Συνοπτικά…

Ένας ενεργός δημοσιογράφος δεν έχει δικαίωμα να εξαφανίζεται. Τα προσωπικά και επαγγελματικά προβλήματα δεν πρέπει να επηρεάζουν τη δουλειά του. Να όμως που, για μένα το έκαναν. Γι’ αυτό ένα είδος “επιστροφή

Σχολιάζοντας στο φατσοβιβλίο τις διακοπές του Π/Υ στο σκάφος επιφανούς κληρονόμου έγραψα πως όταν είχα τις Τ.Ε και τα περιοδικά ήταν πολλοί οι εφοπλιστές, οι διευθύνοντες σύμβουλοι πολυεθνικών και οι αντιπρόσωποι οπλιτικών συστημάτων και αυτοκινήτων που με καλούσαν στα σκάφη τους για “διακοπές” συμπληρώνοντας ότι δεν αποδέχτηκα καμία πρόσκληση

Το κείμενο μου προκάλεσε την (ειρωνική) αντίδραση παλαιού φίλου που έγραψε “μπράβο Κώστα, είσαι βράχος ηθικής”. Χωρίς, τα όσα γράφω στη συνέχεια, να σημαίνουν τίποτα για τους φριχτούς μικρομεσαίους που τρώνε κοψίδια με πλαστικά πιρούνια σε πλαστικά πιάτα σε γραφείο με πορτρέτο του … Άρη Βελουχιώτη αλλά, και στα κίβδηλα ορκ της γιαλαντζί δεξιάς, θέλω να πω μερικά πράγματα με βάση το χιούμορ που πρέπει να διατρέχει ένα ετοιμοθάνατο κράτος. Θυμάμαι λοιπόν μια βραδιά σε εστιατόριο της Βουλιαγμένης με δύο πρόσωπα της εποχής. Τον Δ. Δ και τον Μ. Χ. Ο πρώτος είχε μία εταιρία μελετών που, μετά από δική μου πρόταση στεγάστηκε στο κτήριο γραφείων της “Τεχνικές Εκδόσεις Α.Ε” στην οδό Πραξιτέλους στον Άλιμο. Η ιδέα ήταν η εταιρία μου να δημιουργήσει με τον Δ.Δ την ‘Ελληνική Τεχνολογία ΕΠΕ”, μία εταιρία που θα μπορούσε να προχωρήσει τις δικές φαντασιώσεις για το μέλλον της Τζουτζίας. Ένα από τα “προγράμματα” που προσπαθούσαμε να “υλοποιήσουμε” ήταν ένα ελαφρό, τετρακίνητο όχημα για τον Ελληνικό Στρατό (ένα είδος buggy) που θα έφερε ένα 50άρι πολυβόλο και θα μπορούσε να κινηθεί σε κάθε είδους έδαφος. Ένα άλλο σχέδιο ήταν ο “Πιλότος του Αιγαίου”, στην ουσία ένα CD (το 1993-94;) που θα περιείχε όλες τις πληροφορίες για τα νησιά του Αιγαίου (ιστορία, αξιοθέατα, λιμεναρχεία, τηλέφωνα υπηρεσιών, πρατήρια καυσίμων, τα πάντα όλα) που θα μπορούσε να συνδεθεί με το Σύστημα Εντοπισμού της εποχής κλπ, κλπ

Η “Ελληνική Τεχνολογία ΕΠΕ” δεν προχώρησε ή, αν, δεν θυμάμαι τι απόγινε σαν ιδέα όμως ήταν καλή. Στα πλαίσια αυτής της συγκατοίκησης/συνεργασίας λοιπόν με ο Δ.Ε με κάλεσε σε δείπνο με τον Μ.Χ. Στη συζήτησε μου προτάθηκε να αγοράσω ένα κτήμα στη Τήνο δίπλα στις ιδιοκτησίες των δύο διότι “ήταν μία πολύ καλή ευκαιρία”. Απάντησα “ευχαριστώ δεν θα πάρω” σκεπτόμενος ότι, ο χαρακτήρας και η αισθητική μου δεν ταίριαζε με τον κόσμο τους. Το γεγονός φαίνεται ότι με απέκλεισε απ’ το Σύστημα Ζίμενς” με αποτέλεσμα να μη μπορώ να προμηθευτώ ούτε ένα τηλεφωνικό κέντρο για τις Τ.Ε και, το φοβερότερο, να μη με καλεί στο Γερμανικό Γκράν Πρι όπου πήγαιναν άλλοι, διακεκριμένοι γιαλαντζί αριστεροί που, ακόμα και σήμερα, είναι “πρώτο τραπέζι” στα τηλεοπτικά πάνελ. Θα πείτε και μεγάλο το δίκιο σας: Ε, και; Σιγά το μέγα γεγονός και θα συμφωνήσω μαζί σας! Είπα. Το κείμενο πρέπει να αντιμετωπιστεί με την δέουσα απαξία που, για τη ζωή ενός ανθρώπου που, στα 60 χρόνια της επαγγελματικής του ζωής δεν έχει προσφέρει τίποτα στην πατρίδα του σε σύγκριση με ένα “εκλεγμένο Πρωθυπουργό” -όπως λέει ο φίλος μου- ο οποίος διαβίωσε λάθρα στα στα Βουλγάρικα “Πολυτεχνεία”, στις καταλήψεις και στα 15μελή συμβούλια ή, σε ένα εν αναμονή Πρωθυπ ο οποίος σπούδασε στο “Κολόμπια”. Με λίγα λόγια έναν αποτυχημένο, έναν looser, ένα άτομο που δεν κατανοεί το μεγαλείο ενός Feretti 100 ή την πραματική αξία ενός Mr Bean

Θυμάμαι μία άλλη φορά που, στα γραφεία της Αρδηττού κατέπλευσε θωρακισμένη Μερσεντές 600 με “πετρελαιά” (που ξεκίνησε πουλώντας Μόσκβιτς στην Μιχαλακοπούλου) ο οποίος είχε πάρει την αντιπροσωπεία Βρετανικού εκπαιδευτικού αεροπλάνου και ήθελε να “να το πετάξω και γράψω κάτι γι’ αυτό”. Σαν κανονικός looser είπα “ευχαριστώ δεν θα πάρω” και εκεί τέλειωσε η σχέση με ακόμα ένα πανίσχυρο παράγοντα της Τζουτζιακής Δημοκρατίας.

Δεκάδες τα παραδείγματα που δείχνουν ότι, έπαθα ότι έπαθα εξ αιτίας του κεφαλιού μου το οποίο κεφάλι αρνείται να συμπαραταχθεί με την αριστερά Βρυξελλών και την αρχαία δεξιά που επιχειρεί (μάταια;) να κερδίσει τις εκλογές. Σε απλά Ελληνικά, δεν μου πάει η αισθητική των Αναγεννημένων Ταγαριών και των Ιριδίζοντων Κουστουμιών. Επίσης δεν μου πάει ο λόγος των Πιστών του Μακρόν που λένε “όλη η Ευρώπη ένα Ποτάμι” ανίκανοι να “δουν” το μέλλον, πιστεύοντας ότι, ακόμα ζούμε στη 10ετία του 70

Πάμε παρακάτω… Παρακολούθησα τη συζήτηση για την Παροχή Ψήφου Εμπιστοσύνης μεταξύ του Του Ηγέτη και του Εν Αναμονή. Χωρίς, επαναλαμβάνω, η γνώμη μου να έχει την παραμικρή αξία οφείλω να πω ότι, δεν έχω γελάσει τόσο στη ζωή μου, ούτε όταν είδα τις τρεις ταινίες των αγαπημένων μου Monty Python. Δύο μη-προσωπικότητες να ανταλλάσσουν ύβρεις και χαρακτηρισμούς που, καμία σχέση δεν είχαν με το μέλλον της χώρας (που έχει απομείνει), με τα όσα έρχονται στο άμεσο μέλλον και την μετα-ανθρώπινη εποχή. Δύο πολιτικές καρικατούρες εντελώς αποκομένες απ’ το μέλλον να απευθύνονται σ’ ένα λαό που, κυριολεκτικά, έχει “χάσει τ’ αυγά και τα πασχάλια” στο οικονομικό, κοινωνικό, εκπαιδευτικό και επαγγελματικό επίπεδο και, στον μόνο τομέα που πάει καλά είναι στην ίδρυση μπαρ και ταχυφαγείων

Ούτε λέξη δεν είπαν οι φωστήρες για το μισό εκατομμύριο Έλληνες που έφυγαν στο εξωτερικό και τους 2 εκατ “παράτυπους” μετανάστες που πλημμήρισαν τη χώρα. Για τους περιπάτους που επιχειρεί η “φίλη και σύμμαχός μας στο ΝΑΤΟ Τουρκία στην ΑΟΖ της Κύπρου και στη Μεσόγειο. Μούγκα στη στρούγκα οι Επιφανείς. Στροφή 360 μοιρών ο ένας, Πραματικά ο άλλος. Σας πήραμε-σας πήραμε βαρέλι δίχως πάτο. Μας πήρατε-μας πήρατε φλουρί κωνσταντινάτο” ο άλλος

Κατεστραμμένα μαγαζιά, πορείες ηλιθίων, δολοφονίες κρατουμένων στις φυλακές, 102 νεκροί στις πυρκαγιές, 46(;) στις πλημμύρες, δώστε πόνο, θα σας περάσω έξω, διάτρητοι πολιτικοί, απόφοιτου του Κολόμπια, αναρχοκομουνιστές, μετοχές της Aplle, μπάφοι, θυγατέρες υπάλληλοι του Σόρος, ένας θανατηφόρος για τη χώρα παλαιολιθικός αχταρμάς με την άκρα δεξιά να παίρνει 8%! Και να μη ξεχάσω. Τελικός Πρωταθλήματος σε ΆΔΕΙΟ γήπεδο! Αυτό που το πάτε;

Συνεχίζεται…