του Κώστα Παπαθεοδώρου
(Από το: Κουρδιστό Πορτοκάλι)
Για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο δεν μας έδωσε χρήματα. Μόνο λίγο οξυγόνο μας χορήγησαν και αυτό δανεικό από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ).
Αποφύγαμε πράγματι- επί του παρόντος- τη χρεοκοπία. Όμως πουθενά στον ορίζοντα δεν υπάρχει σημάδι ανάταξης μιας οικονομίας που καταρρέει και μιας κοινωνίας που εξακολουθεί να ζει με τις αυταπάτες της.
Τα μέτρα που ελήφθησαν δεν είναι το χειρότερο. Το κακό σενάριο είναι να μην αποδώσουν αυτά τα μέτρα. Στην περίπτωση αυτή θα μας επισκεφτεί το ΔΝΤ που μετέχει έστω και μειοψηφικά στο μηχανισμό στήριξης και θα μας επιβάλλει μέτρα και πολιτικές που προκαλούν ανατριχίλα.
δραματική μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων (χιλιάδες απολύσεις),
ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων οργανισμών και νευραλγικών τομέων (εκποίηση δημόσιας περιουσίας),
δραστική περιστολή δημοσίων δαπανών ( μειώσεις μισθών και συντάξεων)
Όλα αυτά συνεπάγονται αύξηση της ανεργίας, μείωση του ΑΕΠ, και γενικώς φτώχια και αποδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας.
Και τότε η κρίση εκτός από οικονομική θα μεταλλαχθεί και σε κοινωνική.
Αυτό είναι πράγματι το κακό σενάριο που όμως δεν μπορεί να αποκλειστεί. Το αντίθετο μάλιστα. Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός εξάλλου το δήλωσε ρητά: «δε θα αφήσουμε τη χώρα να χρεοκοπήσει». Αυτό φυσικά σημαίνει ότι θα ληφθούν όσα μέτρα χρειαστούν και θα γίνουν όσες ενέργειες είναι επιβεβλημένες.
Και προφανώς, οι αποφάσεις που ελήφθησαν δεν ήταν αποτέλεσμα ιδεολογίας, αλλά ανάγκης. Ο κόσμος έχει αλλάξει και δυστυχώς όλοι μας οφείλουμε να κατανοήσουμε αυτές τις αλλαγές. Ή εφόσον έχουμε τη δυνατότητα να ανατρέψουμε τη «νέα τάξη πραγμάτων» που απομυζά κράτη και λαούς.
Αλλά αυτό ούτε μόνοι μας μπορούμε να το κάνουμε, μήτε και παγκόσμια βούληση φαίνεται να υπάρχει.
Επί του παρόντος και μέχρι να διαμορφωθούν οι συνθήκες μιας διαγαλαξιακής επανάστασης οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε τα αυτονόητα. Ότι δηλαδή το τοπίο έχει μεταβληθεί, ότι οι απαιτήσεις είναι διαφορετικές και ότι τα πράγματα πρέπει να κινηθούν με άλλη λογική και άλλους ρυθμούς.
Μας αρέσει δε μας αρέσει θα πρέπει να πολεμήσουμε τις ψευδαισθήσεις μας και να αντιμετωπίσουμε τις αυταπάτες μας.
Και πρώτους από όλους η Κυβέρνηση. Υπάρχουν τομείς, ανοικτές πληγές που συνεχίζουν να αιμορραγούν το αίμα του κοσμάκη. Για παράδειγμα τα νοσοκομεία, οι άχρηστοι δημόσιοι οργανισμοί, οι αμυντικές δαπάνες.
Παρά τη δραματική κατάσταση συνεχίζουμε να αγοράζουμε ακόμη τα «σαπάκια» των δανειστών μας. Πόσα υποβρύχια θα πρέπει ακόμη να μπατάρουν και πόσα αεροπλάνα θα πρέπει να διαλύονται στον αέρα για να σταματήσουμε επιτέλους να προσφέρουμε εργασία στους Αμερικανούς, Γερμανούς και Βρετανούς εργάτες!
Δαπανούμε ετησίως περίπου το 5% του ΑΕΠ για όπλα. Μήπως τώρα είναι η στιγμή να επιχειρήσουμε το άλμα στο μέλλον και τη συνεννόηση με την Τουρκία η οποία μαζί με την Ελλάδα είναι οι καλύτεροι πελάτες των πολεμικών βιομηχανιών;
Και πιστέψτε με, μείωση των εξοπλισμών δε σημαίνει κατ` ανάγκην υποβάθμιση της αμυντικής ικανότητας της χώρας!
Το κόστος απόκτησης ενός υποβρυχίου ισοδυναμεί με την ετήσια εξοικονόμηση εσόδων από τις περικοπές μισθών και επιδομάτων των δημοσίων υπαλλήλων.
Την ίδια στιγμή τα χρέη των νοσοκομείων συνεχίζουν να αυξάνονται και αν δεν υπάρξουν δραστικές παρεμβάσεις το 2010 θα αυξηθούν κατά 1,3 δισ. ευρώ- ποσό που ισούται με όλα τα έσοδα που προσδοκά η κυβέρνηση από την αύξηση του ΦΠΑ…
Τέλος, πόσοι άχρηστοι η περιττοί δημόσιοι οργανισμοί συνεχίζουν να λειτουργούν αν και είχε ανακοινωθεί ότι θα καταργηθούν ή θα συγχωνευτούν;
Είναι αλήθεια ότι ζούμε σε μια κοινωνία που στην κατήφορός της περνά στιγμές δραματικές. Ζούμε σε μια κοινωνία και καταβάλλουμε τα χρήματά μας σε μια τεράστια, αναποτελεσματική, γραφειοκρατική και διεφθαρμένη δημόσια διοίκηση, χωρίς να απολαμβάνουμε τα δημόσια αγαθά της Υγείας της Παιδείας της Ασφάλειας.
Και όλοι αναγνωρίζουν ότι αν δεν επιβληθούν αξιοκρατικοί μηχανισμοί στη δημόσια διοίκηση, δεν πρόκειται να σπάσει ο φαύλος κύκλος της διαφθοράς.
Σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Συνήγορος του Πολίτη Γιώργος Καμίνης δήλωσε τα ακόλουθα: «Έχουμε θυλάκους ολόκληρους όπου επικρατεί είτε η παρανομία είτε η ανομία. Πρώτα απ’ όλα στις εφορίες. Είναι γνωστό ότι εκεί επικρατεί η διαφθορά, η συναλλαγή και η αυθαιρεσία. Επίσης στα ασφαλιστικά ταμεία. Οι άνθρωποι κάνουν δυο χρόνια για να πάρουν το εφάπαξ».
Όχι ότι ο άνθρωπος είπε κάτι άγνωστο αλλά όπως και αν έχει η ομολογία του προκαλεί οργή. Και επιτέλους πρέπει κάποτε να θυμώνουμε όπως γράφει σε πρόσφατο άρθρο του ο Νίκος Κοτζιάς. Να θυμώνουμε και να κάνουμε το θυμό μας εργαλείο αλλαγών σε αυτό τον τόπο.
Και όποιος δεν θέλει να πνιγεί μέσα στα σκατά που υπάρχουν στο δημόσιο βίο αλλά και τον ιδιωτικό τομέα οφείλει να στηρίξει κάθε προσπάθεια που κάνουν οι κυβερνώντες προκειμένου να αλλάξει κάτι σε αυτό τον τόπο, όπως, επί παραδείγματι, να φορολογηθούν τα μεγάλα παράνομα και σκοτεινά εισοδήματα και ο άνομος πλούτος. Να στηρίξει θετικές προσπάθειες και δημιουργική ενέργεια αυτής της κυβέρνησης και πριν από όλα του πρωθυπουργού της. Από την άλλη, ταυτόχρονα, κάθε πολίτης που διεκδικεί να ζήσει με ευπρέπεια, ισηγορία, σθένος και παρρησία οφείλει να αντισταθεί στις ασυνέπειες της εξουσίας. Κάθε πολίτης αυτού του τόπου οφείλει να νοιώσει υπεύθυνος για αυτό που γίνεται. Όποιος νομίζει ότι μπορεί να την βολέψει μόνος του κάνει μεγάλο λάθος. Όταν κόβεται ένα ολόκληρο δάσος, δεν μένει δέντρο για δέντρο όρθιο. Και όταν τα δέντρα πλαγιάσουν μέσα στον θάνατό τους, τότε τα κλαδιά που κάθονται πάνω εκείνοι που ήπιαν την δροσιά και το μέλλον αυτού του τόπου θα θαφτούν μαζί με τα δάση.
RSS - Posts
