Μία ιστορία που εκτυλίσσεται στη Χώρα της Ανθρωποφαγίας. Κάθε ομοιότητα με άληθινούς χαρακτήρες, ζωντaνούς ή νεκρούς, είναι καθαρά συμπτωματική
Έχω ένα παλιό φίλο. Το όνομά του δεν έχει σημασία. Γι’ αυτό θα τον πούμε Τσάρλι -για να ταιριάζει με εκείνο του ήρωα στην όμορφη ταινία με τον Τζόνι Ντέπ. Κάποια στιγμή στη ζωή του ο Τσάρλι έκανε το λάθος να φτιάξει ένα εργοστάσιο σοκολάτας με συνεταίρο τον Νίκο Τραμπάκουλα που είχε γνωρίσει πριν 30 χρόνια όταν ο τελευταίος έφτιαχνε περιτυλίγματα για τις σοκολάτες του Τσάρλι. Το λάθος έγινε διότι, όπως συμβαίνει συχνά με τον φίλο μου, το συναίσθημα υπερίσχυσε της λογικής. Πιο απλά, ο Τσάρλι δεν φρόντισε να μάθει λίγα πράγματα για την ιστορία του Τραμπάκουλα πριν πάρει την απόφαση να συνεργαστεί μαζί του.
Για να στηθεί το εργοστάσιο έπρεπε να αγοραστούν μηχανήματα και, για να αγοραστούν μηχανήματα η επιχείρηση έπρεπε να πάρει δάνεια απ’ τους Αργυραμοιβούς της Mordor. Ο φίλος μου ο Τσάρλι είχε το 40% στο εργοστάσιο σοκολάτας, ο Τραμπάκουλας 40, 7% είχαν οι κλώνοι του τελευταίου και τα υπόλοιπο μία αγέλη Gollum που έφερε μαζί του ο Τραμπάκουλας προκειμένου, όπως είπε, να “ενισχύσει την παραγωγή” του εργοστασίου. Τα 2 πρώτα χρόνια η παραγωγή έφτασε τις 240 εκατομμύρα σοκολάτες το χρόνο. Το μέλλον διαγράφονταν καλό. Σιγά- σιγά όμως ο Τσάρλι άρχισε να καταλαβαίνει πως, τα πράγματα δεν ήταν όπως έδειχναν. Ο Τραμπάκουλας, και οι οντότητες, με τα μεγάλα δόντια, τα γαμψά νύχια, που είχε φέρει μαζί του για να “τον βοηθήσουν”, άρχισαν να βουτάνε τα βρομόχερά τους στο “μέλι”. Το πρώτο χρόνο καταβρόχθισαν πάνω από 1 εκατομύριο σοκολάτες, τον δεύτερο 3 εκατ, φτάνοντας στο τέλος τα 23 εκατομμύρια! Ο Τσάρλι έλεγε πως, στο μεγάλο φαγοπότι σοκολάτας ενεργό ρόλο έπαιξαν οι δύο υπάλληλοι που εκείνος είχε βάλει για να προστεύσουν τα συμφέροντά του!
Για να μην τα πολυλογώ, κάποια στιγμή αποκαλύφθηκε πως είχαν “φάει” το κεφάλαιο, τα χρήματα που προρίζονταν την Εφορία, τα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων των εργαζομένων, ακόμα και τα υπολείματα του χαρτιού περιτυλίγματος.
Όταν η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο ο Τραμπάκουλας, τα λαμόγια και τα τσιράκια τους εξαφανίστηκαν. Ο πρώτος έφυγε με τη “μερσεντέ”, ο Ιούδας χώθηκα στα φουστάνια της Όλιβ, ο λογιστής ενώθηκε με τη ταμία, ο αρχιμηχανικός πούλησε τη μάνα του και, ένα γουρούνι, που παρίστανε τον “διεθυντή παραγωγής”, άρπαξε 10 εκατομμύρια σοκολάτες απ’ κι’ έπιασε δουλειά στην “Λαμόγια Ενωμένα Ποτέ Νικημένα Ε.Π.Ε”.
Ο Τσάρλι έμεινε μόνος με τ’ όνομα και την καλή του φήμη στο τομέα κατασκευής σοκολάτας. Με τον Τρααμπάκουλα και τα λαμόγια να έχουν χαθεί στις ρούγες της Mordor, τα Ιδρύματα των Αργυραμοιβών όρμησαν να φάνε, σαν ύαινες, τον φίλο μου Τσάρλι. Μέσα σε λίγους μήνες είχαν αρπάξει τα πάντα. Το εργοστάσιο, το κτίριο γραφείων, το πατρικό του σπίτι, τη τηλεόραση, το ραδιόφωνο, το χωράφι, τα τζέρια. Οι Αργυραμοιβοί, που κάποοιοι ήταν “φίλοι” του, έβαλαν τα κουλά τους στο στομάχι και του τράβηξαν έξω τα έντερα. Μετά τα έσυραν στους δρόμους της Mordor, με τον Τραμπάκουλα και τα λαμόγια να παρακολουθούν με ικανοποίηση.
Πάνω από 7 εκατομμύρια ρουπίες πλήρωσε ο Τσάρλι για να απαλλαγεί απ’ τους Αργυραμοιβούς όμως αυτό δεν ήταν αρκετό. Τα δικαστήρια της Mordor τον καταδίκασν με κάπου 5 χρόνια φυλακή για τα λεφτά που έφαγε ο Τραμπάκουλας, τα Λαμόγια και οι συνεργάτες τους σε επιφανή νομικά γραφεία. Όταν τον ρώτησα πως είναι δυνατόν να τιμωρείται το θύμα μου είπε πως έτσι προβλέπουν οι νόμοι της Mordor.
-Τι θα κάνεις, ρώτησα
-Τι να κάνω; Έχασα την εταιρία και την περιουσία μου. Το μόνο που δεν έχασα είναι η αξιοπρέπεια, η αγάπη και η εκτίμηση όσων αγοράζουν για 40 χρόνια, τις σοκολάτες μου. Αυτοί θα με στηρίξουν γιατί, στην χώρα της Ανθρωποφαγίας και στη πρωτεύουσά Mordor, κουμάντο κάνουν τα λωποδύτες, τα botox, οι λαθρέμποροι, οι λούγκρες των ΜΜΕ αλλά, πάνω και πέρα απ’ όλα, οι Αργυραμοιβοί.
Όμως, το παραμύθι δεν τελειώνει εδώ. Ο Τσάρλι υποσχέθηκε να μου πει (και εγώ να πω σε ‘σας) τι έγινε μετά.
Ειλικρινά δεν μπορώ να περιμένω αλλά, αυτά έχουν τα παραμύθια. Οι γιαγιάδες και οι παπούδες τα λένε αργά για να διατηρούν ζωντανό το ενδιαφέρον των παιδιών…
Ενημέρωση 1η: Καθώς οι μέρες περνούν όλο περισσότερο “δένει” η υπόθεση. Στο σχέδιο για την καταστροφή της εταιρίας του φίλου μου, εκτός από τα κλασικά λαμόγια, έλαβαν μέρος και επιφανείς Εφιάλτες οι οποίοι σχεδίαζαν, εν αγνοία του, την πώληση της …εταιρίας του σε έναν από τους πιο χαϊδεμένους λοπωδύτες της Mordor. Και όχι μόνο αυτό αλλά, στο κόλπο έλαβε μέρος και διακεκριμένος ταμίας διακεκριμένου κόμματος που συμφώνησε να πάρει το …30% του εργοστασίου σοκολάτας. Όπως όφειλα τον ρώτησα (πάλι) τι σκοπεύει να κάνει. Ο Τσάρλι με κοίταξε κουρασμένα και είπε πως δεν είναι αυτός που πρέπει να ενεργήσει αλλά η δικαιοσύνη της Mordor στην οποία “είχε απόλυτη εμπστοσύνη”.
Περισσότερα στην επόμενη ενημέρωση…
3 Comments
Δεν σας είπα τι μου είπε χτες ο Τσάρλι. Πήγε λέει η εφορία και του έβγαλε φόρους από “ταμειακές δειυκολύνσεις” και “λογιστικές διαφορές” που ξεπερνάνε τα €600.000 για τη περίοδο 2004-2007. Τέτοιος ξευτιλισμός, αλλά τι να περιμένει κανείς από μία χώρα που κυβερνιέται από Gollum… Ο Τσάρλι υποσχέθηκε να μου στέλνει e-mail και από τον Κορυδαλο…
Απλούστατα σοκαρισμένος και αηδιασμένος — γιατί όσο και αν δεν το πιστεύω πάνε πάνω από 20 χρόνια όταν “πρωτογνώρισα” τον Καββαθά — και ρώτησα και έμαθα και άκουσα πολλά λόγια εκτίμησης …Το σοκ δεν οφείλεται στην περιπέτεια, όμως. Δυστυχώς ήταν αναμενόμενη — η χώρα με σιγά και σταθερά βήματα οδεύει προς το πρότυπο του (πραγματικού) Φάρ Ουέστ. Παντελής απουσία κράτους, νόμων, κοινωνίας. Ο καθένας με το πιστόλι του (σάμπως ήδη δεν αποτελεί μία πραγματικότητα ?), στο χωράφι του (που η ιδιοκτησία του κατοχυρώνεται μόνο από το όπλο του και κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή από άλλους), προσπαθώντας να βρει χρυσάφι (τον εύκολο πλουτισμό) για να πίνει ουίσκι …Η πρόοδος (οποιουδήποτε είδους – υλική, πνευματική, ψυχική) κάτι ξένο ή μάλλον κάτι που είναι απόλυτα συνυφασμένο με τα “γλάμουρ μπουζούκια”Η τύχη μου τεράστια που μπορώ να ζω στο εξωτερικό μόνιμα και η θλίψη μου επίσης τεράστια για όλα τα αγαπημένα μου πρόσωπα (συγγενικά, φιλικά, άγνωστα, δημοσιογραφικά κλπ.) που παραμένουν
ΟΚ. Συνέλαβα το υπονούμενο… Αν δεν γράφεις για ποδόσφαιρο, μπάσκετ, προ πο, λότο και Παυλίδη δεν σε διαβάζει κανείς ή σχεδόν. Είπα Παυλίδη και βλέπω την σιωπηλή ψηφοφορία στο Κανάλι της Βουλής. Όταν λέω “σιωπηλή” εννοώ μουγκή, άλαλη, κουφή μια, τα τελευταία 30 λεπτά το Κανάλι δεν έχει …ήχο! Πήρα τηλέφωνο στη Βουλή των Ελλήνων να μάθω τι γίνεται. Το σήκωσε μία κυρία και είπε “για τον ήχο μιλάτε ή την εικόνα”; Τον ήχο είπα. Μη κάνετε έτσι. Θα έλθει σε λίγο είπε αυτή αλλα, εκτός 2-3 τρανταχτά μπούμ, ο ήχος δεν ήλθε. Στην οθόνη βλέπω κουστουμαρισμένα άτομα που μετράνε ψηφοδέλτια και, τέρμα! Στο MEGA και στην εκπομπή “Ανατροπή” μία άλλη ομάδα καλοντυμένων κυρίων και κυριών συζητάει το μέγα θέμα Παυλίδη και πως αυτό επηρεάζει τον “ελληνικό λαό”. Δεν είναι όλοι ίδιοι λέει η Κα Βόζεμπεργκ. Ο κόσμος έχει αλάθητο κριτήριο λέει ο κ. Πρετεντέρης. Επειδή ο κόσμος τοποθετεί υψηλότερα το Βατοπέδι από τον Παυλίδη δεν σημαίνει ότι θα βάλουμε το Βατοπέδι πάνω απ’ τον κόσμο λέει ο κυρ Λοβέρδος.Ξαφνικά βγαίνει ο Πρόδρος της Βουλής και λέει ότι η πρόταση για την άσκηση διώξης εναντίον του κ. Παυλίδη δεν έγινε δεκτή διότι…Διαπίστωση Πρετ: 6 διαροές από την κυβέρνηση 3 από την αντιπολίευσηΣυμπέρσμα Καβ: κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει…