Άνοιξα τη τηλεόραση κι’ έπεσα στη μέση της «Ζούγκλας». Ο κ. Μάκης είχε καλέσει …ειδικούς για να μιλήσουν για τις χαμένες ευκαιρίες της ελληνικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Δύο πρώην βουλευτές (έναν από τη ΝΔ και ένα από το ΠΑΣΟΚ), ένα ωραίο κύριο που δεν κατάλαβα τι σχέση είχε με το θέμα, άλλους άγνωστους σε μένα ανθρώπους, και ωραιότατες κυρίες που, πάντα, κοσμούν τις εκπομπές του. Κάποια στιγμή είδα τον κ. Γιώργο Μιχαήλ, τον σχεδιαστή που, πριν 35 χρόνια ανακάλυψαν οι “4ΤΡΟΧΟΙ” δίνοντας του τη ευκαιρία να παρουσιάσει, σε πολλά τεύχη και εξώφυλλα, τη δουλειά του. «Ρε Καββαθά» είπα στον εαυτό μου, «εσύ τον ανακάλυψες και τον έκανες γνωστό στην Ελλάδα, γιατί δεν απαίτησε να είσαι παρών». Ρητορικό το ερώτημα, αλλά το θέτω προς τέρψη των ιστολόγων.
Δεν περίμενα να …μου απαντήσω μια και, 40 χρόνια τώρα, είμαι αόρατος! Επειδή λοιπόν κάποιος πρέπει να πει τα πράγματα με τ’ όνομά τους μάθετε ότι: γνώρισα τον Μιχαήλ και την δουλειά του όταν σχεδίαζε και κατασκεύαζε αυτοκίνητα στο Νεώριο Σύρου για λογαριασμό του εφοπλιστή Γουλανδρή. Ο οποίος είχε αγοράσει το φαλιρισμένο εργοστάσιο της Enfield στην Αγγλία και είχε μεταφέρει τα μηχανήματα στο ναυπηγείο του. Όταν βαρέθηκε το project ή την γραφειοκρατία του νεο ελληνικού μπορντέλου, έχασε πολλά λεπτά ή υπέκυψε στις επιταγές των αντιπροσώπων-εισαγωγέων αυτοκινήτων και έκλεισε τη γραμμή παραγωγής, ο σχεδιαστής πήγε στην Ιταλία και έπιασε δουλειά στην καροσερία Coggiola.
Κάποια στιγμή, ο παιδικός μου φίλος και αντιπρόσωπος της Renault Αλέξανδρος Μανιατόπουλος μου είπε πως, ήθελε να φτιάξει αυτοκίνητο στην Ελλάδα! Για τον σκοπό αυτό, σκεπτόταν να χρησιμοποιήσει το δάπεδο, τον κινητήρα και τις αναρτήσεις του Renault 4L. Με ρώτησε αν γνώριζα που βρίσκεται ο Γ.Μ. που είχε «γνωρίσει» από το περιοδικό. Του είπα ότι εργάζεται στο Τορίνο, μου ζήτησε να έλθω σε επαφή και να μάθω αν ενδιαφέρεται να εργαστεί στη σχεδίαση και στην οργάνωση της παραγωγής του αυτοκινήτου από την MAVA. Μετά από συζητήσεις ο ήλθε στην Αθήνα, συναντήθηκε με τον Α.Μ και, λίγο αργότερα, στο γιαπί του κτιρίου της Ρενό στη Νέα Φιλαδέλφεια, άρχισε να παίρνει «σάρκα και οστά» το πρωτότυπο ενός utility vehicle που, θα παρουσιάζονταν στην αγορά σαν Renault «Farma». 
Δεν θα πω πόσες ώρες «έβαλα» με τον Μιχαήλ, τον Αλέκο και κάποιον άλλο άγιο άνθρωπο, του οποίου το όνομα μου διαφεύγει, για να «βγεί» σωστό το Farma. Τις λεπτομέρειες είναι υποχρεωμένος να παραθέσει εκείνος που «ξέχασε» πως εξελίχθηκαν τα πράγματα. Ο Αλέξανδρος Μανιατόπουλος και ο συνεταίρος του (αείμνηστος) Γιώργος Βαγιωνής (MA-VA) επένδυσεαν πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια δραχμές. Η παραγωγή ξεκίνησε, παράχθηκαν κάπου 4.500 Farma (ένα από τα οποία χρησιμοποίησε και η δική μου οικογένεια), μέχρι η προσπάεθια να τιναχτεί στον αέρα όταν ξέσπασε μία μεγάλη απεργία. Η απεργία αυτή ήταν υποκεινούμενη και αδικαιολόγητη αλλά είχε α. τη στήριξη του Κόμματος και β. την ανοχή ενός βασικού στελέχους! Κάθε εβδομάδα η επιτροπή εργαζομένων παρουσιάζονταν στην «εργοδοσία», με αιτήματα που είχαν ήδη …ικανοποιηθεί. Το Κόμμα έκανε «επαναστατική γυμναστική» στους ώμους της Ελληνικής Αυτοκινητοβιομηχανίας, ένα “άθλημα” που εβαλε λουκέτο σε πληθώρα εργοστασίων –μεταξύ των οποίων και εκείνο της Pirelli στη Πάτρα! Στην ερώτηση «ποία ήταν η θέση που τήρησε ο άνθρωπος που στην εκπομπή του κ. Μάκη, πενθούσε για τον αφανισμό της, λέω να μην απαντήσω εγώ η ο Α. Μανιατόπουλος, που την «ζήσαμε στο πετσί μας», αλλά ο ίδιος ο κ. Μιχαήλ. Αν δεν το κάνει σε εύλογο διάστημα τότε, θα παραθέσω όλα τα γεγονότα που οδήγησαν στο κλείσιμο του εργοστασίου, στην απαξίωση της MAVA, και στην απώλεια μεγάλων ποσών από τις “τσέπες” των επενδυτών.
Αυτά λοιπόν για την αποκατάσταση της αλήθειας που, τις πιο πολλές φορές διασύρεται βάναυσα από τα κοινωνικά, επαγγελματικά και οικονομικά συμπλέγματα ατόμων που, αν δεν υπήρχαν κάποιοι να τους προβάλουν, δεν θα τους ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοκίας τους.
Επειδή στην εκπομπή ακούστηαν και άλλες κοτσάνες, για ηλεκτρικά και άλλα αυτοκίνητα, για Πολυτεχνεία και Πανεπιστήμια, ίσως πρέπει να πω περισσότερα. Προς το παρόν χαρείτε την παρουσίαση της δουλειάς του κ. Μιχαήλ σε ένα από τα εξώφυλλα των 4Τ και στο διαφημιστικό φυλλάδιο της MAVA.
Υ.Γ την 1η Οκτωβρίου 2009. Μόνο 3-4 άνθρωποι ενδιαφέρθηκαν και σχολίασαν την υπόθεση “ελληνική Αυτοκινητοβιομηχανία” πράγμα που δείχνει
α. την δική μου αποτυχία να προκαλέσω το ενδιαφέρον σας
β. την κατάρρευση κάθε έννοας κοινωνικού ενδιαφέροντος από τους νέους μετά από 30 χρόνια πασοκικών και νεοδημοκρατικών κυβερνήσεων
RSS - Posts
15 Comments
Λέξη δεν άκουσα και από τον αρχιτέκτονα που βοήθησε το εργοστάσιο του Farma να βάλει λουκέτο. Προφανώς, εκτός από τους 4Τ δεν διαβάζει και το blog του …δημιουργού του
Επί του πιεστηρίου: Στα πλαίσια των μέτρων τόνωσης της ελληνικής …αυτοκιτοβιομηχανίας η κυβέρνηση αποφάσισε να ενισχύσει τους λογαριασμούς των εσαγωγέων-αντιπροσώπων στην Ελβετία. Οι καταθέσεις θα γίνουν σε ράβδους χρυσού για να “τονωθεί η αγορά των γιωταχί”…
Να λοιπόν που συναντιόμαστε ξανά στον λεγόμενο “αέρα” του διαδικτύου.Στο “παρελθόν” της “Ελληνικής” αυτοκινητοβιομηχανίας, πρέπει να προστεθεί η σύμβαση Peugeot-Renault στον Βόλο, η Opel στην Πάτρα, η Ford στα Βασιλικά Θεσσαλονίκης, η Citroen-Pony στην Θεσσαλονίκη και άλλες προσπάθειες διαφόρων διορατικών(;) επιχειρηματιών του τύπου του Μανιατόπουλου.Σαν σφήνα λεω ότι η κουζίνα Elco Βαγιωνής, σε σχέδιο Μιχαήλ , δουλεύει ακόμη.Τέλος θάθελα να πώ ότι παρακολουθώ την αρθρογραφία σου από τον καιρό που έγραφες την αυτοκινητιστική σελίδα το περιοδικό ΑΛΦΑ, νομίζω το 1965.Έτρεξα και εγώ με NSU,BMW,ALFA ROMEO και λίγο PORCHE.Γνώρισα κι εγώ τον ΥΨΗΛΑΝΤΗ και μετέπειτα ΛΕΩΝΙΔΑ.Ήμουν κι εγώ μέσα στους πέντε πρώτους που συνέλαβαν την ίδρυση του ΑΟΘ, μαζί με μερικούς κοινούς μας παλιόφιλους.Και συμπτωματικά στο blogάκι που έχω σαν ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ, μπορείς να διαβάσεις μια μικρή ιστορία από δοκιμαστικά του ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ που έτρεχες με τον Άρη Σταθάκη και Renault 8 Gordini.Μάλλον θα τα ξαναπούμε……..
Ως οικογενεια εχουμε στηριξει την ελληνικη βιομηχανια επιλεγοντας τα αυτοκινητα της, οπως δυο ΡΟΝΥ και ενα Ρενω Φαρμα. Αυτα τωρα περασαν στα χερια μου και προσπαθω να τα ανακατασκευασω, οχι μονο για συναισθηματικους λογους, αλλα και ως μερος της προσπαθειας μιας χωρας, που βρισκοταν σε νηπιακο σημειο στο συγκεκριμενο τομεα, να κανει το αλμα. Μολις τελειωσω θα ασχοληθω και με ενα 127 Αμικο που βρηκα
Η ελληνική αυτοκινητοβιομχανία "εκτελέστηκε" από την Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ. Τα στοιχεία στη διάθεσή σας, ορισμένα ήδη δημοσιευμένα
ΤΟ 1982-1984 ΔΟΥΛΕΥΑ ΣΤΗΝ MAVA ΣΤΗ ΝΕΑ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ. ΤΑ ΦΑΡΜΑ ΦΟΡΟΥΣΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΛΑΣΤΙΧΑ GOOD YEAR ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΠΟΥ ΕΠΙΣΗΣ ΕΧΕΙ ΚΛΕΙΣΕΙ. ΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΠΟΥ ΕΒΓΑΖΕ ΤΑ ΦΑΡΜΑ ΗΤΑΝ ΣΧΕΔΟΝ ΠΑΝΤΑ ΚΛΕΙΣΤΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ….
Αυτό έγραψα κι' εγώ!
Το 'εύλογο διάστηνα' πέρασε χωρίς απάντηση. Μήπως είναι ώρα να παραθέσεις τα γεγονότα που οδήγησαν στο κλείσιμο του εργοστασίου?
Τα αναφέρει ο "Ανώνυμος". Συεχείς απαργίες…
Οι Ελληνικες κυβερνησεις εξακολουυν να πολεμανε ο,τι εχει απομεινει…..ουτε την ΕΛΒΟ βοηθανε, αγοραζοντας καινουργια λεωφορεια απο την Πολωνια!!! Ειναι αθλιοι και υποκριτες ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ!
πωωωω την είχα δει την εκπομπή.. και έφαγα πολλές ώρες μετά ψάχνοντας στο ιντερνετ.. αυτό το άρθρο δε το είχα βρεί.. :):)
ήταν μια καλή επιροή οι 4τ.. στη γενιά μου.. αλλά δυστυχώς.. όσοι επιρεάστηκαν.. ή απελπιστικαν από την ελληνική πραγματικότητα.. ή την έκαναν για έξω.. :):)
την καθυστεριμένη καλησπέρα μου :):)
Δυστυχώς επιλαμβανόμαστε! Επιλαμβανόμαστε στις προχειρότητα μας, στην κοντοφθαλμια μας, σε τέτοιο βαθμό που κτίζουμε βάθρα στο ότι χειρότερο ότι πιο πρόσκαιρο, χτυπητό έχουμε μπροστά μας, τιμώντας με τιμές ηρώων «Εφιάλτες», «Νταβελιδες», «μαυραγορίτες της υπόληψης μας», δίνοντας τους αντί παραδειγματικής τιμωρίας θώκους και «οφίκια». Και όλα αυτά γιατί την δόξα(την κακή) μπορεί να την μίσησαν πολλοί ,το χρήμα κι ας προέρχεται από πιο τιποτένια ,πιο ανάξια, πιο επιτιμητική πηγή- ουδείς! Είμαστε χώρα που το να είσαι έντιμος ,εργατικός είναι ντροπή και καταδίκη, γιατί «στο χωράφι αυτό χρόνια ξεριζώναμε σπαρτά ,και ποτίζαμε τα αγκάθια», το να είσαι οικογενειάρχης άντρας, που τρέχει για ταΐσει τα παιδιά να αγαπήσει και να τίμηση την γυναίκα είναι χειρότερα από τα να είσαι «κουνιστός», και άνανδρος, με την βαθύτερη σημασία αυτής της έννοιας Το να είσαι μαθητής, υπάλληλος, σπουδαστής, ελεύθερος επαγγελματίας, εργοδότης, με αυτογνωσία των πραγματικών δυνατοτήτων, και τότε να έχεις την θέληση να γίνεις καλύτερος ,να ξεπεράσεις τις αδυναμίες σου, να βελτιωθείς και όσους ξεχωρίσουν να τους τιμήσεις όχι να βρίζεις και να πετροβολάς, να ρίχνεις λάσπη, να κοροϊδεύεις, να κλέβεις και να το έχεις και από πάνω σε καμάρι, γατί τόσα χρόνια αυτό κάναμε! Και σήμερα εναποθέσαμε όλες μας της ελπίδες στους πιο χειρότερους από μας ,που εμείς τους επιλέξαμε, ξεχωρίσαμε να μας σώσουν. Τι περιμένουμε; Θαύμα;
Επιλαμβανόμαστε ή επαναλαμβανόμαστε;
Μάλλον το δεύτερο, με χίλιες συγγνώμες!
Δεν θα κρινω καποιον που δεν αποδιδει τα ευσημα σε καποιον που τον βοηθησε. Δεν με αφορα.
Αλλα το αρθρο περιγραφει μια συνηθησμενη ιστορια στην Ελλαδα της”μεταπολιτευσης”.
Να μην αφησουμε κανεναν να δημιουργησει. Να μην φτιαξει κανεις τιποτα. Δημοοποσιοι υπαληλοι(αιρετοι ή μονιμοι) και συνδικαλιστες θα πεσουν να τον καταστεψουν αν δεν εχουν αμεσο οικονομικο κερδος.
Γιατι δεν παραγουμε; Δεν εχουμε εργαλεια; Δεν εχουμε τεχνογνωσια; Και τα 2 τα εχουμε αλλα καποιοι, που ειναι φυσικα προσωπα με σαρκα και οστα και οχι σκοτεινες δυναμεις, εμποδιζουν καθε προσπαθεια δημιουργειας.
Το Ελληνικο αυτοκινητο το “σκοτωσαν” οι προγονοι αυτων που σημερα συνεχιζουν να σκοτωνουν καθε προσπαθεια δημιουργειας. Τοτε και ενω ειχαν γινει οι επενδυσεις και τα εργοστασια ειχαν αρχισει να δουλευουν καποιοι αποφασισαν να αλλαξουν τους κανονες του παιχνιδιου και αλλαξαν τους νομους. Τωρα οι νομοι ειναι τοσο περιπλοκοι που κανενας δεν κανει καν την αποπειρα να ανοιξει εργοστασιο.
Θα ηθελα να πω μια δικη μου ιστορια:
Λιγο πριν φυγω απο την Ελλαδα το 1999 ειχα μια ιδεα μαζι με 1 φιλο να ξεκινισουμε μια επιχειρηση παρασκευης και εμποριας φυσικων καλυντικων και βοτανων με κυριο σκοπο να τα προωθησουμε στην Αμερικανικη Αγορα. Ο φιλος ηταν απο το Αυλωναρι της Ευβοιας και θελαμε να στησουμε εκει την επιχειριση. Οι περισσοτεροι νεοι της περιοχης εκεινη την εποχη δουλευαν στην Αθηνα ή στην Χαλκιδα και πηγαιναν πισω στο χωριο μονο Σαββατοκυριακα γιατι δεν υπηρχαν δουλειες.
Αποφασισαμε να μιλησουμε με τον δημαρχο και να ζητησουμε την γνωμη του. Αφου του ειπαμε τι θελουμε να κανουμε μας ζητησε χρονο να το σκεφτει. Πραγματι συναντηθηκαμε μετα απο μια εβδομαδα και μας ρωτησε ποσους εργαζομενους θα χρειαστουμε. Του ειπαμε 4 στην αρχη και μετα βλεπουμε. Τοτε μας εθεσε 2 ορους
ο πρωτος ηταν αυτος θα μας ελεγε ποιον να προσλαβουμε και ποιον οχι.
Ο Δευτερος ορος ηταν οτι θα επρεπε να νοικιασουμε την αποθηκη του κουμπαρου του για την βιοτεχνια μας.
Ο φιλος μου που με βια κρατουσε τα νευρα του του θυμισε οτι εχει δικο του χωρο πολυ πιο καταλληλο. Τοτε ο δημαρχος σηκωθηκε χαμογελασε και ειπε “Αυτοι ειναι οι οροι. Αν δεν σας αρεσουν να πατε αλλου γιατι εδω εγω κανω κουμαντο” και εφυγε.
Φυσικα η επιχειρηση δεν ξεκινισε ποτε.
Καποιοι θα αναρωτηθουν γιατι δεν καναμε φασαρια. Και να καναμε τι θα εβγαινε; Ακομα και να εχανε τις επομενες εκλογες σαν αρχηγος της αντιπολιτευσης στον δημο παλι μπορουσε να μας προκαλεσει προβληματα και εμεις θελαμε να κανουμε δουλεια και οχι να παιζουμε πολιτικα παιχνιδια.