Από το “Στοχασμός-Πολιτική” (μεσω “Σίβυλα)
Επειδή οι γκαουλαϊτερ της “Παιδείας” δεν μιλάνε στα παιδιά για τους 20 εκατομμύρια ανθρώπους που έδωσαν τη ζωή τους στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο της Σοβιετικής Ένωσης ενάντια στους ναζί αναδημοσιεύω το παρακάτω σχόλιο από το “Στοχασμός-Πολιτική”.
Όλοι οι νέοι που ακόμα χρησιμοποιούν το μυαλό τους πρέπει να σκεφτούν τη θυσία όχι μόνο των υπερασπιστών του Στάλινγκραντ αλλά, και κάθε γωνιάς της Ευρώπης και της (παλιάς) Ελλάδα που αντιστάθηκε στο Ράϊχ. Με τίποτα και για κανένα δεν πρέπει να ξεχνάμε…
Γράφει ο Δευκαλίωνας
2 Φεβρουαρίου 1943: H Νίκη στο Στάλινγκραντ!
Στις 2 Ιανουαρίου, ο Δευκαλίωνδημοσιοποίησε το πρώτο άρθρο για το 2011. Το άρθρο είχε τίτλο “Το 2011 έτος Τιμής και Αντίστασης“. Στον επίλογο του το εν λόγω άρθρο ανέφερε:
• «Επειδή, όμως, σε αυτήν την χώρα γεννιούνται κάθε ημέρα παιδιά, που πρέπει να διδαχθούν πάνω από όλα Αξιοπρέπεια, το καθήκον όλων μας είναι να δείξουμε στους νέους, με πράξεις και στάση ζωής, ότι το πρότυπο τους δεν πρέπει να είναι οι επιλήσμονες του νέο-ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου και οι προσκυνημένοι στο ΔΝΤ, αλλά οι άνθρωποι που υπηρετούν με συνέπεια αρχές και αξίες»
Πριν λίγες μόνον ημέρες, ο λαός της Τυνησίας ξεχύθηκε στους δρόμους ζητώντας «Αξιοπρέπεια, Ψωμί, Ελευθερία». Η εξέγερση του λαού της Τυνησίας επέτυχε να ανατρέψει και να εκδιώξει τον δικτάτορα Μπεν Αλί. Αυτές τις ημέρες ο λαός της Αιγύπτου με το ίδιο ακριβώς σύνθημα δηλαδή το «Αξιοπρέπεια, Ψωμί, Ελευθερία», έχει ξεχυθεί στους δρόμους και ζητά την απομάκρυνση ενός άλλου δικτάτορα, του Προέδρου της Αιγύπτου Μουμπάρακ.
Αξιοπρέπεια… έννοια και στάση ζωής, πού όσο και να φανεί περίεργο, ως ζητούμενο αγαθό από τους λαούς, τροφοδότησε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο την…
κίνηση της ιστορίας.
κίνηση της ιστορίας.
Η στήλη έχει πολλές φορές χρησιμοποιήσει το παράδειγμα της επικής μάχης του Στάλινγκραντ, για να εμψυχώσει όλους αυτούς που αγωνίζονται υπέρ αρχών και αξιών και εναντίον της βαρβαρότητας του νεοφιλελευθερισμού.
Σαν σήμερα, στις 2 Φεβρουαρίου 1943, ο Γερμανός Στρατάρχης Φον Πάουλους και η Γερμανική 6η Στρατιά, που επιχειρούσαν εναντίον της πόλης του Στάλινγκραντ, παραδίδονταν άνευ όρων στις δυνάμεις του Στρατάρχη του Κόκκινου Στρατού Αλεξάντερ Βασιλιέφσκι.
Ήταν το πρώτο φώς στον τρόμο και το σκοτάδι που είχε ζώσει τότε την ανθρωπότητα. Ήταν η πρώτη νίκη εναντίον της βαρβαρότητας. Και την είχαν πετύχει απλοί άνθρωποι σαν εμάς… Υπάλληλοι, Εργάτες, Αγρότες, Φοιτητές.
Άνθρωποι, όμως, που είχαν αποφασίσει να ζήσουν με Αξιοπρέπεια και γι’ αυτό αγωνίστηκαν στις όχθες του παγωμένου Βόλγα μέχρι θανάτου.
Τι άλλο να προσθέσει κανείς μια τέτοια ημέρα που η παγκόσμια υπόθεση του ανθρώπινου πολιτισμού γιορτάζει μία τόσο μεγάλη και σημαντική νίκη επί της βαρβαρότητας, ενώ ταυτόχρονα οι πρωτεύουσες του Αραβικού Κόσμου συνταράζονται από το σύνθημα Αξιοπρέπεια, που σαρώνει δικτατορικά και διεφθαρμένα καθεστώτα.
Μόνο να αποδώσουμε ένα μικρό δείγμα σεβασμού και ευγνωμοσύνης στους Υπερασπιστές του Στάλινγκραντ.
Ας ακούσουμε λοιπόν τον «Ύμνο των Μαχητών του Στάλινγκραντ» και ας αποδώσουμε νοερά Τιμή και Δόξα στους Υπερασπιστές του Στάλινγκραντ!
RSS - Posts
8 Comments
Ίσως αναρωτιέστε τι μ’ έπιασε νυχτιάτικα και ανάρτησα το σχόλιο για τη μάχη του Στάλινγκραντ. Θα σας πω… Πριν λίη ώρα άκουσα τον Στοχαστή να δηλώνει πως “ανάλαβε να μεσολαβήσει για τη λύση του αιγυπτιακού προβλήματος” και έπαθα μία ψυχολογία.
Όχι τόσο για την πρωτοβουλία (ο άνθρωπος θέλει να βοηθήσει ένα συνάδελφο σοσιαλιστή) αλλά α. για τα ελληνικά β. για την τύφλωση. Ο “Γιωργάκης” είναι ένας γυμνασμένος “Κωστάκης”. Η αποκοπή του μεσήλικα “Γιωργάκη” από την αληθινή ζωή είναι ίδια και μεγαλύτερη από του “Κωστάκη”.
Λίγο να τον παρατηρήσει κανείς καταλαβαίνει ότι δεν εννοεί ή πίστεύει τίποτα απ’ όσα λέει και απλώς “αναπαράγει” το ηχητικό αρχείο που του έχουν εμφυτεύσει.
Με κίνδυνο να παραμείνω στο περιθώριο και στο δεύτερο μισό της ζωής μου λέω ότι, ο “Γιωργάκης” και ο στενός του κύκλος (με εξαίρεση 2-3 μέλη του κόμματος που τα έχουν χαμένα), θυμίζει τους χαρακτήρες ταινίας του Γούντι Άλεν, οι οποίοι όμως τείνουν να μεταμορφωθούν σε πρωταγωνιστές της σειράς “Sex & the City”.
Ο “Κωστάκης” έδινε την εντύπωση ότι, το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν τα ουζάδικα, οι γαρίδες και τα παιχνίδια στο play station. Αυτή η στάση ζωής αποδυκνείεται από την εικόνα της βάφτισης των δισύμων (το ένα ντυμένο ροζ, το άλλο γαλάζιο). Ποιος εργαζόμενος, σκεπτόμενος, μορφωμένος άνθρωπος θα έντυνε τα παιδιά του με χρώματα που υποδυκνείουν το φύλο; Αυτά συμβαίνουν μόνο στις βραζιλιάνικες σαπουνόπερες και στην ελληνική πολιτική σκηνή.
Ο “Γιωργάκης” δείνχει την αποστασιοποίηση του από τον κοινό άνθρωπο με την ικανότητα να τρέχει σε μίνι-μαραθώνιους, τη στιγμή που η πατρίδα του(;) σέρνεται στα γόνατα από τα έργα και τις ημέρες των πρωθυπουργών πριν απ’ αυτόν, μεταξύ των οποίων και ο αείμνηστος μπαμπάς του. Αν ήμουν Πρωθυπ στην Ελλάδα θα ντρεπόμουν να περπατήσω στο δρόμο, θα ζητούσα συγγνώμη πριν μιλήσω στον λαό, δεν θα προκαλούσα, δεν θα φορούσα στρέτς και, διάβολε, θα μάθαινα κάπως τη γλώσσα της δεύτερης μου πατρίδας.
Έχω βλέπετε το ελλάτωμα να είναι “κάθετα|” αντίθετος με τα στυλάκια της διεθνούς “ανεμελιάς”, που όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει επειδή πίσω μου είναι η Γκόλντμαν ουντ Ζακς, η FED, η Ντόϊτσε Μπάνκ και ο Διοικητής της ΤτΧ (Τράπεζας της Χαρτόβιας) Προβατόπουλος.
Ως γνήσιος “σταλινικός” δεν αντέχω το στυλάκι των όλα τα golden τσογλάνια που τελειώσαν “μπιζνες αντμινιστρέσιον” στο Γιουνιβερσιτι οφ Νορδερν Απερ Ηστ Σάϊντ, και πλάκωσαν στην Ελληνίτσα για να μας σώσουν από τους Άλλους τους Εαυτούς.
Για να επιβεβαιώσετε τα παραπάνω δεν έχετε παρά να παρατηρήσετε το “χαμόγελο” του Υπεξ Hans Landa και να μου πείτε αν το άτομο ανήκει σε κάτοικο της Γης ή είναι χαρακτήρας ταινίας του Τζορτζ Ρομέρο. Στη μητρική γλώσσα μιας politically correct, upper middle class, WASPish ρέπλικας τα άτομα αυτά αποτελούν την ταχεία μετεξέλιξη της παλαιάς Δεξιάς των λαμέ κουστουμιών και της γούνας από ουρά αλεπούς σe ultra-right neo-WASPS που πέφτουν σε trance όταν συναντώνται (στο Μέγαρο) με πρέσβυρες Καλής Θελήσεως, που κάνουν ρεβεραντζες στην κα Μουμπάρακ ή υποδέχονται (στο Νέο Μουσείο Αθηνών) την Κα Μπεν Άλι
Περισσότερα asap…
Ευχομαι στο τριτο μισο της ζωης σου ολα αυτα να εχουν διορθωθει,περα ομως απο την δικη σου κριση, ετη φωτος κοντα στην κριτικη σου,τα πραγματα ειναι χειροτερα απο αυτο που περιγραφεις…γι΄αυτο σε ρωτω…
…τι ειπε πακιστανος λαθρομεταναστης στη μανα του στο τηλεφωνο…………………………………………………………………………………”μανα μπηκα στη νομικη”…
…oh jeaaaaaaaah!!!
“Λίγο να τον παρατηρήσει κανείς καταλαβαίνει ότι δεν εννοεί ή πίστεύει τίποτα απ’ όσα λέει και απλώς “αναπαράγει” το ηχητικό αρχείο που του έχουν εμφυτεύσει.”
Εξαιρετικό αυτό το σχόλειο!!!!
Ο “Γιωργάκης” δείχνει την αποστασιοποίηση του από τον κοινό άνθρωπο, με την ικανότητα να τρέχει σε μίνι-μαραθώνιους, τη στιγμή που η πατρίδα του (;) σέρνεται στα γόνατα από τα έργα και τις ημέρες των πρωθυπουργών πριν απ’ αυτόν, μεταξύ των οποίων και ο αείμνηστος μπαμπάς του. Αν ήμουν Πρωθυπουργός στην Ελλάδα θα ντρεπόμουν να περπατήσω στο δρόμο, θα ζητούσα συγγνώμη πριν μιλήσω στον λαό, δεν θα προκαλούσα, δεν θα φορούσα στρέτς και, διάβολε, θα μάθαινα κάπως τη γλώσσα της δεύτερης μου πατρίδας.
Επιτέλους και ένας που λέει το αυτονόητο που το φωνάζω τόσο καιρό!
Εδώ η Ελλάδα χάνεται και αυτός κάνει κανό και γυμναστική, καθώς και αντί να παραιτηθεί πάραυτα από πρόεδρος της σοσιαλιστικής διεθνούς (που δεν προσφέρει τίποτε στην Πατρίδα! Το τι προσφέρει σ’ αυτόν δεν με νοιάζει!) και να σκοτώνεται καθημερινά “επί 48 ώρες το 24ωρο” σε συσκέψεις επί συσκέψεων. Αντί να ανασκουμπωθεί και να δουλεύει γαι τέσσερεις, ασχολείται πως θα “δουλέψει” εμάς!
Τα ίδια και χειρότερα έκανε ο “Κωστάκης”
Oλοι αυτοί(και ο Hanos Landa)κάνουν πολύ καλά τη “δουλειά τους”,εμείς δεν την κάνουμε καλά.
Κατ’ αρχάς, πού είναι το κακό με την βάπτιση των παιδιών του Κωστάκη σε γαλάζιο και ροζ χρώμα? Ειλικρινά δεν αντιλαμβάνομαι το κακό. Θα μου φαινόταν κακόγουστο αν τα έντυνε με ρουχάκια που να έχουν το σήμα της ΝΔ που λέει ο λόγος, ή να έχουν στάμπα στα ρουχάκια την φάτσα του Επίτιμου. Τέλος πάντων. Αντί να θυμόμαστε τα έπη της Αντίστασης του Στάλινγκραντ, της Ελληνικής Αντίστασης, και σε άλλα μέρη του κόσμου, αντί να ζητάμε Αξιοπρέπεια και Πρόοδο, παρακαλάμε για ψέμματα και χτίσιμο παλατιών στην άμμο. Πρώτα παρακαλάγανε οι Σοσιαλισταί τον Ανδρέα για ένα μεγάλο κομμάτι ψωμί, μετά παρακαλάγανε η Siemens, η Lockheed, η Intracom, και η (ό,τι να ‘ναι) για μια μεγάλη παραγγελία με το αζημίωτο, μετά τα γαλάζια παιδιά (που “είναι και τα καλύτερα” όπως έλεγε το 2004 μια ΝΔ βουλευτίνα) παρακαλάγανε τον Κωστάκη να τους κάνει golden boys, και σήμερα ο Γιωργάκης παρακαλάει αφ’ ενός το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και όλον τον πολιτισμένο κόσμο για δάνεια και αφ’ ετέρου τους φορολογούμενους για… να δώσουν κώλο!
Κανένα “κακό”. Απλώς από την παράσταση έλλειπαν οι: Γεωργία Βασιλειάδου, Γιάννης Γκιωνάκης, Θανάσης Βέγγος, Χρήστος Ψάλτης και, παρά λίγο να ξεχάσω, The Marx Brothers