦΘΩ, ΑΝ ΚΑΙ ΕΧΩ ΕΡΘΕΙ 30 ΦΟΡΕΣ, ΤΑ 41 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΑΠΟΥΣΙΑΖΩ, ΣΩΜΑΤΙΚΑ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ “ΕΛΛΗΝΑΣ ΓΕΝΝΙΕΣΑΙ” ΚΙ ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΗΘΟΣ “ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ”. ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΤΥΜΠΑΝΙΖΕΙΣ.