Τώρα πείτε μου, είχα ή όχι δίκιο που έκανα Πάσχα στη Γλυφάδα και στο Πόρτο Ράφτη (με αποτέλεσμα να μου επιτεθούν μόνο δύο «μπούρτζοι»); Είδατε τι έπαθαν 60 (ή μήπως ήταν 80, δεν πρόσεξα, αλλά δεν έχει πια σημασία) που ξεκίνησαν για «το χωριό;». Συγκρούστηκαν, ανατράπηκαν, έπεσαν σε τοίχους, βυθίστηκαν σε αρδευτικά κανάλια, χτύπησαν σε μάντρες και, γενικώς, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να σκοτωθούν ή, στη χειρότερη περίπτωση, να μείνουν ανάπηροι για όλη τους τη ζωή. Οπως ήταν φυσικό(;), τα αλλεπάλληλα δυστυχήματα προκάλεσαν το ενδιαφέρον των «οχτώμισι» που, χωρίς να διστάσουν ούτε στιγμή, ρίχτηκαν στη μάχη της ενημέρωσης όσων ήταν ακόμη ζωντανοί, θέτοντας το μέγα ερώτημα: Τις πταίει; Ο Οδηγός, το Οχημα, ο Δρόμος ή και τα τρία μαζί;
Δεκάδες ειδικοί έσπευσαν να καταθέσουν την άποψή τους, μεταξύ των οποίων και ο υπογράφων, που ευχαριστεί τους συναδέλφους που ζήτησαν τη γνώμη του καθώς και τον δικό μας Πέτρο Ευθυμίου που τον παρέσυρε στην «τιβί», αλλά παρά τον βομβαρδισμό νόημα δεν βγήκε. Οι μεν έλεγαν ότι πταίει ο δρόμος, οι δε ο οδηγός, κάποιοι τα έβαλαν με το όχημα, ενώ οι οπαδοί της αίρεσης της Ουράνιας Γαλήνης επέμεναν ότι οι 60 νεκροί βρίσκονται ήδη σε διαστημόπλοιο που ακολουθεί τον κομήτη Χέιλ-Μποπ.
Οπως καταλαβαίνετε, και σε συνάρτηση με όσα έχουμε πει σ’ αυτήν εδώ τη στήλη, η απάντηση βρίσκεται αλλού. Κατά πρώτο και κύριο λόγο, το μεγάλο θανατικό οφείλεται πρώτα στην άγνοια, στην ανικανότητα και στη βλακεία της συντριπτικής πλειονότητας των ελλήνων οδηγών και μετά στον δρόμο και στο όχημα. Δυστυχώς ο γραπτός λόγος δεν μπορεί να δώσει την πλήρη εικόνα του βλακός που κινείται «με 80» στην αριστερή λωρίδα της νέας Εθνικής οδού εμποδίζοντας εκείνους που επιθυμούν να προσπεράσουν ούτε μπορεί να «φωτογραφίσει» τον ηλίθιο που παραβιάζει την προτεραιότητα ή σταθμεύει στην κορυφή μιας «τυφλής» στροφής.
Οπως και άλλη φορά έχουμε πει (χωρίς κανείς να μας δώσει δυστυχώς σημασία) όσα συμβαίνουν κάθε λεπτό στους ελληνικούς δρόμους δεν συμβαίνουν σε καμία πολιτισμένη χώρα της Γης. Ο τρόπος που οδηγεί και συμπεριφέρεται η συντριπτική πλειονότητα των οδηγών λίγο απέχει από τον τρόπο που θα συμπεριφερόταν μια ομάδα ατόμων με βαριά ψυχοπαθολογικά προβλήματα. Ως άλλοι «Ούννοι» παραβιάζουν κάθε έννοια προτεραιότητας (επειδή δεν ξέρουν τι είναι αυτό το πράγμα), τρομοκρατούν τους άλλους οδηγούς και πεζούς, σταθμεύουν σε διπλή, τριπλή και τετραπλή σειρά, κάνουν στροφή 180 μοιρών σε όσους δρόμους δεν διαθέτουν διαχωριστική νησίδα και γενικώς συμπεριφέρονται σαν πολιτιστικοί και οδηγικοί «Ούννοι» χωρίς όμως να διαθέτουν το πολιτικό υπόβαθρο των τελευταίων. Αν το διέθεταν, δεν αποκλείεται να απελευθέρωναν (με τα «γιωταχί» τους) το βόρειο τμήμα της Κύπρου.
Βέβαια η συμπεριφορά αυτής της εποχούμενης μάζας δεν είναι τυχαία, αλλά αποτέλεσμα της φραγκολεβαντίνικης συμπεριφοράς του «κράτους» που, από τη μια, μοίραζε αφειδώς «διπλώματα» οδήγησης (για να εισπράξει τα «τέλη») και πουλούσε αυτοκίνητα (για να εισπράξει τους φόρους) και, από την άλλη, έφτιαχνε δρόμους – σφαγεία πάνω στα οποία άφηναν (και αφήνουν) την τελευταία τους πνοή τα αθώα(;) θύματά του. Στις τέσσερις διευθύνσεις της Αθήνας, π.χ., που αντιστοιχούν στους τέσσερις τομείς όπου χωρίζεται η Νομαρχία Αθηνών, διατηρείται αρχείο 2 εκατ. διπλωμάτων από τα οποία μόνο ένα μικρό μέρος έχει μηχανογραφηθεί (αφενός επειδή δεν έχουν ευδοκιμήσει οι διαγωνισμοί για την προμήθεια Η/Υ και αφετέρου επειδή αντιδρούν οι δημόσιοι υπάλληλοι). Αν λάβουμε υπόψη τις… τυχαίες πυρκαϊές, πλημμύρες και άλλες συμφορές που έπληξαν τις υπηρεσίες του υπουργείου, καταλαβαίνουμε πότε (το 2020;) θα έχουμε μια πλήρη εικόνα για το ποιος δικαιούται διά να οδηγεί. Σ’ αυτό το χάος πρέπει να προσθέσετε και εκείνο του αρχείου των αδειών κυκλοφορίας των αυτοκινήτων.
Εστω λοιπόν ότι κάποιος (ή κάποια) πήρε/αγόρασε/πλαστογράφησε/ το δίπλωμα και την άδεια και βγήκε στους δρόμους. Το ερώτημα που τίθεται είναι: Ποιους δρόμους; Αν λέγοντας «δρόμο» εννοούμε εγκλήματα και κτηνωδίες σαν αυτά που συναντάμε στην Αττική (Λαυρίου, Σταυρού – Κηφισιάς, Βάρης – Κορωπίου, Κηφισού κλπ.), τότε όλοι κάνουμε σοβαρό λάθος. Η λεωφόρος Λαυρίου, π.χ., θυμίζει τη μάχη του Στάλινγκραντ (χωρίς τον εξαγνιστικό ηρωισμό των υπερασπιστών του). Είναι μια ασφάλτινη γραμμή γεμάτη λάκκους, τρύπες, κοψίματα και χαντάκια, ένα αχούρι γεμάτο σκουπίδια (που δεν πετάει βέβαια ο «κυρίαρχος λαός», αλλά τούρκοι πράκτορες). Η λεωφόρος Λαυρίου είναι ένας δρόμος που κατασκευάζεται εδώ και δέκα χρόνια (όπως και το άλλο αίσχος από τον Σταυρό στην Κηφισιά) γιατί, αν τελειώσει γρήγορα, δεν θα «φάνε» όλοι και θα δημιουργηθεί κοινωνικό πρόβλημα καθώς οι «εργαζόμενοι» θα κατεβούν στους δρόμους και θα διαμαρτυρηθούν για την «αναλγησία» κάποιου υπουργείου που, επισπεύδοντας το έργο, θέτει σε κίνδυνο «την υγεία των παιδιών τους».
Βγαίνει λοιπόν ο κυρ Θανάσης με το τζι ελ εξ ή ο Λούλης με το τζι τι άι για να κάνει Πάσχα στο χωριό και «ξαφνικά», «χωρίς να το καταλάβει» μπροστά του πετάγεται ένα δέντρο/τοίχος/γέφυρα/αρδευτικό κανάλι/νταλίκα (δείτε τα «οχτώμισι») και, να, το ατύχημα.
Μόλις το μαθαίνουν τα λαγωνικά των «οχτώμισι» και επειδή δεν έχουν ακόμη «ζωντανή» εικόνα, πετάνε ένα φιλμ αρχείου που δείχνει ένα δυστύχημα που έχει γίνει σε άλλο τόπο, άλλη ώρα, με άλλα οχήματα και άλλα θύματα. Το κοινό παθαίνει σοκ. Τηλεφωνεί στις εφημερίδες ζητώντας να μάθει πώς γίνεται να ακούει ότι στο δυστύχημα που έχασαν τη ζωή τους 15 (άντε 10, άντε 6) ενεπλάκη μία νταλίκα μεταφοράς αυτοκινήτων και ένα λεωφορείο των ΚΤΕΛ και στις οθόνες να βλέπει ένα διώροφο ιδιωτικό λεωφορείο και ένα ανοιχτό στρατιωτικό φορτηγό που έχει πέσει στο ποτάμι. Λεπτομέρειες, θα πείτε, αλλά και αυτές βάζουν μια «πινελιά» στον τρόπο που αντιμετωπίζονται τα τροχαία στην Ελλάδα.
Με αυτά και με τα άλλα, κάθε χρόνο σε 220.000(;) τροχαία χάνουν τη ζωή τους 3.000 «ξύπνιοι» και τραυματίζονται 32.000 «ξύπνιοι» Ελληνες. Ο μέσος όρος νεκρών από τροχαία ανά 1 εκατ. κατοίκους στην ΕΕ (των «κουτόφραγκων») είναι 131 και στην Ελλάδα 217, οι δε νεκροί ανά 1 εκατ. οχήματα είναι στην ΕΕ 285 και στην Ελλάδα… 801.
Και επειδή σε όλους αρέσουν οι στατιστικές, τελειώνω λέγοντας (στοιχεία 1996) ότι από το σύνολο των θυμάτων 51% είναι οδηγοί, 25% επιβάτες και 24% πεζοί, ενώ το 77% των θυμάτων είναι άνδρες και το 23% γυναίκες.
Τι μέλλει γενέσθαι; Οποιος ενδιαφέρεται πραγματικά δεν έχει παρά να ανατρέξει στις προτάσεις της στήλης.
RSS - Posts
