Το Κόμμα της Κοινής Λογικής

Το παρακάτω κείμενο δημοσιεύτηκε πριν 4 περίπου χρόνια, στις 13.03.05

Παρακολουθώντας στα κανάλια τις συζητήσεις για τα «μεγάλα προβλήματα του ελληνικού λαού» αναρωτιέμαι πότε θα βρεθεί ένας πολιτικός ή μία ομάδα πολιτών να ιδρύσουν το κόμμα της Κοινής Λογικής. Ένα κόμμα που στόχος του δεν θα είναι η χωρίς ανάσα ανταλλαγή κατηγοριών του τύπου «σας πήραμε-σας πήραμε φλουρί κωνσταντινάτο», «μας πήρατε-μας πήρατε βαρέλι δίχως πάτο» αλλά η αντιμετώπιση των τεράστιων προκλήσεων που εμφανίστηκαν με την επανάσταση της Πληροφορικής και την αποκαλούμενη παγκοσμιοποίηση. Αν δεν είναι ομαδική παράκρουση τότε τι είναι αυτό το ακατάπαυστο νιαούρισμα που ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 80 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα; Τι είναι αυτό που κάνει το λαό μας να τραβάει το αριστερό του μανίκι με το δεξί του χέρι (και το δεξί με το αριστερό) ζητώντας από τον …εαυτό του όλο και περισσότερες παροχές κάνοντας ότι δε βλέπει το αμείλικτο πρόσωπο των μετα-ανθρώπινες κοινωνιών; Και, τι είναι εκείνο που κάνει όλα τα κόμματα στην Ελλάδα να φοβούνται να πουν την αλήθεια που απλά λέει πως, αν μία χώρα και ένας λαός δεν γίνουν όχι απλά «ανταγωνιστικοί» αλλά …killers θα καταλήξουν υπάλληλοι των νοτιοκορεατών, των κινέζων, και των αμερικάνων (το τελευταίο δε χρειαζόταν να το πω).
Διορθώστε με αν κάνω λάθος αλλά, πραγματικά έχω την εντύπωση ότι, με ελάχιστες εξαιρέσεις (που επιτρέπουν στη χώρα να λειτουργεί ακόμα) έκαναν ότι περνούσε απ’ το χέρι τους για να ματαιώσουν, ακυρώσουν, τινάξουν στον αέρα, «στείλουν αδιάβαστη» κάθε παραγωγική επένδυση ή διαδικασία. Το αποτέλεσμα είναι η Ελλάδα να ζει με τις επιδοτήσεις από τα πακέτα ντελόρ, και τα Β, Γ και Δ ΚΠΣ. Όπως όλοι γνωρίζουμε η Θράκη, η Μακεδονία και άλλες περιοχές της Ελλάδας είναι γεμάτες από κουφάρια, που χτίστηκαν σε μία νύχτα για να φαγωθούν τα «λεφτά» των επιδοτήσεων τα οποία, πάλι με ελάχιστες εξαιρέσεις. επενδύθηκαν σε σκυλάδικα, γκροτέσκες βίλες, «μερσεντέ» και «μπεμβέ», γκραν τσέροκι ή πόρσε καγιέν. Όλα αυτά τα χρόνια επιχειρηματίες και κόμματα εξουσίας πρωταγωνίστησαν σε μία παράσταση στην οποία, οι πρώτοι υποδύονταν τους επενδυτές, και η κρατική μηχανή το μηχανισμό που τους ήλεγχε! Η χώρα γέμισε με εταιρίες μελετών και ο λαός παρακολουθούσε και λάβαινε μέρος σε ένα show εικονικής πραγματικότητας που τώρα φαίνεται να πλησιάζει στο τέλος. Το πως οι παραστάσεις επηρέασαν την οικονομία το βλέπουμε στα παράθυρα της τηλεόρασης. Οι εργαζόμενοι ζητάνε από το κράτος αυξήσεις μισθών, συντάξεων και μείωση του κόστους ζωής και το κράτος, ακριβώς επειδή δεν γίνονται επενδύσεις που να φέρνουν πλούτο (εργοστάσια αυτοκινήτων, δικύκλων, ανταλλακτικών, Η/Υ, ποδηλάτων, οδοντογλυφίδων ή μονάδες που παράγουν λογισμικό ή προσελκύουν τουρισμό), δανείζεται από τις ξένες τράπεζες για να ικανοποιήσει τις (δίκαιες) απαιτήσεις γιατί, ποιος συνταξιούχος μπορεί να ζήσει με 300-400 ευρώ το μήνα.
Ο φαύλος κύκλος, που ξεκίνησε τη δεκαετία του ’60 με τις κρατικοποιήσεις των δεξιών κυβερνήσεων με σοσιαλιστικές τάσεις (το 75% της επιχειρηματικής δραστηριότητας ήταν υπό κρατικό έλεγχο), συνεχίστηκε με τις σοσιαλιστικές κυβερνήσεις με δεξιές τάσεις και έφτασε στο ζενίθ με την ένταξη της χώρας στη euroland.
Εκτός του ότι, η Ελλάδα είναι τελευταία στην ανταγωνιστικότητα ανάμεσα στις 25 της Ε.Ε. πρέπει να είναι και η μοναδική χώρα στο πλανήτη που τρέφεται με τις ίδιες της τις σάρκες!
Όμως, όπως όλοι γνωρίζουμε δεν είναι οι διαπιστώσεις που λύνουν προβλήματα αλλά, οι προτάσεις.
Τι πρέπει να γίνει για να αρχίσει η χώρα να «γεννάει» πλούτο; Επειδή οι γνώσεις του γράφοντος στα οικονομικά είναι περιορισμένες θα επαναλάβω τη πρόταση που έκαναν διακεκριμένοι πολιτικοί αρχηγοί: η Ελλάδα να αντιγράψει το παράδειγμα της Ιρλανδίας; Αν η μνήμη μου δε με απατά προτάθηκε από όλες τις κυβερνήσεις, από εκείνες του «Λευκού Πελέ» μέχρι τις εκσυγχρονιστικές, τη συγκυβέρνηση και τη ΝΔ.
Τι λέει; Ότι, στο σημερινό παγκοσμοιοποιημένο κόσμο ο μόνος τρόπος για να επιβιώσεις είναι να:
α. διαθέτεις μερικές εκατοντάδες F16, F18, F117, πυραύλους cruise και αερομεταφερόμενες μεραρχίες -για να ανοίγεις νέες αγορές για τις εταιρίες σου και τα προϊόντα τους (κοκακόλα, F16, γκραν τσέροκι, γκραν σουξέ.,.)
β. έχεις φτηνά εργατικά (Κίνα, Ινδία, Κορέα και γενικά χώρες εκτός ΗΠΑ, Ιαπωνίας και Ε.Ε.)
γ. συνδυάζεις τα α και β
δ. έχεις ηγεσίες και λαό που δε τραβάνε το αριστερό τους μανίκι με το δεξί τους χέρι και vice verca
Σε απλά ελληνικά για να μπορέσει η χώρα να βγει από την επιτήρηση (που οι αιτίες της δεν δημιουργήθηκαν χτες) πρέπει να αποκτήσει ανταγωνιστική οικονομία, να παράξει προϊόντα και να προσφέρει υπηρεσίες που να είναι τουλάχιστον εφάμιλλα των «ξένων».
Η Τράπεζα της Ελλάδος) ανακοίνωσε ότι, το 2004 το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου έφτασε στα 25,4 δις. ευρώ από 22,6 που ήταν το 2003. Την ίδια χρονιά δώκαμε για εισαγωγές 38,08 δις, ευρώ και από εξαγωγές προϊόντων και υπηρεσιών εισπράξαμε 12,7 δις. Αν στο τεράστιο «άνοιγμα» προσθέσουμε το πληθωρισμό που, υπονομεύει κυρίως τα χαμηλά εισοδήματα, βλέπουμε ότι, με το να κάνουμε μόνο αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις όχι μόνο δε λύνει αλλά επιδεινώνει το πρόβλημα.
Το ερώτημα που τίθεται τελικά είναι αφ’ ενός ποιος θα πείσει τις εκατοντάδες συντεχνίες να αλλάξουν τροπάρι και αφ’ ετέρου ποιος θα απαλλάξει το κράτος από τις άλλες (συντεχνίες) που θέτουν σε κίνδυνο τα 20 δις. ευρώ που πρέπει να πάρουμε από το Γ ΚΠΣ.
Αντί λοιπόν όλοι (πολίτες, κυβέρνηση, αντιπολίτευση, οργανώσεις, φορείς, συντεχνίες, ΔΕΚΟ, ΣΕΚΟ, ΕΚΟ και ΜΕΚΟ,) να κοιτάξουμε μακρύτερα από τον αφαλό μας περνάμε τις ώρες, τις μέρες, τους μήνες, τα χρόνια, τις δεκαετίες μαλώνοντας για το 2% του 4% που έδωσε ο Κώστας και υποσχέθηκε ο Νίκος, που ξέχασε η Μαρία και που έφαγε γάτα… Επειδή η «γραφική» εποχή του γερανιού και της γαζίας πέρασε οριστικά νομίζω ότι ήλθε η στιγμή να αποφασίσουμε αν (για να αναφέρω πάλι το ίδιο παράδειγμα) το αεροδρόμιο του Ελληνικού θα γίνει η νέα μπιφτεκούπολη ή αν εκεί θα εγκατασταθεί μία από τις καλύτερες και μεγαλύτερες Σχολές Πολιτικής Αεροπορίας στην Ε.Ε. αλλά και η μεγαλύτερη επισκευαστική βάση της ανατολικής Μεσογείου.
Το πως βλέπει κανείς τα πράγματα εξαρτάται από τις πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές «τσίμπλες» που έχει στα μάτια.

Σημείωση της 01.10.09. Η κατάρρευση του …υπαρκτού καπιταλισμού που η αρχή της έγινε αισθητή στο κοινό το 2005 ΔΕΝ πρόκειται να σταματήσει με τα μέτρα που προτείνουν οι τύποι που την σχεδίασαν, τροφόδότησαν και, τελικά, προκάλεσαν τη κρίση (όπως είναι οι 4 “σοφοί” του Γ.Α.Π, Στίγκλιτς και ΣΙΑ). Αυτό σημαίνει ότι, και η πρόταση μου για ανάπτυξη παλαιάς κοπής μπορεί να είναι λαθεμένη.
Ποία η σωστή; Η ίσως λύση βρίσκεται στην επιβράδυνση της ανάπτυξης όπως την γνωρίζουμε (λιγότερες ανάγκες, εξοικονόμηση ενέργειας, μεγαλύτερη προστασία του περιβάλλοντος (όχι επειδή δηλώνουμε πράσινοι ή ….οικολόγοι αλλά, επειδή είμαστε άνθρωποι με κοινωνική και πολιτική ευαισθησία και στοιχειώδες μυαλό) και, πάνω και πέρα από όλα, ανάπτυξη της παιδείας.
Όλα αυτά και περισσότερα που μπορείτε να διαβάσετε εδώ και στο www.kavathas.gr πιστεύεω ότι πρέπει να γίνουν από τους λαούς που αρνούνται να υποκύψουν στις διαταγές των εμπόρων της παγκοσμιοποίησης και πισιεύουν ότι η ιστορία, η γλώσσα, ο πολιτισμός και οι παραδόσεις πρέπει να φυλάγονται σαν διαμάντια. Το αυτό ισχύει και για τα σύνορα της κάθε χώρας που δεν πρέπει να παραβιάζονται επειδή μία υπερδύναμη ή ένας περιφερειακός τραμπούκος έτσι αποφάσισε.