Χαριεντίζεται η Ελλάδα. Στα νησιά, στις παραλίες, στα δάση και στα όρη. Χαλαρά. Τρυφηλά που λέει και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας που σε λίγο, να είστε βέβαιοι, θα του κολλήσουν τη ρετσινιά του “εθνικιστή” επειδή ανεφέρεται στο προφανές.
Χαλαρά. Στην εξωτερική πολιτική. Τα καρντάσια επιχειρούν εικονικούς βομβαρδισμούς σε τέσσερα (προς το παρόν) ελληνικά νησιά και:
Ο Κωστάκης μειώνει κατά 30% τα εξοπλιστικά προγράμματα μέχρι το 2015 ενώ ο Ταγίπ τα αυξάνει
Ο Γιωργάκης ζητάει εκλογές εδώ και τώρα γιατί ο “χρειάζεται μία άλλη κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει τα μεγάλα προβλήματα του ελληνικού λαού”
Ο Αλέκος επαναλαμβάνει σαν χαλασμένο πικ απ ότι ο τόπος “χρειάζεται μία άλλη πολιτική”, φράση που λέει από τη δεκαετία του 70
Η Αλέκα αυτά που λέει από την εποχή των δεινοσαύρων
Ο Γιώργος παριστάνει τον Λεπέν
Οι Τούρκοι αλωνίζουν στο Αιγαίο και στη Θράκη
Και, μέσα σε αυτό το “ωραίο περιβάλλον” όπως θα ‘λεγε ο Γιωργάκης, ετοιμάζεται ένα νέο 1897.
Τι είναι αυτό;
Η νέα γενιά δεν γνωρίζει διότι “έχει πολλά στο μυαλό της”
Η προηγούμενη ομοίως
Η προ-προηγούμενη κάτι έχει ακούσει
Κάποιο Έλληνες ξέρουν αλλά, είναι τόσο λίγοι που κανείς δεν τους δίνει πλέον σημασία
Χαλαρά…
Για την ένταξη (εκτός από την Ε.Ε.) στη Νέα Οθωμανική Αυτοκρατορία
RSS - Posts
2 Comments
Μεγάλο πρόβλημα η λογική του πορτιέρη και της μοντέλας στην σύγχρονη Ελλάδα. Και μιλάς και συζητάς και άκρη δεν βγαίνει. Ισως γιατί μιλας σε βολεμένους. Οχι στο δημόσιο σώνει και ντε, αλλά βολεμένους στο μυαλό. Και λέω καμμιά φορά, ρε δε βολέυεσαι κι εσύ; Να χαλάρώσεις την συνείδησή σου που δεν αντέχει τις βλακείες και τα μέτρια και να πεις ήρεμα και χαλαρά οτι χαλλλαρα!!Και μετά εμφανίζεται ο Καββαθάς και τα ισοπεδώνει όλα!Μεγάλη κληρονομιά η ανάγνωση ΕΝ ΛΕΥΚΩ τα τελευταια 20 χρόνια. Αλλά σας προειδοποιώ, μην το δώσετε στο παιδί σας. Μπορεί να σας γίνει πιλότος, μηχανικός, οδηγός αγώνων και να του αρέσουν οι (φτου κακά) μοτοσυκλετες, αυτοκίνητα, η τεχνολογία σε ότι πετά και κυλάει!!Μεγάλο πρόβλημα σας λεώ. Δίχως γυρισμό……..Ευτυχώς!
Στο βάθος του πίνακα η Ελλάδα με τα πεπρωμένα της ως το τέλος, από πόνο σε πόνο, ως τον έσχατο πόνο.ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ