Πίσω στις ρίζες…

Άρχισα να φτιάχνω το ιστολόγιο το 2007. Βγήκε στον αέρα το 201, μια εποχή που λίγοι σχετικά στην Ελλάδα και στο εξωτερικό είχαν blog και τα αποκαλούμενα “κοινωνικά δίκτυα” ή social media μόλις είχαν γεννηθεί στις ΗΠΑ. Θα επαναλάβω κάτι και παρακαλώ να το εκλάβετε μόνο σαν ένα είδος αστείου μια και δεν έχει καμία αξία ότι,το κυβόργιο που ακούει στο όνομα Μάρκ Ζουκενμπεργκ είχε κατοχυρώσει την ιδέα για το fb  το 05, 11 χρόνια μετά την ίδρυση του κόμβου techlink από τη “Τεχνόπολις Α.Ε”, εταιρίας που είχε ιδρυθεί και ανήκε στη “Τεχνικές Εκδόσεις Α.Ε”

Γιατί το λέω; Πρώτον διότι κάποιος πρέπει να πει ότι, στην Ελλάδα υπήρξαν και υπάρχουν λίγοι άνθρωποι που έβαλαν/βάζουν τα γυαλιά τους ξένος και δεύτερο διότι θέλω να το υπενθυμίζω στα ιδιοτελή σκουπίδια των ΜΜΕ που δεν έχουν δει και δεν έχουν ακούσει τίποτα για την ιστορία μου γιατί, αν είχαν, κάποιο από δεύτε θα με είχε καλέσει να πω δυο λόγια

Θα πείτε… Και που θα πεις τι θα γίνει; Ειλικρινά δεν έχω απάντηση ή μάλλον έχω και θα την πω. Πριν ένα μήνα στη σελίδα μου στο fb έγραψα ότι, η Τεχνικές Εκδόσεις Α.Ε μηχανογράφησε το λογιστήριο της το 1974 και συνδέθηκε, μέσω εξωκείμενης γραμμής του τότε ΟΤΕ, με μία εταιρία πληροφορικής την Prime Computer που είχε τα γραφεία της στην οδό Αρεοπαγίτου στην Ακρόπολη. Στα σχόλια εμφανίστηκε  σχόλιο “έξυπνου” νεοέλληνα που έλεγε: “εγώ είμαι γραφίστας και δε με ενδιαφέρει τι έκανε το λογιστήριο” ή κάτι σαν αυτό. Το άτομο ούτε που κατάλαβε τι σήμαινε α. η μηχανογράφηση και β. η διασύνδεση το τιμημένο 1974, μια εποχή που οι ελληνόφωνοι έτρωγαν χαρούπια και, το 95% των “κσένων” ήταν ακόμα στα δέντρα. Όταν λοιπόν έχεις ν’ αντιμετωπίσεις τέτοιες … Ιδιοφυΐες για τι είδους αναγνώριση μιλάς;

Διότι σιγά – σιγά θα σταματήσω να χρησιμοποιώ το εφήμερο και εξαιρετικά “μπανάλ”  εργαλείο του Ζούκενμπεργκ και θα επιστρέψω εδώ, στο παλιό αγαπημένο μου ιστολόγιο όσο “επαρχιώτικο” και αν ακούγεται

Εδώ άλλωστε βρίσκεται ότι έχω γράψει από το 1957-58 μέχρι σήμερα και βρείτε ένα (1) δημοσιογράφο στον πλανήτη που μπορεί να ισχυριστεί το ίδιο. Για να μην αυτό – διαγραφώ από την  Τζουτζιακή πραγματικότητα, θα ανεβάζω στον σύνδεσμο στο φατσοβιβλίο και στο τουϊτερ

Όμως, το ξεκίνημα του Ιστολόγιου ήταν το 6ο βήμα στη σειρά γιατί, όπως βαρέθηκα να επαναλαμβάνω, η “Τεχνικές Εκδόσεις” είχε κόμβο από το 1994 κάτι που λίγες εταιρίες ή άτομα είχαν  στην Ελλάδα και στον κόσμο εκείνη την εποχή.

Γιατί το επαναλαμβάνω; Διότι, αν δεν το κάνω εγώ κανείς απ’ τους ταβερνόβιους χαρακτήρες που “λένε τα νέα” ή έχουν εκπομπές “λόγου” ή “τεχνολογίας” δεν πρόκειται να το αναφέρει. Γιατί;

Διότι α: δεν το γνωρίζει β: δεν το καταλαβαίνει γ: ψοφάει απ’ τη ζήλια

Με κορόιδευαν  το 1987 στον Δ.Ο.Λ όταν μιλούσα για το Internet και τις εφαρμογές του. Θυμάμαι τα ειρωνικά χαμόγελα των εκσυγχρονισμένων “βλάχων” που έκανα λάθος να επισκεφθώ για να δείξω τις δυνατότητες που προσφέρει η διασύνδεση και τα “φιλικά” χτυπήματα στον ώμο. Και την τύχη που είχαν οι αιτήσεις σε Υπουργεία και στην τότε “Γενική Γραμματεία Έρευνας & Τεχνολογίας” να “υπαχθούμε” σε Ευρωπαϊκά Προγράμματα. Τέτοιες “πόρτες” δεν είχα “φάει” ποτέ στη ζωή μου – εκτός από τις νεανικές αγάπες!

Πέρασε ο καιρός, έγινε ότι έγινε και να ‘μαι τώρα να αντικρίζω το τέλος του Δρόμου μια και δε με “βλέπω” να προλαβαίνω το Simgularity και την  ελεγχόμενη αθανασία που θα μου επέτρεπε να κάνω πράγματα που δεν πρόλαβα όπως, για παράδειγμα, εκτός απ’ο το Silver House, να γράψω 1-2 βιβλία με τις περιπέτειες του Boson deHiggs (το όνομα που, τελικά, επέλεξα και όχι “επιλεξα” αγράμματοι τενεκέδες), να εμφανίζομαι στον πραγματικό και στον ψηφιακό κόσμο. Μέγα θαύμα μέρες τρεις θα πείτε και μεγάλο το δίκιο σας γιατί, ποιος ενδιαφέρεται για το alias του Κώστα Καββαθά; Κανείς, ούτε οι φίλοι από το Kensington Ηigh Street και το Chelsea School of Arts

to be continued -soon

Μάλλον, δεν το σκέφτηκα καλά αυτό το “συνεχίζεται”. Τι μπορεί να συνεχίζεται καθώς πλησιάζει το τέλος; Η αρχή της πορείας προς το βασίλειο του Oblivion ή, η μάταιη προσπάθεια να ξαναζήσεις στιγμές του παρελθόντος; Και τι είδους ανοησία είναι αυτή; Το 99% των ανθρώπων το ίδιο κάνει και, μόνο 1% δε “δίνει μία “για τα όσα έζησε. Πάει πέρασαν λέει ο σοβαρός άνθρωπος. Τι αξία έχει να φέρνεις στο νου εικόνες και “συναισθήματά” απ’ το παρελθόν; Δίκιο έχουν εκείνοι που το λένε αλλά, και άδικο μαζί γιατί, αν δε θυμάσαι το παρελθόν τότε πως γράφεις, ας πούμε, ένα βιβλίο;

Στο τοίχο με κόλλησαν και μεγάλο το δίκιο τους γιατί, αν δε θυμάσαι πως έβαζες την επικάλυψη στα φτερά και στο σκάφος εκείνου του προπολεμικού ανεμόπτερου στο μεταλλικό υπόστεγο του Κ.Ε.Α στο Φάληρο, αν έχεις ξεχάσει τα πρόσωπα των νεανικών ερώτων, αν έχεις διαγράψει το ρίγος που ένοιωσε την πρώτη φορά που έκανες έρωτα ή πέταξες τοπ πρώτο σου solo τότε γιατί σκα@τά συνεχίζεις να ζεις;