Όταν η ώρα είναι κατάλληλη και η ημέρα καλή, κάθομαι πίσω από ένα τζάμι και κοιτώντας τα σύννεφα και τη βροχή (για κάποιο λόγο όλες οι απόπειρες να ταξιδέψω στον χρόνο με ήλιο και 40 β. Κ. έχουν αποτύχει) πατάω τα «κουμπιά» της Μηχανής και ταξιδεύω στον χρόνο. Ετσι, μία από τις ημέρες των εορτών και με την ευκαιρία του ότι «δύο μείνανε», όπως λέγαμε και στον στρατό, ως το 2000, κάθησα στο κάθισμα της Χρονομηχανής (μοντέλο ’98, με ABS και οκτώ σάκους ασφαλείας) και πήγα μια βόλτα ως τη δεκαετία του ’50 για να δω πώς τα παιδιά των 12-15 ετών έβλεπαν τη «μαγική» ημερομηνία.
Να ‘μαι λοιπόν να κάθομαι μαζί με άλλους 10 «Ινδιάνους» στα μαρμάρινα σκαλάκια ενός σπιτιού στον Νέο Κόσμο και, ως άλλος Νοστράδαμος, να κάνω τις προβλέψεις μου. Η λέξη «πρόβλεψη» δεν είναι βεβαίως σωστή γιατί όλοι είμαστε καλά προετοιμασμένοι. Αλλοι έχοντας διαβάσει το «Από τη Γη στη Σελήνη», άλλοι τον «Κάπτεν Νέμο» και μερικοί (τυχεροί) κάποια εγκυκλοπαίδεια (του Ηλίου;) στο «Α» και στο «Δ», όπου και τα λήμματα «αυτοκίνητο», «αεροπλάνο» και «Διάστημα». Οσοι είχαν τελειώσει το «Από τη Γη στη Σελήνη» ήταν σίγουροι ότι το μέλλον του ανθρώπινου γένους βρισκόταν στα άστρα ενώ οι άλλοι που είχαν «εγκυκλοπαιδική» μόρφωση ήταν βέβαιοι ότι το μέλλον του ανθρώπου ήταν το αυτοκίνητο και το αεροπλάνο και δεν νομίζω ότι χρειάζεται να σας πω ποιος από τους «Ινδιάνους» (Ινδιάνος: όρος της δεκαετίας του ’80 που ταιριάζει απόλυτα στα ξυπόλυτα τάγματα της δεκαετίας του ’50) είχε «εγκυκλοπαιδική» μόρφωση!
«Το 2000 όλα τα αυτοκίνητα θα είναι πυραυλοκίνητα» έλεγε ο ένας.
«Το 2000 ο άνθρωπος θα πάει στο φεγγάρι» έλεγε ο άλλος.
Και βεβαίως όλοι είχαν δίκιο γιατί ο άνθρωπος και στο φεγγάρι πήγε (το 1969) και πυραυλοκίνητα αυτοκίνητα οδήγησε (ο Αντι Γκριν που έσπασε το φράγμα του ήχου στην ξηρά).
Με τέτοια προϊστορία λοιπόν και με τη «μαγική» ημερομηνία μόλις δύο χρόνια μακριά, είναι φυσικό να πω λίγα πράγματα για το μέλλον της αυτοκίνησης το οποίο, παρά τις περί του αντιθέτου προβλέψεις και τις κοπές κορδελών, φαντάζει αισιόδοξο.
«Μα τι έχεις πάθει, χριστιανέ μου, με το αυτοκίνητο;» θα ρωτήσουν πολλοί και ιδιαίτερα όσοι λεφτάδες, «διανοούμενοι» και σνομπ μπορούν να χρησιμοποιούν ταξί για τις μετακινήσεις τους. «Δεν βλέπεις ότι η χρήση του δημιουργεί άγχος και καταστρέφει τις πόλεις;». Και βεβαίως το βλέπω αλλά πώς γίνεται και «καταστρέφει» μόνο εκείνες τις πόλεις που θέλουν να καταστραφούν; Εκείνες δηλαδή που χτίστηκαν, διοικήθηκαν και αναπτύχθηκαν σύμφωνα με τις «αρχές» του πολιτικού και κοινωνικού χάους και, για να το κάνουμε πιο «λιανά», αυτές που χτίστηκαν εντελώς τυχαία επειδή ο ένας (φαύλος) πολιτικός ήθελε να ικανοποιήσει τη (φαύλη) εκλογική του πελατεία. Πιο απλά, αν το «κράτος» πραγματικά λειτουργούσε και αν οι νόμοι δεν άλλαζαν ανάλογα με τις ορέξεις του κάθε φυλάρχου, ΟΛΕΣ οι «πολυκατοικίες» θα διέθεταν χώρους στάθμευσης, οι δρόμοι θα ήταν ελεύθεροι από αυτοκίνητα και δεν θα παρουσιαζόταν το φρικτό θέαμα των τελευταίων 20 χρόνων. Ακόμη, αν το «κράτος» δεν είχε πουλήσει την κάθε προσπάθεια για αληθινή ανάπτυξη και δημιουργία στα συμφέροντα των ξένων, ίσως σήμερα στα ελληνικά εκπαιδευτικά ιδρύματα να γινόταν κάποιας μορφής έρευνα για νέες, εναλλακτικές πηγές ενέργειας που θα χρησιμοποιούσαν, σε πρώτη φάση, οχήματα ειδικών χρήσεων, όπως μικρά, διθέσια αυτοκίνητα για κίνηση στο «κέντρο» της (όποιας) πόλης, άλλα για μεταφορά αγαθών και άλλα για χρήση στον ελεύθερο χρόνο.
Αντί όμως στα χρόνια που μεσολάβησαν από τις «προβλέψεις» των «Ινδιάνων» ως σήμερα να γίνει έστω και ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση, έγινε ακριβώς το αντίθετο! Με μια σειρά 100% «διεστραμμένες» αποφάσεις, διατάξεις και νομοθετήματα μετέτρεψε το αυτοκίνητο σε… επενδυτικό και «κοινωνικό» αγαθό! Αντί με όλα τα μέσα που είχε στη διάθεσή του να στηρίξει την εγχώρια παραγωγή ή έστω συμπαραγωγή, φρόντισε να τινάξει στον αέρα κάθε παρόμοια προσπάθεια. Ετσι φθάσαμε στο (αυτοκινητικό) 1998 και σύντομα και στο 2000 και το μόνο που καταφέραμε ως χώρα στον τομέα της αυτοκίνησης είναι, εκτός από το να συμβάλουμε στη δημιουργία των κομητειών, που αναφέραμε την περασμένη Κυριακή, να κλείσουμε το «εμπορικό κέντρο» της Αθήνας και να πεζοδρομήσουμε την οδό… Ερμού!
Ο υπογράφων αισθάνεται την ανάγκη να συγχαρεί όλους εκείνους που με τις μη-αποφάσεις τους (γιατί όχι και αυτός ο σολοικισμός;) κατάφεραν το μοναδικό «όνειρο» του «Ελληνα» να είναι το… φτηνό «γιωταχί». Οσο για τα άλλα, τα ηλεκτρικά και υβριδικά οχήματα, τα φορολογικά κίνητρα και μέτρα για να αγορασθούν και να χρησιμοποιηθούν από τους πολίτες πραγματικά «καθαρά» αυτοκίνητα ή τα νομοθετήματα που θα επέτρεπαν να αναπτυχθεί μια έστω και υποτυπώδης μορφή «αυτοκινητοβιομηχανίας» στη χώρα μας, καλύτερα να μην τα συζητώ. Οπως όλοι γνωρίζουμε, όλα τα τρένα έχουν πλέον περάσει και καμία πρόβλεψη, όση… εγκυκλοπαιδική στήριξη και αν διαθέτει, δεν μπορεί να «δει» τι θα γίνει το 2000 στον τομέα της αυτοκίνησης. Το πιθανότερο είναι, εκτός της Ερμού, να πεζοδρομηθεί και η Συγγρού.
RSS - Posts
