Όσο περνάνε οι μήνες τόσο πιο πολύ συμπαθώ τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου. Γιατί; Διότι είναι ο μόνος από την παιδική χαρά που έχει συγκεντρώσει γύρω του ο ΓΑΠ που λέει το αυτονόητο: μειώστε τις γελοίες σπατάλες που επέτρεψαν οι κυβερνήσεις από το 81 και μετά. Τον ακούσω να λεω πόσα εκατομμύρια ευρώ σπαταλώνται στις περίφημες ΔΕΚΟ τα οποία, αν δεν πετιώνταν απ’ το παράθυρο, δεν θα υπήρχε λόγος να μειωθούν οι συντάξεις. Και ενώ από τη μία λέω “μπράβο Γιώργο” απ’ την άλλη πληροφορούμαι το φαγοπότι που στήνεται με την ευκαιρία της πράσινης ανάπτυξης από εξοχώριες εταιρίες μέτοχοι των οποίων είναι αχυράνθρωποι γαλαζοαίματων της παρα-πολιτικής σκηνής. Και λέω μέσα μου: τα γνωρίζει αυτά ο Π”Κωνσταντίνου; Ξέρει τι ετοιμάζουντα νέλη της “βασιλικής” οικογένειας; Και αν τα ξέρει πως παραμένει στον παιδότοπο;
Θα μου πείτε τι να κάνει; Απλό! Να συμπαρασταθεί στον Γιάννη Δημαρά. Να συστήσει Επιτροπή Αδιάφθορων Πολιτών (και όχι πολιτικών) που θα ελέγξουν τις μεγάλες επενδύσεις προκειμένου η Ελλάδα να μην έχει τη τύχη των χωρών που έπεσαν στα νύχια του ΔΝΤ
Τι λέω όμως τώρα; Κανείς δεν διαβάζει όσα γράφει ή λέει ένας αόρατος δημοσιοφράφος. Συγγνώμη για την παρέμβα
RSS - Posts
2 Comments
Από της μυλωνούς τον κώλο (και εννοώ τον ΠΑΠΑΚ) μη γυρεύετε καλλιγραφία. Ο άνθρωπας μαγείρεψε μια χαρά την εκτόξευση των spreads και την παράδοση της χώρας στο ΔΝΤ, μαζί με τη διοίκηση της ΤτΕ και τον ΓΑΠ. Το ότι λέει μερικά “αυτονόητα” είναι τυράκι στη φάκα.
…..για εμας τους μικρούς Μικυ Μαους…
έλα όμως, που οι αόρατοι δημοσιογράφοι και τα ποντίκια ευτυχώς αποφεύγουν το κουτόχορτο…πεφτει βαρυ στο στομαχι….