Eπειδή οι αποφάσεις Μου για την παραδειγματική τιμωρία των οχημάτων που παραβαίνουν τους νόμους αλλά και τις διατάξεις του ΚΟΚ παρεξηγήθηκαν από ορισμένους, που προφανώς κινούνται από ίδια συμφέροντα, επανέρχομαι με μια πιο ολοκληρωμένη πρόταση που αφορά την αντιμετώπιση της μάστιγας των τροχαίων δυστυχημάτων, αλλά και του υπ’ αριθμόν 1 εχθρού των σύγχρονων κοινωνιών, του θορύβου.
Προτού καταθέσω την τελευταία μου πρόταση καλό είναι να θυμίσω (στους αμνήμονες) τα μέτρα που έλαβα από το 1960 ως σήμερα. Το πρώτο και, επιτρέψτε μου να πιστεύω, πρωτοπόρο μέτρο ήταν εκείνο της εκ περιτροπής κυκλοφορίας στην Αθήνα προκειμένου να αντιμετωπισθούν το κυκλοφοριακό και η ρύπανση της ατμόσφαιρας. Καμία άλλη πόλη ή χώρα στον κόσμο δεν το είχε εφαρμόσει, αλλά αυτό δεν με εμπόδισε να προχωρήσω. Οπως ίσως θυμούνται οι νηφάλιοι, η απόφασή μου είχε σαν αποτέλεσμα να διπλασιασθεί ο αριθμός των αυτοκινήτων και να τριπλασιασθεί ο αριθμός των δικύκλων, καθώς ο κάθε (πικραμένος) πολίτης έσπευσε να αγοράσει δεύτερο και τρίτο αυτοκίνητο ή δίκυκλο για να μπορέσει «να κάνει τη δουλειά του».
Μια άλλη απόφασή Μου που πραγματικά συγκλόνισε το κόσμο ήταν η επιβολή ποσοστώσεων (quota) στις εισαγωγές επιβατικών αυτοκινήτων. Το αποτέλεσμα αυτής μου της πράξης ήταν η τιμή των «γιωταχί» να εκτοξευθεί στα ουράνια με αποτέλεσμα η μαύρη αγορά, τα καπέλα και η τοκογλυφία να οργιάσουν, αλλά εγώ έκανα ότι δεν βλέπω. Πρέπει να σας πω ότι η ευαισθησία μου ουδόλως διεταράχθη από τις πληροφορίες ότι δεκάδες «έμπορες» ανάγκαζαν το καταναλωτικό κοινό να αγοράζει αυτοκίνητα με «καπέλο» και χωρίς απόδειξη, με αποτέλεσμα να διακινηθούν ως και 100 «μαύρα» δισεκατομμύρια.
Τα μέτρα που έλαβα για την αγορά του αυτοκινήτου, που, ειρήσθω εν παρόδω, είχαν ως αποτέλεσμα να ακυρωθεί κάθε προσπάθεια για τη δημιουργία μιας ελληνικής βιομηχανικής βάσης, ωχριούν μπροστά στα μέτρα που δεν έλαβα για την ασφάλεια των ελλήνων οδηγών και δικυκλιστών με πρώτα την ποιότητα της ασφάλτου και την κατασκευή του οδικού δικτύου.
Ετσι, όλα αυτά τα χρόνια επέτρεψα στους ανά τη χώρα εργολάβους να χρησιμοποιούν υλικά τα οποία επιτάχυναν αντί να επιβραδύνουν τα οχήματα στο φρενάρισμα. Μια από τις μεγαλύτερές Μου απολαύσεις ήταν να παρατηρώ τους επιβάτες των αυτοκινήτων και τους αναβάτες των δικύκλων να «κολλάνε» σε τοίχους, κολόνες, αυτοκίνητα και μάντρες, επειδή τα οχήματά τους δεν σταματούσαν στην άσφαλτο με τον μηδενικό συντελεστή τριβής. Υπολογίζω ότι τα τελευταία 30 χρόνια σκοτώθηκαν η σακατεύτηκαν πάνω από 400.000 Ελληνες, αλλά κατά ένα περίεργο τρόπο ποτέ δεν διέταξα τη δήμευση έστω μιας μπουλντόζας ή τη φυλάκιση έστω ενός εργολάβου (και αν το έκανα, ομολογώ δεν το θυμάμαι).
Μια άλλη απόλαυση είναι να βλέπω τους αναβάτες των δικύκλων να σωριάζονται στην άσφαλτο πέφτοντας στις χιλιάδες λακκούβες, σωρούς μπαζών, οδοποιητικά μηχανήματα κλπ., που κοσμούν τους δρόμους της χώρας. Μόλις προχθές παρακολούθησα (με κρυφή ικανοποίηση πρέπει να προσθέσω) ένα νεαρό ζευγάρι να χάνει τη ζωή του στην «παραλιακή», όταν η μοτοσικλέτα μεγάλου κυβισμού που οδηγούσε έπεσε με δύναμη στην μπαριέρα. Ο λόγος που η συγκεκριμένη μοτοσικλέτα (αλλά και εκατοντάδες αυτοκίνητα μέχρι στιγμής) έφυγε από την τροχιά της είναι ότι στο σημείο εκείνο η «παραλιακή» έχει αρνητική κλίση, αλλά το αφτί μου δεν ιδρώνει με τους τεχνικούς όρους που χρησιμοποιούν όσοι έχουν «συμφέροντα» από τα «γιωταχί».
Για να μην τα πολυλογώ, για περισσότερα από 30 χρόνια παρακολουθώ την Ελλάδα και τη νεολαία της να αποδεκατίζεται στους δρόμους, αλλά μόλις πρόσφατα έκανα μια (δειλή) προσπάθεια να αναμορφώσω το σύστημα των εξετάσεων για την απόκτηση άδειας οδήγησης και δεν έκανα καμία προσπάθεια να φτιάξω δυο τρία αυτοκινητοδρόμια στα οποία οι νέοι (που καίει το αίμα τους ή που θέλουν να σχεδιάσουν και να κατασκεύασαν αυτοκίνητα και μοτοσικλέτες) θα μπορούσαν να προπονηθούν και να δοκιμάσουν.
Μόνο η ιδέα ότι θα δημιουργηθεί πίστα όπου οι νέοι θα τρέχουν με… 250 χιλιόμετρα την ώρα με κάνει να τρέμω. Και τρέμω διότι όταν ήμουν μικρός έπεσα από ένα «μοτοσακό» και από τότε τα μισώ, τα μισώ, τα μισωωώ…
Επίσης μισώ τις μοτοσικλέτες μεγάλου κυβισμού και αυτό διότι τις καβαλάνε νέα και ωραία αγόρια και κορίτσια που, εκτός του ότι πάνε σαν τον άνεμο, φοράνε και ωραίες στολές. Και εγώ, που τρέμω τις μοτοσικλέτες, τρέμω την ταχύτητα και διαθέτω την αισθητική ενός μπαμπουίνου δεν μπορώ να δεχθώ τόση ανεμελιά και ανεξαρτησία στους δρόμους. Εγώ, σαν αυστηρός νομοθέτης, θέλω όλοι να σπεύδουν βραδέως, να φοράνε ιριδίζοντα κουστουμάκια, σιέλ πουκαμισάκια και γραβατούλες με μοτίβα «αστραπής», αλλά και διάφανες μεταξωτές καλτσούλες και «πατινέ» παπουτσάκια. Ακόμη καλύτερα, θα ήθελα όλοι να έχουν το ίδιο ύψος (1,60 – 1,70), στρογγυλά πρόσωπα (κατά προτίμηση με γένια και μουστάκια) και κόμη που να ξεκινάει λίγο πάνω από τα φρύδια.
Οσο περνούσαν τα χρόνια τόσο τα μέτρα που έπαιρνα για την ασφάλεια των οδηγών γίνονταν πιο αυστηρά και θα σας θυμίσω ένα για να δείτε πόσο ευαίσθητος είμαι· θα σας θυμίσω τη λευκή λωρίδα που για δύο δεκαετίες κοσμούσε τις λωρίδες (αν)ασφαλείας των Εθνικών οδών. Η λωρίδα αυτή γλιστρούσε περισσότερο από πίστα πάγου, με αποτέλεσμα πάνω από 3.000 Ελληνες να χάσουν τη ζωή τους εξαιτίας της, αλλά εμένα δεν ίδρωσε τ’ αφτί μου. Αυτά ήταν πράγματα «μπλαζέ», που δεν ήταν δυνατόν να απασχολήσουν το μυαλό ενός βαθιά «πολιτικοποιημένου» κρατικού λειτουργού. Τότε μας απασχολούσαν άλλα σοβαρότερα θέματα (αποστασίες, πρωτοβουλίες των έξι, διαφορετικοί δρόμοι προς διάφορους -ισμούς κλπ.) και δεν μπορούσαμε να ασχοληθούμε με τους νεκρούς και τους τραυματίες από τα τροχαία. Τώρα όμως τα πράγματα άλλαξαν. Αφού η μνημειώδης αδιαφορία μου αλλά και τα «μέτρα» που έλαβα τα τελευταία τριάντα χρόνια δεν σας συνέτισαν, σήμερα σας ανακοινώνω τα νέα Μου μέτρα.
Από εδώ και στο εξής λοιπόν θα τιμωρούνται σκληρά όλα τα αυτοκίνητα και τα δίκυκλα, τα φορτηγά, τα τρένα, τα αεροπλάνα, οι μπουλντόζες, τα οδοποιητικά μηχανήματα, οι ενισχυτές, τα ηχεία και γενικά κάθε μηχάνημα που α) υπερβαίνει το όριο ταχύτητας, β) προκαλεί εκκωφαντικό θόρυβο, γ) κάνει «σούζες». Ηδη έχω παραγγείλει τη δημιουργία ειδικών χώρων όπου θα κρατούνται όλα τα οχήματα που θα συλλαμβάνονται για τις παραπάνω παραβάσεις και, οφείλω να τονίσω, όχι μόνο θα κρατούνται αλλά, σε περίπτωση διαμαρτυρίας ή ανυπακοής, θα τιμωρούνται παραδειγματικά.
Ηδη έδωσα εντολή να μαστιγωθούν τρία δίκυκλα μεγάλου κυβισμού και έξι «γιωταχί», επειδή τόλμησαν να αμφισβητήσουν τη νομιμότητα των μέτρων. Θέλω να πιστεύω ότι αν καταφέρω να δημεύσω και σταθμεύσω στη Μαγουλέζα, π.χ., όλα τα οχήματα που παραβαίνουν τον νόμο, θα έχω, επιτέλους, προσφέρει κάτι στην ασφάλεια και στην ψυχική ηρεμία του ελληνικού λαού.
Αυτά προς το παρόν. Ισως την επόμενη Κυριακή επανέλθω με νέα εγκύκλιο.
RSS - Posts
