πως κάθε χρόνο έτσι κι εφέτος ετοιμάστηκα (ψυχολογικά) για να αντιμετωπίσω τις επιπτώσεις του Πάσχα. Οπως γνωρίζουμε, στο Δημόσιο και στις επιχειρήσεις η γιορτή αρχίζει πολύ πριν από τη Μεγάλη Εβδομάδα, όπου παρουσιάζονται οι περισσότερες ιώσεις και οι βαρύτερες γρύπες.
«Πού είναι ο κ. Επαμεινώνδας», ρωτάει ο «διευθυντής» στο υπουργείο της Καλής Χαράς. «Αρρωστος, κ. διευθυντά», απαντάει η γραμματεύς του. Από την περασμένη Παρασκευή η μισοί εργαζόμενοι έλληνες βρίσκονται στο κρεβάτι, σε νοσοκομεία ή σε «αναρρωτικές» και οι άλλοι μισοί έχουν πένθος διότι «πέθανε» ο παππούς, η γιαγιά, η θεία, η εξαδέλφη, ακόμη και η αδελφή στην Αυστραλία.
Κανονικά όμως η «γιορτή» αρχίζει σήμερα, 20 Απριλίου, καθώς, όπως εύστοχα είχε σημειώσει «Το Βήμα», αρχίζει ο εορταστικός πανικός. Εκατοντάδες οδηγοί ετοιμάζουν τα εξ ελ και τζι ελ άι τους για το ταξίδι «στο χωριό» και όταν λέμε «ετοιμάζουν» δεν εννοούμε τεχνικά, αλλά χωροτακτικά. Πού θα μπει το ψυγείο, το κρεβάτι, το καναρίνι, τα παιδιά, ο παππούς και η γιαγιά. Οταν όλα μπουν στη θέση τους, το σύστημα (γιατί, αν το σκεφθείτε, περί συστήματος πρόκειται) ξεκινάει, και μαζί του τίθεται σε κίνηση η πρώτη φάση της εξόδου. Η φάση αυτή αρχίζει με τις προβλέψεις των «οχτώμισι» για το πόσες χιλιάδες «γιωταχί» θα φύγουν φέτος από την Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη και πόσο μεγάλη θα είναι η «θυσία στον Μολώχ της ασφάλτου». Η ίδια (φάση) συνεχίζεται με τις «συμβουλές» και τα «μέτρα» της Τροχαίας (φίλε οδηγέ, μην τρέχεις και παραχώρηση μιας ακόμη λωρίδας κυκλοφορίας). Η επόμενη είναι η στιγμή της αλήθειας, η κίνηση στους εθνικούς και επαρχιακούς δρόμους παρέα με τους εκατοντάδες χιλιάδες απόφοιτους του Actor’s Studio που παριστάνουν τους… οδηγούς. Αν ο θεατής διαθέτει χρόνο, καλό αυτοκίνητο και, πάνω απ’ όλα χιούμορ, μπορεί να απολαύσει μία από τις καλύτερες θεατρικές παραστάσεις στη γη. Τα όσα συμβαίνουν είναι τόσο «κουφά» και αστεία ώστε ακόμη και ο θάνατος χάνει τη σοβαρότητά του.
Είπα «θάνατος» και νομίζω ότι πρέπει οπωσδήποτε να κάνω κι εγώ μια «πρόβλεψη» για φέτος. Πόσοι θα είναι άραγε ο νεκροί; 28, 30, 36; Και οι τραυματίες; 300; 400; Κάτι μου λέει ότι φέτος δεν θα είναι πολλοί λόγω των νέων «μέτρων» για τις εξετάσεις των υποψηφίων οδηγών που, όπως ίσως γνωρίζετε, έλαβε το υπουργείο Ουράνιων Μεταφορών. Σύμφωνα με τα νέα αυτά «μέτρα» οι εξεταστές του Δημοσίου Λογιστικού θα είναι καλύτεροι διότι θα περνούν από «σεμινάρια».
Το χειρότερο πράγμα που μπορεί να σου συμβεί πάντως είναι να είσαι καλός οδηγός, να θέλεις να πας κάπου για τρεις μέρες για να ξεκουραστείς (σε αντίθεση με το να «την κοπανήσεις») και να σε εμβολίσει «τζιελάης» μακριά από την Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη. Θα θυμάστε τι έγινε πέρυσι σε μια σειρά παρόμοιων περιστατικών, με αποκορύφωμα τον τραγικό θάνατο του νεαρού που τραυματίστηκε με τη μοτοσικλέτα του στη Λέρο (δεν φορούσε κράνος).
Οσοι παρακολουθήσατε στα «παράθυρα» το σίριαλ με τις δηλώσεις και τις «συνεντεύξεις» των υπουργών, υφυπουργών και προέδρων των «εργαζομένων» στα διάφορα νοσοκομεία θα είδατε να παίζεται ένα απίθανο θέατρο (του παραλόγου), καθώς κανείς δεν είχε το θάρρος να πει ότι ο νέος πέθανε σαν το σκυλί στ’ αμπέλι, επειδή το «κράτος» είχε αργία (λόγω εορταστικού τριημέρου) και οι πάντες «την είχαν κοπανήσει» από τη δουλειά τους. Το ΕΚΑΒ άργησε να στείλει ελικόπτερο, η Ολυμπιακή Αεροπλοΐα (είπε κάποιος «υπουργός») είχε καθηλωμένα τα ελικόπτερά της για «συντήρηση», η Λέρος δεν είχε νοσοκομείο, εκείνο της Ρόδου δεν είχε τα «μέσα» κ.ο.κ. ώσπου ο νέος να αφήσει την τελευταία του πνοή στην «κανονική» πτήση της Ολυμπιακής από τη Ρόδο στην Αθήνα. Και προτού στεγνώσει το μελάνι από το έγκλημα της Λέρου, ένας δεύτερος νέος, πάλι θύμα ατυχήματος με μοτοσικλέτα (και αυτός χωρίς κράνος;) ακολούθησε τον ίδιο δρόμο, καθώς το ΕΚΑΒ τον μετέφερε από νοσοκομείο σε νοσοκομείο ώσπου εξέπνευσε.
Πείτε μου… Εσείς που ακόμη διατηρείτε την ισορροπία σας. Πόσοι πρωθυπουργοί, υπουργοί, γενικοί γραμματείς θα έπρεπε να έχουν παραιτηθεί μετά τον καταιγισμό παρόμοιων περιστατικών (θυμάστε πριν από λίγο καιρό την άτυχη κοπέλα που δεν την δεχόταν κανένα νοσοκομείο επειδή δεν «εφημέρευε»); Ούτε μισός. Ο ένας στην «ιδιαιτέρα του πατρίδα», ο άλλος στην Κέρκυρα, ο τρίτος στην Κεφαλλονιά, όλοι στις «καθιερωμένες» τους «διακοπές», σε μια χώρα όπου οι πολιτικοί όχι για διακοπές δεν έπρεπε να πηγαίνουν αλλά ούτε για ύπνο.
Διακοπές λοιπόν αυτοί, διακοπές και ο κρατικός «μηχανισμός» (κάπου μισό εκατομμύριο άτομα) και η… υποδομή της μεγάλης εξόδου έχει στηθεί! Ακούω κάποιους να λένε ότι το παρακάνω; Οτι όλοι πρέπει να κάνουν διακοπές, για να ξεκουραστούν; Και βέβαια να κάνουν, αλλά όχι όλοι μαζί! Σε χώρες όπου η πολιτική, επαγγελματική και προσωπική ηθική και ευθύνη εξακολουθεί να υπάρχει, κάποιοι πάνε διακοπές και κάποιοι μένουν να φυλάνε το μαγαζί. Στην Ελλάδα της Ευρωπαϊκής Ενωσης του 2000 (τρομάρα μας) πάνε όλοι μαζί. Τίποτε δεν λειτουργεί, από τα νοσοκομεία ως την Ολυμπιακή και από την ΕΥΔΑΠ ως τη ΔΕΗ και τον ΟΤΕ. Οι μόνοι που «λειτουργούν» είναι οι «πρόεδροι» και οι «συνδικαλιστές» που, όταν οι δημοσιογράφοι τούς ρωτούν γιατί αφήνουν τους πολίτες να πεθάνουν ή γιατί νεκρώνουν τις αεροπορικές ή τις θαλάσσιες συγκοινωνίες, απαντούν παραθέτοντας τα «θεσμικά» τους αιτήματα!
Αλλά τι είναι αυτά που σας λέω; Εδώ σε λίγες μέρες το χώμα θα βαφτεί κόκκινο από τη σφαγή πέντε εκατομμυρίων αμνών, οι 40 νεκροί της Μεγάλης Εβδομάδας μας απασχολούν τώρα;
RSS - Posts
