«Φόνο εκ προμελέτης» χαρακτήρισε ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών τη «συνήθεια» ορισμένων υπαλλήλων να πουλούν διπλώματα στους «αθώους» πολίτες με αποτέλεσμα οι τελευταίοι να σκοτώνονται σαν τις μύγες στους δρόμους. Ξέσπασαν λοιπόν ο γ.γ. και ο υπουργός Δημόσιας Τάξης κ. Γ. Ρωμαίος (στο συνέδριο για την εκπαίδευση και εξέταση των υποψήφιων οδηγών που οργάνωσε η Νομαρχία Αθηνών) για τον απαράδεκτο τρόπο που αποκτώνται τα διπλώματα στην Ελλάδα και ήταν η πρώτη φορά τα τελευταία 35 χρόνια που ο υπογράφων άκουσε πολιτικούς να αναλαμβάνουν, έστω και μέρος της ευθύνης, χωρίς να υπολογίζουν το περίφημο «πολιτικό κόστος».
Και πράγματι έτσι είναι, παρά τη χιουμοριστική αντίδραση της συνδικαλιστικής ηγεσίας των εργαζομένων, που απάντησαν εμμέσως αποδεχόμενοι ότι ναι μεν με τα «φακελάκια» γίνεται το «έλα να δεις», αλλά και οι πολιτικοί πιέζουν τους εξεταστές για «εξυπηρετήσεις» (κάτι σαν το «κι εσείς βασανίζετε τους νέγρους»).
Οι θαρραλέες διαπιστώσεις των παραγόντων του υπουργείου δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να περιγράφουν την απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί στους δρόμους της χώρας. Μια κατάσταση που, όπως δεκάδες φορές έχει επισημάνει «Το Βήμα», δεν χαρακτηρίζεται μόνο από την έλλειψη εξειδικευμένων γνώσεων, αλλά και από ενέργειες που δείχνουν χαμηλό… δείκτη νοημοσύνης.
Επιτρέψτε μου όμως να γίνω πιο σαφής.
Το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος του αυτοκινούμενου πληθυσμού έχει πάρει δίπλωμα με φακελάκι δεν δικαιολογεί τα όσα γελοία και τραγελαφικά συμβαίνουν κάθε στιγμή στους δρόμους. Παρά τις εκκλήσεις του υπογράφοντος η οδηγική συμπεριφορά πολλών Νεοελλήνων να αποτελέσει αντικείμενο έρευνας από γιατρούς που εξειδικεύονται στα προβλήματα ατόμων με ειδικές ανάγκες, αυτό δεν έχει γίνει εφικτό. Ετσι, γεγονότα που σε ένα άλλο, εξίσου «ειδικό» άτομο φαίνονται αθώες, ενέχουν τα στοιχεία ενός θανατηφόρου δυστυχήματος.
Παράδειγμα: κύριος με «μερσεντέ» κινείται με 90 χ.α. ώ επί της λεωφόρου Ποσειδώνος. Ακούγεται η κραυγή της συμβίας. «Λάκη… Εδώ είναι το 116…». Ο Λάκης κοκαλώνει τη «μερσεντέ» και, σαν αυτό να μην είναι αρκετό για τον αυτοκινητιστή ή τον δικυκλιστή που «πέφτει στα φρένα» χάνοντας δύο χρόνια από τη ζωή του, ο Λάκης αρχίζει να «καβαλάει» το πεζοδρόμιο. Το «προτσές» διαρκεί «χρόνια», διότι ο Λάκης προστατεύει τα λάστιχα του «γιωταχί» του. Πίσω όμως, εκτός από τον… υπογράφοντα, που έχει «φάει» την τούμπα της ζωής του με τη μοτοσικλέτα του και η καρδιά του πάει να σπάσει από το σοκ, άλλοι δέκα Λάκηδες προσπαθούν να προσπεράσουν τα εμπόδια. Ολοι έχουν βγάλει τόσο και, τσικ-τσικ, τσικ-τσικ, πατάνε τα γκαζάκια και αφήνουν τα «ντεμπραγιάζ» για να βγουν στη μεσαία λωρίδα και να συνεχίσουν το ταξίδι.
Να όμως που μαύρο φίδι που τους έφαγε. Στη μεσαία κινούνται οι Βιλνέβ, Σουμάχερ, Αλεζί και Χάκινεν, οι οποίοι και βέβαια δεν τους επιτρέπουν την έξοδο. Κάποια στιγμή ο πιο θαρραλέος βγαίνει και οι οδηγοί… γκραν πρι πέφτουν στα φρένα με αποτέλεσμα να ασπρίσουν τα μαλλιά τού αναβάτη της Καβασάκι που επιχειρεί φρενάρισμα πανικού, επιτυγχάνει και δεν γίνεται σήμα του γράμματος στο πορτ μπαγκάζ του Μπαντζάι τζι ελ αϊ. Κι ενώ συμβαίνουν αυτά τα γελοία και τραγελαφικά, ο κ. Λάκης ολοκληρώνει τον ελιγμό σκαρφαλώνοντας στο πεζοδρόμιο.
Αλλο… Ο δρόμος Βάρης – Κορωπίου είναι ένας από τους πλέον επιβαρημένους του Λεκανοπεδίου. Οντας απομεινάρι της δεκαετίας του ’50, διαθέτει μόνο δύο λωρίδες εκτός από ένα σημείο μπροστά στη Σχολή Ευελπίδων που διαθέτει τέσσερις, τρεις, δύο, μία, ανάλογα με ποια πλευρά το βλέπει κάποιος.
Να ο κ. δάσκαλος που θέλει να στρίψει προς τα εκπαιδευτήρια που έχουν χτιστεί στις ανατολικές υπώρειες του Υμηττού. Αντί να σταματήσει πάνω και παράλληλα στη διαχωριστική γραμμή, περιμένει σε γωνία 45Ψ. Το αποτέλεσμα είναι πίσω του να μαζεύονται… 100 οχήματα διαφόρων τύπων και βαρών, που όταν επιτέλους ο συγκεκριμένος «οδηγός» περάσει απέναντι, ξεχύνονται σαν μανιακά για να καλύψουν τον χαμένο χρόνο!
Αν σκεφθούμε πόσοι αθώοι (;) κλείνουν κάθε πρωί τον δρόμο, θα καταλάβουμε γιατί 200 μέτρα πάρα πάνω ο οδηγός του «χαμηλωμένου» Ασκόνα με τα «φυμέ» τζάμια και τα «αεροδυναμικά» βοηθήματα έχει κολλήσει στον βράχο και μεταφέρεται, βαριά τραυματισμένος, στο ΚΑΤ Βούλας.
Αλλά τα φαινόμενα που υποδηλώνουν την ύπαρξη ειδικών αναγκών σε ένα μεγάλο τμήμα του οδηγικού πληθυσμού δεν σταματούν σε αυτά, τα σχετικά αθώα παραδείγματα.
Εκτός από εκείνα που η άγνοια, η βλακεία, τα αγορασμένα διπλώματα και οι εγκληματικές αμέλειες των εργολάβων δημιουργούν τις προϋποθέσεις για δολοφονίες και σοβαρούς τραυματισμούς, υπάρχουν και άλλα που συνιστούν τα αποκαλούμενα eco crimes, τα εγκλήματα κατά του περιβάλλοντος. Μην πιστεύετε εκείνους τους πολιτικούς που λένε ότι το «γιωταχί» είναι αποκλειστικά υπεύθυνο για τη ρύπανση της ατμόσφαιρας και την τρύπα του όζοντος. Χίλιες φορές πιο υπεύθυνος είναι ο «οδηγός», που σπεύδοντας βραδέως (όπως τον έχουν διδάξει οι διάφοροι ανεγκέφαλοι) στραγγαλίζει την κυκλοφορία, βρωμίζει τον αέρα και σκοτώνει αργά τους κατοίκους των μεγάλων πόλεων.
Αυτό το συγκεκριμένο δείγμα «οδηγού» είναι και το πιο επικίνδυνο από όλα, γιατί με τις πράξεις του «χτίζει» κάθε λεπτό συνθήκες δυστυχήματος.
Εύκολα μπορείτε να τους διακρίνεται στις εθνικές οδούς (όπου κινούνται σαν χελώνες αριστερά) αλλά και στις λεωφόρους, που εξυπηρετούν τις μεγάλες πόλεις. Το είδος τους συναντάται στην Κηφισίας, στην Ποσειδώνος (όπου η βλακεία καταρρίπτει παγκόσμια ρεκόρ) και φυσικά στη Συγγρού και στη Βουλιαγμένης. Οι οδηγικές τους συνήθειες προξενούν οικολογικές καταστροφές που ανταγωνίζονται εκείνες των ακριδών. Αδιάφοροι, άσχετοι, εγωιστές, τρομοκρατημένοι από αυτό που κάνουν, αλλά και με συμπτώματα δήθεν πολιτικά ορθής συμπεριφοράς (δεν πάω πάνω από 60, διότι «ναι μεν εγώ προσέχω αλλά οι άλλοι…» και άλλα, εξίσου φαιδρά, επιχειρήματα) τοποθετούν έναν ατσάλινο βρόχο στον λαιμό των πόλεων και τον τραβούν ώσπου οι κάτοικοι να «σκάσουν» από τα δηλητήρια που εκπέμπονται από τις εξατμίσεις δεκάδων χιλιάδων σαλίγκαρων και χελωνών.
Μα, θα πείτε… Δεν έχουμε δρόμους για να πάμε γρηγορότερα.
Χίλιες φορές λάθος. Με τίποτε δεν πρόκειται να δεχθώ το συγκεκριμένο επιχείρημα, αφού στις 95 από τις 100 περιπτώσεις δεν φταίνε οι δρόμοι αλλά οι οδηγοί με την απαράδεκτη συμπεριφορά και την εγκληματική βραδυπορία τους.
Τελικά πού καταλήγουμε;
Πώς θα κοπούν τα πολλά κεφάλια της Λερναίας Υδρας;
Κατά την άποψη του υπογράφοντος ΔΕΝ θα κοπούν. Η κατάσταση θα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο και το μόνο που σίγουρα θα μεταβληθεί θα είναι το κόστος για την αγορά ενός… «διπλώματος» οδήγησης. Η αξία της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας θα παραμείνει φθηνή.
RSS - Posts
