Ημερομηνία: ( 29-05-2005 )
Η Μεγάλη του Έθνους Ευχή
Η κυρία στο ραδιόφωνο προέτρεπε τις νεαρές ακροάτριες να λάβουν μέρος σε κάποιο διαγωνισμό τιτιβίζοντας σαν ερωτευμένο κοτσύφι. Πηγαίνετε στο…. (είπε το όνομα του μπαρ), πείτε ότι είστε από (είπε το όνομα του σταθμού και του περιοδικού που «σπονσοράριζαν» το πρόγραμμα) και θα έχετε δύο σφηνάκια δωρεάν. Σφηνάκια στις 10.30 το πρωί; Το βράδυ τι θα πιούν; Το σύνολο της παραγωγής ρακί της Κρήτης; Παρασυρμένος από τη μελωδία της ευτυχίας, συνέχισα το ζάπινγκ. Φωνούλες (χαζο)χαρούμενων κοριτσιών και των μελιστάλακτων ερμαφρόδιτων πρότρεπαν τους ακροατές να αποβάλουν τις έγνοιες και να περνάνε καλά. Δε χρειάστηκε πολύ για να με κυριεύσουν οι τύψεις. Ου να χαθείς μαγκούφη, είπα στον εαυτό μου. Αντί να περνάς καλά τρως τη ζωή σου προσπαθώντας να προκαλέσεις το ενδιαφέρον των χαρτογιακάδων. Τη περασμένη Κυριακή μάλιστα αφιέρωσες μία ολόκληρη σελίδα στις προτάσεις που έκανες τα τελευταία 15 χρόνια, με αποτέλεσμα να σε αποκαλέσουν αιθεροβάμονα και «γραφικό».
Επειδή η κατάστασή μου είναι σοβαρή σκέφτηκα ότι πρέπει να λάβω μέτρα πριν είναι αργά. Για το σκοπό αυτό ακολούθησα τις οδηγίες του Χατζηστεφάνου που, κάθε Κυριακή γράφει πως «περνάει καλά» ένας ελληναράς. Το πρώτο μου βήμα ήταν να αγοράσω μαύρη «μερσεντέ» 200 CLK, με ζαντολάστιχα και φιμέ τζάμια. Το συγκεκριμένο λειτουργεί σαν ξόβεργα για μία συγκεκριμένη κατηγορία ελληνοπρεπών δεσποινίδων και κυριών, με ξεχωρίζει από την πλέμπα και εξασφαλίζει τραπέζι στα σκυλάδικα. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι το ίδιο έχει και Νίκος Χατζηπαπάρας γι’ αυτό άρχισα να κοιτάζω προς Porsche Cayenne ή Hummer II. Το τελευταίο είναι μεγάλο αλλά, κατά την άποψη της μαμάς μου, είναι χίλιες φορές καλύτερο από το Viagra. Θέλω να πω πως όταν το οδηγείς αισθάνεσαι αληθινός άντρας, σκαρφαλώνεις στα πεζοδρόμια και χώνεσαι πρώτος στη σειρά για να βάλεις βενζίνη.
Όπως άκουσα σε ένα σταθμό, εκτός από τη CLK και το Hummer υπάρχουν και άλλα μοντέλα που σε κάνουν να «περνάς καλά» εγώ όμως δεν πείσθηκα, παρά την τρέλα που κουβαλάω για κάθε είδους μηχανή.
Περιττό να σας πω ότι, το πείραμα απέτυχε. Η κατοχή της «μερσεντέ» μου δημιούργησε ακόμα μεγαλύτερα (ψυχολογικά) τραύματα. Το παιδί στη χασαποταβέρνα με αποκάλεσε «άρχοντα» και ο υπάλληλος του πρατηρίου «μεγάλο». Βέβαια η σαββατιάτικη έξοδος στο σκυλάδικο ήταν επιτυχής, αφού ο υπάλληλος την πάρκαρε δίπλα στη μερσεντέ του Χατζηπράσινου που ήταν δίπλα στην Πόρσε του Χατζηγαλάζιου.
Χωρίς να το καταλάβω επέστρεψα στη δυστυχία μου. Κάθε φορά που κατεβαίνω στην Αθήνα με το «παπί» μου παρακολουθώ τα άδεια τραμ και φτιάχνομαι μετρώντας τους (επτά) επιβάτες του προαστιακού. Τρελά πράγματα δηλαδή για ένα σύγχρονο Έλληνα που, κανονικά, θα έπρεπε να χοροπηδάει για τη κατάκτηση του Euro 2004 και να παπαρίζει χωρίς τελειωμό για τη πρώτη θέση του Number One στη Eurovision.
Οφείλω ακόμα να προσθέσω ότι δύο ακόμα μέτρα που πήρα τη περασμένη εβδομάδα για να βγω από το λούκι δεν απέδωσαν. Το πρώτο ήταν μία βόλτα με τον Ανδρέα Ρουμελιώτη στην αθηναϊκή China Town και το δεύτερο μία επίσκεψη στις ψυχαναλύτριές μου (έχω δύο). Παρά τις επανειλημμένες τους υποδείξεις να το «ρίξω έξω», σκέπτομαι τη σύμβαση που μελετάει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο που, ανάμεσα σε άλλα αναφέρει ότι αν κάποιος σας δει να κατουράτε τη μάντρα της οικίας του Άγγλου ή του Αμερικανού πρέσβη πρέπει αμέσως να σας καταδώσει στις αρχές διαφορετικά θεωρείται συνεργός σε έγκλημα που μπορεί να τελεστεί –μετά την ούρηση.
Με απασχολεί επίσης το γεγονός ότι, όπως γράφει «…το Αιγαίο δεν θα ανήκει ούτε στους Τούρκους, ούτε στους Έλληνες, ούτε στα ψάρια αλλά στους Αμερικανούς…» (Νίκος Γεωργιάδης, Athens Voice, 12.05) για να μην αναφερθώ στη πρόσφατη έκθεση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας που λεει ότι, «…ο πληθυσμός της Ελλάδας σε ηλικία εργασίας (15 ως 64 ετών) θα αρχίσει να μειώνεται μετά το 2010…» (Νίκος Νικολάου, Καθημερινή). Εκείνο όμως που πραγματικά μου προξενεί κατατονικές κρίσεις είναι η διαπίστωση (του διοικητή) ότι, οι δαπάνες για συντάξεις θα αυξηθούν από το 12,4% το 2005 στο 22,6% το 2050 ενώ οι συνολικές δαπάνες που επηρεάζονται από τη γήρανση του πληθυσμού θα αυξηθούν από το 21% του ΑΕΠ το 2005 στο …32% του ΑΕΠ το 2050! Κάθιδρος από την αγωνία τηλεφώνησα στη κυρία του συγκεκριμένου σταθμού και ανάφερα τα στοιχεία. «Καλέ, ποιος ζει ποιος πεθαίνει το 2050; Αυτά θα λέμε τώρα και έρχεται και ΠΣΚ»;
Οι ρίζες της διαστροφής πρέπει να αναζητηθούν στη πολυετή θητεία μου στο εξωτερικό δελτίο όπου έψαχνα σε σωρούς τηλεγραφημάτων (τότε), δικτυακούς τόπους ειδησεογραφικών πρακτορείων και e-mail (σήμερα) για ειδήσεις που αφορούσαν στην Ελλάδα. Για λόγους που έχουν να κάνουν με κάποιες ξεχασμένες ιδιότητες (προσωπική, επαγγελματική και εθνική υπερηφάνεια) κάθε αρνητική είδηση μου προκαλεί έντονη δυσφορία. Για να δώσω ένα παράδειγμα με ενοχλεί το γεγονός ότι ενώ τρώω γαρίδες στη Χαλκίδα με τον Αντρέα, με φωτογραφίζουν τα τουρκικά F-4 και με ξεκουφαίνουν τα F-16.
Το ερώτημα που θέτω στους αναγνώστες είναι, τελικά ποιος έχει δίκιο; Οι χαρούμενοι παραγωγοί του ραδιοφώνου και οι συγγραφείς των περιοδικών life style που μας προτρέπουν να περνάμε καλά ή εκείνοι που πιστεύουν ότι η χωρίς όρια και φραγμούς ευτυχία ισοδυναμεί με τη βλακεία;
Το παράδειγμα με τις επιπτώσεις του κατουρήματος στη μάντρα της πρεσβείας δεν είναι τυχαίο. Το Συμβούλιο της (δημοκρατικής) Ευρώπης, στο οποίο συμμετέχουν 45 χώρες με συνολικό πληθυσμό 600 εκατομμυρίων κατοίκων, ολοκλήρωσε την επεξεργασία πρότασης «για τη πρόληψη πράξεων τρομοκρατίας». Εκεί είδα διάταξη που «…προωθεί τον γενικευμένο χαφιεδισμό επιτρέποντας τη δίωξη πολιτών που δεν συνεργάζονται με τις αρχές ασφαλείας και δεν αναφέρουν αυτοβούλως σε αυτές οποιαδήποτε πληροφορία υποπίπτει στην αντίληψή τους για πράξεις τρομοκρατίας…», Αυτό σημαίνει ότι αν, για παράδειγμα δεν αναφέρω το κατούρημα στις αρχές κινδυνεύω να κατηγορηθώ ότι υποθάλπω τη τρομοκρατία.
Τι σημαίνει αυτό; Απλά ότι, εκεί που λεω να περάσω καλά έρχεται ένας νόμος που, εκτός από ένα αθώο drain, ενοχοποιεί «την ελεύθερη έκφραση, τη σκέψη, τις κοινωνικές και φιλικές σχέσεις» (Χρήστος Ζέρβας, Ελευθεροτυπία) και η καλοπέραση πάει κατά διαόλου. Και καλά να ήταν μόνο αυτό. Την 21η Απριλίου (του 2005) είδα στο «Ποντίκι» τις δηλώσεις του αρχηγού των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων στρατηγού Οζκιόκ που λεει ότι η χώρα του δε το κουνάει ρούπι από τη Κύπρο και θέλει και το μισό Αιγαίο. Αν αυτό το συνδυάσω με το γεγονός ότι τα τούρκικα F-16 περνάνε πάνω από το κλαμπ που «ξεφαντώνω» στη Μύκονο και ο Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι (ή κάπως έτσι) σχεδιάζει την ίδρυση ενός κράτους με το όνομα New Balkans που θα περιλαμβάνει το Κοσσυφοπέδιο, τη FYROM, τη Μακεδονία, ίσως και τη δυτική Θράκη με πρωτεύουσα μία Θεσσαλονίκη με πληθυσμό 4,5 εκατομμυρίων κατοίκων τότε, γιατρέ μου, πάσχω βαριά και είναι αδύνατο να ακολουθήσω τη συμβουλή της ακατοίκητης ξανθιάς και να «περάσω καλά».
RSS - Posts
