Μετά από 50 χρόνια στον δημοσιογραφικό/εκδοτικό χώρο διασθάνομαι ότι η χώρα είναι “τελειωμένη” αφού οι δεκάδες κυβερνήσεις από το τέλος του 2ου Π.Π δεν μπόρεσαν να δημιουργήσουν αρκετούς π ο λ ί τ ε ς, που π.χ να μην εγκαταλείπουν τα κάθε λογής σκουπίδια στο πλάι του δρόμου αλλά, να βρίσκουν τρόπο να τα εναποθέσουν στον κατάλληλο χώρο.
Το παρέδειγμα που αναφέρω είναι αστείο εμπρός την καθολική ανομία που μας χαρακτηρίζει. Δεκάδες φορές έχει τεθεί το ερώτημα αν φταίει ο λαός ή οι ηγέτες του. Απαντάω πως υπεύθυνοι είναι οι τελευταίοι. Αυτοί φτιάχνουν το πελετειακό/κομματικό σύστημα, επιλέγουν στελέχη, δίνουν παράδειγμα, προβάλουν πρότυπα. Στα χιλιάδες άρθρα μου προσπαθούσα να δείξω την εικόνα των γραφικών, ασήμαντων, παράξενων, χαρούμενων τύπων που τοποθετήθηκαν σε θέσεις ευθύνης από τις γαλάζιες, πράσινε, γαλαοπράσινες και φούξια κτυβερνήσεις. Από έναν Υπουργό Εξωτερικών που δεν μιλούσε καμία ξένη γλώσσα μέχρι μια metrosexual κυριούλα που έγινε μέλος του …ΚΥΣΕΑ και από Υπουργούς Άμυνας με εμβέλεια 1.60μ (με τα χέρια στην ανάταση) μέχρι γραφικούς “Μπαρμπα Γιώρηγηδες που “δεν βρίσκουν σοβαρά προβλήματα στην πυρκαια”.
Οι μεγαλύτεροι θυμούνται τα πρόσωπα που κυβέρνησαν. Από την μιά έφτιαχναν υποδομές (δρόμους, φράγματα, σιδηροδρόμους, αεροδρόμια, λιμάνια, επικοινωνίες) κι’ απ την άλλη δημιουργούσαν φανατισμένους ψηφοφόρους, πράσινα και γαλάζια καφενεία και τοπικές οργανώσεις που είχαν σκοπό να βολέψουν τα “δικά τους παιδιά”. Κάποια στιγμή κάτι πήγε να γίνει με την Παιδεία αλλά ενέσκυψε σμήνος “προοδευτικών φελλών” που καταδίκασε τους άριστους οι οποίοι αναχώρησαν μαζικά για την ξένη (κάπου 450.000) για να γλιτώσουν.
Κάποια στιγμή νόμισα ότι, κάτι θ’ αλλάξει αλλά γρήγορα κατάλαβα ότι δεν υπάρχει ελπίδα! Η αλλάγή ήταν ότι, το κόμμα των Λαιμοδετών αντικαταστάθηκε απ’ εκείνο των Ανοιχτογιακάδων. Σε αυτούς προστέθηκαν τύποι με σανδάλια, όρθιους γιακάδες με κόκινο σιρίτι, πουκάμισα με μανσέτες και χ ρ υ σ ά μανικετόκουμπα (ο Lagh a Zani στο ταξί προς το Νομισματοκοπείο) και, κακόμορφα αντίγραφα του Μπολιβάρ και του Γκεβάρα που έφεραν την “επανάσταση” στην Πλατεία Συντάγματος. Αυτά τα παραδείσια ξωπετάχτηκαν με κρότο και παραμένουν χαρακτήρες που είναι σα να βγήκαν από κουτούκια και μεζεδοπωλεία της 10ετίας του 80 οι. Ως άλλοι Κιχότες, επιτίθενται στα …αυθαίρετα τα οποία είναι βέβαια περισσότερα από τα νόμιμα.
Τελειωνω με μία προσωπική παρατήρηση: αυτό που με ενοχλεί περισσότερο είναι η παντελής έλλειψη Αισθητικής. Θα πείτε πως η Αισθητική είναι “αστική” αξία που δεν σηυνάδει με “αριστερούς”. Να θυμίσω την Αισθητική που εξέπεμπε ο Τσε και άλλοι αληθινοί αριστεροί; Δεν κραύγαζαν την “αριστεροσύνη” τουςτους αλλά, την έδειχναν (και ακόμα δείχνουν) με την ίδια τους την ταπεινή, παραγωγική και δημιουργική τους ζωή…
Άρχισα να γράφω για τα όσα είδα στην καταστροφή με την πυρκαγιά στον Νέο Βουτζά και στο Μάτι. Για τους δεκάδες νεκρούς, τις κατεστραμενες κατοικίες, τις παραστάσεις που έδωσε (και εξακολουθει), η ομάδα που κυβερνάει τα τελευταία χρόνια. Μισή ώρα αργότερα σταμάτησα καθώς, στο μυαλό έφταναν συνεχώς εικόνες απο παρόμοιες καταστροφές στο παρελθόν. Τι ειναι αυτά που γράφεις, είπα. Επαναλαμβάνεσαι δεν το καταβαίνεις;
Επειδή έχω τη «τύχη» να έχω ο λ α τα άρθρα που έγραψα στη ζωή μου στον Ιστό έβαλα στον Γουγλη τις κατάλληλες λέξεις και εμφανίστηκαν καμία …30αριά, 2-3 απ τα οποία διαβάσατε εδώ
Στα μέχρι τώρα σχόλια μου σημείωσα την εικονα συνοικιακού καφενέ της 10ετίας του 60 που παρουσίασε/παρουσιάζει ο παρων θίασος ιδιαίτερα τη νύχτα της μάζωξης υπό τον κ. Πρωθυπ. Εικόνα ερασιτεχνών, πολιτικαντηδων και δηλωσιών που έχουν απωλέσει το μέτρο το οποίο ίσως ποτέ δεν είχαν
Αυτό όμως που με «σκότωσε» ήταν η ερώτηση του κ. Αλέκση. «Τι ώρα πετάνε τα αεροπλάνα τω πρωί» που θύμισε στιγμές παλαιός Εγγλεζικης κωμωδίας
Τα όσα επακολούθησαν (και θα) είχαν ένα τρομακτικό χαρακτηριστικό: την απούσία οποιασδήποτε συγγνώμης για τα θύματα. Προσθέστε τις αναιδείς δηλώσεις επιφανών τσαμπουκαδων, την αστεία εικονα του παραιτηθέντος και τα pigeon English του κ. Πάνου και έχουμε την κατάρριψη ενός ακόμα ρεκόρ της Ελληνικής κρατικής μηχανής
RSS - Posts
13 Comments
Κύριε Καββαθα. Ήμουν μαθητής πρώτης γυμνασίου όταν εκδωσατε την Πτήση και από τότε σας διάβαζα ανελλιπώς. Δυστυχώς έχετε δίκιο. Το όνειρο μου τώρα είναι να καταφέρω να στείλω και γω τα παιδιά μου έξω. Αποτύχαμε σαν κοινωνία κ σαν λαός. Η Ελλάδα οπως την ξεραμε σιγά σιγά θα σβήσει.
ΣΚΑΤΙΑΔΕΣ ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΟΙ ΠΟΥ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΙΑΦΕΝΤΕΥΟΥΝ ΤΗΝ ΜΟΙΡΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ
Δυστυχώς, είναι ακριβώς όπως τα λες, θυμίζοντας τον παλιό καλό ΚΚ και στο ρητορικό ερώτημά σου «Υπάρχει ελπίς;» η απάντηση είναι ΟΧΙ, γιατί η ελπίδα που είπαν πως έρχεται δεν έφτασε ποτέ.
Η Ελλάδα έζησε πολλά χρόνια με την ελπίδα ενός εγκόσμιου τύπου ισλαμικού παραδείσου, γι’ αυτό και έμαθε να λέει, ότι «η ελπίδα πεθαίνει τελευταία», όμως ο ατομικός φιλόσοφος Δημόκριτος φωνάζει από το παρελθόν «ελπίδες αι μεν των ορθά φρονεόντων εφικταί, αι δε των αξυνέτων αδύνατοι» (οι ελπίδες αυτών που σκέφτονται σωστά είναι εφικτές, των ανοήτων αδύνατες).
Σ’ αυτές τις ελπίδες των ανοήτων «επένδυσε» ο ελληνικός λαός, χωρίς να γνωρίζει ότι τοποθετεί το μόχθο του στην τράπεζα σπέρματος της βλακείας.
Δεν έβλεπε, τουλάχιστον, αυτά τα ζωντανά ουρί του πολιτικού παραδείσου, τις φτηνές πολιτικές τροτέζες, που τον περίμεναν στην Πλατεία Συντάγματος και ήταν νιές και γέρασαν;
Άραγε, ΚΚ, ισχύει ακόμα η διαίσθησή σου ότι ο νεαρός ηγεμόνας ήρθε για να μείνει;
Το ξέρω πως είτε μείνει είτε δεν μείνει η μοίρας είναι, όπως έγραφε ο Γιάννης Ρίτσος σε ένα ποίημα – γράμμα στον Ζολιό Κιουρί «… από ξερονήσι σε ξερονήσι, κουβαλώντας από λύπη σε λύπη τον μπόγο μας, κουβαλώντας την καρδιά μας μέσα στον μπόγο μας…»
Όμως, έγραφε και το άλλο:
«Εδώ οι καρδιές είναι σαν τα καμένα σπίτια,
-ούτε στέγη, ούτε πόρτες, ούτε παράθυρα,
παντού καψαλιασμένες τρύπες
παντού καπνισμένα δοκάρια,
από παντού μπαίνει ουρανός…»
Μάλλον, έμπαινε ο ουρανός.
Καλημέρα Δάσκαλε.
Πολύ χαρά μας δίνεις κάθε φορά που έχουμε την δυνατότητα επικοινωνίας και ανάγνωσης νέων και φυσικά παλαιότερων αλλά πάντα επίκαιρων και διαχρονικών σκέψεων και απόψεων για τη κοινή ζωή μας σε αυτόν τον τόπο.
Επιτρέψτε παρακαλώ και τη δική μου (όχι πολύ σύντομη) συμμετοχή στον σχολιασμό.
Συμφωνώ με τους προηγούμενους σχολιαστές ότι ΔΕΝ υπάρχει ελπίδα.
Η βαθιά ριζωμένη και χρονίζουσα πολιτισμική κρίση θα συνεχιστεί και θα φέρει ακόμη μεγαλύτερες Εθνικές και προσωπικές τραγωδίες. Λιγότερο ή περισσότερο το βιώνουμε ήδη όλοι.
Όσοι δεν ανήκουμε στη μάζα των αμόρφωτων και διορισμένων.
Όσοι παλεύουμε καθημερινά για την αξιοπρέπεια και όσοι εργαζόμαστε 15 ώρες την ημέρα.
Είχα την τύχη να μεγαλώσω με τον Καββαθά και με δασκάλους που αγαπούσαν το λειτούργημά τους, στο Δημοτικό, στο Γυμνάσιο, στο Λύκειο και λιγότερο στο Πολυτεχνείο.
Παλαιότερα πίστευα και εγώ μερικές φορές ότι ήσουν λίγο “υπερβολικός” σε κάποια άρθρα. Σήμερα στα 40+ χρόνια μου πλέον, πρέπει να ζητήσω ταπεινά συγνώμη για την σκέψη μου αυτή… και να παραδεχθώ ότι είχες απόλυτο δίκιο!
Το έχω βιώσει και καταλάβει απόλυτα και έντονα.
Δεν υπάρχει ελπίδα γιατί οι Άλλοι Έλληνες είναι πλέον πολύ λίγοι. Ελάχιστοι. Γιατί κάθε μέρα χάνουμε τις πολιτισμικές μας ρίζες, αρχές και αξίες. Δεν διαβάζουμε, δεν σκεφτόμαστε και δεν μορφωνόμαστε Ελληνικά. Είμαστε πλέον “πολίτες του κόσμου” της κατανάλωσης και της αμάθειας. Μιλάμε τρείς και τέσσερις γλώσσες αλλά δεν ξέρουμε να μιλήσουμε και να σκεφτούμε Ελληνικά.
Ποιός Ρίτσος, ποιός Ελύτης, Σοφοκλής, Σωκράτης, Παλαμάς?
Ποιός Μακρυγιάννης και ποιός Λιαντίνης? Και τόσοι άλλοι σπουδαίοι Έλληνες!
Εδώ και ο Θεοδωράκης πλέον απαξιώθηκε, τον βρίζουν οι υπάνθρωποι!
Ποιός Καββαθάς? Ποιός σύγχρονος Ελληνικός πολιτισμός?
Ποιά αρχαία Ελληνική σκέψη και διανόηση?
Ο Αρκάς προσπαθεί ακόμη. Πόσοι άλλοι έχουν απομείνει να προσπαθούν? Οι υπόλοιποι της πνευματικής ζωής του τόπου που είναι?
Είμαστε πλέον όλοι εμείς οι περίεργοι και διαφορετικοί. Οι άλλοι είναι οι κανονικοί. Αυτοί που περιγράφεις χρόνια τώρα στα γραπτά σου είναι οι κανονικοί. Όχι Έλληνες, αλλά οι κανονικοί κάτοικοι αυτής της υπέροχης χώρας.
Λυπάμαι Δάσκαλε γιατί… είχες και έχεις δίκιο.
Πρέπει όμως να είσαι περήφανος γιατί προσπάθησες και πάλεψες. Άγγιξες καρδίες και έπλασες μυαλά.
Προσέφερες στον τόπο και στον πολιτισμό. Μακάρι και εμείς να είχαμε τη δυνατότητα να κάνουμε για την πατρίδα μας λίγα από όσα έχεις καταφέρει και να μην χαθούμε ανώνυμοι και ασήμαντοι.
Ποιος ξέρει. Ίσως μας δοθεί η ευκαιρία κάποτε, με κάποιο τρόπο.
Μας λείπεις πολύ.
Καλή δύναμη σε όλους.
ΥΠΑΡΧΕΙ,
Δημητσάνας 7
115 22 ΑΘΗΝΑΙ
Συμφωνώ κι εγώ με τα σχόλια των προλαλησάντων, και ειδικά του Π. Αλειφέρη, δεν διαφαίνεται ελπίδα…
Η χώρα καθημερινά κατεβαίνει ή καλύτερα κατρακυλά, φεύγοντας μακριά από τομείς όπως, μόρφωση, πολιτισμός, οικονομία, διαφάνεια, κ.λ.π.
Στον ιστοχώρο αυτό που σχολιάζουμε όμως, ένα πράγμα με θλίβει πιό πολύ. Που ο Δάσκαλος κουράστηκε και απογοητεύθηκε, και δεν έτυχε της συμπεριφοράς και της αναγώρησης από αρκετούς, κοντινούς του, αλλά και γενικότερα.
Για μένα, αλλά και τους περισσότερους φαντάζομαι, ήταν φωτεινός Δάσκαλος απ’ τους λίγους.
Χαίρομαι όμως που βρίσκει το κουράγιο τελευταία, να αναρτά άρθρα, και να μας θυμίζει ότι είν’ ακόμα εδώ, με ό,τι συμαίνει αυτό για τον καθέναν..
Μακάρι να είναι για πολλά χρόνια ακόμα καλά, γιατί τον έχουμε ανάγκη..!
Μόνο αν ο Ντόναλντ αποφασίσει να βομβαρδίσει τον Ταγιπ!
Θυμάαστε το βιβλιο των Τούρκων δημοσιογραφων «Μεταλικη Καταιγίδα» που περιέγραφε το γεγονός;
Aω και περριτό ν’αναφέρω ότι συμφωνώ με τους προηγούμενους και μ’εσ’ενα ΚΚ. Επειδή το βιβλίο αυτό (Μεταλλική Καταιγίδα) το έχεις αναφέρει ξανά και το αναζήτησα στ’Αγγλικά και στα Ελληνικά αλλά το βρήκα μόνο στα..Τουρκικά μήπως μπορείς ν’αναφέρεις εκδοτικό οίκο, ακριβη τίτλο, μήπως και υπάρχει διαθέσιμο??
Δυστυχώς δεν υπάρχει! Το αναζήτησα κι εγώ….
Δυστυχώς δεν έχει μεταφραστεί…
Δυστυχώς δεν ειναι
Αγαπητέ σύντροφε Δάσκαλε
όλα ξεκινούν από το δημοτικό όπου τα παιδιά μας η κυβέρνηση δλδ. μοιράζει το τζάμπα βιβλίο .Τώρα πρόσφατα και λαπτοπ (μαντάμ ραουλιδου εκ Κοζάνης) που έχει ως αποτέλεσμα να τα αποχαυνώσει και τα καταστρέψει (παρακαλώ επισκεφτείτε τα ίντερνετ καφε για επιβεβαίωση ) Έτσι από μικρός ο Έλληνας μαθαίνει το παιδί στο τζάμπα (έτσι απαξιώνεται το βιβλίο ) ,μεγαλώνοντας μαθαίνει και ακούει για το τζάμπα ηλεκτρικό ρεύμα τζάμπα νερό κλπ
Μπορεί να φταίει η ηλικία μου αλλά, νομίζω οτι το κρατίδιο τελείωσε ή τελειώνει οσονουπω