Το ατύχημα με το Bell 206 στο Ρέθυμνο

Οι πιθανότητες να χάσει τη ζωή του είναι λιγότερες απ’ εκείνες να την κερδίσει. Αναφέρομαι στον Ν.Α τον χειριστή που έπεσε με το Bell 2006 στη Κρήτη καθαρίζοντας τους μονωτήρες των πυλώνων υψηλής τάσης της ΔΕΗ. Το ατύχημα έγινε χτες στις 12.15. Στις 11.18 ο Ν με πήρε τηλέφωνο για να μου πει ότι, το Σάββατο θα ήταν στην Αθήνα και, αν ήθελα, να πετάξουμε με το Robinson 44 που είχαμε στη διάθεση μας τους τελευταίους μήνες. Γιατί; Διότι με τον Ν.Α είχα “βάλει” περισσότερες από 60 ώρες στο συγκεκριμένο και άλλα ελικόπτερα και είχα απποκτήσει φιλικές σχέσεις. Πριν 3 χρόνια μάλιστα ο Ν εργαζόταν σε μία εταιρία ΑΠΕ στην οποία κατέχω το 50%.  Κλείσαμε το τηλέφωνο λέγοντας πως “θα τα πούμε”. Μία ώρα αργότερα και στη φάση της προσγείσης, η ουρά του Bell ακούμπησε σε ένα καλώδιο χαμηής τάσης. το ελικόπτερο εκτράππηκε, το στογεδίο χτύπησε σε δέντρο και έπεσε στο έδαφος. Π Ν. και ο χιριστής του βραχίονα πλύσης τραυματίστηκαν σοβαρά. Ο ιδιοκτήτης  του Bell που ήταν παρόν υπέστει καρδιακή προσβολή και ο κόσμος της Γενικής Αεροπορίας αληθινό σοκ.Όλόκληρο το χτεσινό απόγευμα που ήμουν στο Τατόι πετώντας με τα ανεμόπτερα της Ανεμολέσχης και, κατόπιν μέχρι τις μία το πρωί που καθόμαστε με φίλους χειριστές ήμουν σε επαφή με φίλους δημοσιογράφους προσπαθώντας να μάθω |πως πάει”. Με βοήθησε (και τον ευχαριστώω, ο Καθηγητής και φίλος μου Γιώργος Γραμματικάκης και οι συνάδελφος μου Τάκης Σπηλιόπουλος και η ανταποκρίτρια της ΝΕΤ στο Ηράκλειο Κα Καλαθάκη. Όλα τα μέλη της αεροπορικής οικογένειας τους ευχαριστούν από καρδιάς.Νίκο γίνε καλά γρήγορα γιατί οι αληθινοί αεροπόροι δεν πεθαίνουν. They just fly away…