Ημερομηνία: ( 03-07-2005 )
Δεν έχει ξαναγίνει πουθενά στο κόσμο. Να φτιάχνεις σε χρόνο dt μία θαυμάσια σχεδιασμένη ειδική διαδρομή ενός αγώνα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ράλι, σε ένα από τα ωραιότερα (και ακριβότερα) Ολυμπιακά Στάδια του πλανήτη, να μαζεύεις (χωρίς να κουνάς το αρτηριοσκληρωμένο σου δαχτυλάκι) 65.000 θεατές που πληρώνουν €20 το κεφάλι και (όπως τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004) να τη θάβεις κάτω από τη λυματολάσπη των πολιτικών και κοινωνικών σου συμπλεγμάτων. Αναφέρομαι στο μέγα γεγονός της διοργάνωσης της 1ης ειδικής διαδρομής του 52ου Ακρόπολις στο χώρο του ΟΑΚΑ, που θάφτηκε από όλα σχεδόν τα ΜΜΕ ακόμα και από τον …μεγάλο χορηγό την ΕΡΤ με εξαίρεση τις σελίδες αυτοκινήτου, τα ειδικά περιοδικά και τα δελτία που το «έδωσαν» σαν 3η, 4η ή και 15η είδηση. Το φαινόμενο δεν είναι νέο αλλά όσο ζω και δημοσιογραφώ θα το αναφέρω με την ελπίδα ότι, κάποτε, το 2200(;) κάποιος θα πει κάτι για μένα! Όχι πως θα με νοιάζει αφού τα σχέδιά μου για τη κατασκευή τάφου σε στιλ Φιλίππου του Α δε φαίνεται να ευδοκιμούν (για οικονομικούς λόγους) αλλά που ξέρεις όλο και σε κάποια βάση δεδομένων θα τα έχουν κρατήσει τα αμερικανά.
Αντί το επίσημο «κράτος» να συνδέσει το γεγονός με την επιτυχημένη διοργάνωση των Ολυμπιακών του 2004, το σνομπάρισε, το έθαψε και, σαν να μην αρκούσε αυτό, του έδωσε και τη χαριστική βολή με τις ψεύτικες δηλώσεις κρατικών παραγόντων (και κάποιων γραφικών που υποτίθεται ότι ασχολούνται με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό) που έχουν τόση σχέση με τη νεολαία, τους αγώνες, τη τεχνολογία και το μάρκετινγκ, όση ο γράφων με την άποψη του Γιώργου Παπανδρέου για τον 6ο δρόμο προς τον σοσιαλισμό. Σε απλά ελληνικά αυτή η φοβερή ευκαιρία να συνεχιστεί η καλή ιστορία των Ολυμπιακών, και να βγάλει το γκουβέρνο κανένα φράγκο από μία ολόκληρη σειρά παρόμοιων διοργανώσεων, από αγώνες του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Μοτο Κρος μέχρι συναυλίες των μεγαλύτερων ροκ συγκροτημάτων του πλανήτη και από αγώνες παραπέντε μέχρι αγώνες του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος Ταχύτητας μοτοσικλετών έπεσε στην ίδια (μαύρη) τρύπα που έπεσαν και οι Ολυμπιακοί! Τρεις μήνες μετά τα τέλος τους και ελάχιστοι τους θυμούνται στη γη ενώ θα έπρεπε να είναι πρώτο θέμα μέχρι τους αγώνες του Πεκίνου. Πως; Εκτός από τα παραπάνω και με τη …τιμημένη πρόταση που έκανα και που ΔΕΝ θα σταματήσω να επαναλαμβάνω μια και αρνούμαι να πιστέψω ότι υπάρχει τόση ασχετοσύνη και αδιαφορία και σε αυτή τη κυβέρνηση.
Αναφέρομαι (πάλι) στη διοργάνωση του αγώνα με «αυτοκίνητα» που χρησιμοποιούν εναλλακτικές πηγές ενέργειας (υδρογόνο, αέριο, ήλιο, ηλεκτρισμό, αέρα ότι τέλος πάντων κατεβάσουν τα δημιουργικά μυαλά των φοιτητών και σπουδαστών των πανεπιστημίων του πλανήτη) που θα μπορούσαν να ξεκινήσουν από το Ολυμπιακό Στάδιο για την Ολυμπία και από εκεί για το Πεκίνο, με τη κυβέρνηση του 2008 να οργανώνει τη μεγαλύτερη γιορτή που, χαϊβάνια, θα ξεκινούσε την εποχή των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και θα έκανε (δυσκοίλιοι) την Ελλάδα κέντρο της έρευνας για τις καθαρές τεχνολογίες για τα επόμενα 100 χρόνια!
Και επειδή οι Ολυμπιακοί Αγώνες γίνονται κάθε τέσσερα χρόνια και εμείς θέλουμε να χρησιμοποιούμε τα στάδια και τις λοιπές εγκαταστάσεις όσο συχνότερα και επικερδέστερα γίνεται είχα (ξανά)προτείνει γραπτώς και με αριθμό πρωτοκόλλου στον ίδιο τον κ. Πρωθυπουργό να κάνουμε και ένα αγώνα για καθαρά αυτοκίνητα, δίκυκλα, τρίκυκλα και ότι άλλο μας «κατέβαινε» στο νου προκειμένου να προωθηθεί η έρευνα στα εναλλακτικά καύσιμα, να κάνουμε, κάθε χρόνο, ένα αγώνα αναβάσεως στον εθνικό δρυμό της Πάρνηθας και εκεί να έρχονται όλα τα πανεπιστήμια και τα πολυτεχνεία της Ε.Ε (και κάθε χώρας που θα επιθυμούσε) και η Ελλάδα ω άρχοντες της μικροπολιτικής και των τηλεοπτικών παραθύρων, να γινόταν το Απόλυτο Κέντρο της έρευνας για τις «καθαρές» τεχνολογίες.
Όσο καταλάβατε εσείς άλλο τόσο κατάλαβαν και οι κάτοικοι του 3ου δορυφόρου του 8ου πλανήτη στον 7ο γαλαξία στο νέφος του Όρτ γι’ αυτό αλλά και για άλλες 100 παρόμοιες ιστορίες που είχα στην αφέλεια να προτείνω τα τελευταία 35 χρόνια (και να φαω τις «πόρτες» της ζωής μου) σας έχω όχι μόνο βαρεθεί αλλά, κάθε φορά που κάποιος υπουργός μου λεει «πέρασε από το γραφείο μου να τα πούμε (όπως έγινε το Πάσχα σε ταχύπλοο με προορισμό νήσο των Κυκλάδων) απάντησα πως αν θέλει να μου πει κάτι να έλθει στο δικό μου γραφείο γιατί οι χιλιάδες ώρες που έβαλα για «τη σημαία» τελείωσαν και δε πρόκειται να αφιερώσω ούτε λεπτό ακόμα και αν κάποιος με (ξανά)καλέσει στο Μέγαρο Μαξίμου (από το οποίο, τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές, έφαγα μια από τις μεγαλύτερες (και πιο απρόσμενες) «πόρτες» της επαγγελματικής μου ζωής.
Και καλά να ήταν μόνο αυτές οι δύο προτάσεις. Που να σας δείξω εκείνες που έστειλα στη Πρόεδρο των Ολυμπιακών (η σιωπή της ήταν εκκωφαντική) ή άλλες στις οποίες ενώ τους έδειχνα τη Σελήνη εκείνοι κοιτούσαν το δάχτυλο και όταν, κάποια στιγμή κατάλαβαν πως ναι η Ελλάδα θα μπορούσε να κηρύξει την έναρξη των Ολυμπιακών από τον ISS (International Space Station, Διεθνή Διαστημικό Σταθμό) ανακάλυψαν ότι είχαν να κάνουν εκλογές λες και αυτό το ανεπανάληπτο στην Ιστορία γεγονός ήταν δουλειά του …ΠΑΣΟΚ ή της Νέας Δημοκρατίας.
Θα μπορούσα να συνεχίσω αναφέροντας δεκάδες τεκμηριωμένες υποθέσεις (δυστυχώς γι’ αυτούς διαθέτω ένα από τα καλύτερα ηλεκτρονικά αρχεία στην Ελλάδα) αλλά θα τελειώσω (αυτό το κομμάτι) με δύο παραδείγματα που κάνουν «μπαμ». Το ένα ήταν οι επισκέψεις (με τον ΓΓ του Ελληνικού Ινστιτούτου Ηλεκτροκίνητων Οχημάτων Δ. Νέγκα) στο Υπουργείο Παιδείας επί (υπουργός ο κ. Π. Ευθυμίου) προκειμένου να ζητήσουμε να καθιερωθούν κάποια χρηματικά έπαθλα για τους σπουδαστές των ΤΕΙ και των ΑΕΙ που θα σχεδίαζαν και θα κατασκεύαζαν ηλιακά αυτοκίνητα για να λάβουν μέρος στη διοργάνωση της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας «ΦΑΕΘΩΝ 2004». Μετά από τρεις επισκέψεις, 6 τηλέφωνα, και τρεις επιστολές πήρα την απάντηση ότι «το Υπουργείο δεν διαθέτει κονδύλια για αυτές τις περιπτώσεις» (ας μου πουν οι αναγνώστες για ποιες περιπτώσεις διαθέτει να τις δημοσιεύσω). Η μόνη που διέθεσε (αμέσως) €25.000 ήταν η πρόεδρος της Βουλής Κα Ψαρούδα-Μπενάκη και ευτυχώς γιατί τα πήραν τα παιδιά του Πολυτεχνείου της Πάτρας που δανείστηκαν για να φτιάξουν το αυτοκίνητο που έλαβαν μέρος και τερμάτισαν στο «ΦΑΕΘΩΝ».
Το άλλο ήταν όταν (το 1987) φίλησα κατουρημένες ποδιές για να γίνει στην Ελλάδα το πείραμα του «Πράσινου Νησιού», το 2ο Πανευρωπαϊκό Συνέδριο Καθαρών Αυτοκινήτων, η …πίστα της Φόρμουλα 1 (εκεί να δείτε εξευτελισμούς από τα πιο δυσκοίλια ανθρωπάκια του δυτικού ημισφαιρίου), το Κέντρο Εφαρμοσμένης Τεχνολογίας «Τεχνόπολις» στο Γκάζι και πολλά ακόμα που χαρακτηρίζουν έναν αιθεροβάμονα σαν τον γράφοντα.
Κάποια φορά που θα έχω το χρόνο, τη διάθεση και το χιούμορ θα γράψω όλες τις προτάσεις που έκανα (μετά από δική τους απαίτηση) σε γενικούς γραμματείς, υπουργούς ακόμα και πρωθυπουργούς για θέματα που είχαν σχέση με την οδική ασφάλεια, αλλά και άλλες πιο σοβαρές υποθέσεις όπως η προμήθεια πυροσβεστικών αεροπλάνων, κινητήρων για πολεμικά αεροπλάνα ακόμα και δημιουργία …ζωολογικών κήπων στην Ελλάδα!
Και όλα αυτά χωρίς ποτέ να πω τίποτα σε κανένα, χωρίς να ζητήσω ή πάρω μία δραχμή σε αντίθεση με ορισμένα «νούμερα» που συνάντησα στο ΟΑΚΑ τα οποία ήταν «πρώτο τραπέζι πίστα» για λόγους που μόνο οι πάτρωνές τους γνωρίζουν. Ας πρόσεχα.
Ξέρετε πόσο μικρή είναι η απόσταση που χωρίζει την γελοιότητα από τον επαγγελματισμό στην Ελλάδα; Όσο η αθάνατη φράση του Γιάννη Τσαρούχη!
RSS - Posts
